Quantumrun

CREIDMHEASA ÍOMHÁ: Quantumrun

An Meán-Oirthear ag titim ar ais isteach sna fásaigh: WWIII Aeráide Wars P8

David Tal, Foilsitheoir, Futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Dé Máirt, 09/15/2020 - 12:56

2046 - an Tuirc, an chúige Sirnak, sléibhte Hakkari in aice le teorainn na hIaráice

Bhí an talamh seo go hálainn uair amháin. Sléibhte le caipín sneachta. Gleannta glasa lush. Rachaidh m’athair, Demir, agus mise ag siúl tríd an sliabhraon Hakkari beagnach gach geimhreadh. Dhéanfadh ár gcomhshiúlóirí scéalta faoi chultúir dhifriúla a insint dúinn, thar chnoic na hEorpa agus an tAigéan Ciúin Crest Trail Mheiriceá Thuaidh.

Anois luíonn na sléibhte lom, ró-the don sneachta le foirmiú fiú sa gheimhreadh. Triomaítear na haibhneacha agus gearrtar an cúpla crann a bhí fágtha ina connadh ag an namhaid a bhí os ár gcomhair. Ar feadh ocht mbliana, Iled an Hakkari Mountain Warfare agus Commando Briogáid. Déanaimid cosaint ar an réigiún seo, ach ní raibh orainn ach oiread le ceithre bliana anuas a thochailt isteach agus atá againn. Tá mo chuid fear suite ag cuaillí faire agus campaí éagsúla a tógadh go domhain laistigh de shlabhra sléibhte Hakkari ar thaobh na Tuirce den teorainn. Eitlíonn ár drones trasna an ghleanna, ag scanadh áiteanna ró-iargúlta chun monatóireacht a dhéanamh ar shlí eile. Uair amháin, ní raibh de chúram orainne ach troid i gcoinne na míleataigh ionracha agus stalemate a bheith againn leis na Coirdínigh, anois oibrímid in éineacht leis na Coirdínigh chun bagairt níos mó fós a choinneáil siar.

Tá breis agus milliún teifeach ón Iaráic ag fanacht sa ghleann thíos, ar a taobh den teorainn. Deir roinnt san Iarthar gur cheart dúinn iad a ligean isteach, ach tá a fhios againn níos fearr. Murach mo chuid fear agus mise, ghearrfadh na teifigh seo agus na daoine antoisceach ina measc trasna na teorann, mo theorainn, agus thabharfadh siad a n-anaord agus a n-éadóchas ar thailte na Tuirce.

Díreach bliain roimhe sin, mhéadaigh líon na ndídeanaithe go beagnach trí mhilliún i mí Feabhra. Bhí laethanta ann nuair nach raibh muid in ann an gleann a fheiceáil ar chor ar bith, ach farraige de choirp. Ach fiú i bhfianaise a n-agóidí bodhra, a gcuid iarrachtaí máirseálacha trasna ár taobh den teorainn, chuireamar stop leo. Thréig Mosta an gleann agus thaistil sé siar chun iarracht a dhéanamh trasnú tríd an tSiria, ach amháin chun cathláin Turcacha a aimsiú a bhí ag faire ar fad iomlán na teorann thiar. Ní bheadh, ní bheadh an Tuirc róchaite. Ní arís.

***

“Cuimhnigh, a Shéamuis, fan gar dom agus coinnigh do cheann go hard le bród,” a dúirt m’athair, agus é ag stiúradh díreach os cionn céad mac léinn agóide as an Kocatepe Cami mosc i dtreo Ard-Chomhthionól Náisiúnta na Tuirce. “B’fhéidir nach mbraitheann sé cosúil leis, ach táimid ag troid ar son chroí ár ndaoine.”

Ó aois an-óg, mhúin m'athair do mo dheartháireacha níos óige agus domsa cad a bhí i gceist i ndáiríre seasamh suas le haghaidh idéalach. Bhí a throid ar son leas na dteifeach sin a d’éalaigh ó stáit theip na Siria agus na hIaráice. 'Is é ár ndualgas mar Mhoslamaigh cabhrú lenár gcomh-Mhuslamaigh,' a déarfadh m'athair, 'Chun iad a chosaint ar chaos na ndeachtóirí agus na mbarbarach antoisceach.' Ina ollamh le dlí idirnáisiúnta in Ollscoil Ancara, chreid sé sna hidéil liobrálacha a thug an daonlathas, agus chreid sé torthaí na n-idéal sin a roinnt le gach duine a bhí ag tnúth leis.

