وقت جي فطرت تي ارسطوءَ جي موسيقيءَ کان وٺي آئن اسٽائن جي نظريي جي نزاڪت تائين، انسانيت گهڻو وقت غور ڪيو آهي ته: اسان وقت کي ڪيئن ٿا سمجهون ۽ سمجهون؟ relativity جو نظريو اهو ثابت ڪري ٿو ته وقت ڊگهو ۽ ٺهڪندڙ ٿي سگهي ٿو، هڪ رجحان جنهن کي وقت جي پکيڙ جي نالي سان سڃاتو وڃي ٿو. جيئن برهمڻ وقت کي ڇڪيندو آهي، تيئن اسان جا عصبي سرڪٽس اسان جي وقت جي ذهني تجربي کي وڌائي ۽ دٻائي سگهن ٿا.