Kwantumrun

BEELDKREDIET: Kwantumrun

Toekomst van de dood: toekomst van de menselijke populatie P7

David Tal, uitgever, futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Mon, 11 / 30 / 2020 - 08: 47

Door de menselijke geschiedenis heen hebben mensen geprobeerd de dood te bedriegen. En voor het grootste deel van die menselijke geschiedenis kunnen we de eeuwigheid het beste vinden door de vruchten van onze geest of van onze genen: of het nu grotschilderingen zijn, fictie, uitvindingen of de herinneringen aan onszelf die we doorgeven aan onze kinderen.

Maar door baanbrekende vooruitgang in wetenschap en technologie, zal ons collectieve geloof in de onvermijdelijkheid van de dood binnenkort aan het wankelen worden gebracht. Kort daarna zal het volledig worden verbroken. Aan het einde van dit hoofdstuk zul je begrijpen dat de toekomst van de dood het einde is van de dood zoals wij die kennen.

Het veranderende gesprek rond de dood

De dood van dierbaren is een constante geweest in de menselijke geschiedenis, en elke generatie sluit op zijn eigen manier vrede met deze persoonlijke gebeurtenis. Voor de huidige millennium- en honderdjarige generaties zal dat niet anders zijn.

Tegen de jaren 2020 zal de Civic-generatie (geboren tussen 1928 en 1945) de jaren 80 ingaan. Te laat om gebruik te maken van de levensverlengende therapieën beschreven in de vorige hoofdstuk, zullen deze ouders van de Boomers en grootouders van de Gen Xers en millennials ons grotendeels verlaten tegen het begin van de jaren 2030.

Evenzo zal tegen de jaren 2030 de Boomer-generatie (geboren tussen 1946 en 1964) de tachtig ingaan. De meesten zullen te arm zijn om de levensverlengende therapieën die tegen die tijd op de markt komen, te betalen. Deze ouders van generatie Xers en millennials en grootouders van Centennials zullen ons grotendeels verlaten tegen het begin van de jaren 80.

Dit verlies zal meer dan een kwart van de huidige (2016) bevolking vertegenwoordigen en zal worden geboren door de millennium- en honderdjarige generaties op een manier die uniek is voor deze eeuw in de menselijke geschiedenis.

Ten eerste zijn millennials en honderdjarigen meer verbonden dan welke vorige generatie dan ook. De golven van natuurlijke sterfgevallen door generaties die tussen 2030 en 2050 worden voorspeld, zullen een soort gemeenschappelijke rouw veroorzaken, aangezien verhalen en eerbetoon aan overleden dierbaren via online sociale netwerken zullen worden gedeeld.

Gezien de verhoogde frequentie van deze natuurlijke sterfgevallen, zullen opiniepeilers beginnen met het documenteren van een merkbare toename van het bewustzijn van sterfte en steun voor seniorenzorg. Het concept van fysieke vergankelijkheid zal vreemd aanvoelen voor generaties die momenteel opgroeien in een online wereld waar niets wordt vergeten en alles mogelijk lijkt.

Deze manier van denken zal tussen 2025-2035 alleen maar groter worden, zodra medicijnen die de effecten van veroudering echt (veilig) omkeren, op de markt komen. Door de massale media-aandacht die deze medicijnen en therapieën zullen opleveren, zullen onze collectieve vooroordelen en verwachtingen rond de grenzen van onze menselijke levensduur drastisch beginnen te verschuiven. Bovendien zal het geloof in de onvermijdelijkheid van de dood afnemen naarmate het publiek zich bewust wordt van wat de wetenschap mogelijk kan maken.

Dit nieuwe bewustzijn zal ervoor zorgen dat kiezers in westerse landen - dat wil zeggen de landen waarvan de bevolking het snelst krimpt - hun regeringen onder druk zullen zetten om serieus geld te gaan sluizen naar onderzoek naar levensverlenging. De doelen van deze subsidies zijn onder meer het verbeteren van de wetenschap achter levensverlenging, het creëren van veiligere, effectievere medicijnen en therapieën voor het verlengen van het leven en het aanzienlijk verlagen van de kosten van levensverlenging, zodat iedereen in de samenleving ervan kan profiteren.