An Tuirc fhás m'athair suas i roinnte a luachanna. Theastaigh ón Tuirc a d’fhás m’athair suas an domhan Arabach a threorú. Ach ansin nuair a thit an praghas ola.

Tar éis don aeráid iompaithe, bhí sé amhail is dá mba rud é gur chinn an domhan gur phlá a bhí in ola. Laistigh de dheich mbliana, bhí an chuid is mó de ghluaisteáin, trucailí agus eitleáin an domhain ar siúl ar leictreachas. Gan a bheith ag brath ar ár n-ola a thuilleadh, d'imigh leas an domhain sa réigiún. Níor shreabh a thuilleadh cúnaimh isteach sa Mheánoirthear. Uimh níos mó idirghabhálacha míleata an Iarthair. Ná faoiseamh daonnúil níos mó. Stop an domhan ag tabhairt aire. D’fháiltigh go leor roimh an rud a chonaic siad mar deireadh le hidirghabháil an Iarthair i ngnóthaí Arabacha, ach níorbh fhada sula ndeachaigh na tíortha Arabacha isteach sna fásaigh arís, ceann ar cheann.

Thiomaigh an ghrian scorching suas na haibhneacha agus rinne sé beagnach dodhéanta bia a fhás laistigh den Mheán-Oirthear. Leathnaigh na fásaigh go tapa, gan a bheith i bhfostú ag gleannta lush a thuilleadh, shéid a ngaineamh trasna na talún. Agus ioncam ard ola á cailleadh san am a chuaigh thart, ní raibh go leor de na náisiúin Arabacha in acmhainn an méid a bhí fágtha de bharrachas bia an domhain a cheannach ar an margadh oscailte. Phléasc círéibeacha bia i ngach áit de réir mar a chuaigh daoine ocrach. Thit rialtais. Thit daonraí. Agus theith na daoine nach raibh gafa ag na céimeanna antoisceach atá ag dul i méid, ó thuaidh trasna na Meánmhara agus tríd an Tuirc, an Tuirc agamsa.

Ba é an lá a mháirseáil mé le m'athair an lá a dhún an Tuirc a teorainn. Faoin bpointe sin, bhí os cionn cúig mhilliún déag de theifigh Siria, Iaráic, Iordáin agus Éigipteach tar éis dul isteach sa Tuirc, ag dul thar acmhainní an rialtais. Agus ciondáil thromchúiseach bia i bhfeidhm cheana féin i mbreis is leath de chúigí na Tuirce, círéibeacha bia go minic ag bagairt ar bhardasacha áitiúla, agus bagairtí smachtbhannaí trádála ó na hEorpaigh, ní fhéadfadh an rialtas an baol ann go ligfí níos mó dídeanaithe trí theorainneacha an tsrutha. Níor shuigh sé seo go maith le m’athair.

“Cuimhnigh, a chách,” a dúirt m’athair leis an trácht ionraic, “beidh na meáin ag fanacht linn nuair a shroichfimid. Bain úsáid as na greamanna fuaime a chleachtamar. Tá sé tábhachtach go dtuairiscíonn na meáin teachtaireacht chomhsheasmhach uainn le linn ár n-agóide, sin an chaoi a bhfaighidh ár gcúis clúdach, sin an tionchar a bheidh againn.” Rinne an grúpa gliondar, ag scairdeadh bratacha na Tuirce agus ag ardú a mbratach agóide go hard san aer.

Mháirseáil ár ngrúpa siar ar Shráid Olgunlar, ag canadh manaí agóide agus ag roinnt sceitimíní ar a chéile. Nuair a chuaigh muid thar sráid Konur, chas grúpa mór fear gléasta i t-léinte dearga isteach ar an tsráid romhainn, ag siúl inár dtreo.

***

“Captaen Hikmet,” a ghlaoigh an Sáirsint Hasad Adanir amach, agus é ag luascadh suas an cosán gairbhéil chuig mo phost ceannais. Bhuail mé leis ag an laftán faire. “Chláraigh ár drones méadú de ghníomhaíocht mhíleata in aice leis an mbealach sléibhe.” Thug sé a dhéshúiligh dom agus dhírigh sé síos an sliabh go dtí acomhal sa ghleann idir dhá bhuaic, díreach taobh amuigh de theorainn na hIaráice. "Thall ansin. Féach leat é? Tá roinnt de na poist Coirdíneacha ag tuairisciú gníomhaíocht chomhchosúil ar an taobh thoir.”

Crank mé an dhiailiú dhéshúileach, zúmáil isteach ar an gceantar. Cinnte go leor, bhí ar a laghad trí dhosaen militants ag rith tríd an mbealach sléibhe taobh thiar de champa na dteifeach, sciath iad féin taobh thiar de bholláin agus trinsí sléibhe. Bhí raidhfilí agus airm uathoibríocha throma á n-iompar ag an gcuid is mó acu, ach bhí an chuma ar roinnt acu go raibh lainseálaithe roicéad agus trealamh moirtéal á n-iompar acu a d'fhéadfadh a bheith ina mbagairt ar ár suíomhanna faire.

“An bhfuil na drones trodaire réidh le seoladh?”

“Beidh siad san aer i gceann cúig nóiméad, a dhuine uasail.”

Chas mé chuig na hoifigigh ar mo thaobh dheis. “A Jacop, eitil drone i dtreo an mhais sin daoine. Ba mhaith liom rabhadh a thabhairt dóibh sula dtosaímid ag lámhaigh."

D'fhéach mé tríd an dhéshúiligh arís, bhí an chuma ar rud éigin as. “A Hasad, ar thug tú rud difriúil faoi deara faoi na teifigh ar maidin?”

“Níl a dhuine uasail. Cad a fheiceann tú?"

“Nach bhfuil sé aisteach duit go bhfuil an chuid is mó de na pubaill bainte anuas, go háirithe le teas an tsamhraidh seo?” Phanáil mé na déshúiligh trasna an ghleanna. “Is cosúil go bhfuil go leor dá gcuid giuirléidí pacáilte freisin. Tá siad ag pleanáil.”

"Cad atá á rá agat? Cheapann tú go mbeidh siad Rush linn? Níor tharla sé sin le blianta. Ní leomhfadh siad!”

Chas mé ar mo fhoireann taobh thiar díom. “Tabhair foláireamh don líne. Ba mhaith liom go n-ullmhóidh gach foireann faire a gcuid raidhfilí sniper. Ender, Irem, déan teagmháil le príomhfheidhmeannach na bpóilíní ag Cizre. Más rud é go n-éireoidh leis, tarraingeoidh a bhaile an chuid is mó de na reathaithe. Hasad, ar eagla na heagla, déan teagmháil leis an gceannas lárnach, abair leo go bhfuil scuadrún buamadóir ag teastáil uainn a eitleofar amach anseo láithreach.

Bhí teas an tsamhraidh ina chuid uafásach den tasc seo, ach don chuid is mó de na fir, bhí siad ag stealladh síos orthu siúd a bhí éadóchasach go leor chun gearradh ar ár gcuid teorann—fir, mná, fiú leanaí—bhí an chuid is deacra den phost.

***

“Athair, na fir sin,” thug mé greim ar a léine chun aird a tharraingt.

Chuir an grúpa dearg in iúl dúinn le clubanna agus slata cruach, ansin thosaigh siad ag siúl níos tapúla i dtreo dúinn. Bhí a n-aghaidheanna fuar agus ag ríomh.

Stop Athair ár ngrúpa ag amharc orthu. “Séam, téigh go dtí an cúl.”

“Ach athair, ba mhaith liom- ”

“Téigh. Anois.” Bhrúigh sé ar gcúl mé. Tarraingíonn na mic léinn ag tosaigh mé taobh thiar díobh.

“A Ollamh, ná bí buartha, déanfaimid tú a chosaint,” a dúirt duine de na mic léinn is mó ag an tosach. Bhrúigh na fir sa ghrúpa a mbealach chun tosaigh, chun tosaigh ar na mná. Chun tosaigh orm.

“Ní hea, gach duine, ní hea. Ní bhainfimid leas as foréigean. Ní hé sin ár mbealach agus ní hé sin a mhúin mé duit. Ní gá d’aon duine a bheith gortaithe anseo inniu.”

Tháinig an grúpa dearg i ngar agus thosaigh siad ag béicíl orainn: “Fealltóirí! Ná hArabaigh níos mó! Seo ár dtalamh! Téigh abhaile!"

“Nía, cuir glaoch ar na póilíní. Nuair a gheobhaidh siad anseo, beimid ar ár mbealach. Ceannóidh mé am dúinn.”

I gcoinne agóidí a chuid mac léinn, shiúil m'athair ar aghaidh chun bualadh leis na fir i dearg.

***

Chuaigh drones faireachais ar foluain os cionn teifigh éadóchasach i bhfad i gcéin feadh fad iomlán an ghleanna thíos.

"Captaen, tá tú beo." Thug Jacop mic liom.

“Tabhair aird ar shaoránaigh na hIaráice agus na stáit Arabacha ar an teorainn,” tháinig borradh ar mo ghuth trí chainteoirí na drones agus macalla ar fud an tsléibhe, “tá a fhios againn cad atá beartaithe agat. Ná déan iarracht an teorainn a thrasnú. Déanfar aon duine a théann thar líne an domhain scorched a lámhaigh. Is é seo an t-aon rabhadh atá agat.

“Chun na míleataigh atá i bhfolach sna sléibhte, tá cúig bhomaite agat le dul ó dheas, ar ais go tír na hIaráice, nó buailfidh ár drones ar do-"

Na iliomad babhtaí moirtéal fired ó taobh thiar de na daingneacha sléibhe hIaráice. Chrom siad isteach in aghaidheanna na sléibhe ar thaobh na Tuirce. Bhuail ceann acu go contúirteach gar dár gcuaille faire, ag croitheadh an talamh faoinár gcosa. Bhí sleamhnáin carraige ag cur báistí síos na haillte thíos. Thosaigh na céadta mílte de na teifigh a bhí ag fanacht ag sníomh ar aghaidh, ag béicigh os ard le gach dul chun cinn.

Bhí sé ag tarlú díreach mar a bhí roimhe seo. D'athraigh mé mo raidió chun glaoch ar mo ordú iomlán. “Is é seo an Captaen Hikmet do gach aonad agus ceannas na Coirdíneach. Dírigh do drones Trodaire i gcoinne na militants. Ná lig dóibh a thuilleadh moirtéal a scaoileadh. Duine ar bith nach bhfuil ag píolótú dróin, cuir tús le lámhach ar an talamh faoi chosa an reathaí. Tógfaidh sé ceithre nóiméad orthu ár dteorainn a thrasnú, mar sin beidh dhá nóiméad acu chun a n-intinn a athrú sula dtabharfaidh mé an ordú maraithe.”

Rith na saighdiúirí timpeall orm go dtí imeall an fhéachana agus thosaigh siad ag lámhaigh a gcuid raidhfilí sniper mar a ordaíodh. Chuir Ender agus Irem a gcuid maisc VR ar aghaidh chun na drones trodaire a phíolótú agus iad ag roicéadú lastuas i dtreo a gcuid spriocanna sa deisceart.

“A Hasad, cá bhfuil mo bhuamadóirí?”

***

Ag breathnú amach ó chúl duine de na mic léinn, chonaic mé m'athair ag baint na roic as a chóta spóirt agus é ag bualadh go socair le ceannaire óg na léinte dearga. D'ardaigh sé a lámha, palms amach, neamh-bhagrach.

“Ní theastaíonn uainn aon trioblóid,” arsa m’athair. “Agus níl aon ghá le foréigean inniu. Tá na póilíní ar a mbealach cheana féin. Ní gá aon rud eile a theacht as seo.”

“Fach leat, a fhealltóir! Téigh abhaile agus tabhair leat do leannáin Arabacha. Ní ligfimid do bhréaga liobrálacha níos mó dár muintir a nimhiú.” Bhí comh-léinte dearga an fhir ag moladh tacaíocht.

“A dheartháir, táimid ag troid ar son na cúise céanna. Tá muid araon-"

“Faca thú! Tá go leor scum Arabach inár dtír, ag tógáil ár bpoist, ag ithe ár gcuid bia.” Na léinte dearga cheered arís. “Fuair mo sheantuismitheoirí bás agus ocras orthu an tseachtain seo caite nuair a ghoid na hArabaigh an bia óna sráidbhaile.”

“Tá brón orm as do chailliúint, i ndáiríre. Ach Tuircis, Arabach, tá muid go léir deartháireacha. Táimid go léir Moslamach. Leanaimid go léir an Koran agus in ainm Allah ní mór dúinn cabhrú lenár gcomh-Mhuslamaigh atá i ngátar. Tá an rialtas ag bréagadh leat. Tá na hEorpaigh ag ceannach as dóibh. Tá níos mó ná go leor talún againn, níos mó ná go leor bia do chách. Táimid ag máirseáil ar son anam ár ndaoine, a dheartháir.”

Bhí bonnairí na bpóilíní ag caoineadh ón iarthar agus iad ag druidim níos gaire. D'fhéach m'athair i dtreo an fhuaim ag druidim le cabhair.

“A Ollamh, féach amach!” yelled duine dá scoláirí.

Ní fhaca sé an tslat ag luascadh i gcoinne a chinn riamh.

“Athair!” Chaoin mé.

Theith na mic léinn fireanna ar aghaidh agus léim siad ar na léinte dearga, ag troid leo lena gcuid bratacha agus comharthaí. Lean mé, ag rith i dtreo m'athair a leagan aghaidh síos ar an sidewalk. Chuimhnigh mé cé chomh trom a mhothaigh sé agus mé ag casadh air. Lean mé ag glaoch ar a ainm ach níor fhreagair sé. A shúile gloinithe, dúnta ansin lena anáil deiridh.

***

“Trí nóiméad, a dhuine uasail. Beidh na buamadóirí anseo i gceann trí nóiméad.”

Scaoileadh níos mó moirtéal ó na sléibhte ó dheas, ach bhí na míleataigh taobh thiar díobh ina dtost go luath ina dhiaidh sin agus na drones trodaire ag scaoileadh a gcuid roicéad agus tine ifreann léasair. Idir an dá linn, ag breathnú síos ar an ngleann thíos, níor chuir na shots rabhaidh eagla ar na milliún teifeach a bhí ag sileadh i dtreo na teorann. Bhí siad éadóchasach. Níos measa ná sin, ní raibh aon rud le cailliúint acu. Thug mé an t-ordú marú.

Bhí leisce daonna ann, ach rinne mo chuid fear mar a ordaíodh, ag lámhach a oiread de na reathaithe agus a d'fhéadfadh siad sular thosaigh siad ag tonnadóir trí na bealaí sléibhe ar ár taobh den teorainn. Ar an drochuair, ní raibh cúpla céad snipers in ann stop a chur le sruth teifeach chomh mór seo.

“A Hasad, tabhair ordú don scuadrún buamadóir urlár an ghleanna a bhuamáil.”

“Captaen?”

Chas mé chun cuma an uafáis a fheiceáil ar aghaidh Hasan. Rinne mé dearmad nach raibh sé le mo chuideachta an uair dheireanach a tharla sé seo. Ní raibh sé ina chuid den ghlanadh suas. Níor thochailt sé na huaigheanna móra. Níor thuig sé nach raibh muid ag troid ach chun teorainn a chosaint, ach chun anam ár ndaoine a chosaint. Ba é an post a bhí againn ná ár lámha a fhuiliú ionas nach mbeadh ag an ngnáth-Thurcach arís a chomhghleacaí Turcach a throid nó a mharú thar rud éigin chomh simplí le bia agus uisce.

“Tabhair an t-ordú, a Hasad. Abair leo an gleann seo a lasadh trí thine.”

*******