ژست ها، هولوگرام ها و بارگذاری ذهن به سبک ماتریسی

اول، کارت های پانچ بود، سپس ماوس و صفحه کلید نمادین. ابزارها و سیستم‌هایی که برای تعامل با رایانه‌ها استفاده می‌کنیم، چیزی است که به ما امکان می‌دهد دنیای اطراف خود را به روش‌هایی غیرقابل تصور برای اجدادمان کنترل و بسازیم. ما راه زیادی را برای اطمینان طی کرده‌ایم، اما وقتی نوبت به حوزه رابط کاربری (UI، یا ابزاری که از طریق آن با سیستم‌های رایانه‌ای تعامل می‌کنیم)، واقعاً هنوز چیزی ندیده‌ایم.

در دو قسمت آخر سری آینده رایانه‌هایمان، بررسی کردیم که چگونه نوآوری‌های آتی می‌خواهند حالت فروتن را تغییر دهند. ریزتراشه و درایو دیسک به نوبه خود، انقلاب های جهانی را در تجارت و جامعه به راه خواهد انداخت. اما این نوآوری‌ها در مقایسه با پیشرفت‌های UI که اکنون در آزمایشگاه‌ها و گاراژهای علمی در سراسر جهان آزمایش می‌شوند، کمرنگ خواهند شد.

هر بار که بشریت شکل جدیدی از ارتباطات را اختراع کرده است - اعم از گفتار، کلام نوشتاری، چاپخانه، تلفن، اینترنت - جامعه جمعی ما با ایده های جدید، اشکال جدید جامعه و صنایع کاملاً جدید شکوفا می شود. دهه آینده شاهد تکامل بعدی، جهش کوانتومی بعدی در ارتباطات و اتصالات متقابل خواهد بود... و ممکن است معنای انسان بودن را تغییر دهد.

به هر حال رابط کاربری خوب چیست؟

عصر نوک زدن، نیشگون گرفتن و کشیدن انگشت روی کامپیوترها برای انجام کاری که ما می‌خواستیم از یک دهه پیش آغاز شد. برای بسیاری، این کار با آی پاد آغاز شد. زمانی که عادت داشتیم روی دکمه‌های محکم کلیک کنیم، تایپ کنیم، و روی دکمه‌های محکم برای انتقال خواسته‌هایمان به ماشین‌ها ارتباط برقرار کنیم، آی‌پاد مفهوم کشیدن انگشت به چپ یا راست روی یک دایره را برای انتخاب موسیقی‌ای که می‌خواهید گوش دهید، رایج کرد.

گوشی‌های هوشمند با صفحه لمسی نیز در همان زمان شروع به ورود به بازار کردند و طیف وسیعی از دستورات لمسی دیگر مانند poke (برای شبیه‌سازی فشار دادن یک دکمه)، فشار دادن (برای بزرگ‌نمایی و کوچک‌نمایی)، فشار دادن، نگه‌داشتن و کشیدن (برای رد کردن) را معرفی کردند. بین برنامه ها، معمولا). این دستورات لمسی به دلایل متعددی به سرعت در بین مردم مورد توجه قرار گرفت: آنها جدید بودند. همه بچه های باحال (مشهور) این کار را می کردند. فناوری صفحه لمسی ارزان و رایج شد. اما بیشتر از همه، حرکات طبیعی و شهودی بودند.

این همان چیزی است که رابط کاربری خوب کامپیوتر در مورد آن است: ایجاد راه های طبیعی و شهودی تر برای تعامل با نرم افزارها و دستگاه ها. و این اصل اصلی است که دستگاه های رابط کاربری آینده ای را که می خواهید در مورد آنها بیاموزید راهنمایی می کند.

نوک زدن، نیشگون گرفتن و کشیدن انگشت روی هوا

از سال 2015، گوشی های هوشمند جایگزین تلفن های همراه استاندارد در بسیاری از کشورهای توسعه یافته شده اند. این بدان معناست که اکنون بخش بزرگی از جهان با دستورات لمسی مختلفی که در بالا ذکر شد آشنا هستند. از طریق برنامه‌ها و بازی‌ها، کاربران گوشی‌های هوشمند انواع زیادی از مهارت‌های انتزاعی را برای کنترل ابر رایانه‌های موجود در جیب خود آموخته‌اند.

این مهارت‌ها است که مصرف‌کنندگان را برای موج بعدی دستگاه‌ها آماده می‌کند – دستگاه‌هایی که به ما امکان می‌دهند دنیای دیجیتال را با محیط‌های دنیای واقعی‌مان راحت‌تر ادغام کنیم. بنابراین بیایید نگاهی به برخی از ابزارهایی بیندازیم که از آنها برای حرکت در دنیای آینده خود استفاده خواهیم کرد.

