Οι φορολογικές αρχές στοχεύουν τους φτωχούς: Όταν είναι πολύ ακριβό να φορολογείς τους πλούσιους

• Συγγραφέας:
• όνομα συγγραφέα

  Quantumrun Foresight
• Οκτώβριος 26, 2023

Περίληψη Insight

Οι φορολογικές υπηρεσίες παγκοσμίως συχνά εστιάζουν περισσότερο στον έλεγχο των φορολογουμένων με χαμηλό εισόδημα λόγω των περιορισμών χρηματοδότησης και της περίπλοκης φύσης του ελέγχου των πλουσίων. Διενεργούνται ευκολότεροι και ταχύτεροι έλεγχοι σε άτομα με χαμηλότερο εισόδημα, ενώ οι έλεγχοι με ένταση πόρων για πλούσιους φορολογούμενους συχνά καταλήγουν σε εξωδικαστικούς συμβιβασμούς. Η εστίαση στους φορολογούμενους με χαμηλότερο εισόδημα εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη δικαιοσύνη και συμβάλλει στη μείωση της εμπιστοσύνης του κοινού στους κρατικούς φορείς. Οι πλούσιοι, εν τω μεταξύ, χρησιμοποιούν διάφορα μέσα, όπως λογαριασμούς offshore και νομικά κενά για να προστατεύσουν το εισόδημά τους. 

Οι φορολογικές αρχές στοχεύουν στο φτωχό πλαίσιο

Η IRS είπε ότι είναι γενικά ευκολότερο να ελέγχονται οι φτωχοί φορολογούμενοι. Αυτό συμβαίνει επειδή η υπηρεσία χρησιμοποιεί υπαλλήλους χαμηλότερης προϋπηρεσίας για τον έλεγχο των δηλώσεων φορολογουμένων που διεκδικούν την πίστωση φόρου εισοδήματος που αποκτήθηκε. Οι έλεγχοι γίνονται ταχυδρομικώς, αντιπροσωπεύουν το 39 τοις εκατό των συνολικών ελέγχων που γίνονται από την υπηρεσία και χρειάζονται ελάχιστο χρόνο για να ολοκληρωθούν. Αντίθετα, ο έλεγχος των πλουσίων είναι περίπλοκος και απαιτεί εργασία από αρκετούς ανώτερους ελεγκτές, συχνά επειδή οι εξαιρετικά πλούσιοι έχουν τους πόρους για να προσλάβουν την καλύτερη ομάδα για την εκτέλεση εξελιγμένων φορολογικών στρατηγικών. Επιπλέον, το ποσοστό φθοράς μεταξύ των ανώτερων στελεχών είναι υψηλό. Ως αποτέλεσμα, οι περισσότερες από αυτές τις διαφορές με πλούσιους φορολογούμενους καταλήγουν να διευθετούνται εξωδικαστικά.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη των οικονομολόγων του Λευκού Οίκου, οι 400 πλουσιότερες οικογένειες είχαν μέσο φορολογικό συντελεστή εισοδήματος μόλις 8.2 τοις εκατό από το 2010 έως το 2018. Σε σύγκριση, ζευγάρια με θέσεις εργασίας με μέσο μισθό και χωρίς παιδιά πληρώνουν συνολικό φορολογικό συντελεστή 12.3 τοις εκατό. Υπάρχουν μερικοί λόγοι για αυτήν την ανισότητα. Πρώτον, οι πλούσιοι παράγουν περισσότερα έσοδα από κέρδη κεφαλαίου και μερίσματα, τα οποία φορολογούνται με χαμηλότερο συντελεστή από τους μισθούς και τους μισθούς. Δεύτερον, επωφελούνται από διάφορες φορολογικές ελαφρύνσεις και κενά που δεν είναι διαθέσιμα στους περισσότερους φορολογούμενους. Επιπλέον, η φοροδιαφυγή έχει γίνει φυσιολογικό φαινόμενο μεταξύ των μεγάλων εταιρειών. Μεταξύ 1996 και 2004, σύμφωνα με μια μελέτη του 2017, η απάτη από μεγάλες αμερικανικές εταιρείες κοστίζει στους Αμερικανούς έως και 360 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Αυτό ισοδυναμεί με εγκλήματα δρόμου δύο δεκαετιών κάθε χρόνο.

