Quantumrun

ΠΙΣΤΩΣΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: Quantumrun

Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον Μεξικού: Γεωπολιτική της Κλιματικής Αλλαγής

David Tal, Εκδότης, Μελλοντολόγος
@DavidTalWrites
LinkedIn

Τρίτη, 09/15/2020 - 10:59

Αυτή η όχι και τόσο θετική πρόβλεψη θα επικεντρωθεί στη γεωπολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και του Μεξικού καθώς σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή μεταξύ των ετών 2040 και 2050. Καθώς διαβάζετε παρακάτω, θα δείτε τις Ηνωμένες Πολιτείες που γίνονται όλο και πιο συντηρητικές, εσωστρεφείς και εσωστρεφείς και απεμπλακεί με τον κόσμο. Θα δείτε ένα Μεξικό που έχει βγει από τη ζώνη ελεύθερων συναλλαγών της Βόρειας Αμερικής και αγωνίζεται να αποφύγει να πέσει σε μια αποτυχημένη κατάσταση. Και στο τέλος, θα δείτε δύο χώρες των οποίων οι αγώνες οδηγούν σε έναν μάλλον μοναδικό εμφύλιο πόλεμο.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε, ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Αυτό το στιγμιότυπο - αυτό το γεωπολιτικό μέλλον των Ηνωμένων Πολιτειών και του Μεξικού - δεν βγήκε από τον αέρα. Όλα όσα πρόκειται να διαβάσετε βασίζονται στο έργο δημοσίως διαθέσιμων κυβερνητικών προβλέψεων τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και από το Ηνωμένο Βασίλειο, μια σειρά από ιδιωτικές και συνδεδεμένες με την κυβέρνηση ομάδες σκέψης, καθώς και το έργο δημοσιογράφων όπως η Gwynne Dyer, κορυφαίος συγγραφέας στον τομέα αυτό. Οι σύνδεσμοι προς τις περισσότερες από τις πηγές που χρησιμοποιούνται παρατίθενται στο τέλος.

Επιπλέον, αυτό το στιγμιότυπο βασίζεται επίσης στις ακόλουθες υποθέσεις:

Οι παγκόσμιες κρατικές επενδύσεις για τον περιορισμό ή την αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής θα παραμείνουν από μέτριες έως ανύπαρκτες.
Δεν γίνεται καμία προσπάθεια πλανητικής γεωμηχανικής.
Η ηλιακή δραστηριότητα του ήλιου δεν πέφτει παρακάτω την τρέχουσα κατάστασή του, μειώνοντας έτσι τις παγκόσμιες θερμοκρασίες.
Δεν επινοούνται σημαντικές ανακαλύψεις στην ενέργεια σύντηξης και δεν γίνονται μεγάλες επενδύσεις παγκοσμίως σε εθνικές υποδομές αφαλάτωσης και κάθετης γεωργίας.
Μέχρι το 2040, η κλιματική αλλαγή θα έχει προχωρήσει σε ένα στάδιο όπου οι συγκεντρώσεις αερίων θερμοκηπίου (GHG) στην ατμόσφαιρα θα υπερβαίνουν τα 450 μέρη ανά εκατομμύριο.
Διαβάζετε την εισαγωγή μας στην κλιματική αλλαγή και τις όχι και τόσο καλές επιπτώσεις που θα έχει στο πόσιμο νερό, τη γεωργία, τις παράκτιες πόλεις και τα φυτικά και ζωικά είδη, εάν δεν ληφθούν μέτρα εναντίον της.

Έχοντας αυτές τις υποθέσεις κατά νου, διαβάστε την ακόλουθη πρόβλεψη με ανοιχτό μυαλό.

Το Μεξικό στην άκρη

Ξεκινάμε με το Μεξικό, καθώς η μοίρα του θα γίνει πολύ πιο συνυφασμένη με αυτή των ΗΠΑ τις επόμενες δεκαετίες. Μέχρι τη δεκαετία του 2040, μια σειρά από τάσεις και γεγονότα που προκαλούνται από το κλίμα θα προκύψουν για να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα και να την ωθήσουν στο χείλος του να γίνει ένα αποτυχημένο κράτος.

