Kesedaran selepas kematian

Adakah otak manusia mengekalkan semacam kesedaran selepas badan telah mati dan otak telah ditutup? Kajian AWARE yang dilakukan oleh penyelidik dari University of Southampton di United Kingdom mengatakan ya.

Kajian telah menunjukkan bahawa otak mungkin dapat mengekalkan semacam kesedaran untuk masa yang singkat selepas badan dan otak telah terbukti mati secara klinikal. Sam Parnia, seorang doktor di Hospital Universiti Stony Brook dan ketua kajian AWARE Human Conscious Project, berkata “Bukti yang kami ada setakat ini ialah kesedaran manusia tidak musnah [selepas kematian]…. Ia berterusan selama beberapa jam selepas kematian, walaupun dalam keadaan hibernasi yang tidak dapat kita lihat dari luar.”

MENYEDARI mengkaji 2060 orang dari 25 pelbagai hospital di seluruh United Kingdom, Amerika Syarikat dan Austria, yang telah mengalami serangan jantung untuk menguji hipotesis mereka. Pesakit henti jantung digunakan sebagai bidang kajian kerana henti jantung, atau henti jantung, dianggap "sinonim dengan kematian.” Daripada 2060 orang ini, 46% merasakan tahap kesedaran pada masa selepas mereka disahkan mati secara klinikal. Temu bual terperinci telah dijalankan dengan 330 pesakit yang mempunyai ingatan tentang peristiwa itu, 9% daripadanya menjelaskan senario yang menyerupai peristiwa pengalaman hampir mati, dan 2% pesakit mengingati pengalaman luar badan.

Pengalaman hampir mati (NDE) boleh berlaku apabila seseorang berada dalam situasi perubatan yang mengancam nyawa; mereka mungkin melihat ilusi atau halusinasi yang jelas, dan emosi yang kuat. Penglihatan ini boleh mengenai peristiwa masa lalu, atau perasaan tentang apa yang berlaku di sekeliling orang mereka pada masa itu. Ia digambarkan oleh Olaf Blanke dan Sebastian Dieguezin Meninggalkan Badan dan Kehidupan: Pengalaman Luar Badan dan Hampir Mati sebagai “…sebarang pengalaman persepsi sedar yang berlaku semasa… peristiwa di mana seseorang boleh mati atau terbunuh dengan mudah […] tetapi tetap bertahan….”

Pengalaman luar badan (OBE), digambarkan oleh Blanke dan Dieguez sebagai apabila persepsi seseorang terletak di luar badan fizikal mereka. Ia sering dilaporkan bahawa mereka melihat badan mereka dari kedudukan extracorporeal yang tinggi. Adalah dipercayai bahawa kesedaran selepas kematian adalah lanjutan daripada pengalaman hampir mati dan pengalaman luar badan.

Terdapat banyak keraguan mengenai subjek kesedaran selepas kematian. Perlu ada bukti yang mencukupi untuk menyokong ingatan semula peristiwa pesakit. Seperti mana-mana penyelidikan saintifik yang baik, lebih banyak bukti yang anda ada menyokong teori anda, lebih masuk akal. Keputusan kajian AWARE bukan sahaja menunjukkan bahawa orang mungkin mempunyai tahap kesedaran selepas badan mereka mati. Ia juga telah menunjukkan bahawa otak boleh kekal hidup dan berfungsi pada tahap tertentu lebih lama daripada apa yang dipercayai sebelum ini.

Syarat Kesedaran

Oleh kerana sifat bukti dalam penyelidikanNDE dan OBE, adalah sukar untuk menentukan sebab atau punca sebenar kejadian sedar ini. Kematian klinikal ditakrifkan sebagai apabila jantung dan/atau paru-paru seseorang telah berhenti berfungsi, suatu proses yang pernah dipercayai tidak dapat dipulihkan. Tetapi melalui kemajuan sains perubatan, kita kini tahu ini tidak berlaku. Kematian ditakrifkan sebagai berakhirnya kehidupan makhluk hidup atau pengakhiran kekal proses penting badan dalam sel atau tisunya. Untuk seseorang itu mati secara sah, mesti ada aktiviti sifar di dalam otak. Untuk menentukan sama ada seseorang masih sedar atau tidak selepas kematian bergantung pada definisi kematian anda.

