Kwantumrun

BEELDKREDIET: Kwantumrun

Van extreme levensverlenging naar onsterfelijkheid: de toekomst van de menselijke bevolking P6

David Tal, uitgever, futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Mon, 09 / 14 / 2020 - 13: 31

In 2018 dienden onderzoekers van de Biogerontology Research Foundation en de International Longevity Alliance een gezamenlijk voorstel aan de Wereldgezondheidsorganisatie om veroudering opnieuw te classificeren als een ziekte. Maanden later introduceerde de 11e herziening van de Internationale Classificatie van Ziekten (ICD-11) officieel enkele verouderingsgerelateerde aandoeningen, zoals leeftijdsgebonden cognitieve achteruitgang.

Dit is van belang omdat voor het eerst in de menselijke geschiedenis het ooit natuurlijke verouderingsproces in een nieuwe context wordt geplaatst als een aandoening die behandeld en voorkomen moet worden. Dit zal er geleidelijk toe leiden dat farmaceutische bedrijven en overheden hun financiering zullen heroriënteren naar nieuwe medicijnen en therapieën die niet alleen de levensverwachting van mensen verlengen, maar ook de effecten van veroudering volledig ongedaan maken.

Tot nu toe is de gemiddelde levensverwachting in ontwikkelde landen gestegen van ongeveer 35 jaar in 1820 tot 80 jaar in 2003. En met de ontwikkelingen waarover u straks meer te weten komt, zult u zien hoe die progressie zich zal voortzetten totdat 80 het nieuwe 40 wordt. Sterker nog, de eerste mensen van wie werd verwacht dat ze 150 jaar zouden worden, zijn mogelijk al geboren.

We gaan een tijdperk in waarin we niet alleen genieten van een hogere levensverwachting, maar ook van jeugdiger lichamen tot ver op hoge leeftijd. Met voldoende tijd zal de wetenschap zelfs een manier vinden om veroudering volledig te vertragen. Kortom, we staan op het punt de nieuwe, prachtige wereld van de superlange levensduur te betreden.

Definitie van superlevensduur en onsterfelijkheid

In dit hoofdstuk verwijzen we met de term superlevensduur of levensverlenging naar elk proces dat de gemiddelde levensduur van de mens met tien jaar verlengt.

Wanneer we het over onsterfelijkheid hebben, bedoelen we eigenlijk de afwezigheid van biologische veroudering. Met andere woorden: zodra je een leeftijd van fysieke volwassenheid bereikt (mogelijk rond je dertigste), wordt het natuurlijke verouderingsmechanisme van je lichaam uitgeschakeld en vervangen door een continu biologisch onderhoudsproces dat je leeftijd vanaf dat moment constant houdt. Dit betekent echter niet dat je immuun bent voor gek worden of voor de dodelijke gevolgen van een sprong van een wolkenkrabber zonder parachute.

(Sommige mensen beginnen de term 'onsterfelijkheid' te gebruiken voor deze vorm van beperkte onsterfelijkheid, maar totdat dat aanslaat, houden we het voorlopig bij 'onsterfelijkheid'.)

Waarom worden we eigenlijk ouder?

Voor de duidelijkheid: er is geen universele regel in de natuur die stelt dat alle levende dieren of planten een vastgestelde levensduur van 100 jaar moeten hebben. Van zeedieren zoals de Groenlandse walvis en de Groenlandse haai wordt vastgesteld dat ze meer dan 200 jaar oud worden, terwijl de langstlevende Galapagosreuzenschildpad... onlangs overleden op de gezegende leeftijd van 176. Diepzeedieren zoals bepaalde kwallen, sponzen en koralen lijken daarentegen helemaal niet te verouderen.

De snelheid waarmee mensen ouder worden en de totale tijd die ons lichaam ons toestaat om ouder te worden, worden grotendeels beïnvloed door de evolutie en, zoals in de inleiding al werd aangegeven, door vooruitgang in de geneeskunde.