Tegen het einde van de jaren 2040 zullen samenlevingen over de hele wereld de dood gaan zien als een realiteit die vorige generaties is opgedrongen, maar die het lot van huidige en toekomstige generaties niet hoeft te dicteren. Tot die tijd zullen nieuwe ideeën over de zorg voor de doden in de publieke discussie komen.

Begraafplaatsen veranderen in necropolen

De meeste mensen zijn zich niet bewust van hoe begraafplaatsen werken, dus hier is een korte samenvatting:

In het grootste deel van de wereld, vooral in Europa, kopen families van overledenen de rechten om een graf voor een bepaalde periode te gebruiken. Zodra die periode is verstreken, worden de botten van de overledene opgegraven en vervolgens in een gemeenschappelijk ossuarium geplaatst. Hoewel verstandig en eenvoudig, zal dit systeem waarschijnlijk als een verrassing komen voor onze Noord-Amerikaanse lezers.

In de VS en Canada verwachten mensen (en is de wet in de meeste staten en provincies) dat de graven van hun dierbaren permanent zijn en voor eeuwig worden verzorgd. 'Hoe werkt dit praktisch?' je vraagt. Welnu, de meeste begraafplaatsen zijn verplicht om een deel van de inkomsten die ze genereren uit begrafenisdiensten te sparen in een hoogrentend fonds. Wanneer de begraafplaats vol raakt, wordt het onderhoud daarna betaald door een rentedragend fonds (tenminste totdat het geld op is).

Geen van beide systemen is echter volledig voorbereid op de voorspelde sterfgevallen van zowel de Civic- als de Boomer-generatie tussen 2030 en 2050. Deze twee generaties vertegenwoordigen het grootste generatiecohort in de menselijke geschiedenis dat binnen twee tot drie decennia sterft. Er zijn maar weinig begraafplaatsen in de wereld die de capaciteit hebben om deze toestroom van dierbare overleden permanente bewoners op te vangen. En aangezien begraafplaatsen in recordtempo vol raken en de kosten van de laatste begraafplaatsen zo hoog oplopen dat ze niet meer betaalbaar zijn, zal het publiek overheidsingrijpen eisen.

Om dit probleem aan te pakken, zullen regeringen over de hele wereld beginnen met het aannemen van nieuwe wetten en subsidies waardoor de particuliere uitvaartbranche begint met de bouw van begraafplaatsen met meerdere verdiepingen. De grootte van deze gebouwen, of reeksen gebouwen, zal wedijveren met de necropolen uit de oudheid en permanent herdefiniëren hoe de doden worden behandeld, beheerd en herinnerd.

De doden herdenken in het online tijdperk

Met 's werelds oudste bevolking (2016), wordt Japan al geconfronteerd met een crunch in de beschikbaarheid van begraafplaatsen, om nog maar te zwijgen van de hoogst daardoor gemiddelde uitvaartkosten. En nu hun bevolking niet jonger wordt, hebben de Japanners zichzelf gedwongen om opnieuw te bedenken hoe ze met hun overledenen omgaan.

In het verleden genoot elke Japanner van zijn eigen graven, maar toen werd die gewoonte vervangen door familiegrafhuizen, maar omdat er minder kinderen werden geboren om deze familiebegraafplaatsen te onderhouden, hebben families en senioren hun begrafenisvoorkeuren opnieuw verschoven. In plaats van graven kiezen veel Japanners voor crematie als de meer kosteneffectieve begrafenispraktijk voor hun families. Hun urn wordt vervolgens opgeslagen in een lockerruimte naast honderden andere urnen in massieve, meerdere verdiepingen, hightech begraafplaatsen. Bezoekers kunnen zelfs zichzelf het gebouw in vegen en door een navigatielicht naar de urnplank van hun geliefde worden geleid (zie de afbeelding van het artikel hierboven voor een scène uit de Japanse begraafplaats Ruriden).

