کوانتوم ران

اعتبار تصویر: کوانتوم ران

مرگ شغل تمام وقت: آینده کار P2

دیوید تال، ناشر، آینده پژوه
DavidTalWrites
لینک

دوشنبه، 09/14/2020 - 08:06

از نظر فنی، عنوان این مقاله باید به این صورت باشد: کاهش مداوم مشاغل تمام وقت به عنوان درصدی از بازار کار به دلیل سرمایه داری غیرقابل تنظیم و پیچیدگی روزافزون اتوماسیون دیجیتال و مکانیکی. موفق باشید هر کسی روی آن کلیک کند!

این فصل از مجموعه Future of Work نسبتا کوتاه و مستقیم خواهد بود. ما در مورد نیروهای پشت سر کاهش مشاغل تمام وقت، تأثیر اجتماعی و اقتصادی این از دست دادن، چه چیزی جایگزین این مشاغل می شود و چه صنایعی در 20 سال آینده بیشترین تأثیر را از دست دادن شغل خواهند دید، خواهیم گفت.

(اگر علاقه بیشتری به این دارید که در 20 سال آینده چه صنایع و مشاغلی رشد خواهند کرد، به راحتی به فصل چهارم بروید.)

بهره برداری از بازار کار

اگر در خرده‌فروشی، تولید، اوقات فراغت یا هر صنعت کارگر فشرده دیگری کار کرده‌اید، احتمالاً با روش استاندارد استخدام یک استخر نیروی کار به اندازه کافی بزرگ برای پوشش افزایش تولید آشنا هستید. این تضمین می‌کند که شرکت‌ها همیشه کارکنان کافی برای پوشش سفارشات تولید بزرگ یا رسیدگی به فصول اوج دارند. با این حال، در طول بقیه سال، این شرکت‌ها با پرسنل مازاد مواجه شدند و برای نیروی کار غیرمولد پرداخت می‌کردند.

خوشبختانه برای کارفرمایان (و متأسفانه برای کارمندان بسته به درآمد ثابت)، الگوریتم‌های جدید نیروی انسانی وارد بازار شده‌اند که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد این شکل ناکارآمد استخدام را کنار بگذارند.

چه بخواهید آن را پرسنل در حال خدمت، کار بر اساس تقاضا یا برنامه ریزی به موقع بنامید، این مفهوم شبیه به مفهومی است که توسط شرکت نوآور تاکسی Uber استفاده می شود. Uber با استفاده از الگوریتم خود، تقاضای تاکسی عمومی را تجزیه و تحلیل می‌کند، به رانندگان می‌دهد تا سواران را سوار کنند، و سپس برای سواری در اوج استفاده از تاکسی از سواران حق بیمه دریافت می‌کند. این الگوریتم‌های پرسنلی، به همین ترتیب، الگوهای فروش تاریخی و پیش‌بینی‌های آب و هوا را تحلیل می‌کنند - الگوریتم‌های پیشرفته حتی بر عملکرد فروش و بهره‌وری کارکنان، اهداف فروش شرکت، الگوهای ترافیک محلی و غیره تأثیر می‌گذارند - همه برای پیش‌بینی میزان دقیق نیروی کار مورد نیاز در هر بازه زمانی معین. .

این نوآوری یک تغییر دهنده بازی است. در گذشته، هزینه های نیروی کار کم و بیش به عنوان یک هزینه ثابت در نظر گرفته می شد. سال به سال، تعداد کارکنان ممکن است نوسانات متوسطی داشته باشد و دستمزد کارکنان ممکن است متوسط افزایش یابد، اما به طور کلی، هزینه ها تا حد زیادی ثابت باقی ماند. اکنون، کارفرمایان می‌توانند با نیروی کار مانند هزینه‌های مواد، ساخت و ذخیره‌سازی رفتار کنند: خرید/به‌کارگیری در صورت نیاز.

رشد این الگوریتم های پرسنل در سراسر صنایع به نوبه خود باعث رشد روند دیگری شده است.

ظهور اقتصاد انعطاف پذیر

در گذشته، کارگران موقت و استخدام‌های فصلی به منظور پوشش دادن جهش‌های تولیدی گاه به گاه یا فصل خرده‌فروشی تعطیلات بود. در حال حاضر، عمدتاً به دلیل الگوریتم‌های پرسنلی که در بالا ذکر شد، شرکت‌ها تشویق شده‌اند تا بخش‌های زیادی از نیروی کار تمام وقت را با این نوع کارگران جایگزین کنند.

از منظر تجاری، این کاملاً منطقی است. امروزه در بسیاری از شرکت‌ها، نیروی کار تمام‌وقت مازاد که در بالا توضیح داده شد، هک می‌شود و هسته کوچک و خالی از کارمندان تمام‌وقت حیاتی باقی می‌ماند که توسط ارتش بزرگی از کارگران قراردادی و پاره‌وقت پشتیبانی می‌شوند و تنها در صورت نیاز می‌توان آنها را فراخواند. . می‌توانید مشاهده کنید که این روند به شدت در مورد خرده‌فروشی‌ها و رستوران‌ها اعمال می‌شود، جایی که به کارکنان پاره وقت شیفت‌های آزمایشی اختصاص داده می‌شود و به آنها اطلاع داده می‌شود که گاهی با کمتر از یک ساعت اخطار وارد شوند.

در حال حاضر، این الگوریتم‌ها عمدتاً برای مشاغل کم مهارت یا دستی اعمال می‌شوند، اما با گذشت زمان، مشاغل با مهارت بالاتر نیز تحت تأثیر قرار خواهند گرفت.

و این ضربه زننده است. با گذشت هر دهه از آینده، اشتغال تمام وقت به تدریج به عنوان درصد کل بازار کار کاهش می یابد. گلوله اول الگوریتم های کارکنان است که در بالا توضیح داده شد. گلوله دوم کامپیوترها و ربات هایی است که در فصل های بعدی این مجموعه توضیح داده شده است. با توجه به این روند، چه تأثیراتی بر اقتصاد و جامعه ما خواهد گذاشت؟

تاثیر اقتصادی اقتصاد پاره وقت

این اقتصاد انعطاف‌پذیر برای شرکت‌هایی که به دنبال کاهش هزینه‌ها هستند، یک موهبت است. به عنوان مثال، کنار گذاشتن مازاد کارگران تمام وقت به شرکت ها این امکان را می دهد که منافع و هزینه های مراقبت های بهداشتی خود را کاهش دهند. مشکل اینجاست که این کاهش‌ها باید در جایی جذب شوند، و به احتمال زیاد جامعه‌ای است که هزینه‌هایی را که شرکت‌ها تخلیه می‌کنند، انتخاب کند.

این رشد در اقتصاد پاره وقت نه تنها بر کارگران تأثیر منفی خواهد گذاشت، بلکه بر کل اقتصاد نیز تأثیر خواهد گذاشت. افراد کمتری که در مشاغل تمام وقت کار می کنند به معنای افراد کمتر است:

بهره مندی از برنامه های بازنشستگی/بازنشستگی به کمک کارفرما، در نتیجه هزینه ها را به سیستم تامین اجتماعی جمعی اضافه می کند.
کمک به سیستم بیمه بیکاری، حمایت از کارگران توانمند در مواقع ضروری را برای دولت دشوارتر می کند.
بهره مندی از آموزش و تجربه مستمر در حین کار که آنها را برای کارفرمایان فعلی و آینده قابل فروش می کند.
توانایی خرید کالاها به طور کلی، کاهش هزینه های کلی مصرف کننده و فعالیت اقتصادی.

اساساً، هرچه تعداد افراد کمتر از ساعات تمام وقت بیشتر کار کنند، اقتصاد کلی گرانتر و رقابتی تر می شود.

اثرات اجتماعی کار در خارج از 9 به 5

جای تعجب نیست که استخدام در یک شغل ناپایدار یا موقت (که توسط الگوریتم کارکنان نیز مدیریت می شود) می تواند منبع اصلی استرس باشد. گزارش ها نشان می دهد که افرادی که پس از یک سن معین به مشاغل نامطمئن می پردازند عبارتند از:

دو برابر بیشتر از کسانی که در سنین 9 تا 5 سنتی کار می کنند، مشکلات سلامت روانی را گزارش می دهند.
شش برابر احتمال تاخیر در شروع یک رابطه جدی؛ و
سه برابر احتمال تاخیر در بچه دار شدن

این کارگران همچنین ناتوانی در برنامه‌ریزی گردش‌های خانوادگی یا فعالیت‌های خانگی، حفظ یک زندگی اجتماعی سالم، مراقبت از سالمندان و تربیت مؤثر فرزندان خود را گزارش می‌کنند. علاوه بر این، افرادی که در این نوع مشاغل کار می کنند، 46 درصد کمتر از افرادی که به طور تمام وقت کار می کنند، درآمد دارند.

شرکت ها در تلاش برای انتقال به نیروی کار بر اساس تقاضا، نیروی کار خود را به عنوان یک هزینه متغیر در نظر می گیرند. متأسفانه، کرایه، غذا، آب و برق و سایر صورت‌حساب‌ها برای این کارگران متغیر نیستند - اکثر آنها ماه به ماه ثابت هستند. شرکت هایی که برای کاهش هزینه های متغیر خود کار می کنند، بنابراین پرداخت هزینه های ثابت خود را برای کارگران دشوارتر می کنند.

صنایع بر اساس تقاضا

در حال حاضر، صنایعی که بیشتر از همه تحت تأثیر الگوریتم‌های پرسنل قرار می‌گیرند، خرده‌فروشی، مهمان‌نوازی، تولید و ساخت‌وساز هستند (تقریباً پنجم از بازار کار). آنها دارند بیشترین مشاغل تمام وقت را رها کرد به روز. تا سال 2030، پیشرفت در فناوری شاهد کاهش مشابهی در حمل و نقل، آموزش و خدمات تجاری خواهد بود.

با ناپدید شدن تدریجی همه این مشاغل تمام وقت، مازاد نیروی کار ایجاد شده دستمزدها را پایین نگه می دارد و اتحادیه ها را در معرض خطر قرار می دهد. این عارضه جانبی همچنین سرمایه‌گذاری‌های گران‌قیمت شرکت‌ها را در اتوماسیون به تعویق می‌اندازد، در نتیجه زمانی را که روبات‌ها تمام مشاغل ما را می‌گیرند، اما فقط برای مدتی به تأخیر می‌اندازد.

برای افراد کم کار و برای کسانی که در حال حاضر به دنبال کار هستند، این احتمالاً نشاط آورترین خواندن نبود. اما همانطور که قبلاً اشاره شد، فصل‌های بعدی مجموعه‌های آینده کار ما به طور خلاصه نشان می‌دهد که کدام صنایع قرار است در دو دهه آینده رشد کنند و چه کارهایی باید در اقتصاد آینده ما به خوبی انجام دهید.