Wąchanie nowego antybiotyku

Staliśmy się zależni od antybiotyków w leczeniu od czasu ich odkrycia w 1928 roku przez Sir Alexandra Fleminga „przypadkowo” natknął się na penicylinę. Ponieważ bakterie mogą replikować i przekazywać silniejsze geny, połączyło się to z problemem, przed którym obecnie stoimy: bakteriami opornymi na antybiotyki. Wyścig w poszukiwaniu nowych i nowatorskich antybiotyków trwa. Odkrycia nowych antybiotyków często dokonuje się za pomocą próbek gleby; Ale naukowców w Niemczech znaleźliśmy inną odpowiedź, jedną tuż pod naszym nosem. 

Staphylococcus aureus (MRSA) oporny na metycylinę to bakteria, która z czasem stała się silniejsza i zaczęła przystosowywać się do antybiotyków, o których wiadomo, że je niszczą, i jest im odporna. W swoich badaniach zespół naukowców z Niemiec odkrył, że 30 procent osób w ich próbce miało w nosie słabą wersję Staphylococcus aureus, co rodzi pytanie, dlaczego pozostałe 70 procent nie zostało dotkniętych. Odkryli, że inna bakteria, Staphylococcus lugdunensis, wytwarza własny antybiotyk, aby odstraszyć bakterie gronkowca. 

Naukowcy wyizolowali antybiotyk i nazwali go Lugdunin. Podczas testowania nowo odkrytego odkrycia poprzez infekcję skóry myszy Staphylococcus aureus większość przypadków skutkowała usunięciem bakterii po zastosowaniu leczenia. Andreas Peschel, jeden z zaangażowanych badaczy, wskazano w Phys.org że „z jakiegokolwiek powodu wydaje się być bardzo, bardzo trudne [...], aby Staphylococcus aureus stał się odporny na Lugdunin, co jest interesujące”. 

Jeśli Lugdunin może z łatwością poradzić sobie ze Staphylococcus aureus, można mieć nadzieję, że poradzi sobie z problemem stwarzanym przez MRSA.