Kwantumrun

BEELDKREDIET: Kwantumrun

Piek goedkope olie activeert duurzaam tijdperk: Future of Energy P2

David Tal, uitgever, futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Tue, 09 / 15 / 2020 - 09: 39

Je kunt niet over energie praten zonder over olie (aardolie) te praten. Het is de levensader van onze moderne samenleving. In feite zou de wereld zoals we die nu kennen niet zonder kunnen bestaan. Sinds het begin van de twintigste eeuw wordt ons voedsel, onze consumentenproducten, onze auto's en alles daartussenin aangedreven door of volledig geproduceerd met olie.

Maar hoezeer deze hulpbron ook een uitkomst is geweest voor de menselijke ontwikkeling, de kosten ervan voor ons milieu beginnen nu onze collectieve toekomst te bedreigen. Bovendien is het ook een bron die begint op te raken.

We hebben de afgelopen twee eeuwen in het olietijdperk geleefd, maar nu is het tijd om te begrijpen waarom er een einde aan komt (oh, en laten we het doen zonder klimaatverandering te noemen, want daar is nu al dood over gesproken).

Wat is Peak Oil eigenlijk?

Als je over peak oil hoort, verwijst dat meestal naar de Hubbert Curve-theorie uit 1956, door Shell-geoloog, M. Koning Hubbert. De kern van deze theorie zegt dat de aarde een beperkte hoeveelheid olie heeft die de samenleving kan gebruiken voor haar energiebehoeften. Dit is logisch omdat we helaas niet in een wereld van elfenmagie leven waar alle dingen onbeperkt zijn.

Het tweede deel van de theorie stelt dat, aangezien er een beperkte hoeveelheid olie in de grond zit, er uiteindelijk een tijd zal komen dat we zullen stoppen met het vinden van nieuwe oliebronnen en dat de hoeveelheid olie die we uit bestaande bronnen opzuigen zal "pieken" en uiteindelijk tot nul dalen.

Iedereen weet dat er piekolie zal komen. Waar experts het niet mee eens zijn is wanneer het zal gebeuren. En het is niet moeilijk in te zien waarom hier een discussie over is.

Leugens! De olieprijs daalt!

In december 2014 zakte de stijgende prijs van ruwe olie. Terwijl de olieprijs in de zomer van 2014 rond de $ 115 per vat vloog, daalde de prijs in de volgende winter tot $ 60, voordat het begin 34 een dieptepunt bereikte van ongeveer $ 2016.

Een verscheidenheid aan experts heeft zich gebogen over de redenen achter deze daling - met name The Economist was van mening dat de prijsdaling te wijten was aan verschillende redenen, waaronder een zwakke economie, efficiëntere voertuigen, aanhoudende olieproductie in het onrustige Midden-Oosten en de explosie van de Amerikaanse olieproductie dankzij de opkomst van fracking.

Deze gebeurtenissen hebben licht geworpen op een ongemakkelijke waarheid: peak oil, in zijn traditionele definitie, zal realistisch gezien niet snel gebeuren. We hebben nog 100 jaar olie over in de wereld als we het echt willen - het nadeel is dat we alleen maar steeds duurdere technologieën en processen zullen moeten gebruiken om het te winnen. Nu de wereldolieprijzen zich eind 2016 stabiliseren en weer beginnen te stijgen, zullen we onze definitie van piekolie opnieuw moeten beoordelen en rationaliseren.

Eigenlijk meer als Peak Cheap Oil

Sinds het begin van de jaren 2000 zijn de wereldprijzen voor ruwe olie bijna elk jaar geleidelijk gestegen, met uitzondering van de financiële crisis van 2008-09 en de mysterieuze crash van 2014-15. Maar de prijs crasht terzijde, de algemene trend is onmiskenbaar: ruwe olie wordt duurder.

De belangrijkste reden voor deze stijging is de uitputting van 's werelds goedkope oliereserves (goedkope olie is olie die gemakkelijk kan worden opgezogen uit grote ondergrondse reservoirs). Het meeste van wat er vandaag nog over is, is olie die alleen met merkbaar dure middelen kan worden gewonnen. Leisteen publiceerde een grafiek (hieronder) die laat zien wat het kost om olie uit deze verschillende dure bronnen te produceren en tegen welke prijs olie moet worden voordat het boren van die olie economisch levensvatbaar wordt:

Naarmate de olieprijzen herstellen (en dat zullen ze doen), zullen deze dure oliebronnen weer online komen en de markt overspoelen met een steeds duurder aanbod van olie. In werkelijkheid hoeven we niet bang te zijn voor geologische piekolie - dat zal de komende decennia niet gebeuren - waar we bang voor moeten zijn is piek goedkope olie. Wat zal er gebeuren als we het punt bereiken waarop individuen en hele landen het zich niet langer kunnen veroorloven om te veel te betalen voor olie?

