Quantumrun

ΠΙΣΤΩΣΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: Quantumrun

Μέλλον του θανάτου: Μέλλον του ανθρώπινου πληθυσμού P7

David Tal, Εκδότης, Μελλοντολόγος
@DavidTalWrites
LinkedIn

Δευτ., 11/30/2020 - 08:47

Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, οι άνθρωποι προσπάθησαν να εξαπατήσουν τον θάνατο. Και για το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ανθρώπινης ιστορίας, το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να βρούμε την αιωνιότητα μέσα από τους καρπούς του μυαλού μας ή των γονίδιών μας: είτε πρόκειται για πίνακες σπηλαίων, έργα μυθοπλασίας, εφευρέσεις ή αναμνήσεις του εαυτού μας που μεταφέρουμε στα παιδιά μας.

Όμως, μέσω της πρωτοποριακής προόδου στην επιστήμη και την τεχνολογία, η συλλογική μας πίστη στο αναπόφευκτο του θανάτου σύντομα θα κλονιστεί. Λίγο αργότερα, θα σπάσει εντελώς. Στο τέλος αυτού του κεφαλαίου, θα καταλάβετε πώς το μέλλον του θανάτου είναι το τέλος του θανάτου όπως τον ξέρουμε.

Η μεταβαλλόμενη συζήτηση γύρω από το θάνατο

Ο θάνατος των αγαπημένων προσώπων ήταν σταθερός σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, και κάθε γενιά κάνει ειρήνη με αυτό το προσωπικό γεγονός με τον δικό της τρόπο. Δεν θα είναι κάτι διαφορετικό για τις τρέχουσες γενιές χιλιετιών και εκατονταετών.

Μέχρι τη δεκαετία του 2020, η γενιά των Civic (γεννημένη μεταξύ 1928 και 1945) θα μπει στα 80 της. Πολύ αργά για να χρησιμοποιήσετε τις θεραπείες που παρατείνουν τη ζωή που περιγράφονται στο προηγούμενο κεφάλαιο, αυτοί οι γονείς των Boomers και οι παππούδες και οι γιαγιάδες των Gen Xers και των millennials θα μας εγκαταλείψουν σε μεγάλο βαθμό στις αρχές της δεκαετίας του 2030.

Ομοίως, μέχρι τη δεκαετία του 2030, η γενιά Boomer (γεννημένη μεταξύ 1946 και 1964) θα μπει στα 80 της. Οι περισσότεροι θα είναι πολύ φτωχοί για να αντέξουν οικονομικά τις θεραπείες που επιμηκύνουν τη ζωή που θα κυκλοφορήσουν στην αγορά εκείνη τη στιγμή. Αυτοί οι γονείς του Gen Xers και των millennials και οι παππούδες των Centennials θα μας εγκαταλείψουν σε μεγάλο βαθμό στις αρχές της δεκαετίας του 2040.

Αυτή η απώλεια θα αντιπροσωπεύει πάνω από το ένα τέταρτο του σημερινού πληθυσμού (2016) και θα γεννηθεί από τις γενιές της χιλιετίας και της εκατονταετίας με τρόπο που είναι μοναδικός για αυτόν τον αιώνα στην ανθρώπινη ιστορία.

Για ένα, οι millennials και οι εκατονταετηρίδες συνδέονται περισσότερο από οποιαδήποτε προηγούμενη γενιά. Τα κύματα φυσικών, γενεών θανάτων που προβλέπονται μεταξύ 2030 και 2050 θα προκαλέσουν ένα είδος συλλογικού πένθους, καθώς ιστορίες και αφιερώματα σε αγαπημένα πρόσωπα που περνούν θα μοιράζονται μέσω των διαδικτυακών κοινωνικών δικτύων.

Δεδομένης της αυξημένης συχνότητας αυτών των φυσικών θανάτων, οι δημοσκόποι θα αρχίσουν να τεκμηριώνουν μια αξιοσημείωτη αύξηση στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τη θνησιμότητα και την υποστήριξη για φροντίδα ηλικιωμένων. Η έννοια της φυσικής παροδικότητας θα αισθάνεται ξένη για τις γενιές που μεγαλώνουν αυτήν τη στιγμή σε έναν διαδικτυακό κόσμο όπου τίποτα δεν ξεχνιέται και όλα φαίνονται πιθανά.

