Að þefa uppi nýtt sýklalyf

Við höfum orðið háð sýklalyfjum til meðferðar allt frá því uppgötvun þeirra árið 1928 þegar Sir Alexander Fleming rakst „óvart“ á pensilín. Vegna þess að bakteríur geta fjölgað sér og gefið sterkari gen áfram hefur það samlagast vandamálinu sem við stöndum nú frammi fyrir: sýklalyfjaónæmum bakteríum. Kapphlaupið að finna ný og ný sýklalyf er hafin. Uppgötvun nýrra sýklalyfja er oft gerð með hjálp jarðvegssýna; en vísindamenn í Þýskalandi höfum fundið annað svar, eitt beint fyrir neðan nefið á okkur. 

Methicillin-ónæmur Staphylococcus aureus (MRSA) er baktería sem hefur orðið sterkari með tímanum og er farin að laga sig að og standast sýklalyf sem vitað er að eyðileggja hana. Í rannsóknum sínum fann teymi vísindamanna í Þýskalandi að 30 prósent fólks í úrtakinu þeirra voru með veika útgáfu af Staphylococcus aureus í nefinu, sem vekur upp þá spurningu hvers vegna hin 70 prósentin voru ekki fyrir áhrifum. Það sem þeir uppgötvuðu var að önnur baktería, Staphylococcus lugdunensis, var að framleiða sitt eigið sýklalyf til að halda í burtu staph bakteríunum. 

Rannsakendur einangruðu sýklalyfið og nefndu það Lugdunin. Við prófun á nýfundinni uppgötvun með því að sýkja húð músa með Staphylococcus aureus, leiddu flest tilvik til þess að bakteríurnar hreinsuðust þegar meðferð var beitt. Andreas Peschel, einn af rannsakendum sem taka þátt, bent á í Phys.org að „Af hvaða ástæðu sem er virðist það vera mjög, mjög erfitt [...] fyrir Staphylococcus aureus að verða ónæmur fyrir Lugdunin, sem er áhugavert. 

Ef Lugdunin ræður auðveldlega við Staphylococcus aureus, þá er vonin sú að það geti séð um vandamálið sem stafar af MRSA.