Maar tegen de jaren 2030 zullen sommige toekomstige begraafplaatsen een reeks nieuwe, interactieve diensten gaan aanbieden voor millennials en honderdjarigen om hun dierbaren op een diepere manier te herinneren. Afhankelijk van de culturele voorkeuren van waar de begraafplaats zich bevindt en de individuele voorkeuren van de familieleden van de overledene, zouden de begraafplaatsen van morgen kunnen beginnen met het aanbieden van:

Interactieve grafstenen en urnen die informatie, foto's, video's en berichten van de overledene naar de telefoon van de bezoeker delen.
Zorgvuldig samengestelde videomontages en fotocollages die de volledige rijkdom aan foto- en videomateriaal samenbrengen die millennials en honderdjarigen van hun dierbaren hebben genomen (waarschijnlijk afkomstig van hun toekomstige sociale netwerken en cloudopslagdrives). Deze inhoud kan vervolgens worden gepresenteerd in een begraafplaatstheater waar familieleden en geliefden tijdens hun bezoeken naar kunnen kijken.
Rijkere, geavanceerde begraafplaatsen zouden hun interne supercomputers kunnen gebruiken om vervolgens al dit video- en fotomateriaal, gecombineerd met de e-mails en dagboeken van de overledene, te reanimeren als een levensgroot hologram waarmee familieleden verbaal kunnen communiceren. Het hologram zou alleen toegankelijk zijn in een daarvoor bestemde ruimte die is uitgerust met holografische projectoren, mogelijk onder toezicht van een rouwbegeleider.

Maar hoe interessant deze nieuwe uitvaartdiensten ook zijn, tegen het einde van de jaren 2040 tot het midden van de jaren 2050 zal er een uniek diepgaande optie ontstaan die mensen in staat zal stellen de dood te bedriegen … tenminste afhankelijk van hoe mensen de dood tegen die tijd definiëren.

De geest in de machine: Brain-Computer Interface

Verkend dieper in onze Toekomst van de menselijke evolutie serie, tegen het midden van de jaren 2040, zal een revolutionaire technologie langzaam de mainstream binnenkomen: Brain-Computer Interface (BCI).

(Als je je afvraagt wat dit te maken heeft met de toekomst van de dood, heb dan geduld.)

BCI omvat het gebruik van een implantaat of een hersenscanapparaat dat uw hersengolven bewaakt en associeert met taal/commando's om alles wat op een computer wordt uitgevoerd te besturen. Klopt; Met BCI kunt u machines en computers eenvoudig door uw gedachten besturen.

In feite heeft u het zich misschien niet gerealiseerd, maar het begin van BCI is al begonnen. Geamputeerden zijn nu robot ledematen testen direct gecontroleerd door de geest, in plaats van via sensoren die aan de stomp van de drager zijn bevestigd. Evenzo zijn mensen met ernstige handicaps (zoals quadriplegie) nu BCI gebruiken om hun gemotoriseerde rolstoelen te besturen en robotarmen manipuleren. Maar geamputeerden en personen met een handicap helpen een onafhankelijker leven te leiden, is niet de mate van waartoe BCI in staat zal zijn.

Experimenten met BCI onthullen toepassingen met betrekking tot: fysieke dingen controleren, controle en communiceren met dieren, schrijven en verzenden van een tekst met gedachten, uw gedachten delen met een andere persoon (bijv elektronische telepathie), en zelfs de opname van dromen en herinneringen. Over het algemeen werken BCI-onderzoekers aan het vertalen van gedachten in gegevens, om menselijke gedachten en gegevens uitwisselbaar te maken.

Waarom BCI belangrijk is in de context van overlijden, is omdat er niet veel voor nodig is om van gedachten lezen naar... een volledige digitale back-up van je hersenen maken (ook bekend als Whole Brain Emulation, WBE). Halverwege de jaren 2050 zal een betrouwbare versie van deze technologie beschikbaar komen.