Αυτή η γραμμή σκέψης θα μεγεθυνθεί μόνο μεταξύ 2025-2035, μόλις αρχίσουν να κυκλοφορούν στην αγορά φάρμακα που αντιστρέφουν πραγματικά τις επιπτώσεις της γήρανσης (με ασφάλεια). Μέσω της μαζικής κάλυψης των μέσων ενημέρωσης που θα συγκεντρωθούν αυτά τα φάρμακα και οι θεραπείες, οι συλλογικές προκαταλήψεις και προσδοκίες μας γύρω από τα όρια της ανθρώπινης διάρκειας ζωής μας θα αρχίσουν να αλλάζουν δραματικά. Επιπλέον, η πίστη στο αναπόφευκτο του θανάτου θα διαβρωθεί καθώς το κοινό συνειδητοποιεί τι μπορεί να κάνει δυνατή η επιστήμη.

Αυτή η νέα συνειδητοποίηση θα κάνει τους ψηφοφόρους στα δυτικά έθνη -δηλαδή τις χώρες των οποίων οι πληθυσμοί συρρικνώνονται πιο γρήγορα- να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους να αρχίσουν να διοχετεύουν σοβαρά χρήματα στην έρευνα για την παράταση ζωής. Οι στόχοι αυτών των επιχορηγήσεων θα περιλαμβάνουν τη βελτίωση της επιστήμης πίσω από την παράταση της ζωής, τη δημιουργία ασφαλέστερων, αποτελεσματικότερων φαρμάκων και θεραπειών παράτασης ζωής και σημαντική μείωση του κόστους παράτασης ζωής, ώστε όλοι στην κοινωνία να μπορούν να επωφεληθούν από αυτήν.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2040, οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο θα αρχίσουν να βλέπουν τον θάνατο ως μια πραγματικότητα που επιβάλλεται στις προηγούμενες γενιές, αλλά μια πραγματικότητα που δεν χρειάζεται να υπαγορεύει τις τύχες των σημερινών και των μελλοντικών γενεών. Μέχρι τότε, νέες ιδέες γύρω από τη φροντίδα των νεκρών θα μπουν στη δημόσια συζήτηση.

Τα νεκροταφεία μεταμορφώνονται σε νεκροπόλεις

Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν πώς λειτουργούν τα νεκροταφεία, οπότε ακολουθεί μια γρήγορη περίληψη:

Στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, ειδικά στην Ευρώπη, οι οικογένειες των θανόντων αγοράζουν τα δικαιώματα χρήσης τάφου για καθορισμένο χρονικό διάστημα. Μόλις λήξει αυτή η περίοδος, τα οστά του νεκρού σκάβονται και στη συνέχεια τοποθετούνται σε ένα κοινόχρηστο οστεοφυλάκιο. Αν και λογικό και απλό, αυτό το σύστημα πιθανότατα θα εκπλήξει τους βορειοαμερικανούς αναγνώστες μας.

Στις ΗΠΑ και τον Καναδά, οι άνθρωποι περιμένουν (και είναι νόμος στις περισσότερες πολιτείες και επαρχίες) οι τάφοι των αγαπημένων τους να είναι μόνιμοι και φροντισμένοι για την αιωνιότητα. «Πώς λειτουργεί πρακτικά;» εσύ ρωτάς. Λοιπόν, τα περισσότερα νεκροταφεία πρέπει να αποθηκεύουν ένα μέρος των εσόδων που παράγουν από τις υπηρεσίες κηδειών σε ένα ταμείο υψηλού επιτοκίου. Όταν γεμίσει το νεκροταφείο, η συντήρησή του πληρώνεται στη συνέχεια από ένα τοκοφόρο ταμείο (τουλάχιστον μέχρι να ξεμείνει από χρήματα).

Ωστόσο, κανένα από τα δύο συστήματα δεν είναι πλήρως προετοιμασμένο για τους προβλεπόμενους θανάτους και των δύο γενεών Civic και Boomer μεταξύ 2030 και 2050. Αυτές οι δύο γενιές αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη κοόρτη γενεών στην ανθρώπινη ιστορία που έχει πεθάνει σε διάστημα δύο έως τριών δεκαετιών. Υπάρχουν λίγα δίκτυα νεκροταφείων στον κόσμο που έχουν την ικανότητα να φιλοξενήσουν αυτήν την εισροή μόνιμων κατοίκων που έχουν αναχωρήσει. Και καθώς τα νεκροταφεία γεμίζουν με ρυθμούς ρεκόρ και το κόστος των τελευταίων οικοπέδων ταφής διογκώνεται πέρα από το προσιτό κόστος, το κοινό θα απαιτήσει κυβερνητική παρέμβαση.

