'စေးကပ်ခြင်း' ကုသမှုအသစ်သည် ကင်ဆာကို တိုက်ဖျက်နိုင်သည်။

ကင်ဆာသည် ကျွန်ုပ်တို့ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် အထင်ရှားဆုံး ဝေဒနာများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ ကင်ဆာကုသမှုသည် ရှုပ်ထွေးပြီး အန္တရာယ်များပြီး လူနာအပေါ် ဖိစီးမှုများစွာ ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ မကြာခဏဆိုသလို သူတို့ရဲ့ ဘဝအစီအစဉ်တွေကို ပျက်ယွင်းစေပါတယ်။ လက်ရှိ ဓာတုကုထုံးများသည် ကျန်းမာသောဆဲလ်များနှင့် ကင်ဆာဖြစ်စေသော ဆဲလ်များကို ထိခိုက်စေပါသည်။. 

သုတေသီများသည် ဒေသအလိုက် ကုသမှုခံယူရန် နည်းလမ်းများကို ဖော်ထုတ်ရန် ဆယ်စုနှစ်များစွာ ကြိုးပမ်းခဲ့ကြသည်။ Mark Salzman, Ph. D နှင့် Alessandro Santin, MD—ယေးလ်ရှိဌာနနှစ်ခုစလုံးသည် 'စေးကပ်သော' နာနိုမှုန်များပါ၀င်သော ကင်ဆာကိုပစ်မှတ်ထားရန် ထိရောက်သောနည်းလမ်းကို မကြာသေးမီက တီထွင်ခဲ့သည်။ 

လက်ရှိကုသမှုများ 

ကင်ဆာကုသရန် ဓာတုကုထုံးကို အများအားဖြင့် အသုံးပြုကြသည်။ ဓာတုကုထုံးဆေးများသည် ကင်ဆာဆဲလ်များ ပွားများခြင်းမှ လျင်မြန်စွာ ခွဲဝေပြီး ကြီးထွားကြီးထွားစေသည်။ ကင်ဆာဆဲလ်များသည် ကျန်းမာသောဆဲလ်များထက် ပိုမိုလျင်မြန်စွာ ခွဲဝေနိုင်သောကြောင့် သီအိုရီအရ ဓာတုကုထုံးကုသမှုသည် ကင်ဆာဆဲလ်များကို ပိုမိုအကျိုးသက်ရောက်စေသင့်သည်ဟူ၍ဖြစ်သည်။ 

Epithilone B (သို့) EB သည် ဆဲလ်များကွဲထွက်ခြင်းကို ဟန့်တားသော ဓာတုဒြပ်ပေါင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ကင်ဆာအမျိုးမျိုးကို ကုသဖို့ စဉ်းစားထားပါတယ်။ မခွဲထုတ်နိုင်သော ဆဲလ်များသည် လုပ်ငန်းဆောင်တာများ ဆုံးရှုံးခြင်းကြောင့် ထိရောက်စွာ သေဆုံးနိုင်သော်လည်း၊ EB ကို အသုံးပြု၍ လက်တွေ့စမ်းသပ်မှုတွင် ၎င်းသည် ကင်ဆာဆဲလ်များကို ဖျက်ဆီးရာတွင် ထိရောက်မှုရှိသော်လည်း ဆေးသည် ခန္ဓာကိုယ်ကို အလွန်ထိခိုက်စေကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ 

EB ကိုအသုံးပြုခြင်းသည် neurotoxicity ကဲ့သို့သောပြင်းထန်ပြီးအန္တရာယ်ရှိသောဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများကိုဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ဤလက်တွေ့စမ်းသပ်မှုတွင်ပါ၀င်သောလူနာနှစ်ဦးသည် ဤဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများ၏ပြင်းထန်မှုကြောင့် ကုသမှုကိုဖယ်ရှားခဲ့ရသည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့်၊ လက်ရှိကုသမှုအများစုသည် EB နှင့်ဆင်တူသည်။ ဆဲလ်တွေကို သတ်တဲ့အခါ ခွဲခြားမဆက်ဆံပါဘူး။.  

ဘာကြောင့် စေးကပ်နေတာလဲ။ 

EB ပါ၀င်သော နာနိုအမှုန်များကို အသုံးပြုခြင်းဖြင့် ဆေးဝါးများ၏ အဆိပ်သင့်မှုကို သိသိသာသာ လျှော့ချနိုင်ပြီး ၎င်းအား ကင်ဆာဖြစ်စေသော နေရာသို့ တိုက်ရိုက် ထိုးသွင်းနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် စမ်းသပ်မှုများတွင်၊ ဤနာနိုအမှုန်များကို ဆိုက်မှ အလွယ်တကူ ဖယ်ရှားနိုင်သောကြောင့် ကုသမှု မထိရောက်ပါ။ 

Yale မှ ကုသနည်းအသစ်သည် ဤပြဿနာကို ဖြေရှင်းပေးသည်။ Salzman နှင့် Santin တို့သည် ကင်ဆာဖြစ်စေသောနေရာသို့ စာသားအတိုင်းကပ်စေသော ဇီဝကော်မှုန်များကို တီထွင်ခဲ့သည်။ အင်ဂျင်နီယာပညာရပ်တွင် ဤအောင်မြင်မှုသည် ဆေး၏တည်မြဲနိုင်စွမ်းကို 5 မိနစ်မှ 24 နာရီအထိတိုးစေသည်။ ဤကုသမှုသည် ကြွက်များတွင် သားအိမ်ကင်ဆာကို ကုသရာတွင် ထိရောက်မှုရှိကြောင်း ပြသခဲ့သည်။မီးယပ်နှင့် သားအိမ်ကင်ဆာများကို ပစ်မှတ်ထားရန် အထူးထုတ်လုပ်ထားသည်။.