Quantumrun

ΠΙΣΤΩΣΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: Quantumrun

Κίνα, άνοδος ενός νέου παγκόσμιου ηγεμόνα: Γεωπολιτική της Κλιματικής Αλλαγής

David Tal, Εκδότης, Μελλοντολόγος
@DavidTalWrites
LinkedIn

Τρίτη, 09/15/2020 - 11:01

Αυτή η όχι και τόσο θετική πρόβλεψη θα επικεντρωθεί στην κινεζική γεωπολιτική καθώς σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή μεταξύ του 2040 και του 2050. Καθώς διαβάζετε παρακάτω, θα δείτε μια Κίνα που έχει φτάσει στο χείλος της κατάρρευσης λόγω της κλιματικής αλλαγής. Τούτου λεχθέντος, θα διαβάσετε επίσης για την τελική ηγεσία της στην παγκόσμια πρωτοβουλία για τη σταθεροποίηση του κλίματος και πώς αυτή η ηγεσία θα φέρει τη χώρα σε άμεση σύγκρουση με τις ΗΠΑ, πιθανώς να οδηγήσει σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε, ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Αυτό το στιγμιότυπο - αυτό το γεωπολιτικό μέλλον της Κίνας - δεν βγήκε από τον αέρα. Όλα όσα πρόκειται να διαβάσετε βασίζονται στο έργο δημοσίως διαθέσιμων κυβερνητικών προβλέψεων τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και από το Ηνωμένο Βασίλειο, μια σειρά από ιδιωτικές και συνδεδεμένες με την κυβέρνηση ομάδες σκέψης, καθώς και το έργο δημοσιογράφων όπως η Gwynne Dyer, κορυφαίος συγγραφέας στον τομέα αυτό. Οι σύνδεσμοι προς τις περισσότερες από τις πηγές που χρησιμοποιούνται παρατίθενται στο τέλος.

Επιπλέον, αυτό το στιγμιότυπο βασίζεται επίσης στις ακόλουθες υποθέσεις:

Οι παγκόσμιες κρατικές επενδύσεις για τον περιορισμό ή την αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής θα παραμείνουν από μέτριες έως ανύπαρκτες.
Δεν γίνεται καμία προσπάθεια πλανητικής γεωμηχανικής.
Η ηλιακή δραστηριότητα του ήλιου δεν πέφτει παρακάτω την τρέχουσα κατάστασή του, μειώνοντας έτσι τις παγκόσμιες θερμοκρασίες.
Δεν επινοούνται σημαντικές ανακαλύψεις στην ενέργεια σύντηξης και δεν γίνονται μεγάλες επενδύσεις παγκοσμίως σε εθνικές υποδομές αφαλάτωσης και κάθετης γεωργίας.
Μέχρι το 2040, η κλιματική αλλαγή θα έχει προχωρήσει σε ένα στάδιο όπου οι συγκεντρώσεις αερίων θερμοκηπίου (GHG) στην ατμόσφαιρα θα υπερβαίνουν τα 450 μέρη ανά εκατομμύριο.
Διαβάζετε την εισαγωγή μας στην κλιματική αλλαγή και τις όχι και τόσο καλές επιπτώσεις που θα έχει στο πόσιμο νερό, τη γεωργία, τις παράκτιες πόλεις και τα φυτικά και ζωικά είδη, εάν δεν ληφθούν μέτρα εναντίον της.

Έχοντας αυτές τις υποθέσεις κατά νου, διαβάστε την ακόλουθη πρόβλεψη με ανοιχτό μυαλό.

Η Κίνα σε ένα σταυροδρόμι

Η δεκαετία του 2040 θα είναι μια κρίσιμη δεκαετία για τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Η χώρα είτε θα διαλυθεί σε διασπασμένες περιφερειακές αρχές είτε θα ενισχυθεί σε μια υπερδύναμη που κλέβει τον κόσμο από τις ΗΠΑ.

Νερό και φαγητό

Μέχρι τη δεκαετία του 2040, η κλιματική αλλαγή θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στα αποθέματα γλυκού νερού της Κίνας. Οι θερμοκρασίες στο οροπέδιο του Θιβέτ θα αυξηθούν μεταξύ δύο και τεσσάρων βαθμών, συρρικνώνοντας τους παγετώνες τους και μειώνοντας την ποσότητα του νερού που απελευθερώνεται στα ποτάμια που ρέουν μέσω της Κίνας.

Η οροσειρά Tanggula θα υποστεί επίσης τεράστιες απώλειες στους πάγους της, με αποτέλεσμα το δίκτυο του ποταμού Yangtze να συρρικνωθεί σημαντικά. Εν τω μεταξύ, οι βόρειοι καλοκαιρινοί μουσώνες θα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, συρρικνώνοντας τον Χουάνγκ Χε (Κίτρινος Ποταμός) ως αποτέλεσμα.

