Herwildering van de natuur: herstel van het evenwicht in het ecosysteem

• Auteur:
• auteursnaam

  Quantumrun-prognose
• 2 november 2021

Rewilding, de kunst om leven terug te blazen in ecosystemen, neemt verschillende vormen aan - van het herintroduceren van oude plantensoorten tot het minimaal ingrijpen in de natuurlijke vooruitgang. Deze natuur-eerst-benadering verrijkt niet alleen ecosystemen, maar opent ook wegen voor duurzame economieën en gezondere gemeenschappen. Ondanks de uitdagingen maakt deze trend de weg vrij voor veelbelovende samenwerking tussen inspanningen op het gebied van natuurbehoud, technologische innovatie en overheidsbeleid.

Herwilderen van de natuurcontext

Er zijn verschillende soorten rewilding. Pleistocene rewilding heeft tot doel afstammelingen van plantensoorten uit het Pleistoceen (ijstijd) te herintroduceren, vergelijkbaar met de introductie van een geheel nieuwe soort. Passief herwilderen vereist het minimaliseren van menselijke tussenkomst en simpelweg de natuur zijn gang laten gaan en zich op natuurlijke wijze uitbreiden. Het laatste type is translocatie herwilding of trofische herwilding, wat twee dingen met zich meebrengt: versterking of toevoeging aan een bestaande populatie voor een betere genenpool, en herintroducties, wat het terugbrengen van een populatie van een verloren soort naar zijn oorspronkelijke habitat is. 

Een voorbeeld van een succesvol rewilding-project voor translocatie vond plaats in de jaren negentig in het Yellowstone National Park, toen wolven opnieuw werden geïntroduceerd. Het resultaat was een meer gecontroleerde elandenpopulatie, wat vervolgens resulteerde in het herstel van overbegraasde plantensoorten. Rewilding-inspanningen winnen nog steeds terrein. In 1990 is het VK van plan om bevers vrij te laten in vijf provincies, waar ze al honderden jaren zijn verdwenen.

Disruptieve impact

De herintroductie van toproofdieren en grote herbivoren, een integraal onderdeel van het behoud van het evenwicht in ecosystemen, kan bloeiende voedselketens tot stand brengen. Bovendien kan herbebossing in regio's rond de wildernis nieuwe mogelijkheden voor ecotoerisme bevorderen en een duurzame manier bieden om lokale economieën te stimuleren. Een betere luchtkwaliteit, schonere waterbronnen en een grotere biodiversiteit kunnen bijdragen aan betere resultaten voor de volksgezondheid. Bovendien kan deze benadering, met het inherente vermogen van de natuur tot zelfregulering, op de lange termijn kosteneffectiever zijn in vergelijking met meer interventionistische strategieën.

Het idee van rewilding begint ook de strategieën voor het behoud van de zee te beïnvloeden, waar de implementatie ervan aanzienlijk uitdagender kan zijn. Het opnieuw introduceren van uitgestorven of bedreigde zeedieren in cruciale delen van de oceaan heeft tot doel het evenwicht in deze vitale ecosystemen te herstellen. Bij inspanningen voor herwildering kunnen bijvoorbeeld mariene reservaten en niet-viszones worden gecreëerd, die opnieuw geïntroduceerde soorten zouden beschermen en hun populaties in staat zouden stellen zich te herstellen. Deze reservaten zouden ook kunnen dienen als locaties voor milieuvriendelijk toerisme en een alternatieve inkomstenbron bieden voor gemeenschappen die traditioneel afhankelijk zijn van de visserij.

Desalniettemin onderstrepen de uitdagingen van het herwilderen van de zee het belang van samenwerking en innovatie om dergelijke initiatieven tot een succes te maken. Om bijvoorbeeld de moeilijkheden te overwinnen die gepaard gaan met het volgen van opnieuw geïntroduceerde soorten in uitgestrekte mariene ecosystemen, kan technologische vooruitgang nodig zijn. Deze behoefte kan kansen bieden voor technologiebedrijven om samen te werken met natuurbeschermers bij het ontwikkelen van nieuwe trackingtechnologieën of AI-gestuurde voorspellende modellen. Evenzo zouden regeringen en internationale instanties een essentiële rol kunnen spelen bij het terugdringen van overbevissing, het opstellen van regels en het aanmoedigen van duurzame praktijken, en zo een gunstige omgeving te creëren voor het herwilderen van de zee.

Implicaties van het opnieuw verwilderen van de natuur 

Bredere implicaties van het opnieuw verwilderen van de natuur kunnen zijn:

• Biotechnologiebedrijven die genetisch gemodificeerde organismen (GGO's) ontwikkelen om voldoende dier- en plantensoorten te produceren voor herintroductie.
• De voedselverwerkende industrie draait om duurzame voedselbronnen door ervoor te zorgen dat leveranciers dierlijke en plantaardige bronnen aanvullen.
• Meer regelgeving voor de bescherming van dieren, het bestraffen van controversiële activiteiten zoals jagen en stroperij.
• Meer financiering en projecten voor herverwildering door overheden en natuurbeschermingsorganisaties.
• Gerehabiliteerde natuurparken/regio's stimuleren een grotere vraag naar duurzaam toerisme.
• Gemeenschappen die ooit sterk afhankelijk waren van industrieën zoals houtkap, zouden een heropleving van banen kunnen zien in eco-rondleidingen, lokale gastvrijheid of natuurbeheer.
• Rewilding-projecten die dienst doen als echte klaslokalen waar studenten leren over ecologie, evolutie en natuurbehoud, waardoor een groter gevoel van milieubeheer bij toekomstige generaties wordt bevorderd.
• Geavanceerde technologieën, zoals satellietbeelden, drones en AI, die worden gebruikt, leiden tot de groei van de milieuwetenschap.
• De herintroductie van roofdieren leidt tot conflicten tussen veeboeren en boeren die vrezen voor hun vee, wat mogelijk kan escaleren tot politieke geschillen. 

Vragen om op te reageren

• Denk je dat het teruggeven van land voor herbebossing een goed idee is? Waarom of waarom niet?
• Wat zijn de mogelijke uitdagingen van rewilding in verschillende omgevingen?