Een digitaal hiernamaals creëren

Sampling van onze Toekomst van internet serie, zal de volgende lijst met opsommingstekens een overzicht geven van hoe BCI en andere technologieën zullen samensmelten om een nieuwe omgeving te vormen die 'leven na de dood' opnieuw zou kunnen definiëren.

In het begin, wanneer BCI-headsets rond de late jaren 2050 op de markt komen, zullen ze alleen betaalbaar zijn voor enkelen - een noviteit van de rijken en goed verbonden die het actief zullen promoten op hun sociale media, optredend als early adopters en influencers die zijn waarde voor de massa.
Na verloop van tijd worden BCI-headsets betaalbaar voor het grote publiek en worden ze waarschijnlijk een gadget voor de feestdagen.
De BCI-headset zal erg aanvoelen als de virtual reality (VR)-headset waar iedereen (tegen die tijd) aan gewend is geraakt. Vroege modellen stellen BCI-dragers in staat telepathisch met andere BCI-dragers te communiceren, om op een diepere manier met elkaar in contact te komen, ongeacht taalbarrières. Deze vroege modellen zullen ook gedachten, herinneringen, dromen en uiteindelijk zelfs complexe emoties vastleggen.
Het webverkeer zal exploderen als mensen hun gedachten, herinneringen, dromen en emoties gaan delen met familie, vrienden en geliefden.
Na verloop van tijd wordt BCI een nieuw communicatiemedium dat in sommige opzichten de traditionele spraak verbetert of vervangt (vergelijkbaar met de opkomst van emoticons vandaag). Avid BCI-gebruikers (waarschijnlijk de jongste generatie van die tijd) zullen traditionele spraak gaan vervangen door herinneringen, met emoties beladen beelden en door gedachten geconstrueerde beelden en metaforen te delen. (Kortom, stel je voor dat in plaats van de woorden "Ik hou van jou" te zeggen, je die boodschap kunt overbrengen door je emotie te delen, vermengd met afbeeldingen die je liefde vertegenwoordigen.) Dit vertegenwoordigt een diepere, potentieel nauwkeurigere en veel authentiekere vorm van communicatie in vergelijking met de spraak en woorden waar we al millennia op vertrouwen.
Vanzelfsprekend zullen de ondernemers van nu profiteren van deze communicatierevolutie.
De software-ondernemers zullen nieuwe sociale media- en blogplatforms produceren die gespecialiseerd zijn in het delen van gedachten, herinneringen, dromen en emoties met een eindeloze verscheidenheid aan niches.
Ondertussen zullen de hardware-ondernemers BCI-producten en woonruimtes produceren, zodat de fysieke wereld de opdrachten van een BCI-gebruiker volgt.
Het samenbrengen van deze twee groepen zijn de ondernemers die gespecialiseerd zijn in VR. Door BCI samen te voegen met VR, kunnen BCI-gebruikers naar believen hun eigen virtuele werelden bouwen. De ervaring zal vergelijkbaar zijn met de film Inception, waar de personages wakker worden in hun dromen en ontdekken dat ze de realiteit kunnen buigen en doen wat ze willen. Door BCI en VR te combineren, kunnen mensen meer eigenaarschap krijgen over de virtuele ervaringen die ze bewonen door realistische werelden te creëren die worden gegenereerd op basis van een combinatie van hun herinneringen, gedachten en verbeeldingskracht.
Naarmate meer en meer mensen BCI en VR gaan gebruiken om dieper te communiceren en steeds uitgebreidere virtuele werelden te creëren, zal het niet lang meer duren voordat nieuwe internetprotocollen verschijnen om internet met VR samen te voegen.
Niet lang daarna zullen enorme VR-werelden worden ontworpen om de virtuele levens van miljoenen en uiteindelijk miljarden online te huisvesten. Voor onze doeleinden noemen we deze nieuwe realiteit, de metaverse. (Als je deze werelden liever de Matrix noemt, is dat ook prima.)
Na verloop van tijd zullen vorderingen in BCI en VR je natuurlijke zintuigen kunnen nabootsen en vervangen, waardoor Metaverse-gebruikers hun online wereld niet meer kunnen onderscheiden van de echte wereld (ervan uitgaande dat ze besluiten een VR-wereld te bewonen die de echte wereld perfect simuleert, bijvoorbeeld handig voor degenen die het zich niet kunnen veroorloven om naar het echte Parijs te reizen, of liever het Parijs van de jaren zestig bezoeken.) Over het algemeen zal dit niveau van realisme alleen maar bijdragen aan het toekomstige verslavende karakter van de Metaverse.
Mensen zullen net zoveel tijd in de Metaverse gaan doorbrengen als slapen. En waarom zouden ze niet? In dit virtuele rijk heb je toegang tot het grootste deel van je entertainment en heb je interactie met je vrienden en familie, vooral degenen die ver van je vandaan wonen. Als je op afstand werkt of naar school gaat, kan je tijd in de Metaverse groeien tot minstens 10-12 uur per dag.