Kebanyakan kematian klinikal masih berdasarkan kekurangan degupan jantung atau paru-paru tidak berfungsi, walaupun penggunaan electroencephalogram (EEG), yang mengukur aktiviti otak, semakin digunakan dalam industri kesihatan. Ini dilakukan sebagai keperluan undang-undang di beberapa negara, dan juga kerana ia memberi doktor petunjuk yang lebih baik tentang status pesakit. Sebagai sudut pandangan penyelidikan untuk kesedaran selepas kematian, penggunaan EEG berfungsi sebagai penunjuk tentang apa yang otak sedang alami pada masa serangan jantung, kerana sukar untuk memberitahu apa yang berlaku pada otak pada masa itu. Kita tahu bahawa terdapat peningkatan dalam aktiviti otak semasa serangan jantung. Ini mungkin disebabkan oleh badan menghantar "isyarat kecemasan" ke otak, atau disebabkan oleh ubat-ubatan yang diberikan kepada pesakit semasa resusitasi.

Ada kemungkinan otak masih berfungsi pada tahap yang lebih rendah yang tidak dapat dikesan oleh EEG. Resolusi spatial yang lemah EEG bermakna ia hanya mahir dalam mengesan denyutan elektronik cetek di dalam otak. Gelombang otak lain yang lebih dalaman mungkin sukar atau mustahil untuk dikesan oleh teknologi EEG semasa.

Peningkatan Kesedaran

Terdapat pelbagai kemungkinan di sebalik mengapa orang mengalami hampir kematian atau pengalaman di luar badan, dan jika otak seseorang masih boleh kekal dalam semacam kesedaran selepas ia mati. Kajian AWARE mendapati bahawa kesedaran kekal dalam "keadaan hibernasi" selepas otak telah mati. Bagaimana otak melakukan ini tanpa sebarang impuls atau sebarang keupayaan untuk menyimpan kenangan masih belum diketahui, dan saintis tidak dapat mencari penjelasan untuknya. Walau bagaimanapun, sesetengah saintis percaya bahawa mungkin terdapat penjelasan tidak semua orang mengalami hampir kematian atau pengalaman luar badan.

Sam Parnia berfikir, "Sebilangan besar orang mungkin mempunyai pengalaman kematian yang jelas, tetapi jangan ingat mereka kerana kesan kecederaan otak atau ubat penenang pada litar ingatan." Oleh itu, adalah atas sebab yang sama sesetengah orang percaya bahawa pengalaman itu adalah ingatan yang ditanamkan otak pada dirinya sendiri. Ini sama ada boleh menjadi rangsangan dalam otak atau mekanisme mengatasi yang digunakan oleh otak untuk menangani tekanan yang hampir mati.

Pesakit serangan jantung diberi berbilang ubat apabila mereka diberikan ke hospital. Dadah yang bertindak sebagai penenang atau perangsang, yang boleh menjejaskan otak. Ini digabungkan dengan tahap adrenalin yang tinggi, kekurangan oksigen yang diterima oleh otak, dan tekanan umum akibat serangan jantung. Ini boleh menjejaskan pengalaman seseorang dan perkara yang mereka boleh ingat tentang masa serangan jantung. Ia juga mungkin bahawa ubat-ubatan ini memastikan otak hidup dalam keadaan yang lebih rendah yang sukar untuk dikesan.

Oleh kerana kekurangan data neurologi semasa kematian, sukar untuk mengetahui sama ada otak benar-benar mati. Jika kehilangan kesedaran tidak didiagnosis secara bebas daripada pemeriksaan neurologi, yang difahami sukar dan bukan keutamaan, anda tidak boleh secara pasti mengatakan bahawa otak telah mati. Gaultiero Piccinini dan Sonya Bahar, dari Jabatan Fizik dan Astronomi dan Pusat Neurodinamik di Universiti Missouri menyatakan "Jika fungsi mental berlaku dalam struktur saraf, fungsi mental tidak dapat bertahan dalam kematian otak."