Niestabilność łańcucha dostaw: wyścig o wzmocnienie uszkodzonego globalnego łańcucha dostaw

• Autor:
• nazwisko autora

  Foresight Quantumrun
• 10 sierpnia 2022 r.

Podsumowanie spostrzeżeń

Globalne łańcuchy dostaw słabną pod wpływem różnych wyzwań, co prowadzi do niedoborów gospodarczych i produktowych. Strategie wzmacniania tych systemów obejmują dywersyfikację dostawców i przenoszenie produkcji bliżej domu, zmniejszając zależność od odległych ośrodków produkcyjnych. Ta zmiana wpływa na globalne wzorce gospodarcze, rynki pracy i sprzyja nowym postępom technologicznym.

Kontekst niestabilności łańcucha dostaw

Globalne łańcuchy dostaw w coraz większym stopniu walczą o przystosowanie się do nieporządku w wielu jego formach, w tym klęsk żywiołowych, globalnych wyzwań zdrowotnych, kryzysów gospodarczych, konfliktów zbrojnych, zmian regulacyjnych i niestabilności politycznej. W szczególności pandemia COVID-19 podkreśliła spustoszenie, jakie nieoczekiwane wydarzenia mogą spowodować w światowym handlu. Co można zrobić, aby zbudować bardziej odporny globalny łańcuch dostaw?

Globalne łańcuchy dostaw stały się kruche, ponieważ nie są już tak zwinne i odporne jak kiedyś. W ciągu ostatnich czterech dekad presja giełdowa na zwiększanie marż zysku przedsiębiorstw skłoniła firmy do nadmiernego skupienia się na praktykach wydajnościowych i nadmiernej optymalizacji łańcuchów dostaw w celu minimalizacji kosztów. Oznacza to, że firmy w coraz większym stopniu polegają na mniejszej liczbie kluczowych ośrodków produkcyjnych niż na dywersyfikacji. Tymczasem sprzedawcy detaliczni utrzymywali wydatki na niskim poziomie, przechowując mniej produktów w magazynach i sklepach, zakładając, że zawsze będą mogli zamawiać zapasy w razie potrzeby. Ta praktyka jest związana z wszechobecną strategią biznesową produkcji just-in-time, w której firmy wytwarzają przedmioty tylko w razie potrzeby, aby zaoszczędzić na kosztach. 

Ponadto do 2010 roku globalne łańcuchy dostaw były również w dużym stopniu uzależnione od Chin. Kraj stał się dominującym ośrodkiem produkcyjnym na świecie, zaspokajając ponad 40 procent globalnego zapotrzebowania na różne materiały eksploatacyjne. Jednak produkcja zatrzymała się, gdy po raz pierwszy pojawił się COVID-19. Wydarzenie to odbiło się na całym świecie, ponieważ firmy, które polegały na chińskich producentach, nagle nie mogły uzyskać potrzebnych materiałów i produktów. Ponieważ produkcja zatrzymała się, nie było wystarczającej liczby produktów we właściwych miejscach, aby zaspokoić lokalny popyt. Doprowadziło to do paniki przy zakupach na całym świecie i jeszcze większych niedoborów. 

Zakłócający wpływ

Pandemia spowodowała wstrzymanie działalności dostawców w ponad 160 krajach, co doprowadziło do przestojów produkcyjnych i zaległości. Przestój ten spowodował niedobory produktów i wzrost cen dla konsumentów. Według Banku Światowego szacuje się, że zakłócenia związane z pandemią Covid-19 spowodowały spadek światowego produktu krajowego brutto (PKB) w 5.4 r. od 9.7 do 2020%. 

Globalne łańcuchy dostaw można wzmocnić na kilka sposobów, aby były znacznie mniej podatne na zakłócenia rynkowe w ich różnych formach. Jedną ze strategii byłoby zwiększenie liczby dostawców artykułów o znaczeniu krytycznym i zapewnienie, że ich lokalizacje są zróżnicowane, ale stosunkowo dostępne. Nazywa się to strategią oddzielenia produkcji, która pomogłaby firmom odizolować się od zakłóceń spowodowanych takimi czynnikami, jak napięcia geopolityczne i klęski żywiołowe.

Ponadto firmy mogłyby rozważyć przeniesienie produkcji kluczowych produktów bliżej kraju, do krajów sąsiednich lub do kraju (tj. w drodze onshoringu). Takie inwestycje skróciłyby odpowiednie łańcuchy dostaw i zmniejszyłyby ich zależność od dostawców zagranicznych. Na przykład w październiku 2023 roku Intel rozpoczął budowę dwóch fabryk mikrochipów w Arizonie o wartości 20 miliardów dolarów.

Konsekwencje kruchości łańcucha dostaw

Szersze konsekwencje niestabilności łańcucha dostaw mogą obejmować: 

• Rozwój modeli gospodarki o obiegu zamkniętym, skutkujących zrównoważonymi nawykami konsumpcji i produkcji.
• Stworzenie nowych przepisów równoważących innowacje z prywatnością danych, zwiększając zaufanie konsumentów.
• Większa zależność od różnorodnych dostawców z regionów takich jak Ameryka Południowa i Afryka, co prowadzi do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy na tych obszarach.
• Więcej firm inwestujących w krajową produkcję, stymulujących budownictwo i inne powiązane sektory w swoich krajach.
• Wzrost wykorzystania oprogramowania i automatyzacji do zarządzania łańcuchem dostaw, co prowadzi do sprawniejszego reagowania na zmiany rynkowe.
• Spadek zależności przedsiębiorstw od Chin, powodujący powszechne bezrobocie i przejście w kierunku zmodernizowanych, przejrzystych praktyk produkcyjnych w kraju.
• Rządy inicjują ustawodawstwo i finansowanie w celu promowania przenoszenia produkcji do innych krajów, szczególnie w sektorach krytycznych mających wpływ na zdrowie i bezpieczeństwo publiczne.
• Rozwój kompetencji technologicznych w krajach rozwijających się, napędzany dywersyfikacją łańcuchów dostaw i inwestycjami w lokalnych gałęziach przemysłu.
• Gwałtowny wzrost globalnej rywalizacji o dominację w łańcuchu dostaw, wpływający na międzynarodową politykę handlową i umowy dwustronne.
• Zmiana wymagań rynku pracy, wraz ze wzrostem zapotrzebowania na umiejętności z zakresu automatyzacji, logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw w różnych branżach.

Pytania do rozważenia

• Jak jeszcze firmy mogą zapewnić sobie stabilne łańcuchy dostaw?
• Jakie inne możliwe technologie mogą pomóc wzmocnić globalny łańcuch dostaw?