Ik wil dat laatste punt benadrukken, want dat zal het kantelpunt van dit alles zijn.

Wettelijke erkenning van het leven online

Gezien de buitensporige hoeveelheid tijd die een groot percentage van het publiek in deze Metaverse zal doorbrengen, zullen regeringen worden gedwongen om het leven van mensen in de Metaverse te erkennen en (tot op zekere hoogte) te reguleren. Alle wettelijke rechten en beschermingen, en enkele van de beperkingen die mensen in de echte wereld verwachten, zullen worden weerspiegeld en gehandhaafd in de Metaverse.

Bijvoorbeeld, WBE weer in de discussie brengen, stel dat je 64 bent, en je verzekeringsmaatschappij dekt je om een hersenback-up te krijgen. Als je 65 bent, krijg je een ongeluk dat hersenbeschadiging en ernstig geheugenverlies veroorzaakt. Toekomstige medische innovaties kunnen je hersenen misschien genezen, maar ze zullen je herinneringen niet herstellen. Dat is wanneer artsen toegang krijgen tot uw hersenback-up om uw hersenen te laden met uw ontbrekende langetermijnherinneringen. Deze back-up zou niet alleen uw eigendom zijn, maar ook een legale versie van uzelf, met dezelfde rechten en bescherming, in het geval van een ongeluk.

Evenzo, stel dat u het slachtoffer bent van een ongeval dat u deze keer in coma of vegetatieve toestand brengt. Gelukkig had je een back-up van je gedachten voor het ongeval. Terwijl je lichaam herstelt, kan je geest nog steeds contact hebben met je familie en zelfs op afstand werken vanuit de Metaverse. Wanneer het lichaam herstelt en de artsen klaar zijn om u uit uw coma te wekken, kan de back-up van de geest de nieuwe herinneringen die het heeft gecreëerd, overbrengen naar uw pas genezen lichaam. En ook hier zal je actieve bewustzijn, zoals dat in de Metaverse bestaat, bij een ongeluk de legale versie van jezelf worden, met dezelfde rechten en beschermingen.

Er zijn tal van andere geestverruimende juridische en ethische overwegingen als het gaat om het online uploaden van je geest, overwegingen die we zullen behandelen in onze komende Future in the Metaverse-serie. Voor het doel van dit hoofdstuk moet deze gedachtegang ons echter leiden tot de vraag: wat zou er met dit slachtoffer van een ongeval gebeuren als zijn of haar lichaam nooit herstelt? Wat als het lichaam sterft terwijl de geest erg actief is en interactie heeft met de wereld via de Metaverse?

