تشخیص فرسودگی شغلی: یک خطر شغلی برای کارفرمایان و کارمندان

اعتبار تصویر:
تصویر های اعتباری
iStock

تشخیص فرسودگی شغلی: یک خطر شغلی برای کارفرمایان و کارمندان

تشخیص فرسودگی شغلی: یک خطر شغلی برای کارفرمایان و کارمندان

متن زیر عنوان
تغییر معیارهای تشخیص فرسودگی شغلی ممکن است به کارکنان و دانش‌آموزان کمک کند استرس مزمن را مدیریت کنند و بهره‌وری محل کار را بهبود بخشند.
    • نویسنده:
    • نام نویسنده
      آینده نگاری کوانتوم ران
    • ژوئن 6، 2022

    خلاصه بینش

    تعریف تصفیه‌شده سازمان جهانی بهداشت (WHO) از فرسودگی شغلی به‌عنوان سوء مدیریت استرس مزمن در محل کار، و نه صرفاً یک سندروم استرس، درک و رویکرد دقیق‌تری به سلامت روان در محیط کار تسهیل می‌کند. این تغییر، شرکت‌ها و مؤسسات آموزشی را تشویق می‌کند تا فعالانه به عوامل استرس‌زا رسیدگی کنند و محیط‌هایی را پرورش دهند که بهزیستی ذهنی را در اولویت قرار می‌دهند. دولت‌ها همچنین ممکن است نیاز به پرورش تاب‌آوری ذهنی در جوامع، هدایت سیاست‌ها به سمت معاینات منظم سلامت روان، و تشویق برنامه‌ریزی شهری که رفاه روانی ساکنان را در نظر می‌گیرد، تشخیص دهند.

    زمینه تشخیص فرسودگی شغلی

    سازمان جهانی بهداشت (WHO) تعریف بالینی خود را از فرسودگی شغلی به روز کرد. قبل از سال 2019، فرسودگی شغلی یک سندرم استرس در نظر گرفته می شد، در حالی که به روز رسانی WHO آن را به عنوان سوء مدیریت استرس مزمن در محل کار مشخص می کند. 

    طبق گزارش موسسه استرس آمریکا، در سال 2021، تقریبا 50 درصد از کارگران می توانند استرس ناشی از کار را مدیریت کنند. مؤسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی بر این آمار تأکید کرد و نشان داد که بیشتر افراد مسائل بهداشتی خود را به جای چالش‌های مالی یا خانوادگی با استرس شغلی مرتبط می‌دانند. تعریف به روز شده فرسودگی شغلی توسط WHO در سال 2019، در یازدهمین ویرایش طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD-11)، بسیار مهم است زیرا نقش استرس در محل کار را به عنوان علت اصلی ذکر می کند. 

    WHO سه معیار اصلی تشخیصی را در رابطه با فرسودگی شغلی تعریف می کند: خستگی شدید، بهره وری کمتر در محل کار، و نارضایتی کارگر از شغل خود. تعاریف واضح می تواند به روانپزشکان در تشخیص فرسودگی بالینی و رفع انگ مرتبط با تشخیص کمک کند. همچنین می‌تواند به روان‌پزشکان و روان‌شناسان کمک کند تا به علل زمینه‌ای مانند ترس از شکست یا ضعیف تلقی شوند. علاوه بر این، فرسودگی شغلی می تواند منجر به اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب شود که بر بهره وری و روابط حرفه ای و شخصی تأثیر می گذارد. به دلیل همپوشانی علائم، تشخیص فرسودگی شغلی شامل رد مسائل رایج مانند اضطراب، اختلالات سازگاری و سایر اختلالات خلقی است. 

    تاثیر مخرب

    WHO از سال 2020 به طور فعال در جمع آوری داده ها برای ایجاد دستورالعمل های دقیق برای مدیریت فرسودگی بالینی مشارکت داشته است، گامی که پیش بینی می شود به متخصصان مراقبت های بهداشتی در تدوین برنامه های درمانی متناسب با بیماران برای کنترل بهتر علائم کمک کند. انتظار می‌رود که با آشکار شدن موارد بیشتر، این پیشرفت درک عمیق‌تری از شیوع و تأثیر این اختلال ایجاد کند. برای افرادی که با فرسودگی شغلی دست و پنجه نرم می کنند، این به معنای دسترسی به راه حل های مراقبت های بهداشتی هدفمندتر و موثرتر است که به طور بالقوه منجر به بهبود رفاه ذهنی در طول زمان می شود. علاوه بر این، راه را برای جامعه‌ای هموار می‌کند که در آن به سلامت روان اهمیت ویژه‌ای داده می‌شود و مردم را تشویق می‌کند تا بدون انگ به دنبال کمک باشند.

    در چشم انداز سازمانی، پارامترهای بازتعریف شده فرسودگی شغلی به عنوان ابزاری در نظر گرفته می شود که منابع انسانی می تواند از آن برای اصلاح سیاست های مدیریت کارکنان استفاده کند و اطمینان حاصل کند که افراد مراقبت، حمایت و مزایای لازم، از جمله زمان مناسب مرخصی در صورت تشخیص فرسودگی شغلی را دریافت می کنند. علاوه بر این، از مؤسسات آموزشی، از جمله مدارس و کالج‌ها، انتظار می‌رود عناصری را که باعث استرس می‌شوند، ارزیابی و اصلاح کنند و طیف گزینه‌های درمانی موجود را برای دانشجویان و اعضای هیئت علمی گسترش دهند. این رویکرد پیشگیرانه ممکن است به یک محیط یادگیری منجر شود که برای بهزیستی ذهنی مساعدتر است.

    دولت ها نقشی محوری در هدایت جامعه به سوی آینده ای ایفا می کنند که فرسودگی شغلی به طور موثر مدیریت شود. سیاست مدیریت به روز شده فرسودگی شغلی احتمالاً به روندی دامن می زند که در آن شرکت ها به طور داوطلبانه اقداماتی را برای جلوگیری از رسیدن کارکنان به وضعیت فرسودگی و ترویج فرهنگ کار سالم تر اتخاذ می کنند. این روند ممکن است به محیط‌های آموزشی نیز سرازیر شود و آنها را تشویق کند تا گزینه‌های درمانی بیشتری را ارائه دهند و محیط‌هایی ایجاد کنند که استرس کمتری داشته باشند و نسلی را پرورش دهند که هم سازنده و هم از نظر ذهنی انعطاف‌پذیر باشند. 

    پیامدهای تشخیص فرسودگی شغلی

    پیامدهای گسترده تری که فرسودگی شغلی به عنوان یک تهدید جدی برای سلامت افراد شناخته می شود ممکن است شامل موارد زیر باشد:

    • افزایش تعداد محل های کاری که سیاست های اصلی ساعت کاری خود را تغییر می دهد تا اطمینان حاصل شود که کارمندان می توانند وظایف خود را در ساعات اداری به پایان برسانند.
    • بد انگاری اصطلاح "فرسودگی شغلی" به عنوان محل کار برای کارکنانی که این شرایط را تجربه می کنند سازگارتر می شود.
    • اصلاح ماژول‌های آموزشی برای پرسنل بهداشت روان، روانشناسان و مشاوران به منظور تجهیز آنها به مهارت‌های لازم برای کمک به بیماران به طور بالقوه منجر به یک سیستم مراقبت بهداشتی می‌شود که در رسیدگی به طیف وسیعی از مسائل بهداشت روان ماهرتر است.
    • تغییر در مدل‌های کسب‌وکار برای گنجاندن سلامت روان به عنوان یک جنبه اصلی، با سرمایه‌گذاری بیشتر شرکت‌ها در حمایت از سلامت روان کارکنان.
    • دولت‌ها سیاست‌هایی را ارائه می‌کنند که معاینات منظم سلامت روان را تشویق می‌کنند، مشابه معاینه‌های سلامت جسمانی، و جامعه‌ای را تقویت می‌کنند که سلامت روان و جسم را به یک اندازه مهم می‌داند.
    • افزایش احتمالی تعداد استارت‌آپ‌ها و اپلیکیشن‌های متمرکز بر سلامت روان، ارائه خدماتی مانند مشاوره مجازی و کارگاه‌های مدیریت استرس.
    • مدارس و کالج‌ها برنامه‌های درسی خود را برای ادغام موضوعاتی که بر بهزیستی روانی تمرکز دارند، بازبینی می‌کنند، و نسلی را پرورش می‌دهند که آگاه‌تر و مجهزتر برای رسیدگی به چالش‌های سلامت روان هستند.
    • یک تغییر بالقوه در برنامه ریزی شهری برای گنجاندن فضاهای سبز و مناطق تفریحی بیشتر، زیرا دولت ها و جوامع نقش محیط را در سلامت روان تشخیص می دهند.
    • تغییر بالقوه در بیمه نامه ها برای پوشش جامع تر درمان های سلامت روان، افراد را تشویق می کند تا بدون نگرانی در مورد محدودیت های مالی به دنبال کمک باشند.

    سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

    • آیا فکر می کنید موارد فرسودگی بالینی بین سال های 2022 تا 2032 افزایش می یابد؟ چرا و چرا نه؟ 
    • آیا فکر می‌کنید افراد بیشتری که از سیستم‌های کار از راه دور در مشاغل خود استفاده می‌کنند به افزایش فرسودگی شغلی کمک می‌کند؟