Νέα «κολλώδης» θεραπεία θα μπορούσε να νικήσει τον καρκίνο

Ο καρκίνος είναι μια από τις πιο εμφανείς παθήσεις στην κοινωνία μας. Η θεραπεία του καρκίνου είναι περίπλοκη και επικίνδυνη και προκαλεί μεγάλο άγχος στον ασθενή. συχνά εκτροχιάζει τα σχέδια ζωής τους. Οι τρέχουσες θεραπείες χημειοθεραπείας επηρεάζουν αρνητικά τα υγιή κύτταρα καθώς και τα καρκινικά. 

Για δεκαετίες, οι ερευνητές προσπαθούν να αναπτύξουν μεθόδους για την παροχή τοπικής θεραπείας. Ο Mark Salzman, Ph. D και ο Alessandro Santin, MD - και οι δύο καθηγητές στο Yale - ανέπτυξαν πρόσφατα μια αποτελεσματική μέθοδο για τη στόχευση του καρκίνου, που περιλαμβάνει «κολλώδη» νανοσωματίδια. 

Τρέχουσες θεραπείες 

Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία του καρκίνου. Τα φάρμακα χημειοθεραπείας εμποδίζουν την ταχεία διαίρεση και τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων από τον πολλαπλασιασμό. Τα καρκινικά κύτταρα διαιρούνται με ταχύτερο ρυθμό από τα υγιή κύτταρα, επομένως η θεωρία είναι ότι η χημειοθεραπεία θα πρέπει να επηρεάζει περισσότερο τα καρκινικά κύτταρα. 

Η επιθιλόνη Β, ή ΕΒ, είναι μια χημική ένωση που εμποδίζει τη διαίρεση των κυττάρων, που έχει θεωρηθεί για τη θεραπεία διαφόρων μορφών καρκίνου. Τα κύτταρα που δεν μπορούν να διαιρεθούν θα θανατωθούν αποτελεσματικά καθώς χάνουν τη λειτουργία τους. Ωστόσο, μια κλινική δοκιμή με χρήση EB διαπίστωσε ότι ενώ είναι αποτελεσματικό στην καταστροφή των καρκινικών κυττάρων, το φάρμακο είναι πολύ επιβλαβές για το σώμα. 

Η χρήση του EB οδηγεί σε σοβαρές και επικίνδυνες παρενέργειες όπως νευροτοξικότητα. Δύο από τους ασθενείς που συμμετείχαν σε αυτήν την κλινική δοκιμή έπρεπε να διακοπούν από τη θεραπεία λόγω της έντασης αυτών των παρενεργειών. Δυστυχώς, οι περισσότερες τρέχουσες θεραπείες είναι παρόμοιες με το EB ως προς αυτό δεν κάνουν διακρίσεις όταν σκοτώνουν κύτταρα.  

Γιατί κολλώδες; 

Η χρήση νανοσωματιδίων που περιέχουν EB θα μείωνε σημαντικά την τοξικότητα του φαρμάκου στα υγιή κύτταρα και θα επέτρεπε την έγχυσή του απευθείας στην καρκινική περιοχή. Ωστόσο, σε δοκιμές, αυτά τα νανοσωματίδια ξεπλύθηκαν εύκολα από το σημείο, καθιστώντας τη θεραπεία αναποτελεσματική. 

Η νέα μέθοδος θεραπείας από το Yale λύνει αυτό το πρόβλημα. Ο Salzman και ο Santin ανέπτυξαν βιοσυγκολλητικά σωματίδια που κυριολεκτικά κολλάνε στην καρκινική περιοχή. Αυτή η ανακάλυψη στη μηχανική αυξάνει την ισχύ παραμονής του φαρμάκου από 5 λεπτά σε 24 ώρες. Αυτή η θεραπεία αποδείχθηκε αποτελεσματική για τη θεραπεία του καρκίνου της μήτρας σε ποντίκια με ανθρώπινους όγκους, και αναπτύχθηκε ειδικά για να στοχεύει γυναικολογικούς καρκίνους και καρκίνους της μήτρας.