De precieze reden waarom we verouderen is nog steeds onduidelijk, maar onderzoekers richten zich op een paar theorieën die erop wijzen dat genetische fouten en omgevingsverontreinigende stoffen de grootste boosdoeners zijn. De complexe moleculen en cellen waaruit ons lichaam bestaat, vermenigvuldigen en herstellen zich voortdurend gedurende de vele jaren van ons leven. Na verloop van tijd hopen zich in ons lichaam genoeg genetische fouten en verontreinigende stoffen op om deze complexe moleculen en cellen geleidelijk te verslechteren, waardoor ze steeds minder goed functioneren totdat ze helemaal niet meer werken.

Gelukkig kan het zo zijn dat we dankzij de wetenschap deze eeuw een einde maken aan deze genetische fouten en milieuverontreinigingen. Dat geeft ons wellicht nog vele jaren om naar uit te kijken.

Tactieken om onsterfelijkheid te bereiken

Als het gaat om het bereiken van biologische onsterfelijkheid (of op zijn minst een aanzienlijk verlengde levensduur), zal er nooit één elixer zijn dat ons verouderingsproces permanent beëindigt. In plaats daarvan zal verouderingspreventie bestaan uit een reeks kleine medische behandelingen die uiteindelijk deel zullen uitmaken van iemands jaarlijkse welzijns- of gezondheidsonderhoudsregime.

Het doel van deze therapieën zal zijn om de genetische componenten van veroudering uit te schakelen, terwijl ook alle schade en verwondingen die ons lichaam oploopt tijdens onze dagelijkse interacties met de omgeving waarin we leven, worden genezen. Door deze holistische benadering werkt een groot deel van de wetenschap achter het verlengen van onze levensduur samen met de doelstellingen van de algemene gezondheidszorgsector om alle ziekten te genezen en alle verwondingen te genezen (onderzocht in ons Toekomst van gezondheid serie).

Met dit in gedachten hebben we de nieuwste onderzoeken naar levensverlengende therapieën op een rij gezet, gebaseerd op de benaderingen die ze hanteren:

Senolytische geneesmiddelenWetenschappers experimenteren met verschillende medicijnen waarvan ze hopen dat ze het biologische verouderingsproces kunnen stoppen (Veroudering (is het jargonwoord hiervoor) en verlengen de levensduur van mensen aanzienlijk. Bekende voorbeelden van deze senolytische geneesmiddelen zijn:

resveratrol. Deze stof, die in rode wijn voorkomt en in het begin van de jaren 2000 populair werd in talkshows, heeft een positief effect op stress, het cardiovasculaire systeem, de hersenfunctie en gewrichtsontstekingen.
Alk5-kinaseremmerIn vroege laboratoriumproeven op muizen bleek dit medicijn veelbelovende resultaten om ervoor te zorgen dat verouderende spieren en hersenweefsel zich weer jong gedragen.
RapamycineVergelijkbare laboratoriumtests voor dit medicijn onthuld resultaten met betrekking tot het verbeteren van het energiemetabolisme, het verlengen van de levensduur en het behandelen van verouderingsgerelateerde ziekten.
Dasatinib en quercetineDeze medicijncombinatie uitgebreid de levensduur en het fysieke bewegingsvermogen van muizen.
Metformine. Dit medicijn wordt al tientallen jaren gebruikt voor de behandeling van diabetes, maar er wordt nog steeds aanvullend onderzoek gedaan naar dit medicijn. onthuld een bijwerking bij proefdieren waardoor hun gemiddelde levensduur aanzienlijk werd verlengd. De Amerikaanse FDA heeft nu proeven met metformine goedgekeurd om te zien of het vergelijkbare resultaten kan hebben bij mensen.