Τρόφιμα και νερό

Καθώς το κλίμα θερμαίνεται, πολλά από τα ποτάμια του Μεξικού θα αραιώσουν, όπως και οι ετήσιες βροχοπτώσεις. Αυτό το σενάριο θα οδηγήσει σε μια σοβαρή και μόνιμη ξηρασία που θα ακρωτηριάσει την εγχώρια παραγωγική ικανότητα της χώρας. Ως αποτέλεσμα, η κομητεία θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από τις εισαγωγές σιτηρών από τις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Αρχικά, κατά τη δεκαετία του 2030, αυτή η εξάρτηση θα υποστηριχθεί δεδομένης της συμπερίληψης του Μεξικού στη συμφωνία Ηνωμένων Πολιτειών-Μεξικού-Καναδά (USMCA) που του χορηγεί προτιμησιακές τιμές σύμφωνα με τις διατάξεις της συμφωνίας για το εμπόριο γεωργικών προϊόντων. Όμως, καθώς η οικονομία του Μεξικού εξασθενεί σταδιακά λόγω της αυξημένης αυτοματοποίησης των ΗΠΑ που μειώνει την ανάγκη για εξωτερική ανάθεση μεξικανικής εργασίας, η συνεχώς αυξανόμενη ελλειμματική του δαπάνη για γεωργικές εισαγωγές μπορεί να αναγκάσει τη χώρα σε χρεοκοπία. Αυτό (μαζί με άλλους λόγους που εξηγούνται παρακάτω) θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη συνεχιζόμενη ένταξη του Μεξικού στο USMCA, καθώς οι ΗΠΑ και ο Καναδάς μπορεί να αναζητήσουν οποιονδήποτε λόγο να διακόψουν τους δεσμούς με το Μεξικό, ειδικά καθώς η χειρότερη κλιματική αλλαγή ξεκινά τη δεκαετία του 2040.

Δυστυχώς, εάν το Μεξικό αποκοπεί από τα ευνοϊκά εμπορικά επιδόματα της USMCA, η πρόσβασή του σε φθηνά σιτηρά θα εξαφανιστεί, μειώνοντας την ικανότητα της χώρας να διανέμει επισιτιστική βοήθεια στους πολίτες της. Με τα κρατικά κεφάλαια στο ιστορικό χαμηλό όλων των εποχών, θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να αγοράσεις τα λίγα τρόφιμα που παραμένουν στην ανοιχτή αγορά, ειδικά καθώς οι αγρότες των ΗΠΑ και του Καναδά θα έχουν κίνητρα να πουλήσουν τη μη εγχώρια παραγωγική τους ικανότητα στο εξωτερικό στην Κίνα.

Εκτοπισμένοι πολίτες

Αυτό το ανησυχητικό σενάριο επιδεινώνει ότι ο σημερινός πληθυσμός των 131 εκατομμυρίων του Μεξικού προβλέπεται να αυξηθεί στα 157 εκατομμύρια έως το 2040. Καθώς η επισιτιστική κρίση επιδεινώνεται, οι κλιματικοί πρόσφυγες (ολόκληρες οικογένειες) θα μετακινηθούν από την άνυδρη ύπαιθρο και θα εγκατασταθούν σε τεράστιους καταυλισμούς γύρω από τις μεγάλες πόλεις στα βόρεια, όπου η κρατική βοήθεια είναι πιο εύκολη. Αυτοί οι καταυλισμοί δεν θα αποτελούνται μόνο από Μεξικανούς, αλλά θα φιλοξενούν και κλιματικούς πρόσφυγες που έχουν διαφύγει βόρεια στο Μεξικό από χώρες της Κεντρικής Αμερικής όπως η Γουατεμάλα και το Ελ Σαλβαδόρ.

Ένας πληθυσμός αυτού του μεγέθους, που ζει σε αυτές τις συνθήκες, δεν μπορεί να διατηρηθεί εάν η κυβέρνηση του Μεξικού δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει επαρκή τροφή για να ταΐσει τους ανθρώπους της. Τότε είναι που τα πράγματα θα καταρρεύσουν.