'Maar hoe zit het met fracken?' je vraagt. 'Zal deze technologie de kosten niet oneindig laag houden?'

Ja en nee. Nieuwe olieboortechnologieën leiden altijd tot productiviteitswinsten, maar deze winsten zijn ook altijd tijdelijk. In het geval van fracking, produceert elke nieuwe boorlocatie aanvankelijk een overvloed aan olie, maar gemiddeld over drie jaar daalt de productiesnelheid van die rijkdom tot wel 85 procent. Uiteindelijk is fracken een geweldige kortetermijnoplossing geweest voor de hoge olieprijs (het negeren van het feit dat het ook het grondwater vergiftigt en veel Amerikaanse gemeenschappen ziek), maar volgens de Canadese geoloog David Hughes zal de Amerikaanse productie van schaliegas rond 2017 een piek bereiken en rond 2012 terugvallen op het niveau van 2019.

Waarom goedkope olie belangrijk is?

'Oké,' zeg je tegen jezelf, 'dus de gasprijs gaat omhoog. De prijs van alles stijgt met de tijd. Dat is gewoon inflatie. Ja, het is balen dat ik meer moet betalen aan de pomp, maar waarom is dit eigenlijk zo'n big deal?'

Twee redenen voornamelijk:

Ten eerste zijn de kosten van olie verborgen in elk deel van uw consumentenleven. Het voedsel dat je koopt: olie wordt gebruikt om de kunstmest, herbiciden en pesticiden te maken die op de landbouwgrond worden gespoten. De nieuwste gadgets die je koopt: olie wordt gebruikt om de meeste plastic en andere synthetische onderdelen te produceren. De elektriciteit die je gebruikt: veel delen van de wereld verbranden olie om de lichten aan te houden. En het is duidelijk dat de hele logistieke infrastructuur van de wereld, die voedsel, producten en mensen van punt A naar punt B overal ter wereld en op elk moment brengt, grotendeels wordt aangedreven door de olieprijs. Een plotselinge prijspiek kan enorme verstoringen veroorzaken in de beschikbaarheid van producten en diensten waarvan u afhankelijk bent.

Ten tweede is onze wereld nog steeds sterk op olie gericht. Zoals in het vorige punt werd gesuggereerd, al onze vrachtwagens, onze vrachtschepen, onze vliegtuigen, de meeste van onze auto's, onze bussen, onze monstertrucks - ze rijden allemaal op olie. We hebben het hier over miljarden voertuigen. We hebben het over het geheel van de transportinfrastructuur van onze wereld en hoe het allemaal gebaseerd is op een technologie die binnenkort verouderd is (de verbrandingsmotor) die draait op een hulpbron (olie) die nu duurder wordt en steeds schaarser wordt levering. Zelfs nu elektrische voertuigen een plons op de markt maken, kan het tientallen jaren duren voordat ze onze bestaande verbrandingsvloot vervangen. Al met al is de wereld verslaafd aan crack en het zal een bitch zijn om er vanaf te komen.

Een lijst van onaangenaamheden in een wereld zonder goedkope olie

De meesten van ons herinneren zich de wereldwijde economische ineenstorting van 2008-09. De meesten van ons herinneren zich ook dat experts de ineenstorting de schuld gaven van de uiteenspattende Amerikaanse subprime-hypotheekzeepbel. Maar de meesten van ons vergeten wat er in de aanloop naar die kernsmelting is gebeurd: de prijs van ruwe olie steeg tot bijna $ 150 per vat.

Denk terug aan hoe het leven voor $ 150 per vat voelde en hoe duur alles werd. Hoe het voor sommige mensen te duur werd om zelfs maar naar het werk te rijden. Kun je het mensen kwalijk nemen dat ze hun hypotheek ineens niet meer op tijd kunnen betalen?

Voor degenen die het olie-embargo van de OPEC van 1979 niet hebben meegemaakt (en dat zijn velen van ons, laten we eerlijk zijn), was 2008 onze eerste kennismaking met hoe het voelt om een economische slag te maken - vooral als de prijs van gas ooit zou stijgen boven een bepaalde drempel, een bepaalde 'piek' zo u wilt. $150 per vat bleek onze economische zelfmoordpil te zijn. Helaas was er een enorme recessie nodig om de wereldwijde olieprijzen terug naar de aarde te slepen.

