Synthetische leeftijdsomkering: kan de wetenschap ons weer jong maken?

• Auteur:
• auteursnaam

  Quantumrun-prognose
• 30 september 2022

Samenvatting inzicht

Het onderzoeken van de mogelijkheid om menselijke veroudering terug te draaien gaat verder dan huidverzorging en stamcellen, en verdiept zich in metabolische, spier- en neurologische achteruitgang. Recente ontwikkelingen op het gebied van gentherapie en cellulaire studies bieden hoop op behandelingen die menselijke weefsels kunnen verjongen, hoewel de complexiteit van menselijke cellen uitdagingen met zich meebrengt. Het potentieel van deze therapieën wekt interesse in verschillende sectoren, van investeringen in de gezondheidszorg tot regelgevingsoverwegingen, wat duidt op een langer en gezonder leven, maar ook ethische en toegankelijkheidsvragen oproept.

Synthetische context voor leeftijdsomkering

Terwijl de vergrijzing van de bevolking blijft toenemen, zijn wetenschappers actief op zoek naar manieren om de veroudering van mensen te vertragen, naast anti-aging huidverzorging en stamcelonderzoek. Sommige onderzoeken hebben interessante resultaten opgeleverd die synthetische leeftijdsomkering haalbaarder zouden kunnen maken. Uit klinische onderzoeken is bijvoorbeeld gebleken dat indicatoren voor veroudering bij de mens stofwisselingsziekten, spierverlies, neurodegeneratie, huidrimpels, haaruitval en een verhoogd risico op leeftijdsgebonden ziekten zoals diabetes type 2, kanker en de ziekte van Alzheimer omvatten. Door zich te concentreren op de verschillende biomarkers die veroudering veroorzaken, hopen wetenschappers te ontdekken hoe ze de achteruitgang kunnen vertragen of omkeren (synthetische leeftijdsomkering).

In 2018 ontdekten onderzoekers van de Harvard Medical School dat het omkeren van de veroudering van bloedvaten de sleutel zou kunnen zijn tot het herstellen van jeugdige vitaliteit. Onderzoekers keerden de degeneratie van bloedvaten en spieren bij ouder wordende muizen om door de synthetische voorlopers (verbindingen die chemische reacties mogelijk maken) te combineren in twee natuurlijk voorkomende moleculen. De studie identificeerde de fundamentele cellulaire mechanismen achter vasculaire veroudering en de effecten ervan op de spiergezondheid.

De bevindingen suggereren dat therapieën voor mensen mogelijk kunnen zijn om het spectrum van ziekten aan te pakken die voortkomen uit vasculaire veroudering. Hoewel veel veelbelovende behandelingen bij muizen niet hetzelfde effect hebben bij mensen, waren de resultaten van de experimenten overtuigend genoeg om het onderzoeksteam ertoe aan te zetten onderzoek bij mensen voort te zetten.

Disruptieve impact

In maart 2022 hebben wetenschappers van het Salk Institute in Californië en het San Diego Altos Institute met succes de weefsels van muizen van middelbare leeftijd verjongd met behulp van een vorm van gentherapie, waardoor het vooruitzicht op medische behandelingen die het menselijke verouderingsproces kunnen omkeren, wordt vergroot. De onderzoekers maakten gebruik van eerder onderzoek van Nobelprijswinnaar professor Shinya Yamanaka, waaruit bleek dat een combinatie van vier moleculen, bekend als Yamanaka-factoren, verouderde cellen kon verjongen en transformeren in stamcellen die in staat zijn vrijwel elk weefsel in het lichaam te produceren.

De onderzoekers ontdekten dat wanneer oudere muizen (equivalent aan 80 jaar oud op menselijke leeftijd) gedurende een maand werden behandeld, er weinig effect was. Toen de muizen echter gedurende zeven tot tien maanden werden behandeld, beginnend toen ze 10 tot 12 maanden oud waren (ongeveer 15 tot 35 jaar bij mensen), leken ze op jongere dieren (met name huid en nieren, die tekenen van verjonging vertoonden). ).

Het herhalen van het onderzoek bij mensen zal echter veel complexer zijn omdat menselijke cellen beter bestand zijn tegen verandering, waardoor het proces mogelijk minder efficiënt wordt. Bovendien brengt het gebruik van Yamanaka-factoren om oude mensen te verjongen het risico met zich mee dat volledig opnieuw geprogrammeerde cellen veranderen in klompjes kankerweefsel, teratomen genaamd. De wetenschappers zeggen dat verder onderzoek nodig is om nieuwe medicijnen te ontwikkelen die cellen gedeeltelijk veilig en effectief kunnen herprogrammeren voordat klinische proeven bij mensen kunnen plaatsvinden. Desalniettemin onthullen de bevindingen dat het op een dag mogelijk kan zijn om therapieën te ontwikkelen die het verouderingsproces kunnen vertragen of zelfs omkeren, wat mogelijk kan resulteren in preventietherapieën voor ouderdomsziekten, zoals kanker, broze botten en de ziekte van Alzheimer.

Gevolgen van synthetische leeftijdsomkering

Bredere implicaties van synthetische leeftijdsomkering kunnen zijn: 

• De zorgsector steekt miljarden in synthetische leeftijdsomkeringsstudies om diagnoses en preventieve therapieën te verbeteren.
• Mensen ondergaan verschillende leeftijdsomkeringsprocedures die verder gaan dan stamcelimplantaten, wat leidt tot een groeiende markt voor behandelingsprogramma's voor leeftijdsomkering. Aanvankelijk zullen deze therapieën alleen betaalbaar zijn voor de rijken, maar ze kunnen geleidelijk betaalbaarder worden voor de rest van de samenleving.
• De huidverzorgingsindustrie werkt samen met onderzoekers om meer wetenschappelijk onderbouwde serums en crèmes te ontwikkelen die zich richten op probleemgebieden.
• Overheidsregels voor menselijke experimenten met synthetische leeftijdsomkering, met name om onderzoeksinstellingen verantwoordelijk te maken voor de ontwikkeling van kankers als gevolg van deze experimenten.
• Langere levensverwachting voor mensen in het algemeen, omdat er effectievere preventieve therapieën beschikbaar komen tegen veelvoorkomende ziekten zoals de ziekte van Alzheimer, hartaanvallen en diabetes.
• Regeringen met een snel verouderende bevolking beginnen aan kosten-batenanalyses om te onderzoeken of het kosteneffectief is om therapieën voor het omkeren van leeftijd voor hun respectieve bevolkingsgroepen te subsidiëren om de gezondheidszorgkosten van hun oudere bevolkingsgroepen te verlagen en een groter percentage van deze bevolking productief te houden in het personeelsbestand .

Vragen om te overwegen

• Hoe kunnen synthetische behandelingen voor het omkeren van leeftijd maatschappelijke en culturele ongelijkheden creëren?
• Hoe kan deze ontwikkeling de komende jaren nog meer van invloed zijn op de zorg?