Αυτές οι απώλειες όγκου γλυκού νερού θα μειώσουν βαθιά την ετήσια αγροτική συγκομιδή της Κίνας, ειδικά των βασικών καλλιεργειών όπως το σιτάρι και το ρύζι. Η γεωργική γη που αγοράζεται σε ξένες χώρες —ιδιαίτερα σε αυτές στην Αφρική— θα καταπέσει επίσης, καθώς η βίαιη πολιτική αναταραχή από τους πεινασμένους πολίτες αυτών των χωρών θα καταστήσει αδύνατη την εξαγωγή τροφίμων.

Αστάθεια στον πυρήνα

Ένας πληθυσμός 1.4 δισεκατομμυρίων μέχρι τη δεκαετία του 2040 σε συνδυασμό με μια σοβαρή έλλειψη τροφίμων πιθανότατα θα πυροδοτήσει μεγάλες πολιτικές αναταραχές στην Κίνα. Επιπλέον, μια δεκαετία σοβαρών καταιγίδων που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή και η αύξηση της στάθμης της θάλασσας θα οδηγήσει σε μαζικές εσωτερικές μεταναστεύσεις εκτοπισμένων κλιματικών προσφύγων από μερικές από τις πιο πυκνοκατοικημένες παράκτιες πόλεις της χώρας. Εάν το κεντρικό κομμουνιστικό κόμμα αποτύχει να προσφέρει αρκετή ανακούφιση στους εκτοπισμένους και πεινασμένους, θα χάσει κάθε αξιοπιστία μεταξύ του πληθυσμού του και με τη σειρά του, οι πλουσιότερες επαρχίες μπορεί ακόμη και να απομακρυνθούν από το Πεκίνο.

Η δύναμη παίζει

Για να σταθεροποιήσει την κατάστασή της, η Κίνα θα ενισχύσει τις τρέχουσες διεθνείς συνεργασίες και θα δημιουργήσει νέες για να εξασφαλίσει τους πόρους που χρειάζεται για να θρέψει τους ανθρώπους της και να αποτρέψει την κατάρρευση της οικονομίας της.

Θα επιδιώξει πρώτα να οικοδομήσει στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία, μια χώρα που μέχρι τη δεκαετία του 2040 θα ανακτήσει το καθεστώς της υπερδύναμης, καθώς θα είναι ένα από τα λίγα έθνη που μπορούν να εξάγουν πλεόνασμα τροφίμων. Μέσω μιας στρατηγικής συνεργασίας, η Κίνα θα επενδύσει και θα αναβαθμίσει τη ρωσική υποδομή με αντάλλαγμα τόσο την προνομιακή τιμολόγηση των εξαγωγών τροφίμων όσο και την άδεια να μετεγκαταστήσει τους πλεονάζοντες Κινέζους κλιματικούς πρόσφυγες στις πρόσφατα εύφορες ανατολικές επαρχίες της Ρωσίας.

Επιπλέον, η Κίνα θα εκμεταλλευτεί επίσης την ηγετική της θέση στην παραγωγή ενέργειας, καθώς οι μακροπρόθεσμες επενδύσεις της σε αντιδραστήρες υγρού φθοριούχου θορίου (LFTRs: η ασφαλέστερη, φθηνότερη, επόμενης γενιάς πυρηνική ενέργεια του μέλλοντος) θα αποδώσουν τελικά. Συγκεκριμένα, η εκτεταμένη κατασκευή των LFTR θα ναφθαλίσει εκατοντάδες σταθμούς παραγωγής ενέργειας από άνθρακα στη χώρα. Επιπλέον, με τη μεγάλη επένδυση της Κίνας στην τεχνολογία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και έξυπνων δικτύων, θα έχει κατασκευάσει επίσης μια από τις πιο πράσινες και φθηνότερες υποδομές ηλεκτρικής ενέργειας στον κόσμο.

Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνογνωσία, η Κίνα θα εξάγει τις προηγμένες τεχνολογίες LFTR και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε δεκάδες από τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από το κλίμα στον κόσμο με αντάλλαγμα ευνοϊκές συμφωνίες αγοράς εμπορευμάτων. Το αποτέλεσμα: αυτές οι χώρες θα επωφεληθούν από φθηνότερη ενέργεια για να τροφοδοτήσουν ευρέως διαδεδομένες υποδομές αφαλάτωσης και γεωργίας, ενώ η Κίνα θα χρησιμοποιήσει τα αποκτηθέντα ακατέργαστα προϊόντα για να χτίσει περαιτέρω τη σύγχρονη υποδομή της, παράλληλα με αυτή των Ρώσων.

Μέσω αυτής της διαδικασίας, η Κίνα θα ξεπεράσει περαιτέρω τους δυτικούς εταιρικούς ανταγωνιστές και θα αποδυναμώσει την επιρροή των ΗΠΑ στο εξωτερικό, αναπτύσσοντας παράλληλα την εικόνα της ως ηγέτη στην πρωτοβουλία για τη σταθεροποίηση του κλίματος.

Τέλος, τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης θα κατευθύνουν κάθε εναπομείνασα εγχώριο θυμό από τον μέσο πολίτη προς τους παραδοσιακούς αντιπάλους της χώρας, όπως η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ.