Orgaanvervanging. Volledig onderzocht in hoofdstuk vier In onze serie "Toekomst van de Gezondheid" gaan we binnenkort een tijdperk in waarin falende organen vervangen zullen worden door betere, duurzamere en afstotingsbestendige kunstmatige organen. Bovendien experimenteren we, voor degenen die het idee van een machinehart om je bloed rond te pompen niet zien zitten, ook met het 3D-printen van werkende, organische organen, met behulp van de stamcellen van ons lichaam. Samen zouden deze orgaanvervangende opties de gemiddelde menselijke levensduur potentieel kunnen opvoeren tot 120 tot 130 jaar, aangezien sterfte door orgaanfalen tot het verleden zal behoren.

Genbewerking en gentherapie. Volledig onderzocht in hoofdstuk drie In onze serie 'Toekomst van de Gezondheid' betreden we snel een tijdperk waarin mensen voor het eerst directe controle hebben over de genetische code van onze soort. Dit betekent dat we eindelijk de mogelijkheid zullen hebben om mutaties in ons DNA te herstellen door ze te vervangen door gezond DNA. Aanvankelijk, tussen 2020 en 2030, zal dit het einde betekenen van de meeste genetische ziekten, maar tegen 2035 en 2045 zullen we voldoende over ons DNA weten om die elementen te bewerken die bijdragen aan het verouderingsproces. Vroege experimenten met het bewerken van het DNA van muizen en vliegt hebben hun levensduur al succesvol verlengd.

Zodra we deze wetenschap perfectioneren, kunnen we beslissingen nemen over het rechtstreeks in het DNA van onze kinderen bewerken van de verlenging van de levensduur. Lees meer over designer baby's in onze Toekomst van de menselijke evolutie series.

Nanotechnologie. Volledig onderzocht in hoofdstuk vier In onze serie 'De Toekomst van de Gezondheid' is nanotechnologie een brede term voor elke vorm van wetenschap, techniek en technologie die materialen meet, manipuleert of incorporeert op een schaal van 1 tot 100 nanometer (kleiner dan een enkele menselijke cel). Het gebruik van deze microscopisch kleine machines zal nog decennia duren, maar zodra ze werkelijkheid worden, zullen toekomstige artsen ons simpelweg injecteren met een naald vol miljarden nanomachines die vervolgens door ons lichaam zwemmen en elke vorm van leeftijdsgerelateerde schade herstellen die ze vinden.

Maatschappelijke effecten van langer leven

Ervan uitgaande dat we overgaan naar een wereld waarin iedereen aanzienlijk langer leeft (laten we zeggen tot 150 jaar) en een sterker, jonger lichaam heeft, zullen huidige en toekomstige generaties die van deze luxe genieten waarschijnlijk opnieuw moeten nadenken over de manier waarop zij hun hele leven inrichten.

Tegenwoordig volgen de meeste mensen, op basis van een algemeen verwachte levensduur van ongeveer 80-85 jaar, de fundamentele levensfaseformule waarbij je op school blijft en een beroep leert tot de leeftijd van 22-25, je carrière opbouwt en een serieus lange - termijnrelatie voor 30, een gezin stichten en een hypotheek kopen voor 40, uw kinderen grootbrengen en sparen voor uw pensioen tot u 65 wordt, dan gaat u met pensioen en probeert u van uw resterende jaren te genieten door uw nestei voorzichtig uit te geven.

Als die verwachte levensduur echter wordt verlengd tot 150 jaar, vervalt de hierboven beschreven levensfaseformule volledig. Om te beginnen zal er minder druk zijn om:

Begin direct na de middelbare school met je postsecundair onderwijs of minder druk om je studie eerder af te maken.
Begin met één beroep, bedrijf of sector, want tijdens uw werkzame leven kunt u meerdere beroepen in uiteenlopende sectoren uitoefenen.
Trouw op jonge leeftijd, want dan heb je langere periodes van vrijblijvende afspraakjes. Ook het concept van een huwelijk voor altijd zal opnieuw bekeken moeten worden. Dit huwelijk zal mogelijk vervangen moeten worden door huwelijkscontracten die tientallen jaren duren en die erkennen dat ware liefde slechts van korte duur is.
Krijg vroeg kinderen, want vrouwen kunnen tientallen jaren besteden aan het opzetten van een onafhankelijke carrière zonder zich zorgen te maken dat ze onvruchtbaar worden.
En vergeet pensioen! Om een levensduur te krijgen die zich uitstrekt tot in de drie cijfers, moet u goed in die drie cijfers werken.