Αποτυχημένη κατάσταση

Καθώς η ικανότητα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να παρέχει βασικές υπηρεσίες καταρρέει, τόσο θα καταρρεύσει και η δύναμή της. Η αρχή θα στραφεί σταδιακά στα περιφερειακά καρτέλ και στους κυβερνήτες των πολιτειών. Τόσο τα καρτέλ όσο και οι κυβερνήτες, που θα ελέγχει ο καθένας αποσπασμένα τμήματα του εθνικού στρατού, θα εγκλωβιστούν σε μακροχρόνιους εδαφικούς πολέμους, πολεμώντας μεταξύ τους για αποθέματα τροφίμων και άλλους στρατηγικούς πόρους.

Για τους περισσότερους Μεξικανούς που αναζητούν μια καλύτερη ζωή, θα τους μείνει μόνο μία επιλογή: διαφυγή πέρα από τα σύνορα, απόδραση στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες κρύβονται μέσα στο καβούκι τους

Οι κλιματικοί πόνοι που θα αντιμετωπίσει το Μεξικό στη δεκαετία του 2040 θα γίνουν άνισα αισθητές και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι βόρειες πολιτείες θα τα πάνε ελαφρώς καλύτερα από τις νότιες πολιτείες. Αλλά ακριβώς όπως το Μεξικό, οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν μια κρίση τροφίμων.

Τρόφιμα και νερό

Καθώς το κλίμα θερμαίνεται, το χιόνι στην κορυφή της Σιέρα Νεβάδα και στα Βραχώδη Όρη θα υποχωρήσει και τελικά θα λιώσει εντελώς. Το χιόνι του χειμώνα θα πέσει σαν χειμωνιάτικη βροχή, τρέχοντας αμέσως και αφήνοντας τα ποτάμια άγονα το καλοκαίρι. Αυτό το λιώσιμο έχει σημασία γιατί τα ποτάμια που τρέφονται με αυτές τις οροσειρές είναι τα ποτάμια που ρέουν στην Κεντρική Κοιλάδα της Καλιφόρνια. Εάν αυτά τα ποτάμια αποτύχουν, η γεωργία σε όλη την κοιλάδα, η οποία αυτή τη στιγμή καλλιεργεί τα μισά λαχανικά των ΗΠΑ, θα πάψει να είναι βιώσιμη, μειώνοντας έτσι το ένα τέταρτο της παραγωγής τροφίμων της χώρας. Εν τω μεταξύ, οι μειώσεις των βροχοπτώσεων στις υψηλές πεδιάδες που καλλιεργούνται σιτηρά δυτικά του Μισισιπή θα έχουν παρόμοιες δυσμενείς επιπτώσεις στη γεωργία σε αυτήν την περιοχή, αναγκάζοντας την πλήρη εξάντληση του υδροφορέα Ogallala.

Ευτυχώς, το βόρειο καλάθι των ΗΠΑ (Οχάιο, Ιλινόις, Ιντιάνα, Μίσιγκαν, Μινεσότα και Ουισκόνσιν) δεν θα επηρεαστεί τόσο αρνητικά χάρη στα αποθέματα νερού των Μεγάλων Λιμνών. Αυτή η περιοχή, συν την καλλιεργήσιμη γη που βρίσκεται στην άκρη της ανατολικής ακτής, θα είναι αρκετή για να ταΐσει τη χώρα άνετα.

Καιρικά γεγονότα

Εκτός από την επισιτιστική ασφάλεια, η δεκαετία του 2040 θα δει τις ΗΠΑ να βιώνουν πιο βίαια καιρικά φαινόμενα λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Οι περιοχές με χαμηλό υψόμετρο στην ανατολική ακτή θα πληγούν περισσότερο, με πιο τακτικά συμβάντα τύπου τυφώνα Κατρίνα να καταστρέφουν επανειλημμένα τη Φλόριντα και ολόκληρη την περιοχή του κόλπου Τσέζαπικ.