Maar dat is de kicker: $ 150 per vat zal ergens in het midden van de jaren 2020 opnieuw gebeuren als de productie van schaliegas uit Amerikaanse fracking begint af te vlakken. Als dat gebeurt, hoe gaan we dan om met de recessie die er zeker op volgt? We komen in een soort doodsspiraal terecht waarbij de olieprijzen, telkens wanneer de economie sterker wordt, omhoog schieten, maar zodra ze tussen $ 150 en 200 per vat stijgen, wordt een recessie veroorzaakt, waardoor de economie en de gasprijzen weer naar beneden gaan, alleen om de start van de proces helemaal opnieuw. Niet alleen dat, maar de tijd tussen elke nieuwe cyclus zal krimpen van recessie tot recessie totdat ons huidige economische systeem volledig vastloopt.

Hopelijk was dat allemaal logisch. Echt, wat ik probeer te begrijpen, is dat olie het levensbloed is dat de wereld bestuurt, ervan afwijkend veranderen de regels van ons mondiale economische systeem. Om dit naar huis te rijden, is hier een lijst van wat u kunt verwachten in een wereld van $ 150-200 per vat ruwe olie:

De prijs van gas zal in sommige jaren stijgen en in andere stijgen, wat betekent dat transport een steeds groter percentage van het gemiddelde jaarinkomen van de persoon zal verbranden.
Kosten voor bedrijven zullen stijgen door inflatie in product- en transportkosten; ook, aangezien veel werknemers hun lange woon-werkverkeer niet langer kunnen betalen, kunnen sommige bedrijven worden gedwongen om verschillende vormen van huisvesting te bieden (bijvoorbeeld telewerken of een transportvergoeding).
Alle voedingsmiddelen zullen ongeveer zes maanden nadat de gasprijzen zijn gestegen in prijs stijgen, afhankelijk van de staat van het groeiseizoen wanneer de oliepiek plaatsvindt.
Alle producten zullen merkbaar in prijs stijgen. Dit zal vooral merkbaar zijn in landen die sterk afhankelijk zijn van import. Kortom, kijk eens naar alle dingen die je de afgelopen maand of twee hebt gekocht, als ze allemaal 'Made in China' zeggen, dan weet je dat je portemonnee een wereld van pijn zal doen.
De kosten van huisvesting en wolkenkrabbers zullen exploderen, aangezien veel van het ruwe hout en staal dat in de bouw wordt gebruikt, over lange afstanden wordt geïmporteerd.
E-commercebedrijven zullen een klap in hun maag krijgen, aangezien levering de volgende dag een onbetaalbare luxe uit het verleden zal worden. Elk online bedrijf dat afhankelijk is van een bezorgdienst om goederen te bezorgen, zal zijn leveringsgaranties en prijzen opnieuw moeten beoordelen.
Evenzo zullen alle moderne retailbedrijven een stijging van de kosten zien die gepaard gaan met een daling van de efficiëntie van hun logistieke infrastructuur. Just-in-time leveringssystemen zijn afhankelijk van goedkope energie (olie) om te werken. Een stijging van de kosten zal een reeks instabiliteit in het systeem introduceren, waardoor de moderne logistiek mogelijk met een decennium of twee wordt teruggedrongen.
De algemene inflatie zal stijgen buiten de controle van de regeringen.
Regionale tekorten aan geïmporteerde voedingsmiddelen en producten zullen vaker voorkomen.
De publieke verontwaardiging zal toenemen in westerse landen en druk uitoefenen op politici om de olieprijs onder controle te krijgen. Afgezien van het toestaan van een recessie, zullen ze weinig kunnen doen om de olieprijs te verlagen.
In arme en middeninkomenslanden zal publieke verontwaardiging uitmonden in gewelddadige rellen die zullen leiden tot meer incidenten van de staat van beleg, autoritair bewind, mislukte staten en regionale instabiliteit.
Ondertussen zullen niet-zo-vriendelijke olieproducerende landen, zoals Rusland en verschillende landen in het Midden-Oosten, genieten van een overvloed aan hernieuwde geopolitieke macht en inkomsten die ze zullen gebruiken voor doeleinden die niet in het belang van het Westen zijn.
Oh, en voor alle duidelijkheid, dat is slechts een korte lijst van vreselijke ontwikkelingen. Ik moest de lijst inkorten om te voorkomen dat dit artikel episch deprimerend zou worden.

Wat uw regering zal doen aan goedkope piekolie?

Het is moeilijk te zeggen wat de wereldregeringen zullen doen om greep te krijgen op deze pieksituatie in goedkope olie. Deze gebeurtenis zal een impact hebben op de mensheid op een vergelijkbare schaal als klimaatverandering. Maar aangezien de effecten van goedkope olie op een veel korter tijdsbestek zullen plaatsvinden dan bij klimaatverandering, zullen regeringen veel sneller handelen om dit aan te pakken.