En voor regeringen die zich zorgen maken over de zorg voor generaties oudere burgers (zoals uiteengezet in de vorige hoofdstuk), zou de wijdverbreide implementatie van levensverlengende therapieën een uitkomst kunnen zijn. Een bevolking met deze levensduur zou de negatieve effecten van een dalende bevolkingsgroei kunnen tegengaan, de productiviteit van een land stabiel kunnen houden, onze huidige consumptie-economie in stand kunnen houden en de nationale uitgaven aan gezondheidszorg en sociale zekerheid kunnen verlagen.

(Voor degenen die denken dat wijdverbreide levensverlenging zal leiden tot een onmogelijk overbevolkte wereld, lees dan het einde van hoofdstuk vier (van deze serie.)

Maar is onsterfelijkheid wenselijk?

Een paar fictieve werken hebben het idee van een samenleving van onsterfelijken onderzocht, maar de meeste hebben het eerder als een vloek dan als een zegen afgeschilderd. Ten eerste hebben we geen idee of de menselijke geest meer dan een eeuw scherp, functioneel of zelfs geestelijk gezond kan blijven. Zonder het wijdverbreide gebruik van geavanceerde nootropica zouden we potentieel kunnen eindigen met een enorme generatie seniele onsterfelijken.

De andere zorg is of mensen het leven kunnen waarderen zonder te accepteren dat de dood deel uitmaakt van hun toekomst. Voor sommigen kan onsterfelijkheid leiden tot een gebrek aan motivatie om actief belangrijke levensgebeurtenissen te ervaren of belangrijke doelen na te streven en te bereiken.

Aan de andere kant kun je ook stellen dat je met een verlengd of onbeperkt leven de tijd hebt om projecten en uitdagingen aan te gaan waar je misschien nooit aan hebt gedacht. Als samenleving zorgen we misschien zelfs beter voor ons milieu, omdat we lang genoeg in leven blijven om de negatieve gevolgen van klimaatverandering te ervaren.

Een ander soort onsterfelijkheid

We hebben wereldwijd al te maken met recordniveaus van vermogensongelijkheid, en daarom moeten we, als we het over onsterfelijkheid hebben, ook overwegen hoe dit die kloof zou kunnen vergroten. De geschiedenis heeft aangetoond dat wanneer een nieuwe, electieve medische behandeling op de markt komt (vergelijkbaar met nieuwe plastische chirurgie of gebitsprotheses), deze aanvankelijk meestal alleen betaalbaar is voor de rijken.

Dit roept de zorg op dat er een klasse van rijke onsterfelijken ontstaat wier levens die van de armen en de middenklasse ver zullen overtreffen. Een dergelijk scenario zal ongetwijfeld leiden tot extra sociale instabiliteit, aangezien mensen uit lagere sociaaleconomische milieus hun dierbaren van ouderdom zullen zien sterven, terwijl de rijken niet alleen langer zullen leven, maar ook achteruit zullen gaan in hun leven.

Natuurlijk zou zo'n scenario slechts tijdelijk zijn, aangezien de krachten van het kapitalisme de prijs van deze levensverlengende therapieën uiteindelijk binnen een decennium of twee na hun introductie (uiterlijk 2050) zouden verlagen. Maar in die tussentijd zouden mensen met beperkte middelen kunnen kiezen voor een nieuwe en betaalbaardere vorm van onsterfelijkheid, een vorm die de dood zoals wij die kennen opnieuw zal definiëren, en die in het laatste hoofdstuk van deze serie aan bod komt.