Η ζημιά που προκαλείται από αυτά τα γεγονότα θα κοστίσει περισσότερο από οποιαδήποτε προηγούμενη φυσική καταστροφή στις ΗΠΑ. Νωρίς, ο μελλοντικός πρόεδρος των ΗΠΑ και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα δεσμευτούν για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων περιοχών. Όμως με την πάροδο του χρόνου, καθώς οι ίδιες περιοχές συνεχίζουν να πλήττονται από ολοένα και χειρότερα καιρικά φαινόμενα, η οικονομική βοήθεια θα αλλάξει από τις προσπάθειες ανοικοδόμησης στις προσπάθειες μετεγκατάστασης. Οι ΗΠΑ απλώς δεν θα είναι σε θέση να αντέξουν οικονομικά τις συνεχείς προσπάθειες ανοικοδόμησης.

Ομοίως, οι ασφαλιστικοί πάροχοι θα σταματήσουν να προσφέρουν υπηρεσίες στις περιοχές που επηρεάζονται περισσότερο από το κλίμα. Αυτή η έλλειψη ασφάλισης θα οδηγήσει σε μια έξοδο Αμερικανών από την ανατολική ακτή που αποφασίζουν να μετακινηθούν δυτικά και βόρεια, συχνά με ζημία λόγω της αδυναμίας τους να πουλήσουν τις παράκτιες περιουσίες τους. Η διαδικασία θα είναι στην αρχή σταδιακή, αλλά δεν αποκλείεται μια ξαφνική ερήμωση των νότιων και ανατολικών κρατών. Αυτή η διαδικασία μπορεί επίσης να οδηγήσει ένα σημαντικό ποσοστό του αμερικανικού πληθυσμού να μετατρέπεται σε άστεγους κλιματικούς πρόσφυγες εντός της χώρας τους.

Με τόσους πολλούς ανθρώπους να ωθούνται στα άκρα, αυτή η χρονική περίοδος θα είναι επίσης το κύριο έδαφος για μια πολιτική επανάσταση, είτε από τη θρησκευτική δεξιά, που φοβάται την οργή του Θεού για το κλίμα, είτε από την άκρα αριστερά, που υποστηρίζει ακραίες σοσιαλιστικές πολιτικές για την υποστήριξη της ταχέως αναπτυσσόμενη εκλογική περιφέρεια ανέργων, αστέγων και πεινασμένων Αμερικανών.

Ηνωμένες Πολιτείες στον κόσμο

Κοιτάζοντας προς τα έξω, το αυξανόμενο κόστος αυτών των κλιματικών γεγονότων θα βλάψει όχι μόνο τον εθνικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ αλλά και την ικανότητα της χώρας να ενεργεί στρατιωτικά στο εξωτερικό. Δικαίως οι Αμερικανοί θα αναρωτηθούν γιατί τα φορολογικά τους δολάρια δαπανώνται σε πολέμους στο εξωτερικό και σε ανθρωπιστικές κρίσεις, ενώ θα μπορούσαν να δαπανηθούν στο εσωτερικό. Επιπλέον, με την αναπόφευκτη στροφή του ιδιωτικού τομέα προς οχήματα (αυτοκίνητα, φορτηγά, αεροπλάνα κ.λπ.) που λειτουργούν με ηλεκτρική ενέργεια, ο λόγος των ΗΠΑ να ανακατεύονται στη Μέση Ανατολή (πετρέλαιο) σταδιακά θα πάψει να είναι θέμα εθνικής ασφάλειας.

Αυτές οι εσωτερικές πιέσεις έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τις ΗΠΑ πιο απρόσκοπτες και εσωστρεφείς. Θα απεμπλακεί από τη Μέση Ανατολή, αφήνοντας πίσω μόνο μερικές μικρές βάσεις, ενώ θα διατηρεί υλικοτεχνική υποστήριξη για το Ισραήλ. Οι μικρές στρατιωτικές εμπλοκές θα συνεχιστούν, αλλά θα αποτελούνται από επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη εναντίον τζιχαντιστικών οργανώσεων, οι οποίες θα είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις σε όλο το Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο.

Η μεγαλύτερη πρόκληση που θα μπορούσε να κρατήσει ενεργό τον αμερικανικό στρατό θα είναι η Κίνα, καθώς αυξάνει τη σφαίρα επιρροής της διεθνώς για να θρέψει τον λαό της και να αποφύγει μια άλλη επανάσταση. Αυτό διερευνάται περαιτέρω στο κινέζικο και Ρωσικά προβλέψεις.