Waar we het over hebben zijn baanbrekende overheidsinterventies in het vrijemarktsysteem op een schaal die sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer is voorgekomen. (Overigens zal de schaal van deze interventies een voorproefje zijn van wat wereldregeringen kunnen doen om klimaatverandering aanpakken een decennium of twee na de piek van goedkope olie.)

Zonder verder oponthoud, hier is een lijst van genoemde interventieregeringen mogen gebruiken om ons huidige mondiale economische systeem te beschermen:

Sommige regeringen zullen proberen delen van hun strategische oliereserves vrij te maken om de prijzen voor de olie van hun land te verlagen. Helaas zal dit een minimale impact hebben, aangezien de oliereserves van de meeste landen hooguit een paar dagen zouden duren.
Rantsoenering zal dan worden afgedwongen - vergelijkbaar met wat de VS tijdens het olie-embargo van de OPEC in 1979 hebben ingevoerd - om het verbruik te beperken en de bevolking te conditioneren om zuiniger om te gaan met hun gasverbruik. Helaas houden kiezers er niet zo van om zuinig te zijn met een bron die ooit relatief goedkoop was. Politici die hun baan willen behouden, zullen dit erkennen en aandringen op andere opties.
Een aantal arme tot middeninkomenslanden zal proberen prijscontroles uit te voeren om de indruk te wekken dat de overheid actie onderneemt en de touwtjes in handen heeft. Helaas werken prijscontroles nooit op de lange termijn en leiden ze altijd tot tekorten, rantsoenering en een bloeiende zwarte markt.
Nationalisatie van oliebronnen, vooral in die landen die nog steeds gemakkelijk te winnen olie produceren, zal veel gebruikelijker worden en een groot deel van de Big Oil-industrie verlammen. De regeringen van de ontwikkelingslanden die het leeuwendeel van 's werelds gemakkelijk winbare olie produceren, zullen de controle moeten hebben over hun nationale hulpbronnen en kunnen prijscontroles op hun olie afdwingen om landelijke rellen te voorkomen.
De combinatie van prijscontroles en nationalisaties van de olie-infrastructuur in verschillende delen van de wereld zal alleen maar werken om de wereldolieprijzen verder te destabiliseren. Deze instabiliteit zal onaanvaardbaar zijn voor grotere ontwikkelde landen (zoals de VS), die redenen zullen vinden om militair in te grijpen om de oliewinningseigendommen van hun particuliere olie-industrie in het buitenland te beschermen.
Sommige regeringen kunnen een forse verhoging van bestaande en nieuwe belastingen afdwingen die gericht zijn op de hogere klassen (en vooral de financiële markten), die kunnen worden gebruikt als zondebokken die worden gezien als het manipuleren van de wereldolieprijzen voor persoonlijk gewin.
Veel ontwikkelde landen zullen zwaar investeren in belastingvoordelen en subsidies voor elektrische voertuigen en infrastructuur voor openbaar vervoer, wetgeving doorvoeren die autodeeldiensten legaliseert en ten goede komt, en hun autofabrikanten dwingen hun ontwikkelingsplannen voor volledig elektrische en autonome voertuigen te versnellen. We behandelen deze punten in meer detail in onze Toekomst van transport series.

Natuurlijk zal geen van de bovengenoemde overheidsinterventies veel doen om de extreme prijzen aan de pomp te verlichten. De gemakkelijkste manier van handelen voor de meeste regeringen zal zijn om er gewoon druk uit te zien, de zaken relatief kalm te houden door middel van een actieve en goed bewapende binnenlandse politie, en te wachten tot een recessie of een lichte depressie losbarst, waardoor de consumptievraag afneemt en de olieprijzen weer stijgen. naar beneden - in ieder geval tot de volgende prijspiek een paar jaar later plaatsvindt.

Gelukkig is er vandaag een sprankje hoop dat niet beschikbaar was tijdens de olieprijsschokken van 1979 en 2008.

Ineens, hernieuwbare energie!

Er zal een tijd komen, laat in de jaren 2020, dat de hoge kosten van ruwe olie niet langer de kosteneffectieve keuze zullen zijn voor onze wereldeconomie. Dit wereldveranderende besef zal een groots (en grotendeels onofficieel) partnerschap tussen de particuliere sector en regeringen over de hele wereld stimuleren om ongehoorde sommen geld te investeren in hernieuwbare energiebronnen. Op den duur zal dit leiden tot een afnemende vraag naar olie, terwijl hernieuwbare energiebronnen de nieuwe dominante energiebron worden waar de wereld op draait. Het is duidelijk dat deze epische overgang niet van de ene op de andere dag tot stand zal komen. In plaats daarvan zal het in fasen gebeuren met de betrokkenheid van verschillende industrieën.

De volgende delen van onze Future of Energy-serie zullen de details van deze epische transitie onderzoeken, dus verwacht enkele verrassingen.