متعلق به بخش انرژی، مراقبت های بهداشتی و صنایع به این معنی است که این شرکت به طور مستقیم و غیرمستقیم تحت تأثیر تعدادی از فرصت ها و چالش های مخرب در دهه های آینده قرار خواهد گرفت. در حالی که با جزئیات در گزارش های ویژه کوانتوم ران توضیح داده شده است، این روندهای مخرب را می توان در امتداد نکات کلی زیر خلاصه کرد:

*در ابتدا، اواخر دهه 2020 شاهد ورود نسل‌های سایلنت و بومر به اعماق سال‌های پیری خود خواهیم بود. این جمعیت ترکیبی که تقریباً 30 تا 40 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهد، فشار قابل توجهی را بر سیستم های بهداشتی کشورهای توسعه یافته نشان می دهد.
*با این حال، به عنوان یک بلوک رای‌دهی فعال و ثروتمند، این جمعیت به طور فعال به افزایش هزینه‌های عمومی برای خدمات بهداشتی یارانه‌ای (بیمارستان‌ها، مراقبت‌های اورژانس، خانه‌های سالمندان و غیره) رأی خواهد داد تا از آنها در سال‌های خاکستری حمایت کند.
*این افزایش سرمایه گذاری در سیستم مراقبت های بهداشتی شامل تاکید بیشتر بر پزشکی و درمان های پیشگیرانه خواهد بود.
*به طور فزاینده ای از سیستم های هوش مصنوعی برای تشخیص بیماران و ربات ها برای مدیریت جراحی های پیچیده استفاده خواهیم کرد.
*در اواخر دهه 2030، ایمپلنت‌های تکنولوژیکی هرگونه آسیب فیزیکی را اصلاح می‌کنند، در حالی که ایمپلنت‌های مغزی و داروهای پاک‌کننده حافظه اکثر آسیب‌های روانی یا بیماری را درمان می‌کنند.
*در این میان، در بخش انرژی، بارزترین روند مخرب، کاهش هزینه و افزایش ظرفیت تولید انرژی منابع تجدیدپذیر برق مانند باد، جزر و مد، زمین گرمایی و (به ویژه) خورشیدی است. اقتصاد انرژی‌های تجدیدپذیر با چنان سرعتی پیش می‌رود که سرمایه‌گذاری‌های بیشتر در منابع سنتی‌تر برق مانند زغال‌سنگ، گاز، نفت و هسته‌ای در بسیاری از نقاط جهان کمتر رقابتی می‌شود.
*همزمان با رشد انرژی‌های تجدیدپذیر، کاهش هزینه و افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی انرژی باتری‌هایی در مقیاس کاربردی است که می‌توانند برق حاصل از انرژی‌های تجدیدپذیر (مانند خورشیدی) را در طول روز برای انتشار در عصر ذخیره کنند.
*زیرساخت انرژی در بیشتر آمریکای شمالی و اروپا ده‌ها سال قدمت دارد و در حال حاضر در مرحله دو دهه بازسازی و بازسازی است. این منجر به نصب شبکه‌های هوشمندی می‌شود که پایدارتر و انعطاف‌پذیرتر هستند و باعث توسعه یک شبکه انرژی کارآمدتر و غیرمتمرکز در بسیاری از نقاط جهان می‌شود.
*تا سال 2050، جمعیت جهان به بالای 80 میلیارد خواهد رسید که بیش از 2020 درصد آنها در شهرها زندگی خواهند کرد. متأسفانه، زیرساخت های مورد نیاز برای انطباق با این هجوم شهرنشینان در حال حاضر وجود ندارد، به این معنی که در سال های 2040 تا XNUMX شاهد رشد بی سابقه ای در پروژه های توسعه شهری در سطح جهان خواهیم بود.
*پیشرفت در فناوری نانو و علوم مواد منجر به ایجاد طیف وسیعی از مواد می شود که قوی تر، سبک تر، مقاوم تر در برابر حرارت و ضربه، تغییر شکل و سایر کیفیت های عجیب و غریب هستند. این مواد جدید امکان طراحی و مهندسی جدید قابل توجهی را فراهم می کند که بر ساخت طیف وسیعی از پروژه های ساختمانی و زیرساختی آینده تأثیر می گذارد.
*در اواخر دهه 2020 همچنین طیف وسیعی از ربات های ساخت و ساز خودکار معرفی خواهد شد که سرعت و دقت ساخت و ساز را بهبود می بخشد. این ربات‌ها کمبود نیروی کار پیش‌بینی‌شده را نیز جبران می‌کنند، زیرا نسل هزاره‌ها و ژنرال‌های Z به میزان قابل‌توجهی نسبت به نسل‌های گذشته وارد این حرفه شده‌اند.
*از آنجایی که آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی در دو دهه آینده به توسعه خود ادامه می دهند، تقاضای فزاینده جمعیت آنها شرایط زندگی در جهان اول باعث افزایش تقاضا برای زیرساخت های انرژی، حمل و نقل و تاسیسات مدرن خواهد شد که قراردادهای ساختمانی را در آینده قابل پیش بینی قوی نگه می دارد.