Για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο θα αρχίσουν να ψηφίζουν νέους νόμους και επιχορηγήσεις που θα δουν την ιδιωτική βιομηχανία κηδειών να αρχίσει να κατασκευάζει πολυώροφα συγκροτήματα νεκροταφείων. Το μέγεθος αυτών των κτιρίων, ή μιας σειράς κτιρίων, θα συναγωνιστεί τις Νεκροπόλεις των αρχαίων χρόνων και θα επαναπροσδιορίσει οριστικά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται, διαχειρίζονται και θυμούνται οι νεκροί.

Ανάμνηση των νεκρών στην εποχή του Διαδικτύου

Με τον γηραιότερο πληθυσμό στον κόσμο (2016), η Ιαπωνία αντιμετωπίζει ήδη μια κρίσιμη κατάσταση στη διαθεσιμότητα του οικοπέδου, για να μην αναφέρουμε το υψηλότερο μέσο κόστος κηδείας εξαιτίας αυτού. Και με τον πληθυσμό τους να μην γίνεται νεότερος, οι Ιάπωνες αναγκάστηκαν να ξανασκεφτούν τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται τους νεκρούς τους.

Στο παρελθόν, κάθε Ιάπωνας απολάμβανε τους δικούς του τάφους, τότε αυτό το έθιμο αντικαταστάθηκε από οικογενειακούς τάφους, αλλά με λιγότερα παιδιά να γεννιούνται για να διατηρούν αυτά τα οικογενειακά νεκροταφεία, οι οικογένειες και οι ηλικιωμένοι άλλαξαν τις ταφικές προτιμήσεις τους για άλλη μια φορά. Στη θέση των τάφων, πολλοί Ιάπωνες επιλέγουν την αποτέφρωση ως την πιο οικονομική πρακτική ταφής που θα πρέπει να αποκαλύπτουν οι οικογένειές τους. Η νεκρική λάρνακα τους αποθηκεύεται στη συνέχεια σε ένα χώρο ντουλαπιών μαζί με εκατοντάδες άλλες τεφροδόχους σε τεράστια, πολυώροφα, νεκροταφεία υψηλής τεχνολογίας. Οι επισκέπτες μπορούν ακόμη και να περάσουν οι ίδιοι μέσα στο κτίριο και να κατευθυνθούν από ένα φως πλοήγησης στο ράφι του αγαπημένου τους προσώπου (δείτε την εικόνα του άρθρου παραπάνω για μια σκηνή από το νεκροταφείο Ruriden της Ιαπωνίας).

Αλλά μέχρι τη δεκαετία του 2030, ορισμένα μελλοντικά νεκροταφεία θα αρχίσουν να προσφέρουν μια σειρά από νέες, διαδραστικές υπηρεσίες για τους millennials και τους εκατονταετείς για να θυμούνται τα αγαπημένα τους πρόσωπα με πιο βαθύ τρόπο. Ανάλογα με τις πολιτιστικές προτιμήσεις για το πού βρίσκεται το νεκροταφείο και τις ατομικές προτιμήσεις των μελών της οικογένειας του θανόντος, τα αυριανά νεκροταφεία θα μπορούσαν να αρχίσουν να προσφέρουν:

Διαδραστικές επιτύμβιες στήλες και τεφροδόχοι που μοιράζονται πληροφορίες, φωτογραφίες, βίντεο και μηνύματα από τον νεκρό στο τηλέφωνο του επισκέπτη.
Προσεκτικά επιμελημένα μοντάζ βίντεο και κολάζ φωτογραφιών που συγκεντρώνουν τον πλήρη πλούτο του υλικού φωτογραφιών και βίντεο που θα έχουν τραβήξει οι millennials και centennials των αγαπημένων τους προσώπων (πιθανότατα από τα μελλοντικά κοινωνικά δίκτυα και τις μονάδες αποθήκευσης cloud). Αυτό το περιεχόμενο θα μπορούσε στη συνέχεια να παρουσιαστεί σε ένα θέατρο νεκροταφείου για να παρακολουθήσουν τα μέλη της οικογένειας και τα αγαπημένα τους πρόσωπα κατά τις επισκέψεις τους.
Πιο πλούσια, τελευταίας τεχνολογίας νεκροταφεία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τους εσωτερικούς υπερυπολογιστές τους για να τραβήξουν στη συνέχεια όλο αυτό το βίντεο και φωτογραφικό υλικό, σε συνδυασμό με τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τα ημερολόγια των νεκρών, για να αναζωογονήσουν τον νεκρό ως ένα ολόγραμμα φυσικού μεγέθους με το οποίο τα μέλη της οικογένειας μπορούν να εμπλακούν προφορικά. Το ολόγραμμα θα ήταν προσβάσιμο μόνο σε καθορισμένο δωμάτιο εξοπλισμένο με ολογραφικούς προβολείς, πιθανώς υπό την επίβλεψη ενός συμβούλου πένθους.