Massamigratie naar de online ether

Tegen 2090 tot 2110 zal de eerste generatie die de voordelen van levensverlengende therapie geniet, de onvermijdelijkheid van hun biologische lot beginnen te voelen; in de praktijk zullen de levensverlengende therapieën van morgen het leven tot nu toe alleen kunnen verlengen. Door deze realiteit te realiseren, zal deze generatie een wereldwijd en verhit debat beginnen uit te bazuinen over de vraag of mensen moeten blijven leven nadat hun lichaam is gestorven.

In het verleden zou zo'n debat nooit worden gevoerd. De dood is sinds het begin van de geschiedenis een natuurlijk onderdeel van de menselijke levenscyclus. Maar in deze toekomst, zodra de Metaverse een normaal en centraal onderdeel van ieders leven wordt, wordt een haalbare optie om te blijven leven mogelijk.

Het argument luidt: als het lichaam van een persoon sterft van ouderdom terwijl zijn geest perfect actief en betrokken blijft binnen de Metaverse-gemeenschap, moet zijn bewustzijn dan worden gewist? Als een persoon besluit om de rest van zijn leven in de Metaverse te blijven, is er dan een reden om maatschappelijke middelen te blijven besteden aan het behoud van zijn organische lichaam in de fysieke wereld?

Het antwoord op beide vragen zal zijn: nee.

Er zal een groot deel van de menselijke bevolking zijn die zal weigeren deel te nemen aan dit digitale hiernamaals, in het bijzonder de conservatieve, religieuze types die de Metaverse als een belediging voor hun geloof in het bijbelse hiernamaals beschouwen. Ondertussen, voor de liberale en ruimdenkende helft van de mensheid, zullen ze de Metaverse niet alleen gaan zien als een online wereld om mee te leven in het leven, maar ook als een permanent thuis wanneer hun lichaam sterft.

Naarmate een groeiend percentage van de mensheid hun geest na de dood begint te uploaden naar de Metaverse, zal een geleidelijke reeks gebeurtenissen zich ontvouwen:

De levenden zullen met behulp van de Metaverse in contact willen blijven met de fysiek overleden personen om wie ze gaven.
Deze voortdurende interactie met de fysiek overledene zal leiden tot een algemeen comfort met het concept van een digitaal leven na een fysieke dood.
Dit digitale hiernamaals zal dan genormaliseerd worden, wat leidt tot een geleidelijke toename van de permanente, Metaverse menselijke populatie.
Omgekeerd wordt het menselijk lichaam geleidelijk gedevalueerd, omdat de definitie van leven zal verschuiven om het bewustzijn te benadrukken boven het basisfunctioneren van een organisch lichaam.
Vanwege deze herdefiniëring, en vooral voor degenen die dierbaren vroegtijdig hebben verloren, zullen sommige mensen gemotiveerd zijn - en uiteindelijk het wettelijke recht hebben - om hun organische lichaam op elk moment te beëindigen om permanent lid te worden van de Metaverse. Dit recht om iemands fysieke leven te beëindigen zal waarschijnlijk worden beperkt tot nadat een persoon een vooraf bepaalde leeftijd van fysieke volwassenheid heeft bereikt. Velen zullen dit proces waarschijnlijk ritualiseren door een ceremonie die wordt geregeerd door een toekomstige technoreligie.
Toekomstige regeringen zullen deze massale migratie naar de Metaverse om een aantal redenen steunen. Ten eerste is deze migratie een niet-dwingend middel voor bevolkingscontrole. Toekomstige politici zullen ook fervente Metaverse-gebruikers zijn. En real-world financiering en onderhoud van het International Metaverse Network zal worden beschermd door een permanent groeiend Metaverse electoraat wiens stemrechten zelfs na hun fysieke dood beschermd blijven.

Tegen het midden van de 2100s zal de Metaverse onze opvattingen over de dood volledig herdefiniëren. Het geloof in een hiernamaals zal worden vervangen door kennis van een digitaal hiernamaals. En door deze innovatie zal de dood van het fysieke lichaam nog een andere fase van iemands leven worden, in plaats van het permanente einde ervan.