از دست دادن تنوع زیستی: پیامد ویرانگر تغییرات آب و هوایی

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• دسامبر 13، 2021

خلاصه بینش

تنوع زیستی، ملیله غنی از حیات روی زمین، با کاهش قابل توجه جمعیت گونه های جانوری و گیاهی در سراسر جهان، در معرض تهدید است. فعالیت های انسانی، مانند جنگل زدایی، صید بی رویه، و انتشار گازهای جهانی، مقصر اصلی هستند که منجر به بی ثباتی اکوسیستم و اختلالات بالقوه در صنایعی مانند کشاورزی و داروسازی می شود. برای کاهش این امر، برای دولت‌ها بسیار مهم است که سیاست‌های پایدار را اجرا کنند و صنایع نیز تنوع زیستی را در فعالیت‌های خود در نظر بگیرند و در عین حال به مسائل گسترده‌تری مانند تغییرات آب و هوا و مصرف بیش از حد توجه کنند.

از دست دادن زمینه تنوع زیستی

تنوع زیستی اصطلاحی است که دانشمندان برای توصیف تنوع جمعی در همه موجودات زنده روی زمین استفاده می کنند. همه موجودات زنده در یک الگوی پیچیده قرار می گیرند و آب، اکسیژن، غذا و سایر عناصر ضروری برای بقا در این سیاره را به اشتراک می گذارند. متأسفانه، گزارش های متعدد زنگ خطر را در مورد کاهش جمعیت گونه های جانوری و گیاهی در 50 سال گذشته به صدا در آورده است. 

یک هیئت بین دولتی از سازمان ملل متحد (UN) فاش کرد که یک میلیون گونه جانوری در معرض خطر انقراض قرار دارند. در همین حال، گزارش سیاره زنده در سال 2020 که داده های 50 کشور و 100 کارشناس را جمع آوری کرده است، کاهش 68 درصدی جمعیت جهانی حیوانات مختلف را در پنج دهه گذشته نشان می دهد. سرعت پوسیدگی این گونه ها نیز در حال افزایش است و تمامی مناطق کره زمین دارای گونه های در معرض خطر انقراض با نرخ بهره برداری از 18 درصد تا 36 درصد هستند. بر این اساس، اکنون دانشمندان عصر مدرن را ششمین انقراض دسته جمعی زمین می دانند و نسبت به پیامدهای ناگوار برای زیستگاه های طبیعی هشدار می دهند. 

انسان در درجه اول مسئول خطر انقراض گونه های مختلف است. اقداماتی مانند جنگل زدایی، صید بی رویه، شکار و انتشار گازهای گلخانه ای از دلایل اصلی هستند. کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد تنوع زیستی راه‌های مختلفی را شناسایی کرده است که کشورها می‌توانند با این موضوع مقابله کنند، از جمله تلاش‌های مردمی مانند افزایش کشاورزی، اراضی حفاظت‌شده و آب‌ها، و برنامه‌ریزی بهتر شهری. با این حال، دلایل زمینه‌ای مانند تغییرات آب و هوایی، مصرف بیش از حد حیوانات و شهرنشینی سریع باید حل شود. 

تاثیر مخرب 

وقتی گونه‌ها را از دست می‌دهیم، نقش‌های منحصربه‌فردی را که آنها در اکوسیستم بازی می‌کنند، مانند گرده افشانی، پراکندگی بذر و چرخه مواد مغذی از دست می‌دهیم. این از دست دادن می تواند منجر به یک اثر دومینو شود، اکوسیستم ها را بی ثبات کند و آنها را در برابر اختلالات، مانند شیوع بیماری یا تغییرات آب و هوایی آسیب پذیرتر کند. به عنوان مثال، از دست دادن یک گونه شکارگر می تواند منجر به افزایش بیش از حد طعمه های آن شود که منجر به چرای بیش از حد و تخریب زیستگاه شود.

علاوه بر این، بسیاری از صنایع، مانند کشاورزی، شیلات و داروسازی، برای فعالیت های خود به شدت به تنوع زیستی متکی هستند. از دست دادن گونه ها می تواند زنجیره تامین را مختل کند، هزینه ها را افزایش دهد و در دسترس بودن منابع را کاهش دهد. شرکت هایی که در فعالیت های خود تنوع زیستی را در نظر نگیرند ممکن است با خطرات اعتباری، تحریم های نظارتی و از دست دادن سهم بازار مواجه شوند. به عنوان مثال، شرکتی که موادی را از منطقه ای که به دلیل جنگل زدایی شناخته شده است تهیه می کند، ممکن است با واکنش شدید مصرف کنندگان و سرمایه گذارانی که به پایداری اهمیت می دهند، مواجه شود.

دولت‌ها می‌توانند سیاست‌هایی را اجرا کنند که استفاده پایدار از زمین را ترویج می‌کند، از گونه‌های در خطر انقراض محافظت می‌کند و کسب‌وکارها را تشویق می‌کند تا شیوه‌های سازگار با محیط زیست را اتخاذ کنند. به عنوان مثال، یک دولت می تواند مشوق های مالیاتی را برای شرکت هایی که شیوه های کشاورزی پایدار را اجرا می کنند، در نظر بگیرد و تأثیر آن بر اکوسیستم های محلی را کاهش دهد. علاوه بر این، دولت ها می توانند در توافقنامه ها و ابتکارات بین المللی برای حفاظت از تنوع زیستی در مقیاس جهانی همکاری کنند. 

پیامدهای از دست دادن تنوع زیستی

پیامدهای گسترده تر از دست دادن تنوع زیستی ممکن است شامل موارد زیر باشد: 

• خطر چرخه های سریع فزاینده سقوط جمعیت یا عدم تعادل در طبیعت.
• در صورت انقراض پستانداران و حشراتی که برای گرده افشانی و پراکندگی بذر به آنها وابسته هستند، رشد گونه های مختلف گیاهان وحشی کاهش می یابد.  
• کاهش در تنوع و کمیت محصول کشاورزی گیاهی، هم به دلیل تغییرات آب و هوایی که بر شرایط رشد تأثیر می گذارد و هم به دلیل کاهش حشرات (مانند زنبورها) برای گرده افشانی.
• هزینه های بالاتر دولت برای حفظ تنوع زیستی، از جمله گسترش مناطق حفاظت شده حفاظت شده و بخش های حفاظت از حیات وحش.
• افزایش تقاضا برای کارشناسان حیات وحش برای تسهیل پروژه های احیای تنوع زیستی.
• توسعه فن آوری های جدید باروری و شبیه سازی برای حمایت از رشد جمعیت گونه های جانوری موجود (و حتی منقرض شده).

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• آیا فکر می کنید که امکان معکوس کردن نرخ از دست دادن تنوع زیستی تا سال 2030 (در زمان رسیدن به ضرب الاجل SDG) وجود دارد؟ 
• چگونه کشورها می توانند هماهنگی خود را برای تقویت تلاش های حفاظتی بهبود بخشند؟