Όμως, όσο ενδιαφέρουσες κι αν είναι αυτές οι νέες υπηρεσίες κηδείας, από τα τέλη της δεκαετίας του 2040 έως τα μέσα της δεκαετίας του 2050, θα προκύψει μια μοναδικά βαθιά επιλογή που θα επιτρέψει στους ανθρώπους να εξαπατήσουν τον θάνατο… τουλάχιστον ανάλογα με το πώς ορίζουν οι άνθρωποι τον θάνατο εκείνη την εποχή.

Το μυαλό στη μηχανή: Διεπαφή εγκεφάλου-υπολογιστή

Εξερευνήθηκε βαθύτερα στο δικό μας Το μέλλον της ανθρώπινης εξέλιξης Η σειρά, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2040, μια επαναστατική τεχνολογία θα εισέλθει σιγά-σιγά στο mainstream: η διεπαφή εγκεφάλου-υπολογιστή (BCI).

(Αν αναρωτιέστε τι σχέση έχει αυτό με το μέλλον του θανάτου, κάντε υπομονή.)

Το BCI περιλαμβάνει τη χρήση ενός εμφυτεύματος ή μιας συσκευής σάρωσης εγκεφάλου που παρακολουθεί τα εγκεφαλικά σας κύματα και τα συσχετίζει με γλώσσα/εντολές για τον έλεγχο οτιδήποτε εκτελείται σε υπολογιστή. Σωστά; Το BCI θα σας επιτρέψει να ελέγχετε μηχανές και υπολογιστές απλά μέσα από τις σκέψεις σας.

Στην πραγματικότητα, μπορεί να μην το είχατε συνειδητοποιήσει, αλλά οι απαρχές του BCI έχουν ήδη ξεκινήσει. Οι ακρωτηριασμένοι είναι τώρα δοκιμή ρομποτικών άκρων ελέγχεται απευθείας από το μυαλό, αντί μέσω αισθητήρων που συνδέονται με το κούτσουρο του χρήστη. Ομοίως, άτομα με σοβαρές αναπηρίες (όπως τετραπληγικοί) είναι τώρα χρησιμοποιώντας το BCI για να οδηγούν τα μηχανοκίνητα αναπηρικά τους αμαξίδια και χειρίζονται ρομποτικά χέρια. Όμως, το να βοηθήσουμε τους ακρωτηριασμένους και τα άτομα με αναπηρίες να ζήσουν πιο ανεξάρτητη ζωή δεν είναι η έκταση που μπορεί να κάνει η BCI.

Τα πειράματα στο BCI αποκαλύπτουν εφαρμογές που σχετίζονται με τον έλεγχο των φυσικών πραγμάτων, τον έλεγχο και επικοινωνία με ζώα, γράφοντας και στέλνοντας α κείμενο χρησιμοποιώντας σκέψεις, να μοιραστείτε τις σκέψεις σας με ένα άλλο άτομο (π ηλεκτρονική τηλεπάθεια), και ακόμη και το καταγραφή ονείρων και αναμνήσεων. Συνολικά, οι ερευνητές της BCI εργάζονται για να μεταφράσουν τη σκέψη σε δεδομένα, έτσι ώστε οι ανθρώπινες σκέψεις και τα δεδομένα να ανταλλάσσονται.

Το γιατί το BCI είναι σημαντικό στο πλαίσιο του θανάτου είναι επειδή δεν θα χρειαζόταν πολλά για να διαβάσετε το μυαλό σας δημιουργώντας ένα πλήρες ψηφιακό αντίγραφο ασφαλείας του εγκεφάλου σας (γνωστό και ως Whole Brain Emulation, WBE). Μια αξιόπιστη έκδοση αυτής της τεχνολογίας θα είναι διαθέσιμη μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2050.

