Kwantumrun

BEELDKREDIET:

iStock

Hartafdrukken: biometrische identificatie die erom geeft

Het lijkt erop dat de heerschappij van gezichtsherkenningssystemen als cyberbeveiligingsmaatregel op het punt staat te worden vervangen door een meer nauwkeurige: hartslaghandtekeningen.

Auteur:
auteursnaam
Quantumrun-prognose
4 oktober 2022

Samenvatting inzicht

Heartprints, een nieuw biometrisch systeem, bieden een unieke en veiligere manier om individuen te identificeren door hun unieke hartslagpatronen te scannen. Deze technologie ontpopt zich als een betrouwbaar alternatief voor traditionele methoden zoals gezichtsherkenning, en blijkt vooral nuttig in contexten variërend van militaire operaties tot de beveiliging van persoonlijke apparaten. De adoptie ervan roept echter kritische vragen op over privacy en de ethische implicaties van wijdverbreid toezicht zonder toestemming.

Hartafdruk context

Biometrische identificatie is een gevoelig onderwerp dat het publieke debat heeft geïnspireerd over hoe het de privacy van gegevens kan schenden. Veel mensen hebben opgemerkt dat het gemakkelijk is om gezichtskenmerken te verbergen of te veranderen om gezichtsscanners voor de gek te houden. Er is echter een ander biometrisch systeem ontdekt dat contactloze maar nauwkeurigere identificatie garandeert: hartafdrukken.

In 2017 ontdekte een team van onderzoekers van de Universiteit van Buffalo een nieuw cyberbeveiligingssysteem dat radars gebruikt om hartslaghandtekeningen te scannen. De Doppler-radarsensor zendt een draadloos signaal naar de doelwitpersoon en het signaal kaatst terug met de hartbeweging van het doelwit. Deze gegevenspunten staan bekend als hartafdrukken, die kunnen worden gebruikt om de unieke hartslagpatronen van individuen te identificeren. Hartafdrukken zijn veiliger dan gezichts- en vingerafdrukgegevens omdat ze onzichtbaar zijn, waardoor het voor hackers een uitdaging wordt om ze te stelen.

Bij gebruik als authenticatiemethode voor inloggen kunnen heartprints een continue validatie uitvoeren. Wanneer de geregistreerde eigenaar van een computer of smartphone bijvoorbeeld uitlogt, is het voor hen mogelijk om uit te loggen en automatisch terug te keren zodra hun hartafdrukken door het systeem zijn gedetecteerd. De radar heeft acht seconden nodig om voor de eerste keer een hart te scannen en kan het vervolgens blijven volgen door het continu te herkennen. Ook is aangetoond dat de technologie veiliger is voor de mens, vergelijkbaar met andere wifi-elektronica die minder dan 1 procent van de straling uitzendt van een gewone smartphone. Onderzoekers hebben het systeem 78 keer op verschillende mensen getest en de resultaten waren voor meer dan 98 procent nauwkeurig.

Disruptieve impact

In 2020 heeft het Amerikaanse leger een laserscan gemaakt die hartslagen op minstens 200 meter afstand kan detecteren met een nauwkeurigheid van ongeveer 95 procent. Deze ontwikkeling is met name van cruciaal belang voor het Special Operations Command (SOC) van het Amerikaanse ministerie van Defensie, dat geheime militaire operaties uitvoert. Een sluipschutter die van plan is een vijandelijke agent uit te schakelen, moet ervoor zorgen dat de juiste persoon in het vizier is voordat hij schiet.

Om dit te doen gebruiken soldaten vaak software die de gelaatstrekken of het looppatroon van een verdachte vergelijkt met die welke zijn vastgelegd in bibliotheken met biometrische gegevens die zijn verzameld door politie en inlichtingendiensten. Dergelijke technologie kan echter ineffectief zijn tegen iemand die een vermomming draagt, een hoofdbedekking draagt of zelfs doelbewust hinkt. Terwijl het leger er met onderscheidende biometrie zoals hartafdrukken zeker van kan zijn dat er minder ruimte is voor verkeerde identificatie.

Het laserscansysteem, Jetson genaamd, kan de minieme trillingen in kleding meten die worden veroorzaakt door iemands hartslag. Omdat harten verschillende vormen en samentrekkingspatronen hebben, zijn ze onderscheidend genoeg om iemands identiteit te bevestigen. Jetson gebruikt een laservibrometer om kleine veranderingen in een laserstraal te detecteren die wordt weerkaatst door een interessant object. Vibrometers worden sinds de jaren zeventig gebruikt om zaken als bruggen, vliegtuigcarrosserieën, kanonnen van oorlogsschepen en windturbines te bestuderen, op zoek naar anders onzichtbare scheuren, luchtzakken en andere gevaarlijke defecten in materialen.

Implicaties van hartafdrukken

Bredere implicaties van hartafdrukken kunnen zijn:

Openbare bewakingssystemen die hartafdrukscans gebruiken om mogelijke zorgproblemen (bijv. hartaanvallen) te identificeren.
Ethici maken zich zorgen over het gebruik van hartafdrukken voor surveillance zonder toestemming.
Openbaar vervoer en luchthavens gebruiken heartprint-scansystemen om personen in te checken of ongebruikelijke activiteiten automatisch te melden.
Bedrijven die hartafdrukscanning gebruiken om de toegang tot gebouwen, voertuigen en apparatuur te controleren.
Persoonlijke technologische apparaten die hartafdrukscanning gebruiken als toegangscodes.
Zorgverzekeraars passen hun beleid aan op basis van individuele hartafdrukgegevens, wat leidt tot meer gepersonaliseerde en potentieel kosteneffectieve plannen.
Wetshandhavingsinstanties maken gebruik van hartafdrukken voor de identificatie van verdachten, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid over privacy en burgerlijke vrijheden.
Winkels die hartafdrukscannen integreren voor gepersonaliseerde winkelervaringen, waardoor de klantenservice wordt verbeterd, maar mogelijk inbreuk wordt gemaakt op de persoonlijke privacy.