طبیعت بازگردان: بازگرداندن تعادل به اکوسیستم

• نویسنده:
• نام نویسنده

  آینده نگاری کوانتوم ران
• نوامبر 2، 2021

Rewilding، هنر بازگرداندن زندگی به اکوسیستم‌ها، اشکال مختلفی دارد - از معرفی مجدد گونه‌های گیاهی باستانی تا مداخله حداقلی در پیشرفت طبیعی. این رویکرد اول طبیعت نه تنها اکوسیستم ها را غنی می کند، بلکه راه هایی را برای اقتصادهای پایدار و جوامع سالم تر باز می کند. با وجود چالش‌ها، این روند راه را برای همکاری امیدوارکننده بین تلاش‌های حفاظت، نوآوری فن‌آوری و سیاست عمومی هموار می‌کند.

بافت طبیعت وحشی

انواع مختلفی از rewilling وجود دارد. بازسازی پلیستوسن با هدف معرفی مجدد نوادگان گونه های گیاهی از دوران پلیستوسن (عصر یخبندان) است که شبیه به معرفی یک گونه کاملاً جدید است. بازگردن غیرفعال مستلزم به حداقل رساندن مداخله انسان و به سادگی اجازه دادن به طبیعت است تا مسیر خود را طی کند و به طور طبیعی گسترش یابد. نوع آخر، جابجایی مجدد یا بازگردانی trophic است که مستلزم دو چیز است: تقویت یا افزودن به جمعیت موجود برای یک استخر ژنی بهتر، و معرفی مجدد، که جمعیت یک گونه از دست رفته را به زیستگاه اصلی خود باز می گرداند. 

نمونه ای از یک پروژه جابجایی مجدد موفق در دهه 1990 در پارک ملی یلوستون اتفاق افتاد، زمانی که گرگ ها دوباره معرفی شدند. نتیجه یک جمعیت گوزن کنترل‌شده‌تر بود که پس از آن منجر به بهبود گونه‌های گیاهی شد که بیش از حد چرا شده بودند. تلاش‌های مجدد همچنان در حال افزایش است. در سال 2021، بریتانیا در حال برنامه ریزی برای رهاسازی بیشورها در پنج شهرستان است، جایی که صدها سال ناپدید شده اند.

تاثیر مخرب

معرفی مجدد شکارچیان راس و علفخواران بزرگ، که برای حفظ تعادل در اکوسیستم ها ضروری است، می تواند باعث شکوفایی زنجیره های غذایی شود. علاوه بر این، در مناطق اطراف زمین‌های وحشی، وحشی مجدد می‌تواند فرصت‌های جدید اکوتوریسم را تقویت کند و راهی پایدار برای تقویت اقتصاد محلی ارائه دهد. بهبود کیفیت هوا، منابع آب پاک‌تر و افزایش تنوع زیستی می‌تواند به نتایج بهتر سلامت عمومی کمک کند. علاوه بر این، با توانایی ذاتی طبیعت برای خودتنظیمی، این رویکرد می تواند در درازمدت در مقایسه با استراتژی های مداخله جویانه تر مقرون به صرفه باشد.

مفهوم بازگردانی همچنین شروع به تأثیرگذاری بر استراتژی های حفاظت از دریا کرده است، جایی که اجرای آن می تواند به طور قابل توجهی چالش برانگیزتر باشد. معرفی مجدد حیات دریایی منقرض شده یا در خطر انقراض به مناطق حیاتی اقیانوس با هدف بازگرداندن تعادل در این اکوسیستم های حیاتی است. به عنوان مثال، تلاش‌های بازگردانی ممکن است مستلزم ایجاد ذخایر دریایی و مناطق ماهیگیری ممنوع باشد که از گونه‌های معرفی‌شده محافظت می‌کند و به جمعیت آنها اجازه می‌دهد تا بهبود یابند. این ذخایر همچنین می تواند به عنوان مکان هایی برای گردشگری دوستدار محیط زیست عمل کند و منبع درآمدی جایگزین را برای جوامعی که به طور سنتی به ماهیگیری متکی هستند، ارائه کند.

با این وجود، چالش‌های بازگرداندن دریایی بر اهمیت همکاری و نوآوری در موفقیت‌آمیز کردن چنین طرح‌هایی تأکید می‌کند. برای مثال، غلبه بر مشکلات ردیابی گونه‌های معرفی‌شده در اکوسیستم‌های دریایی وسیع، ممکن است به پیشرفت‌هایی در فناوری نیاز داشته باشد. این نیاز می‌تواند فرصت‌هایی را برای شرکت‌های فناوری ایجاد کند تا با حافظان محیط زیست در توسعه فناوری‌های ردیابی جدید یا مدل‌های پیش‌بینی مبتنی بر هوش مصنوعی شریک شوند. به طور مشابه، دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی می‌توانند نقش اساسی در مهار صید بی‌رویه، وضع مقررات و تشویق شیوه‌های پایدار داشته باشند و در نتیجه محیطی مساعد برای بازگرداندن دریایی ایجاد کنند.

پیامدهای طبیعت بازگرداندن 

پیامدهای گسترده‌تر طبیعت بازگردانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شرکت های بیوتکنولوژی در حال توسعه ارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی (GMOs) برای تولید گونه های حیوانی و گیاهی کافی برای معرفی مجدد هستند.
• صنعت فرآوری مواد غذایی با اطمینان از اینکه تامین کنندگان منابع حیوانی و گیاهی را دوباره پر می کنند، به سمت منابع غذایی پایدار حرکت می کند.
• مقررات بیشتر برای حمایت از حیوانات، تحریم فعالیت های بحث برانگیز مانند شکار و شکار غیرقانونی.
• افزایش بودجه و پروژه‌های بازگرداندن از سوی دولت‌ها و سازمان‌های حفاظت.
• پارک‌ها/مناطق طبیعی بازسازی‌شده، تقاضای بیشتری برای گردشگری پایدار را برمی‌انگیزد.
• جوامعی که زمانی شدیداً به صنایعی مانند چوب‌برداری وابسته بودند، می‌توانستند شاهد احیای مشاغل در تورهای همراه با راهنما، مهمان‌نوازی محلی یا مدیریت حفاظت باشند.
• پروژه‌های بازگردانی که به‌عنوان کلاس‌های درس در دنیای واقعی خدمت می‌کنند، جایی که دانش‌آموزان در مورد بوم‌شناسی، تکامل، و حفاظت از محیط زیست می‌آموزند و حس بیشتری از نظارت بر محیط‌زیست را در میان نسل‌های آینده تقویت می‌کنند.
• فناوری‌های پیشرفته مانند تصاویر ماهواره‌ای، هواپیماهای بدون سرنشین و هوش مصنوعی به کار گرفته شده‌اند که منجر به رشد علم محیط زیست می‌شود.
• معرفی مجدد شکارچیان باعث درگیری میان دامداران و کشاورزانی می شود که از دام های خود می ترسند و به طور بالقوه به اختلافات سیاسی تبدیل می شود. 

سوالاتی برای اظهار نظر

• آیا فکر می کنید که پس دادن زمین برای بازگرداندن ایده خوبی است؟ چرا و چرا نه؟
• چالش‌های احتمالی بازگردانی در محیط‌های مختلف چیست؟