Αποδιοργανωτικός αντίκτυπος

Η IRS θεωρείται παραδοσιακά ως μια τρομακτική υπηρεσία ικανή να μυρίζει τα συστήματα φοροδιαφυγής. Ωστόσο, ακόμη και αυτοί είναι ανίσχυροι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τα εκτεταμένα μηχανήματα και τους πόρους των υπερπλούσιων. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ​​IRS συνειδητοποίησε ότι δεν φορολογούσε σωστά το 1 τοις εκατό. Ακόμα κι αν κάποιος είναι πολυεκατομμυριούχος, μπορεί να μην έχει προφανή πηγή εισοδήματος. Χρησιμοποιούν συχνά καταπιστεύματα, ιδρύματα, εταιρείες περιορισμένης ευθύνης, σύνθετες συνεργασίες και υποκαταστήματα στο εξωτερικό για να μειώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Όταν οι ερευνητές της IRS εξέτασαν τα οικονομικά τους, γενικά εξέταζαν στενά. Μπορεί να επικεντρωθούν σε μία απόδοση για μία οντότητα, για παράδειγμα, και να εξετάσουν τις δωρεές ή τα κέρδη ενός έτους. 

Το 2009, ο οργανισμός σχημάτισε μια νέα ομάδα που ονομάζεται Global High Wealth Industry Group για να επικεντρωθεί στον έλεγχο πλούσιων ατόμων. Ωστόσο, η διαδικασία δήλωσης εισοδήματος για τους πλούσιους έγινε πολύ περίπλοκη, με αποτέλεσμα σελίδες και σελίδες ερωτηματολογίων και εντύπων. Οι δικηγόροι αυτών των ατόμων απώθησαν, λέγοντας ότι η διαδικασία έχει γίνει σχεδόν ανάκριση. Ως αποτέλεσμα, το IRS υποχώρησε. Το 2010, έκαναν έλεγχο σε 32,000 εκατομμυριούχους. Μέχρι το 2018, ο αριθμός αυτός έπεσε στις 16,000. Το 2022, μια ανάλυση των δημόσιων δεδομένων IRS από το Transactional Records Access Clearinghouse (TRAC) στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών ανακάλυψε ότι ο οργανισμός έλεγχε τους εισοδηματίες με λιγότερα από 25,000 δολάρια ετησίως πέντε φορές περισσότερα από εκείνους που κέρδιζαν πάνω από 25,000 δολάρια.

Ευρύτερες επιπτώσεις των φορολογικών αρχών που στοχεύουν τους φτωχούς

Οι πιθανές επιπτώσεις των φορολογικών αρχών που στοχεύουν τους φτωχούς μπορεί να περιλαμβάνουν:  

• Οι φορολογικές υπηρεσίες επεκτείνουν την εστίασή τους στους χαμηλόμισθους περισσότερο από ποτέ για να αντισταθμίσουν την απώλεια εισοδήματος που προκαλείται από τη φοροδιαφυγή από τους πλούσιους.
• Η συμβολή στην κοινωνική μείωση της θεσμικής εμπιστοσύνης των κρατικών φορέων.
• Η τελική εφαρμογή προηγμένων συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης για την αυτοματοποίηση όλο και πιο περίπλοκων ελέγχων και τη διεξαγωγή περιπλοκών
• Οι πλούσιοι συνεχίζουν να δημιουργούν υπεράκτιους λογαριασμούς, εκμεταλλευόμενοι τα κενά και προσλαμβάνουν τους καλύτερους δικηγόρους και λογιστές για να προστατεύουν το εισόδημά τους.
• Ελεγκτές που εγκαταλείπουν τις δημόσιες υπηρεσίες και επιλέγουν να εργαστούν για τις υπερπλούσιες και μεγάλες εταιρείες.
• Υποθέσεις φοροδιαφυγής υψηλού προφίλ που διευθετούνται εκτός δικαστηρίου λόγω των νόμων για την προστασία της ιδιωτικής ζωής.
• Παρατεταμένες επιπτώσεις των απολύσεων της πανδημίας και της Μεγάλης Παραίτησης, με αποτέλεσμα περισσότεροι μέτριοι φορολογούμενοι να μην μπορούν να πληρώσουν πλήρως τους φόρους τους τα επόμενα χρόνια.
• Αδιέξοδο στη Γερουσία και το Κογκρέσο σχετικά με την αναθεώρηση των φορολογικών νόμων για την αύξηση των συντελεστών για το 1 τοις εκατό και τη χρηματοδότηση της IRS για την πρόσληψη περισσότερου προσωπικού.

Ερωτήσεις για σχολιασμό

• Συμφωνείτε ότι οι πλούσιοι πρέπει να φορολογούνται περισσότερο;
• Πώς μπορεί η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει αυτές τις φορολογικές ανισότητες;