درختان مصنوعی: آیا می توانیم به کارآمدتر شدن طبیعت کمک کنیم؟

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• نوامبر 8، 2021

درختان مصنوعی این پتانسیل را دارند که مقادیر قابل توجهی دی اکسید کربن (CO2) را از اتمسفر استخراج کنند و عملکرد قابل توجهی از درختان طبیعی دارند. در حالی که آنها با برچسب قیمت سنگین عرضه می شوند، هزینه ها را می توان با مقیاس بندی موثر کاهش داد و قرارگیری استراتژیک آنها در مناطق شهری می تواند کیفیت هوا را به شدت بهبود بخشد. با این حال، ایجاد تعادل بین این راه حل فن آوری با تلاش های مداوم جنگل کاری و شیوه های تولید پایدار، حصول اطمینان از یک رویکرد جامع برای حفاظت از محیط زیست، بسیار مهم است.

بافت درختان مصنوعی

مفهوم درختان مصنوعی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی اولین بار در اوایل دهه 2000 توسط کلاوس لاکنر، استاد مهندسی از دانشگاه ایالتی آریزونا معرفی شد. طراحی لاکنر سیستمی بود که قادر بود تقریباً 32 تن دی اکسید کربن را از جو استخراج کند که ضریب 2 بر هر درخت طبیعی برتری داشت. با این حال، پیامدهای مالی چنین سیستمی قابل توجه است، به طوری که برآوردها نشان می دهد که یک درخت مصنوعی می تواند بین 1,000 تا 30,000 دلار هزینه داشته باشد. لاکنر متقاعد شده است که اگر بتوان فرآیند تولید را به طور موثر مقیاس‌بندی کرد، این هزینه‌ها می‌تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد.

در سال 2019، یک استارتاپ مکزیکی به نام BioUrban اولین درخت مصنوعی خود را در شهر پوئبلا نصب کرد. این شرکت یک درخت مکانیزه ساخته است که از ریزجلبک ها برای جذب CO2 استفاده می کند، فرآیندی که طبق گزارش ها به اندازه 368 درخت واقعی موثر است. هزینه یکی از این درختان مصنوعی حدود 50,000 دلار آمریکا است. کار پیشگام BioUrban نشان دهنده گامی مهم به جلو در کاربرد عملی فناوری درخت مصنوعی است.

اگر درختان مصنوعی به یک راه حل مناسب و مقرون به صرفه تبدیل شوند، می توانند نقش مهمی در کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی ایفا کنند. صنایعی که سهم زیادی در انتشار کربن دارند، مانند تولید و حمل و نقل، می توانند با سرمایه گذاری در این فناوری ها، اثرات زیست محیطی خود را جبران کنند. علاوه بر این، با ظهور نقش‌های جدید در تولید، نگهداری و مدیریت این درختان مصنوعی، بازارهای کار می‌توانند شاهد تغییر باشند.

تاثیر مخرب

BioUrban گفت که درختان مصنوعی جایگزین درختان طبیعی نیستند، بلکه مکمل آنها در مناطق شهری با فضای سبز محدود هستند. به عنوان مثال، برنامه ریزان شهری می توانند درختان مصنوعی را در طراحی شهری بگنجانند و آنها را در مکان های استراتژیک، مانند تقاطع های شلوغ، مناطق صنعتی، یا مناطق مسکونی پرجمعیت قرار دهند. این استراتژی می تواند منجر به کاهش بیماری های تنفسی و سایر مسائل بهداشتی مرتبط با کیفیت پایین هوا شود.

پتانسیل درختان مصنوعی برای استخراج نزدیک به 10 درصد از کل CO2 آزاد شده در یک سال یک چشم انداز امیدوارکننده است. با این حال، بسیار مهم است که فرآیند تولید این درختان پایدار باشد و به مشکلی که آنها قصد حل آن را دارند کمکی نکند. شرکت‌ها می‌توانند از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی یا بادی در فرآیند تولید استفاده کنند تا ردپای کربن خود را به حداقل برسانند. دولت‌ها می‌توانند با ارائه معافیت‌های مالیاتی یا یارانه‌ها به شرکت‌هایی که فرآیندهای تولید پایدار را اتخاذ می‌کنند، چنین اقداماتی را تشویق کنند. 

ایجاد تعادل بین نصب استراتژیک درختان مصنوعی با تلاش‌های مستمر جنگل‌کاری، جنبه مهم دیگری است که باید در نظر گرفته شود. در حالی که درختان مصنوعی می توانند نقش مهمی در کاهش انتشار کربن در مناطق شهری داشته باشند، نمی توانند جایگزین خدمات تنوع زیستی و اکوسیستم ارائه شده توسط جنگل های طبیعی شوند. بنابراین، دولت‌ها و سازمان‌های محیط‌زیست باید تلاش‌های احیای جنگل‌ها را در اولویت قرار دهند. به عنوان مثال، بخشی از سود حاصل از فروش درختان مصنوعی را می توان به بودجه پروژه های احیای جنگل اختصاص داد. این استراتژی یک رویکرد جامع را برای مقابله با تغییرات آب و هوا، ترکیب فناوری نوآورانه با تلاش‌های سنتی حفاظت، تضمین می‌کند.

پیامدهای درختان مصنوعی

پیامدهای گسترده تر درختان مصنوعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• دولت‌ها برای حفظ سطح هوای پاک، تعداد معینی از درختان مصنوعی را ملزم به کاشت در شهرها می‌کنند.
• شرکت ها به عنوان بخشی از طرح های مسئولیت اجتماعی شرکت ها، نصب درختان مصنوعی را در کنار کاشت درخت سنتی تامین می کنند.
• افزایش استفاده از انرژی های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و باد برای بهره برداری از درختان مکانیکی.
• قدردانی جدیدی از ملاحظات زیست محیطی در میان ساکنان شهرها، منجر به جامعه ای آگاه تر از محیط زیست می شود که به زندگی پایدار ارزش می دهد و آن را ترویج می کند.
• سرمایه گذاری بیشتر در فن آوری های سبز ایجاد یک بخش بازار جدید متمرکز بر راه حل های زیست محیطی.
• نابرابری در دسترسی به هوای پاک منجر به جنبش‌های اجتماعی می‌شود که از توزیع برابر این فناوری‌ها برای تضمین عدالت زیست‌محیطی حمایت می‌کنند.
• نوآوری بیشتر در جذب و ذخیره کربن که منجر به توسعه راه حل های کارآمدتر و مقرون به صرفه تر برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی می شود.
• نیاز به فرآیندهای تولید پایدار و مدیریت پایان عمر برای جلوگیری از انباشت زباله.

سوالاتی که باید در نظر گرفته شود

• آیا مایل به نصب درختان تقلبی در شهر خود هستید؟ چرا و چرا نه؟
• به نظر شما اثرات بلندمدت توسعه درختان مکانیکی چیست؟