Το σύνορο

Κανένα άλλο θέμα δεν θα γίνει τόσο πολικό για τον αμερικανικό πληθυσμό όσο το ζήτημα των συνόρων του με το Μεξικό.

Μέχρι το 2040, περίπου το 20 τοις εκατό του πληθυσμού των ΗΠΑ θα είναι ισπανικής καταγωγής. Είναι 80,000,000 άνθρωποι. Η πλειοψηφία αυτού του πληθυσμού θα ζει στις νότιες πολιτείες που γειτνιάζουν με τα σύνορα, πολιτείες που ανήκαν στο Μεξικό—Τέξας, Καλιφόρνια, Νεβάδα, Νέο Μεξικό, Αριζόνα, Γιούτα και άλλες.

Όταν η κλιματική κρίση πλήξει το Μεξικό με τυφώνες και μόνιμες ξηρασίες, ένα μεγάλο μέρος του μεξικανικού πληθυσμού, καθώς και πολίτες ορισμένων χωρών της Νότιας Αμερικής, θα προσπαθήσουν να φύγουν πέρα από τα σύνορα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και θα τους κατηγορούσατε;

Αν μεγαλώνατε μια οικογένεια σε ένα Μεξικό που αντιμετωπίζει ελλείψεις τροφίμων, βία στο δρόμο και καταρρέουσες κυβερνητικές υπηρεσίες, θα ήσασταν σχεδόν ανεύθυνοι να μην προσπαθήσετε να περάσετε στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου - μια χώρα όπου πιθανότατα θα είχατε ένα υπάρχον δίκτυο των μελών της ευρύτερης οικογένειας.

Μπορείτε πιθανώς να μαντέψετε το πρόβλημα στο οποίο σκέφτομαι: Ήδη το 2015, οι Αμερικανοί παραπονιούνται για τα πορώδη σύνορα μεταξύ του Μεξικού και των νότιων Ηνωμένων Πολιτειών, κυρίως λόγω της ροής παράνομων μεταναστών και ναρκωτικών. Εν τω μεταξύ, οι νότιες πολιτείες διατηρούν αθόρυβα τα σύνορα σχετικά χωρίς αστυνόμευση για να επωφεληθούν από το φτηνό εργατικό δυναμικό του Μεξικού που βοηθά τις μικρές επιχειρήσεις των ΗΠΑ να είναι κερδοφόρες. Αλλά όταν οι κλιματικοί πρόσφυγες αρχίσουν να διασχίζουν τα σύνορα με ρυθμό ενός εκατομμυρίου το μήνα, ο πανικός θα εκραγεί στο αμερικανικό κοινό.

Φυσικά, οι Αμερικανοί θα είναι πάντα συμπονετικοί για τα δεινά των Μεξικανών από ό,τι βλέπουν στις ειδήσεις, αλλά η σκέψη εκατομμυρίων που περνούν τα σύνορα, συντριπτικά κρατικές υπηρεσίες διατροφής και στέγασης, δεν θα γίνει ανεκτή. Με την πίεση από τις νότιες πολιτείες, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει τον στρατό για να κλείσει τα σύνορα με τη βία, έως ότου χτιστεί ένα ακριβό και στρατιωτικοποιημένο τείχος σε όλο το μήκος των συνόρων ΗΠΑ/Μεξικού. Αυτό το τείχος θα επεκταθεί στη θάλασσα μέσω ενός μαζικού αποκλεισμού του Πολεμικού Ναυτικού κατά των κλιματικών προσφύγων από την Κούβα και άλλα κράτη της Καραϊβικής, καθώς και στον αέρα μέσω ενός σμήνος drones επιτήρησης και επίθεσης που θα περιπολούν σε όλο το μήκος του τείχους.

Το λυπηρό είναι ότι το τείχος δεν θα σταματήσει πραγματικά αυτούς τους πρόσφυγες μέχρι να γίνει σαφές ότι η απόπειρα διέλευσης σημαίνει βέβαιο θάνατο. Το κλείσιμο των συνόρων ενάντια σε εκατομμύρια κλιματικούς πρόσφυγες σημαίνει ότι θα συμβούν αρκετά άσχημα περιστατικά όπου στρατιωτικό προσωπικό και αυτοματοποιημένα αμυντικά συστήματα θα σκοτώσουν δεκάδες Μεξικανούς των οποίων το μόνο έγκλημα θα είναι η απόγνωση και η επιθυμία να περάσουν σε μια από τις τελευταίες χώρες με αρκετά καλλιεργήσιμη γη για να ταΐσει τους ανθρώπους της.

Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να αποσιωπήσει εικόνες και βίντεο αυτών των περιστατικών, αλλά θα διαρρεύσουν, όπως τείνουν να κάνουν οι πληροφορίες. Τότε θα πρέπει να ρωτήσετε: Πώς θα αισθάνονται οι 80,000,000 Ισπανοαμερικανοί (οι περισσότεροι από τους οποίους θα είναι νόμιμοι πολίτες δεύτερης ή τρίτης γενιάς μέχρι τη δεκαετία του 2040) για τη στρατιωτική δολοφονία συναδέλφων τους Ισπανόφωνων, πιθανώς μέλη της ευρύτερης οικογένειάς τους, καθώς διασχίζουν το σύνορο? Οι πιθανότητες είναι ότι μάλλον δεν θα τους πάει πολύ καλά.

Οι περισσότεροι Ισπανόφωνοι Αμερικανοί, ακόμη και πολίτες δεύτερης ή τρίτης γενιάς δεν θα αποδεχτούν μια πραγματικότητα όπου η κυβέρνησή τους πυροβολεί τους συγγενείς τους στα σύνορα. Και στο 20 τοις εκατό του πληθυσμού, η ισπανική κοινότητα (που αποτελείται κυρίως από Μεξικανοαμερικανούς) θα έχει τεράστια πολιτική και οικονομική επιρροή στις νότιες πολιτείες όπου θα κυριαρχούν. Στη συνέχεια, η κοινότητα θα ψηφίσει σε δεκάδες Ισπανούς πολιτικούς για εκλεγμένο αξίωμα. Οι Ισπανόφωνοι κυβερνήτες θα ηγηθούν πολλών νότιων πολιτειών. Τελικά, αυτή η κοινότητα θα γίνει ένα ισχυρό λόμπι, που θα επηρεάζει τα μέλη της κυβέρνησης σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Στόχος τους: Κλείσιμο των συνόρων για ανθρωπιστικούς λόγους.

Αυτή η σταδιακή άνοδος στην εξουσία θα προκαλέσει μια σεισμική διάσπαση, εμείς εναντίον τους στο αμερικανικό κοινό - μια πολωτική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που θα κάνει το περιθώριο και από τις δύο πλευρές να επιτεθεί με βίαιο τρόπο. Δεν θα είναι ένας εμφύλιος πόλεμος με την κανονική έννοια της λέξης, αλλά ένα δυσεπίλυτο ζήτημα που δεν μπορεί να λυθεί. Στο τέλος, το Μεξικό θα ανακτήσει τη γη που έχασε στον Μεξικανοαμερικανικό Πόλεμο του 1846-48, όλα αυτά χωρίς να ρίξει ούτε μια βολή.

Λόγοι ελπίδας

Πρώτον, να θυμάστε ότι αυτό που μόλις διαβάσατε είναι μόνο μια πρόβλεψη, όχι ένα γεγονός. Είναι επίσης μια πρόβλεψη που γράφτηκε το 2015. Πολλά μπορούν και θα συμβούν από τώρα έως τη δεκαετία του 2040 για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής (πολλά από τα οποία θα περιγραφούν στο συμπέρασμα της σειράς). Και το πιο σημαντικό, οι προβλέψεις που περιγράφονται παραπάνω μπορούν σε μεγάλο βαθμό να αποφευχθούν χρησιμοποιώντας τη σημερινή τεχνολογία και τη σημερινή γενιά.

Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το πώς η κλιματική αλλαγή μπορεί να επηρεάσει άλλες περιοχές του κόσμου ή για να μάθετε τι μπορεί να γίνει για να επιβραδυνθεί και τελικά να αντιστραφεί η κλιματική αλλαγή, διαβάστε τη σειρά μας για την κλιματική αλλαγή μέσω των παρακάτω συνδέσμων: