Μυρίζοντας ένα νέο αντιβιοτικό

Έχουμε βασιστεί στα αντιβιοτικά για θεραπεία από τότε που ανακάλυψαν το 1928 όταν ο Sir Alexander Fleming «τυχαία» έπεσε πάνω στην πενικιλίνη. Επειδή τα βακτήρια μπορούν να αναπαραχθούν και να μεταδώσουν ισχυρότερα γονίδια, έχει συγχωνευθεί με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε αυτήν τη στιγμή: βακτήρια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά. Ο αγώνας για την εύρεση νέων και νέων αντιβιοτικών βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι ανακαλύψεις νέων αντιβιοτικών γίνονται συχνά με τη βοήθεια δειγμάτων εδάφους. αλλά ερευνητές στη Γερμανία βρήκαμε μια διαφορετική απάντηση, μια ακριβώς κάτω από τη μύτη μας. 

Ο ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη Staphylococcus aureus (MRSA) είναι ένα βακτήριο που έχει γίνει ισχυρότερο με την πάροδο του χρόνου και έχει αρχίσει να προσαρμόζεται και να αντιστέκεται στα αντιβιοτικά που είναι γνωστό ότι τον καταστρέφουν. Στην έρευνά τους, η ομάδα επιστημόνων στη Γερμανία διαπίστωσε ότι το 30 τοις εκατό των ατόμων στο δείγμα τους είχαν μια αδύναμη εκδοχή του Staphylococcus aureus στη μύτη τους, εγείροντας το ερώτημα γιατί το υπόλοιπο 70 τοις εκατό δεν επηρεάστηκε. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι ένα άλλο βακτήριο, ο Staphylococcus lugdunensis, παρήγαγε το δικό του αντιβιοτικό για να κρατήσει μακριά τα βακτήρια του σταφυλόκοκκου. 

Οι ερευνητές απομόνωσαν το αντιβιοτικό και το ονόμασαν Lugdunin. Κατά τη δοκιμή της νέας ανακάλυψης με τη μόλυνση του δέρματος ποντικών με Staphylococcus aureus, οι περισσότερες περιπτώσεις κατέληξαν στην εκκαθάριση των βακτηρίων όταν εφαρμόστηκε η θεραπεία. Ο Andreas Peschel, ένας από τους ερευνητές που συμμετείχαν, επισημαίνεται στο Phys.org ότι, «Για οποιονδήποτε λόγο φαίνεται ότι είναι πολύ, πολύ δύσκολο [...] για τον Staphylococcus aureus να γίνει ανθεκτικός στο Lugdunin, κάτι που είναι ενδιαφέρον». 

Εάν το Lugdunin μπορεί να χειριστεί εύκολα τον Staphylococcus aureus, τότε η ελπίδα είναι ότι μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που θέτει ο MRSA.