Δημιουργώντας μια ψηφιακή μεταθανάτια ζωή

Δειγματοληψία από μας Το μέλλον του Διαδικτύου σειρά, η ακόλουθη λίστα κουκκίδων θα επισκόπηση του τρόπου με τον οποίο το BCI και άλλες τεχνολογίες θα συγχωνευθούν για να σχηματίσουν ένα νέο περιβάλλον που θα μπορούσε να επαναπροσδιορίσει τη «ζωή μετά τον θάνατο».

Στην αρχή, όταν τα ακουστικά BCI εισέλθουν στην αγορά γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 2050, θα είναι προσιτά μόνο σε λίγους - μια καινοτομία των πλουσίων και των καλών συνδεδεμένων ανθρώπων που θα τα προωθήσουν ενεργά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενεργώντας ως πρώτοι χρήστες και επιρροές που τα διαδίδουν αξία για τις μάζες.
Με τον καιρό, τα ακουστικά BCI γίνονται προσιτά στο ευρύ κοινό, και πιθανότατα γίνονται ένα gadget που πρέπει να αγοράσετε για τις γιορτές.
Τα ακουστικά BCI θα αισθάνονται πολύ σαν τα ακουστικά εικονικής πραγματικότητας (VR) που θα έχουν συνηθίσει όλοι (μέχρι τότε). Τα πρώιμα μοντέλα θα επιτρέπουν στους χρήστες του BCI να επικοινωνούν με άλλους χρήστες του BCI τηλεπαθητικά, να συνδέονται μεταξύ τους με βαθύτερο τρόπο, ανεξάρτητα από τα γλωσσικά εμπόδια. Αυτά τα πρώιμα μοντέλα θα καταγράφουν επίσης σκέψεις, αναμνήσεις, όνειρα και τελικά ακόμη και πολύπλοκα συναισθήματα.
Η διαδικτυακή κίνηση θα εκραγεί καθώς οι άνθρωποι αρχίζουν να μοιράζονται τις σκέψεις, τις αναμνήσεις, τα όνειρα και τα συναισθήματά τους μεταξύ οικογένειας, φίλων και εραστών.
Με τον καιρό, το BCI γίνεται ένα νέο μέσο επικοινωνίας που κατά κάποιο τρόπο βελτιώνει ή αντικαθιστά την παραδοσιακή ομιλία (παρόμοια με την άνοδο των emoticons σήμερα). Οι μανιώδεις χρήστες του BCI (πιθανότατα η νεότερη γενιά της εποχής) θα αρχίσουν να αντικαθιστούν την παραδοσιακή ομιλία μοιράζοντας αναμνήσεις, εικόνες φορτισμένες με συναισθήματα και εικόνες και μεταφορές κατασκευασμένες από τη σκέψη. (Βασικά, φανταστείτε αντί να πείτε τις λέξεις "σ' αγαπώ", μπορείτε να μεταδώσετε αυτό το μήνυμα μοιράζοντας τα συναισθήματά σας, αναμεμειγμένα με εικόνες που αντιπροσωπεύουν την αγάπη σας.) Αυτό αντιπροσωπεύει μια βαθύτερη, πιθανώς πιο ακριβή και πολύ πιο αυθεντική μορφή επικοινωνίας σε σύγκριση με την ομιλία και τις λέξεις από τις οποίες βασιστήκαμε για χιλιετίες.
Προφανώς, οι επιχειρηματίες της εποχής θα κεφαλαιοποιήσουν αυτή την επικοινωνιακή επανάσταση.
Οι επιχειρηματίες λογισμικού θα δημιουργήσουν νέες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και blogging που ειδικεύονται στο να μοιράζονται σκέψεις, αναμνήσεις, όνειρα και συναισθήματα σε μια ατελείωτη ποικιλία θέσεων.