Επιλέγοντας μια μάχη με την Αμερική

Με την Κίνα να πιέζει το πεντάλ του γκαζιού για την οικονομία και τις διεθνείς συνεργασίες της, μια ενδεχόμενη στρατιωτική αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ μπορεί να γίνει αναπόφευκτη. Και οι δύο χώρες θα επιδιώξουν να σταθεροποιήσουν τις οικονομίες τους ανταγωνιζόμενοι για τις αγορές και τους πόρους αυτών των εναπομεινάντων χωρών που είναι αρκετά σταθεροί για να συναλλάσσονται. Δεδομένου ότι η μετακίνηση αυτών των πόρων (κυρίως ακατέργαστων εμπορευμάτων) θα γίνει σε μεγάλο βαθμό στην ανοιχτή θάλασσα, το ναυτικό της Κίνας θα χρειαστεί να πιέσει προς τα έξω στον Ειρηνικό για να προστατεύσει τις ναυτιλιακές του λωρίδες. Με άλλα λόγια, θα χρειαστεί να σπρώξει έξω στα ελεγχόμενα από την Αμερική ύδατα.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2040, το εμπόριο μεταξύ αυτών των δύο χωρών θα έχει συρρικνωθεί στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών. Το γηράσκον εργατικό δυναμικό της Κίνας θα γίνει πολύ ακριβό για τους κατασκευαστές των ΗΠΑ, οι οποίοι μέχρι τότε είτε θα έχουν μηχανοποιήσει πλήρως τις γραμμές παραγωγής τους είτε θα έχουν προχωρήσει σε φθηνότερες περιοχές παραγωγής στην Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία. Λόγω αυτής της ύφεσης του εμπορίου, καμία από τις δύο πλευρές δεν θα αισθάνεται υπερβολικά υπόχρεη στην άλλη για την οικονομική της ευημερία, οδηγώντας σε ένα ενδιαφέρον πιθανό σενάριο:

Γνωρίζοντας ότι το ναυτικό της δεν θα μπορούσε ποτέ να ανταγωνιστεί κατά μέτωπο το αμερικανικό στόλο (δεδομένου του αμερικανικού στόλου των δώδεκα αεροπλανοφόρων), η Κίνα θα μπορούσε αντ' αυτού να στοχεύσει την οικονομία των ΗΠΑ. Πλημμυρίζοντας τις διεθνείς αγορές με τις κατοχές της σε δολάρια ΗΠΑ και κρατικά ομόλογα, η Κίνα θα μπορούσε να καταστρέψει την αξία του δολαρίου και να ακρωτηριάσει την κατανάλωση εισαγόμενων αγαθών και πόρων από τις ΗΠΑ. Αυτό θα απομακρύνει προσωρινά έναν βασικό ανταγωνιστή από τις παγκόσμιες αγορές εμπορευμάτων και θα τους εκθέσει στην κυριαρχία της Κίνας και της Ρωσίας.

Φυσικά, το αμερικανικό κοινό θα γινόταν έξαλλο, με κάποιους στην άκρα δεξιά να ζητούν απόλυτο πόλεμο. Ευτυχώς για τον κόσμο, καμία πλευρά δεν θα μπορούσε να το αντέξει οικονομικά: η Κίνα θα έχει αρκετά προβλήματα να ταΐσει τον λαό της και να αποφύγει μια εγχώρια εξέγερση, ενώ το αποδυναμωμένο δολάριο των ΗΠΑ και η μη βιώσιμη προσφυγική κρίση θα σήμαινε ότι δεν θα μπορούσε πλέον να αντέξει οικονομικά άλλη μια μακρύς, παρατεταμένος πόλεμος.

Αλλά στην ίδια λογική, ένα τέτοιο σενάριο δεν θα επέτρεπε σε καμία πλευρά να υποχωρήσει για πολιτικούς λόγους, οδηγώντας τελικά σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο που θα ανάγκαζε τα έθνη του κόσμου να παραταχθούν και στις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής.

Λόγοι ελπίδας

Πρώτον, να θυμάστε ότι αυτό που μόλις διαβάσατε είναι μόνο μια πρόβλεψη, όχι ένα γεγονός. Είναι επίσης μια πρόβλεψη που γράφτηκε το 2015. Πολλά μπορούν και θα συμβούν από τώρα έως το 2040 για να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (πολλά από τα οποία θα περιγραφούν στο συμπέρασμα της σειράς). Και το πιο σημαντικό, οι προβλέψεις που περιγράφονται παραπάνω μπορούν σε μεγάλο βαθμό να αποφευχθούν χρησιμοποιώντας τη σημερινή τεχνολογία και τη σημερινή γενιά.

Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το πώς η κλιματική αλλαγή μπορεί να επηρεάσει άλλες περιοχές του κόσμου ή για να μάθετε τι μπορεί να γίνει για να επιβραδυνθεί και τελικά να αντιστραφεί η κλιματική αλλαγή, διαβάστε τη σειρά μας για την κλιματική αλλαγή μέσω των παρακάτω συνδέσμων: