ക്വാണ്ടംറൺ

ഇമേജ് ക്രെഡിറ്റ്: ക്വാണ്ടംറൺ

ഇന്ത്യ, പ്രേതങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു: WWIII കാലാവസ്ഥാ യുദ്ധങ്ങൾ P7

ഡേവിഡ് ടാൽ, പ്രസാധകൻ, ഫ്യൂച്ചറിസ്റ്റ്
Av ഡേവിഡ് ടാൽ റൈറ്റുകൾ
ലിങ്ക്ഡ്

ചൊവ്വ, 09/15/2020 - 13:05

2046 - ഇന്ത്യ, ആഗ്ര, ഗ്വാളിയോർ നഗരങ്ങൾക്കിടയിൽ

ഉറങ്ങാതെ ഒമ്പതാം ദിവസമാണ് അവരെ എല്ലായിടത്തും കാണാൻ തുടങ്ങിയത്. തെക്കുകിഴക്കൻ ഡെത്ത്ഫീൽഡിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് കിടക്കുന്ന അന്യയെ ഞാൻ ചുറ്റിക്കറങ്ങി, ഓടിച്ചെന്ന് അത് മറ്റാരോ ആണെന്ന് കണ്ടെത്തി. വേലിക്കപ്പുറം രക്ഷപ്പെട്ടവർക്കായി സതി വെള്ളം കൊണ്ടുപോകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു, അത് മറ്റൊരാളുടെ കുട്ടിയാണെന്ന് കണ്ടെത്തി. ടെന്റ് 443 ലെ ഒരു കട്ടിലിൽ ഹേമ കിടക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു, ഞാൻ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ കിടക്ക ശൂന്യമായി. അത് സംഭവിക്കുന്നതുവരെ അവർ വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. എന്റെ മൂക്കിൽ നിന്ന് രക്തം എന്റെ വെളുത്ത കോട്ടിലേക്ക് ഒഴുകി. ഞാൻ മുട്ടുകുത്തി വീണു, നെഞ്ചിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. ഒടുവിൽ, ഞങ്ങൾ വീണ്ടും ഒന്നിക്കും.

***

ബോംബ് സ്‌ഫോടനങ്ങൾ നിർത്തിയിട്ട് ആറ് ദിവസം കഴിഞ്ഞു, നമ്മുടെ ആണവ പതനത്തിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങളെ കുറിച്ച് നമുക്ക് പിടി കിട്ടാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ആറ് ദിവസം കഴിഞ്ഞു. ആഗ്രയിലെ നിയന്ത്രിത റേഡിയേഷൻ സോണിന് പുറത്ത് അറുപത് കിലോമീറ്റർ അകലെ, ഹൈവേ AH43-ൽ നിന്നും ആശാൻ നദിയിൽ നിന്ന് നടക്കാവുന്ന ദൂരത്തിൽ ഒരു വലിയ തുറന്ന മൈതാനത്താണ് ഞങ്ങളെ സജ്ജീകരിച്ചത്. അതിജീവിച്ചവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും ബാധിത പ്രവിശ്യകളായ ഹരിയാന, ജയ്പൂർ, ഹരിത് പ്രദേശ് എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് നൂറുകണക്കിന് സംഘങ്ങളായി നടന്ന് ഞങ്ങളുടെ മിലിട്ടറി ഫീൽഡ് ഹോസ്പിറ്റലിലും പ്രോസസ്സിംഗ് സെന്ററിലും എത്തി, ഇപ്പോൾ ഈ മേഖലയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ആശുപത്രിയാണിത്. റേഡിയോ വഴിയാണ് അവരെ നയിച്ചത്, സ്കൗട്ട് ഹെലികോപ്റ്ററുകളിൽ നിന്ന് ലഘുലേഖകൾ ഇറക്കി, നാശനഷ്ടങ്ങൾ സർവേ ചെയ്യാൻ സൈന്യത്തിന്റെ റേഡിയേഷൻ പരിശോധന കാരവാനുകൾ വടക്കോട്ട് അയച്ചു.

ദൗത്യം നേരായതായിരുന്നു, പക്ഷേ ലളിതമല്ല. പ്രിൻസിപ്പൽ മെഡിക്കൽ ഓഫീസർ എന്ന നിലയിൽ, നൂറുകണക്കിന് മിലിട്ടറി മെഡിക്കുകളുടെയും സന്നദ്ധ സിവിലിയൻ ഡോക്ടർമാരുടെയും ഒരു ടീമിനെ നയിക്കുക എന്നതായിരുന്നു എന്റെ ജോലി. അതിജീവിച്ചവരെ അവർ വരുമ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങൾ പ്രോസസ്സ് ചെയ്തു, അവരുടെ ആരോഗ്യനില വിലയിരുത്തി, ഗുരുതരാവസ്ഥയിലുള്ളവരെ സഹായിച്ചു, മരണത്തോടടുത്തവരെ സാന്ത്വനപ്പെടുത്തി, ഗ്വാളിയോർ നഗരത്തിന്റെ പ്രാന്തപ്രദേശത്ത് കൂടുതൽ തെക്ക് സ്ഥാപിച്ചിട്ടുള്ള സൈന്യം നടത്തുന്ന അതിജീവന ക്യാമ്പുകളിലേക്ക് ശക്തരെ നയിക്കുകയും ചെയ്തു-സുരക്ഷാ മേഖല.

ഇന്ത്യൻ മെഡിക്കൽ സർവീസിലെ എന്റെ കരിയറിൽ ഉടനീളം ഞാൻ ഫീൽഡ് ക്ലിനിക്കുകളിൽ ജോലി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്, കുട്ടിക്കാലത്ത് പോലും ഞാൻ എന്റെ പിതാവിന്റെ പേഴ്‌സണൽ ഫീൽഡ് മെഡിക് അസിസ്റ്റന്റായി ജോലി ചെയ്തിരുന്നു. പക്ഷേ ഇതുപോലൊരു കാഴ്ച ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല. ഞങ്ങളുടെ ഫീൽഡ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഏകദേശം അയ്യായിരത്തോളം കിടക്കകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിനിടെ, ഞങ്ങളുടെ ഏരിയൽ സർവേ ഡ്രോണുകൾ ആശുപത്രിക്ക് പുറത്ത് കാത്തുനിൽക്കുന്ന അതിജീവകരുടെ എണ്ണം ഏകദേശം മൂന്ന് ലക്ഷത്തിലേറെയാണെന്ന് വിലയിരുത്തി, എല്ലാവരും ഹൈവേയിൽ വരിവരിയായി, കിലോമീറ്ററുകളോളം വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം മണിക്കൂറുകൾ കഴിയുംതോറും അവരുടെ എണ്ണം വർദ്ധിച്ചു. സെൻട്രൽ കമാൻഡിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ വിഭവങ്ങളില്ലാതെ, പുറത്ത് കാത്തുനിൽക്കുന്നവരിൽ രോഗം പടരുമെന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു, കോപാകുലരായ ജനക്കൂട്ടം തീർച്ചയായും പിന്തുടരും.

“കേദാർ, എനിക്ക് ജനറലിൽ നിന്ന് വാക്ക് ലഭിച്ചു,” മെഡിക്കൽ കമാൻഡ് ടെന്റിന്റെ തണലിൽ എന്നെ കണ്ടുമുട്ടിയ ലെഫ്റ്റനന്റ് ജീത് ചാക്യാർ പറഞ്ഞു. ജനറൽ നഥാവത്ത് തന്നെയാണ് അദ്ദേഹത്തെ എന്റെ സൈനിക ബന്ധമായി എനിക്ക് നിയോഗിച്ചത്.

"എല്ലാം കൂടുതലായി, ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു."

“നാല് ട്രക്കുകൾ വിലയുള്ള കിടക്കകളും സാധനങ്ങളും. ഇന്ന് അയക്കാം അത്രയേ ഉള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞു.

"നമ്മുടെ പുറത്തുള്ള ചെറിയ ലൈനിനെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ അവനോട് പറഞ്ഞോ?"

നിയന്ത്രിത മേഖലയ്ക്ക് സമീപമുള്ള പതിനൊന്ന് ഫീൽഡ് ഹോസ്പിറ്റലുകളിലും ഇതേ നമ്പറുകൾ കണക്കാക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഒഴിപ്പിക്കൽ നന്നായി നടക്കുന്നു.ഇത് ഞങ്ങളുടെ ലോജിസ്റ്റിക്സ് മാത്രമാണ്. അവർ ഇപ്പോഴും ഒരു കുഴപ്പമാണ്. ” പാകിസ്ഥാൻ അതിർത്തിക്ക് സമീപം പറക്കുന്നതിനിടയിൽ ആണവ മിസൈലുകളിൽ നിന്നുള്ള സ്ഫോടനങ്ങൾ ഒരു വൈദ്യുതകാന്തിക പൾസ് (EMP) വർഷിച്ചു, ഇത് ഉത്തരേന്ത്യയിലുടനീളമുള്ള ഭൂരിഭാഗം ടെലികമ്മ്യൂണിക്കേഷനുകൾ, വൈദ്യുതി, ജനറൽ ഇലക്ട്രോണിക്സ് നെറ്റ്‌വർക്കുകൾ, ബംഗ്ലാദേശിന്റെ ഭൂരിഭാഗം, ചൈനയുടെ കിഴക്കേ അറ്റത്തുള്ള പ്രദേശങ്ങൾ എന്നിവയെ തകർത്തു.

“ഞങ്ങൾ ചെയ്യാം, ഞാൻ ഊഹിക്കുന്നു. ഇന്ന് രാവിലെ വന്ന അധിക സൈനികർ ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസത്തേക്ക് കാര്യങ്ങൾ ശാന്തമാക്കാൻ സഹായിക്കണം. എന്റെ മൂക്കിൽ നിന്ന് ഒരു തുള്ളി രക്തം എന്റെ മെഡിക്കൽ ടാബ്‌ലെറ്റിലേക്ക് ഇറ്റിറ്റു. കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വഷളായിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ ഒരു തൂവാലയെടുത്ത് എന്റെ നാസാരന്ധ്രത്തിൽ അമർത്തി. “ക്ഷമിക്കണം, ജിത്ത്. സൈറ്റ് മൂന്നിന്റെ കാര്യമോ?

കുഴിയെടുക്കുന്ന ജോലികൾ ഏതാണ്ട് പൂർത്തിയായി. നാളെ രാവിലെ തന്നെ ഇത് തയ്യാറാകും. തൽക്കാലം, അഞ്ചാമത്തെ കുഴിമാടത്തിൽ ഞങ്ങൾക്ക് അഞ്ഞൂറോളം പേർക്ക് മതിയായ ഇടമുണ്ട്, അതിനാൽ ഞങ്ങൾക്ക് സമയമുണ്ട്.

ഞാൻ എന്റെ ഗുളിക പെട്ടിയിൽ നിന്ന് മൊഡാഫിനിലിന്റെ അവസാന രണ്ട് ഗുളികകൾ ഒഴിച്ച് ഉണക്കി വിഴുങ്ങി. കഫീൻ ഗുളികകളുടെ പ്രവർത്തനം മൂന്ന് ദിവസം മുമ്പ് നിർത്തി, ഞാൻ എട്ട് ദിവസം തുടർച്ചയായി ഉണർന്ന് പ്രവർത്തിക്കുകയായിരുന്നു. “എനിക്ക് ചുറ്റിക്കറങ്ങണം. എന്നോടൊപ്പം നടക്കൂ."

ഞങ്ങൾ കമാൻഡ് ടെന്റ് വിട്ട് എന്റെ മണിക്കൂർ പരിശോധന റൂട്ടിൽ ആരംഭിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ ആദ്യ സ്റ്റോപ്പ് നദിയോട് ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള തെക്കുകിഴക്കേ മൂലയിലെ വയലായിരുന്നു. റേഡിയേഷൻ ഏറ്റവുമധികം ബാധിതരായവർ വേനൽ വെയിലിന് താഴെ ബെഡ് ഷീറ്റിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്നത് ഇവിടെയാണ്-നമുക്കുണ്ടായിരുന്ന പരിമിതമായ ടെന്റുകൾ സുഖം പ്രാപിക്കാൻ അമ്പത് ശതമാനത്തിലധികം സാധ്യതയുള്ളവർക്കായി നീക്കിവച്ചിരുന്നു. അതിജീവിച്ചവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരിൽ ചിലർ അവരെ പരിചരിച്ചു, പക്ഷേ മിക്കവരും ഒറ്റയ്ക്ക് കിടന്നു, അവരുടെ ആന്തരിക അവയവങ്ങൾ പരാജയപ്പെടാൻ മണിക്കൂറുകൾ മാത്രം. രാത്രിയുടെ മറവിൽ ഞങ്ങൾ അവരുടെ ശരീരം വലിച്ചെറിയുന്നതിന് മുമ്പ് അവരുടെ കടന്നുപോകൽ എളുപ്പമാക്കാൻ അവർക്കെല്ലാം ഉദാരമായ മോർഫിൻ സഹായം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ഞാൻ ഉറപ്പാക്കി.

അഞ്ച് മിനിറ്റ് വടക്കോട്ട് വളണ്ടിയർ കമാൻഡ് ടെന്റായിരുന്നു. സമീപത്തെ മെഡിക്കൽ ടെന്റുകളിൽ ഇപ്പോഴും സുഖം പ്രാപിക്കുന്ന ആയിരങ്ങൾക്കൊപ്പം ആയിരക്കണക്കിന് കുടുംബാംഗങ്ങളും ചേർന്നു. വേർപിരിയലിനെ ഭയന്ന്, സ്ഥലപരിമിതിയെ കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരായി, കുടുംബാംഗങ്ങൾ നദീജലം ശേഖരിച്ച് ശുദ്ധീകരിച്ച് ആശുപത്രിക്ക് പുറത്ത് വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ജനക്കൂട്ടത്തിന് വിതരണം ചെയ്തുകൊണ്ട് അവരുടെ സേവനങ്ങൾ സ്വമേധയാ ചെയ്യാൻ സമ്മതിച്ചു. ചിലർ പുതിയ ടെന്റുകളുടെ നിർമ്മാണം, പുതുതായി വിതരണം ചെയ്ത സാധനങ്ങൾ കൊണ്ടുപോകൽ, പ്രാർത്ഥനാ സേവനങ്ങൾ സംഘടിപ്പിക്കൽ എന്നിവയിലും സഹായിച്ചു, അതേസമയം ശക്തരായവർക്ക് രാത്രിയിൽ മരിച്ചവരെ ട്രാൻസ്പോർട്ട് ട്രക്കുകളിൽ കയറ്റുന്നതിൽ ഭാരം ഉണ്ടായിരുന്നു.

ജീത്തുവും ഞാനും വടക്കുകിഴക്കായി പ്രോസസ്സിംഗ് പോയിന്റിലേക്ക് നടന്നു. നൂറിലധികം സൈനികർ ഫീൽഡ് ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ പുറം വേലിക്ക് കാവൽ നിൽക്കുന്നു, അതേസമയം ഇരുനൂറിലധികം മെഡിക്കുകളും ലെഫ്റ്റനന്റുമാരും അടങ്ങുന്ന ഒരു സംഘം ഹൈവേ റോഡിന്റെ ഇരുവശത്തും പരിശോധനാ മേശകളുടെ നീണ്ട നിര സംഘടിപ്പിച്ചു. ഭാഗ്യവശാൽ, ന്യൂക്ലിയർ ഇഎംപി മേഖലയിലെ മിക്ക കാറുകളും പ്രവർത്തനരഹിതമാക്കിയതിനാൽ സിവിലിയൻ ട്രാഫിക്കിനെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങൾക്ക് വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല. ഒരു മേശ തുറക്കുമ്പോഴെല്ലാം അതിജീവിച്ചവരുടെ നിര ഓരോന്നായി അനുവദിച്ചു. ആരോഗ്യമുള്ളവർ വാട്ടർ ട്രക്കുകളുമായി ഗ്വാളിയോറിലേക്കുള്ള യാത്ര തുടർന്നു. ഒരു രോഗക്കിടക്ക ലഭ്യമായപ്പോൾ പരിചരണത്തിനായി ചികിത്സിക്കുന്നതിനായി രോഗികൾ കാത്തിരിപ്പുകേന്ദ്രത്തിൽ താമസിച്ചു. പ്രക്രിയ അവസാനിച്ചില്ല. ഞങ്ങൾക്ക് വിശ്രമിക്കാൻ കഴിയില്ല, അതിനാൽ ആശുപത്രി പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ച നിമിഷം മുതൽ ഞങ്ങൾ ലൈൻ മുഴുവൻ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

"റീസ!" എന്റെ പ്രോസസിങ് സൂപ്പർവൈസറുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റിക്കൊണ്ട് ഞാൻ വിളിച്ചു. "നമ്മുടെ നില എന്താണ്?"

"സർ, കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് മണിക്കൂറായി ഞങ്ങൾ മണിക്കൂറിൽ തൊള്ളായിരം ആളുകളെ വരെ പ്രോസസ്സ് ചെയ്യുന്നു."

“അതൊരു വലിയ സ്പൈക്കാണ്. എന്താണ് സംഭവിച്ചത്?"

“ചൂട്, സർ. ആരോഗ്യമുള്ളവർ ഒടുവിൽ മെഡിക്കൽ സ്ക്രീനിങ്ങിനുള്ള അവരുടെ അവകാശം നിരസിക്കുന്നു, അതിനാൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ ആളുകളെ ചെക്ക്‌പോസ്റ്റിലൂടെ മാറ്റാൻ കഴിയും.

"പിന്നെ രോഗികൾ?"

റീസ തലയാട്ടി. “ഇപ്പോൾ ഏകദേശം നാൽപ്പത് ശതമാനം പേർക്ക് മാത്രമേ ഗ്വാളിയോർ ആശുപത്രികളിലേക്കുള്ള ബാക്കി വഴി നടക്കാൻ അനുമതിയുള്ളൂ. ബാക്കിയുള്ളവ വേണ്ടത്ര ശക്തമല്ല. ”

എന്റെ തോളുകൾക്ക് ഭാരം കൂടുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി. "എൺപത് ശതമാനം രണ്ട് ദിവസം മുമ്പായിരുന്നുവെന്ന് കരുതുക." അവസാനമായി പുറത്തുപോയവർ മിക്കവാറും എല്ലായ്‌പ്പോഴും റേഡിയേഷന് ഏറ്റവുമധികം വിധേയരായവരായിരുന്നു.

“വീഴുന്ന ചാരവും കണികകളും മറ്റൊരു ദിവസത്തിനകം തീർക്കുമെന്ന് റേഡിയോ പറയുന്നു. അതിനുശേഷം, ട്രെൻഡ് ലൈൻ വീണ്ടും ഉയരണം. സ്ഥലമാണ് പ്രശ്നം.” അവൾ വേലിക്ക് പിന്നിലെ രോഗബാധിതരുടെ വയലിലേക്ക് നോക്കി. വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന രോഗികളുടെയും മരിക്കുന്നവരുടെയും എണ്ണത്തിന് അനുയോജ്യമാക്കാൻ രണ്ടുതവണ സന്നദ്ധപ്രവർത്തകർക്ക് വേലി മുന്നോട്ട് നീക്കേണ്ടിവന്നു. ഫീൽഡ് ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ തന്നെ ഇരട്ടി വലിപ്പമുള്ളതായിരുന്നു കാത്തിരിപ്പുകേന്ദ്രം.

"ജിത്ത്, വിദർഭയിലെ ഡോക്ടർമാർ എപ്പോഴാണ് എത്തുക?"

ജിത്തു തന്റെ ടാബ്ലറ്റ് പരിശോധിച്ചു. "നാലു മണിക്കൂർ സർ."

റെസയോട് ഞാൻ വിശദീകരിച്ചു, “ഡോക്ടർമാർ വരുമ്പോൾ, ഞാൻ അവരെ കാത്തിരിപ്പ് നിലങ്ങളിൽ ജോലിക്ക് ഏൽപ്പിക്കും. അതിൽ പകുതി രോഗികൾക്ക് കുറിപ്പടികൾ മാത്രമേ ആവശ്യമുള്ളൂ, അതിനാൽ കുറച്ച് ഇടം തുറക്കും.

"മനസ്സിലായി." അപ്പോൾ അവൾ എന്നെ അറിയുന്ന ഒരു നോട്ടം നോക്കി. "സർ, വേറൊരു കാര്യമുണ്ട്."

ഞാൻ മന്ത്രിക്കാൻ ചാഞ്ഞു, "വാർത്ത?"

"കൂടാരം 149. കിടക്ക 1894."

***

നിങ്ങൾ എവിടെയെങ്കിലും പോകാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ ഉത്തരങ്ങൾ, ഓർഡറുകൾ, അഭ്യർത്ഥനകളുടെ ഒപ്പുകൾ എന്നിവയ്ക്കായി എത്രപേർ നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടുന്നു എന്നത് ചിലപ്പോൾ അതിശയകരമാണ്. റെസ എന്നെ നയിച്ച കൂടാരത്തിലെത്താൻ ഏകദേശം ഇരുപത് മിനിറ്റ് എടുത്തു, എന്റെ ഹൃദയത്തിന് ഓട്ടം നിർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതിജീവിച്ചവരുടെ രജിസ്ട്രിയിൽ നിർദ്ദിഷ്ട പേരുകൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമ്പോഴോ ഞങ്ങളുടെ ചെക്ക് പോയിന്റിലൂടെ നടക്കുമ്പോഴോ എന്നെ അറിയിക്കാൻ അവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. അത് അധികാര ദുർവിനിയോഗമായിരുന്നു. പക്ഷെ എനിക്കറിയണമായിരുന്നു. അറിയുന്നത് വരെ എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

മെഡിക്കൽ ബെഡുകളുടെ നീണ്ട നിരയിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ നമ്പർ ടാഗുകൾ പിന്തുടർന്നു. എൺപത്തി രണ്ട്, എൺപത്തി മൂന്ന്, എൺപത്തിനാല്, ഞാൻ കടന്നുപോകുമ്പോൾ രോഗികൾ എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കി. ഒന്ന്-പതിനേഴും, ഒന്ന്-പതിനെട്ടും, ഒന്ന്-പത്തൊമ്പതും, ഈ നിരയിലെല്ലാം ഒടിഞ്ഞ എല്ലുകൾ അല്ലെങ്കിൽ മാരകമല്ലാത്ത മാംസ മുറിവുകൾ ഉള്ളതായി തോന്നി-ഒരു നല്ല അടയാളം. ഒന്ന്-നാൽപ്പത്തി ഏഴ്, ഒന്ന്-നാൽപ്പത്തി എട്ട്, ഒന്ന്-നാൽപ്പത്തി ഒമ്പത്, അവിടെ അവൻ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“കേദാർ! ഞാൻ നിങ്ങളെ കണ്ടെത്തിയ ദൈവങ്ങളെ സ്തുതിക്കുക. തലയിൽ രക്തം പുരണ്ട ബാൻഡേജും ഇടതുകൈയിൽ വാർപ്പുമായി അമ്മാവൻ ഓമി കിടന്നു.

രണ്ട് നഴ്‌സുമാർ കടന്നുപോകുമ്പോൾ ഞാൻ അമ്മാവന്റെ ഇ-ഫയലുകൾ അവന്റെ കിടക്കയുടെ ഇൻട്രാവണസ് സ്റ്റാൻഡിൽ തൂങ്ങിക്കിടന്നു. “അനിയ,” ഞാൻ നിശബ്ദമായി പറഞ്ഞു. “അവൾക്ക് എന്റെ മുന്നറിയിപ്പ് ലഭിച്ചോ? അവർ കൃത്യസമയത്ത് പോയോ? ”

"എന്റെ ഭാര്യ. എന്റെ മക്കൾ. കേദാർ, നീ കാരണം അവർ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഞങ്ങളുടെ ചുറ്റുമുള്ള രോഗികൾ ഉറങ്ങുകയാണെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്താൻ ഞാൻ പരിശോധിച്ചു. ഞാൻ വീണ്ടും ചോദിക്കില്ല. ”

***

സ്റ്റൈപ്റ്റിക് പെൻസിൽ എന്റെ ഉള്ളിലെ നാസാരന്ധ്രത്തിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ ഭയങ്കരമായി കത്തിച്ചു. ഓരോ മണിക്കൂറിലും മൂക്കിൽ നിന്ന് രക്തം ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ കൈകൾ വിറയ്ക്കുന്നത് നിർത്തിയില്ല.

രാത്രി ആശുപത്രിക്ക് മുകളിൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോൾ, തിരക്കുള്ള കമാൻഡ് ടെന്റിനുള്ളിൽ ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ ഒറ്റപ്പെടുത്തി. ഒരു തിരശ്ശീലയ്ക്ക് പിന്നിൽ മറഞ്ഞിരുന്ന്, ഞാൻ എന്റെ മേശപ്പുറത്ത് ഇരുന്നു, അഡെറാളിന്റെ ധാരാളം ഗുളികകൾ വിഴുങ്ങി. ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ഞാൻ എനിക്കായി മോഷ്ടിച്ച ആദ്യ നിമിഷമാണിത്, എല്ലാം ആരംഭിച്ചതിന് ശേഷം ആദ്യമായി കരയാൻ ഞാൻ അവസരം കണ്ടെത്തി.

ഇത് മറ്റൊരു അതിർത്തി ഏറ്റുമുട്ടൽ മാത്രമായിരുന്നു-നമ്മുടെ അതിർത്തി കടക്കുന്ന സൈനിക കവചത്തിന്റെ ആക്രമണാത്മക കുതിച്ചുചാട്ടം, നമ്മുടെ വ്യോമ പിന്തുണ സമാഹരിക്കുന്നത് വരെ ഞങ്ങളുടെ ഫോർവേഡ് സൈനിക വിഭാഗങ്ങൾക്ക് പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ കഴിയും. ഇത്തവണ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. നമ്മുടെ ഉപഗ്രഹങ്ങൾ അവയുടെ ന്യൂക്ലിയർ ബാലിസ്റ്റിക് ബേസിനുള്ളിൽ ചലനം ഉയർത്തി. അപ്പോഴാണ് എല്ലാവരോടും പടിഞ്ഞാറൻ മുന്നണിയിൽ ഒത്തുകൂടാൻ കേന്ദ്ര കമാൻഡ് ഉത്തരവിട്ടത്.

വാഹക് ചുഴലിക്കാറ്റിൽ നിന്നുള്ള മാനുഷിക ദുരിതാശ്വാസ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ സഹായിക്കാൻ ഞാൻ ബംഗ്ലാദേശിനുള്ളിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു, ജനറൽ നഥാവത് എന്റെ കുടുംബത്തിന് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകാൻ വിളിച്ചപ്പോൾ. എല്ലാവരേയും പുറത്താക്കാൻ എനിക്ക് ഇരുപത് മിനിറ്റ് മാത്രമേ ഉള്ളൂവെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഞാൻ എത്ര വിളിച്ചെന്ന് ഓർമ്മയില്ല, പക്ഷേ അനിയ മാത്രം എടുത്തില്ല.

ഞങ്ങളുടെ മെഡിക്കൽ കാരവൻ ഫീൽഡ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും, സൈനിക റേഡിയോ പങ്കുവെച്ച ചില നോൺ-ലോജിസ്റ്റിക് വാർത്തകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് പാകിസ്ഥാൻ ആദ്യം വെടിയുതിർക്കുകയായിരുന്നു എന്നാണ്. ഞങ്ങളുടെ ലേസർ പ്രതിരോധ ചുറ്റളവ് അവരുടെ ഭൂരിഭാഗം മിസൈലുകളും അതിർത്തിയിൽ വെടിവച്ചു, എന്നാൽ ചിലത് മധ്യ, പടിഞ്ഞാറൻ ഇന്ത്യയിലേക്ക് ആഴത്തിൽ തുളച്ചുകയറി. ജോധ്പൂർ, പഞ്ചാബ്, ജയ്പൂർ, ഹരിയാന എന്നീ പ്രവിശ്യകളെയാണ് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ബാധിച്ചത്. ന്യൂഡൽഹി പോയി. ആഗ്ര നിലനിന്നിരുന്ന ഗർത്തത്തിനടുത്തുള്ള ഒരു ശവകുടീരമായി വിശ്രമിക്കുന്ന താജ്മഹൽ നാശത്തിലാണ്.

പാകിസ്ഥാൻ വളരെ മോശമായ അവസ്ഥയിലാണെന്ന് ജനറൽ നഥാവത്ത് പറഞ്ഞു. അവർക്ക് വിപുലമായ ബാലിസ്റ്റിക് പ്രതിരോധങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ, പാക്കിസ്ഥാൻ ഇനി ഒരിക്കലും ശാശ്വതമായ ഭീഷണി ഉയർത്തില്ലെന്ന് സൈന്യത്തിന്റെ അടിയന്തര കമാൻഡ് ഉറപ്പുനൽകുന്നത് വരെ ഇന്ത്യ സൃഷ്ടിച്ച നാശത്തിന്റെ വ്യാപ്തി തരംതിരിച്ചിരിക്കുമെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

മരിച്ചവരെ ഇരുവശത്തും കണക്കാക്കുന്നതിന് വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോകും. ന്യൂക്ലിയർ സ്ഫോടനങ്ങളാൽ ഉടനടി കൊല്ലപ്പെടാത്തവർ, എന്നാൽ അതിന്റെ റേഡിയോ ആക്ടീവ് പ്രഭാവം അനുഭവിക്കാൻ കഴിയുന്നത്ര അടുത്തവർ, വിവിധ രൂപത്തിലുള്ള ക്യാൻസർ, അവയവങ്ങളുടെ പരാജയം എന്നിവയാൽ ആഴ്ചകൾ മുതൽ മാസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മരിക്കും. രാജ്യത്തിന്റെ വിദൂര പടിഞ്ഞാറൻ, വടക്ക് ഭാഗങ്ങളിൽ താമസിക്കുന്ന മറ്റു പലരും - സൈന്യത്തിന്റെ നിയന്ത്രിത റേഡിയേഷൻ സോണിന് പിന്നിൽ താമസിക്കുന്നവർ - സർക്കാർ സേവനങ്ങൾ തങ്ങളുടെ പ്രദേശത്തേക്ക് മടങ്ങിവരുന്നതുവരെ അടിസ്ഥാന വിഭവങ്ങളുടെ അഭാവത്തിൽ നിന്ന് അതിജീവിക്കാൻ പാടുപെടും.

നമ്മുടെ ജലശേഖരത്തിൽ അവശേഷിക്കുന്നതിന്റെ പേരിൽ ഇന്ത്യയെ ഭീഷണിപ്പെടുത്താതെ പാക്കിസ്ഥാനികൾക്ക് സ്വന്തം ആളുകളെ പോറ്റാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ. അവർ അവലംബിക്കുമെന്ന് കരുതുന്നു ഈ! അവർ എന്താണ് ചിന്തിച്ചിരുന്നത്?

***

ഞങ്ങൾ ചുറ്റും കിടക്കുന്ന രോഗികൾ ഉറങ്ങുകയാണോ എന്ന് ഞാൻ പരിശോധിച്ചു. “അങ്കിൾ. ഞാൻ വീണ്ടും ചോദിക്കില്ല. ”

അവന്റെ മുഖം ഗാംഭീര്യമായി. “അന്ന് ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് അവൾ എന്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയ ശേഷം, ജസ്പ്രീത് എന്നോട് പറഞ്ഞു, നഗരത്തിലെ ശ്രീറാം സെന്ററിൽ ഒരു നാടകം കാണാൻ അന്യ സതിയെയും ഹേമയെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. … നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമെന്ന് ഞാൻ കരുതി. നിങ്ങൾ ടിക്കറ്റ് വാങ്ങിയെന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞു. “കേദാർ, ക്ഷമിക്കണം. ഡൽഹിക്ക് പുറത്തേക്കുള്ള ഹൈവേയിൽ വെച്ച് ഞാൻ അവളെ വിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൾ എടുത്തില്ല. എല്ലാം വളരെ പെട്ടെന്നാണ് സംഭവിച്ചത്. സമയമില്ലായിരുന്നു.”

“ഇതൊന്നും ആരോടും പറയരുത്,” ഞാൻ ഇടറിയ ശബ്ദത്തോടെ പറഞ്ഞു. "... ഓമി, ജസ്പ്രീതിനും നിങ്ങളുടെ കുട്ടികൾക്കും എന്റെ സ്നേഹം നൽകുക...നീ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യപ്പെടുന്നതിന് മുമ്പ് ഞാൻ അവരെ കണ്ടേക്കില്ലെന്ന് ഞാൻ ഭയപ്പെടുന്നു."

*******