Εν τω μεταξύ, οι επιχειρηματίες υλικού θα παράγουν προϊόντα και χώρους διαβίωσης με δυνατότητα BCI, έτσι ώστε ο φυσικός κόσμος να ακολουθεί τις εντολές ενός χρήστη BCI.
Οι επιχειρηματίες που ειδικεύονται στο VR θα φέρουν μαζί αυτές τις δύο ομάδες. Με τη συγχώνευση του BCI με το VR, οι χρήστες του BCI θα μπορούν να κατασκευάζουν τους δικούς τους εικονικούς κόσμους κατά βούληση. Η εμπειρία θα είναι παρόμοια με την ταινία Έναρξη, όπου οι χαρακτήρες ξυπνούν στα όνειρά τους και διαπιστώνουν ότι μπορούν να λυγίσουν την πραγματικότητα και να κάνουν ό,τι θέλουν. Ο συνδυασμός BCI και VR θα επιτρέψει στους ανθρώπους να αποκτήσουν μεγαλύτερη κυριότητα στις εικονικές εμπειρίες που ζουν δημιουργώντας ρεαλιστικούς κόσμους που δημιουργούνται από έναν συνδυασμό των αναμνήσεων, των σκέψεων και της φαντασίας τους.
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να χρησιμοποιούν BCI και VR για να επικοινωνούν πιο βαθιά και να δημιουργούν όλο και πιο περίτεχνους εικονικούς κόσμους, δεν θα αργήσει να εμφανιστούν νέα πρωτόκολλα Διαδικτύου για τη συγχώνευση του Διαδικτύου με την εικονική πραγματικότητα.
Λίγο αργότερα, τεράστιοι κόσμοι VR θα σχεδιαστούν για να φιλοξενούν τις εικονικές ζωές εκατομμυρίων, και τελικά δισεκατομμυρίων, στο διαδίκτυο. Για τους σκοπούς μας, θα ονομάσουμε αυτή τη νέα πραγματικότητα, το metaverse. (Αν προτιμάτε να αποκαλείτε αυτούς τους κόσμους Matrix, είναι επίσης εντάξει.)
Με την πάροδο του χρόνου, οι εξελίξεις στο BCI και στο VR θα μπορούν να μιμηθούν και να αντικαταστήσουν τις φυσικές σας αισθήσεις, κάνοντας τους χρήστες του Metaverse να μην μπορούν να διαφοροποιήσουν τον διαδικτυακό τους κόσμο από τον πραγματικό κόσμο (υποθέτοντας ότι αποφασίζουν να κατοικήσουν σε έναν κόσμο VR που προσομοιώνει τέλεια τον πραγματικό κόσμο, π.χ. για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουν στο πραγματικό Παρίσι ή προτιμούν να επισκεφτούν το Παρίσι της δεκαετίας του 1960.) Συνολικά, αυτό το επίπεδο ρεαλισμού θα προσθέσει μόνο στη μελλοντική εθιστική φύση του Metaverse.
Οι άνθρωποι θα αρχίσουν να περνούν τόσο χρόνο στο Metaverse, όσο και στον ύπνο. Και γιατί να μην το κάνουν; Αυτό το εικονικό βασίλειο θα είναι όπου θα έχετε πρόσβαση στο μεγαλύτερο μέρος της ψυχαγωγίας σας και θα αλληλεπιδράτε με τους φίλους και την οικογένειά σας, ειδικά εκείνους που ζουν μακριά σας. Εάν εργάζεστε ή πηγαίνετε στο σχολείο εξ αποστάσεως, ο χρόνος σας στο Metaverse μπορεί να αυξηθεί σε τουλάχιστον 10-12 ώρες την ημέρα.

Θέλω να τονίσω αυτό το τελευταίο σημείο γιατί αυτό θα είναι το σημείο καμπής για όλα αυτά.

Νομική αναγνώριση της ζωής στο διαδίκτυο

Δεδομένου του υπερβολικού χρόνου που θα αφιερώσει ένα μεγάλο ποσοστό του κοινού μέσα σε αυτό το Metaverse, οι κυβερνήσεις θα πιεστούν να αναγνωρίσουν και (σε κάποιο βαθμό) να ρυθμίσουν τις ζωές των ανθρώπων μέσα στο Metaverse. Όλα τα νόμιμα δικαιώματα και οι προστασίες, και ορισμένοι από τους περιορισμούς που περιμένουν οι άνθρωποι στον πραγματικό κόσμο, θα αντικατοπτρίζονται και θα επιβάλλονται μέσα στο Metaverse.

Για παράδειγμα, επαναφέροντας το WBE στη συζήτηση, ας πούμε ότι είστε 64, και η ασφαλιστική σας εταιρεία σας καλύπτει για να λάβετε ένα εφεδρικό εγκέφαλο. Στη συνέχεια, όταν είσαι 65 ετών, θα πάθεις ένα ατύχημα που προκαλεί εγκεφαλική βλάβη και σοβαρή απώλεια μνήμης. Οι μελλοντικές ιατρικές καινοτομίες μπορεί να είναι σε θέση να θεραπεύσουν τον εγκέφαλό σας, αλλά δεν θα ανακτήσουν τις αναμνήσεις σας. Τότε είναι που οι γιατροί έχουν πρόσβαση στον εγκέφαλό σας για να φορτώσουν τον εγκέφαλό σας με τις χαμένες μακροπρόθεσμες αναμνήσεις σας. Αυτό το αντίγραφο ασφαλείας δεν θα είναι μόνο ιδιοκτησία σας, αλλά και μια νομική εκδοχή του εαυτού σας, με όλα τα ίδια δικαιώματα και προστασίες, σε περίπτωση ατυχήματος.

Ομοίως, πείτε ότι είστε θύμα ενός ατυχήματος που αυτή τη φορά σας βάζει σε κώμα ή βλαστική κατάσταση. Ευτυχώς, είχατε στηρίξει το μυαλό σας πριν το ατύχημα. Ενώ το σώμα σας ανακάμπτει, το μυαλό σας μπορεί ακόμα να ασχοληθεί με την οικογένειά σας και ακόμη και να εργαστεί εξ αποστάσεως μέσα από το Metaverse. Όταν το σώμα αναρρώσει και οι γιατροί είναι έτοιμοι να σας ξυπνήσουν από το κώμα σας, η υποστήριξη του μυαλού μπορεί να μεταφέρει τις νέες αναμνήσεις που δημιούργησε στο σώμα σας που μόλις θεραπεύτηκε. Και εδώ επίσης, η ενεργή συνείδησή σας, όπως υπάρχει στο Metaverse, θα γίνει η νόμιμη εκδοχή του εαυτού σας, με όλα τα ίδια δικαιώματα και προστασίες, σε περίπτωση ατυχήματος.

Υπάρχουν πολλά άλλα νομικά και ηθικά ζητήματα που διαστρεβλώνουν το μυαλό όταν πρόκειται να ανεβάσετε το μυαλό σας στο διαδίκτυο, ζητήματα που θα καλύψουμε στην επερχόμενη σειρά Future in the Metaverse. Ωστόσο, για τους σκοπούς αυτού του κεφαλαίου, αυτή η σειρά σκέψης θα πρέπει να μας οδηγήσει στο να ρωτήσουμε: Τι θα συνέβαινε σε αυτό το θύμα του ατυχήματος εάν το σώμα του/της δεν αναρρώσει ποτέ; Τι θα συμβεί αν το σώμα πεθάνει ενώ το μυαλό είναι πολύ ενεργό και αλληλεπιδρά με τον κόσμο μέσω του Metaverse;

Μαζική μετανάστευση στον διαδικτυακό αιθέρα

Από το 2090 έως το 2110, η πρώτη γενιά που θα απολαμβάνει τα οφέλη της θεραπείας παράτασης της ζωής θα αρχίσει να αισθάνεται το αναπόφευκτο της βιολογικής της μοίρας. Στην πράξη, οι αυριανές θεραπείες παράτασης της ζωής θα μπορούν να παρατείνουν μόνο τη ζωή μέχρι στιγμής. Συνειδητοποιώντας αυτήν την πραγματικότητα, αυτή η γενιά θα αρχίσει να σαλπίζει μια παγκόσμια και έντονη συζήτηση σχετικά με το εάν οι άνθρωποι θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν μετά το θάνατο του σώματός τους.

Στο παρελθόν, μια τέτοια συζήτηση δεν θα γινόταν ποτέ. Ο θάνατος είναι ένα φυσικό μέρος του ανθρώπινου κύκλου ζωής από την αυγή της ιστορίας. Αλλά σε αυτό το μέλλον, όταν το Metaverse γίνει ένα φυσιολογικό και κεντρικό μέρος της ζωής όλων, μια βιώσιμη επιλογή για να συνεχίσουμε να ζούμε γίνεται δυνατή.

Το επιχείρημα λέει: Εάν το σώμα ενός ατόμου πεθάνει σε μεγάλη ηλικία, ενώ το μυαλό του παραμένει απόλυτα ενεργό και δεσμευμένο στην κοινότητα του Metaverse, θα πρέπει να διαγραφεί η συνείδησή του; Εάν ένα άτομο αποφασίσει να παραμείνει στο Metaverse για το υπόλοιπο της ζωής του, υπάρχει λόγος να συνεχίσει να ξοδεύει τους κοινωνικούς πόρους για να διατηρήσει το οργανικό του σώμα στον φυσικό κόσμο;

Η απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα θα είναι: όχι.

Θα υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού που θα αρνηθεί να αγοράσει αυτήν την ψηφιακή μετά θάνατον ζωή, ιδιαίτερα οι συντηρητικοί, θρησκευόμενοι τύποι που αισθάνονται το Metaverse ως προσβολή της πίστης τους στη βιβλική μετά θάνατον ζωή. Εν τω μεταξύ, για το φιλελεύθερο και ανοιχτόμυαλο μισό της ανθρωπότητας, θα αρχίσουν να βλέπουν το Metaverse όχι μόνο ως έναν διαδικτυακό κόσμο για να εμπλακούν στη ζωή αλλά και ως ένα μόνιμο σπίτι όταν το σώμα τους πεθάνει.

Καθώς ένα αυξανόμενο ποσοστό της ανθρωπότητας αρχίζει να ανεβάζει το μυαλό του στο Metaverse μετά τον θάνατο, μια σταδιακή αλυσίδα γεγονότων θα ξεδιπλωθεί:

Οι ζωντανοί θα επιθυμούν να παραμείνουν σε επαφή με εκείνα τα σωματικά αποθανόντα άτομα για τα οποία νοιάζονταν χρησιμοποιώντας το Metaverse.
Αυτή η συνεχής αλληλεπίδραση με τον σωματικά αποθανόντα θα οδηγήσει σε μια γενική άνεση με την έννοια της ψηφιακής ζωής μετά από έναν φυσικό θάνατο.
Αυτή η ψηφιακή μεταθανάτια ζωή θα ομαλοποιηθεί στη συνέχεια, οδηγώντας σε μια σταδιακή αύξηση του μόνιμου ανθρώπινου πληθυσμού Metaverse.
Αντίστροφα, το ανθρώπινο σώμα σταδιακά υποτιμάται, καθώς ο ορισμός της ζωής θα αλλάξει για να δώσει έμφαση στη συνείδηση στη βασική λειτουργία ενός οργανικού σώματος.
Λόγω αυτού του επαναπροσδιορισμού, και ειδικά για όσους έχασαν νωρίς αγαπημένα τους πρόσωπα, μερικοί άνθρωποι θα παρακινηθούν -και τελικά θα έχουν το νόμιμο δικαίωμα- να τερματίσουν τα οργανικά τους σώματα ανά πάσα στιγμή για να ενταχθούν μόνιμα στο Metaverse. Αυτό το δικαίωμα τερματισμού της φυσικής ζωής κάποιου πιθανότατα θα περιοριστεί έως ότου ένα άτομο φτάσει σε μια προκαθορισμένη ηλικία φυσικής ωριμότητας. Πολλοί πιθανότατα θα τελετουργήσουν αυτή τη διαδικασία με μια τελετή που θα διέπεται από μια μελλοντική τεχνοθρησκεία.
Οι μελλοντικές κυβερνήσεις θα υποστηρίξουν αυτή τη μαζική μετανάστευση στο Metaverse για διάφορους λόγους. Πρώτον, αυτή η μετανάστευση είναι ένα μη καταναγκαστικό μέσο ελέγχου του πληθυσμού. Οι μελλοντικοί πολιτικοί θα είναι επίσης μανιώδεις χρήστες του Metaverse. Και η χρηματοδότηση και η συντήρηση του Διεθνούς Δικτύου Metaverse στον πραγματικό κόσμο θα προστατεύεται από ένα μόνιμα αυξανόμενο εκλογικό σώμα της Metaverse του οποίου τα δικαιώματα ψήφου θα παραμείνουν προστατευμένα ακόμη και μετά τον φυσικό τους θάνατο.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2100, το Metaverse θα επαναπροσδιορίσει πλήρως τις αντιλήψεις μας για τον θάνατο. Η πίστη σε μια μεταθανάτια ζωή θα αντικατασταθεί από τη γνώση μιας ψηφιακής μετά θάνατον ζωής. Και μέσω αυτής της καινοτομίας, ο θάνατος του φυσικού σώματος θα γίνει ακόμη ένα στάδιο της ζωής ενός ανθρώπου, αντί για το μόνιμο τέλος του.