کنترل حرکات در فضای باز از سال 2015، ما هنوز در دوران خرد کنترل لمسی هستیم. ما هنوز هم در زندگی تلفن همراه خود می کوبیم، نیشگون می گیریم و تند تند می کشیم. اما این کنترل لمسی به آرامی جای خود را به نوعی کنترل حرکتی در هوای آزاد می دهد. برای گیمرهای خارج از کشور، اولین تعامل شما با این ممکن است بازی های بیش فعال Nintendo Wii یا جدیدترین بازی های Xbox Kinect باشد - هر دو کنسول از فناوری ضبط حرکت پیشرفته برای تطبیق حرکات بازیکن با آواتارهای بازی استفاده می کنند.

خب، این فناوری محدود به بازی‌های ویدیویی و فیلم‌سازی با صفحه سبز نمی‌ماند. به زودی وارد بازار گسترده تر لوازم الکترونیکی مصرفی خواهد شد. یکی از نمونه‌های بارز آنچه ممکن است به نظر برسد، یک سرمایه‌گذاری گوگل به نام Project Soli است (ویدیوی نمایشی شگفت‌انگیز و کوتاه آن را تماشا کنید اینجا کلیک نمایید). توسعه دهندگان این پروژه از رادار مینیاتوری برای ردیابی حرکات ظریف دست و انگشتان شما استفاده می کنند تا به جای زدن روی صفحه نمایش، فشار دادن، نیشگون گرفتن و کشیدن انگشت را در هوای آزاد شبیه سازی کنند. این نوعی از فناوری است که به آسان‌تر کردن استفاده از ابزارهای پوشیدنی و در نتیجه جذاب‌تر شدن برای مخاطبان بیشتر کمک می‌کند.

رابط سه بعدی. در اواسط دهه 2020، اگر این کنترل حرکتی در فضای باز را در امتداد پیشرفت طبیعی خود پیش ببریم، ممکن است شاهد جایگزینی رابط سنتی دسکتاپ - صفحه کلید و ماوس مطمئن - به آرامی با رابط حرکتی باشیم، به همان سبکی که در فیلم Minority رایج شد. گزارش. در واقع، جان آندرکوفلر، محقق رابط کاربری، مشاور علمی و مخترع صحنه‌های رابط ژست هولوگرافیک از Minority Report، در حال حاضر بر روی نسخه واقعی- فناوری که او از آن به عنوان محیط عملیاتی فضایی رابط انسان و ماشین یاد می کند.

با استفاده از این فناوری، روزی در مقابل یک نمایشگر بزرگ می نشینید یا می ایستید و از حرکات مختلف دست برای فرمان دادن به رایانه خود استفاده می کنید. به نظر می رسد واقعا جالب است (لینک بالا را ببینید)، اما همانطور که ممکن است حدس بزنید، حرکات دست ممکن است برای پرش از کانال های تلویزیونی، اشاره/کلیک کردن بر روی لینک ها یا طراحی مدل های سه بعدی عالی باشد، اما هنگام نوشتن طولانی کار نمی کنند. مقالات به همین دلیل است که از آنجایی که فناوری حرکت در هوای آزاد به تدریج در لوازم الکترونیکی مصرفی بیشتر و بیشتر گنجانده می شود، احتمالاً با ویژگی های رابط کاربری تکمیلی مانند فرمان صوتی پیشرفته و فناوری ردیابی عنبیه به آن ملحق می شود.

بله، صفحه کلید ساده و فیزیکی ممکن است تا سال 2020 زنده بماند ... حداقل تا زمانی که این دو نوآوری بعدی تا پایان آن دهه آن را به طور کامل دیجیتالی کنند.

هولوگرام های هپتیک هولوگرام هایی که همه ما به صورت حضوری یا در فیلم ها دیده ایم، به صورت دو بعدی یا سه بعدی از نور هستند که اشیا یا افراد را در هوا معلق نشان می دهند. وجه مشترک همه این پیش بینی ها این است که اگر برای گرفتن آنها دست دراز کنید، فقط یک مشت هوا دریافت می کنید. خیلی بیشتر اینطور نخواهد بود.

فن آوری های جدید (نمونه ها را ببینید: یک و دو) برای ایجاد هولوگرام هایی ساخته می شوند که می توانید آنها را لمس کنید (یا حداقل حس لمس را تقلید کنید، یعنی لمسی). بسته به تکنیک مورد استفاده، خواه امواج اولتراسونیک یا پروژکشن پلاسما، هولوگرام های لمسی صنعت کاملا جدیدی از محصولات دیجیتالی را که می توانند در دنیای واقعی استفاده شوند باز می کند.

در مورد آن فکر کنید، به جای یک صفحه کلید فیزیکی، می توانید یک صفحه کلید هولوگرافیک داشته باشید که می تواند حس فیزیکی تایپ کردن را در هر اتاقی که بایستید به شما القا کند. این فناوری همان چیزی است که جریان اصلی را در پی خواهد داشت گزارش اقلیت رابط فضای باز و به عصر دسکتاپ سنتی پایان دهید.

این را تصور کنید: به جای حمل یک لپ‌تاپ حجیم، یک روز می‌توانید یک ویفر مربع کوچک (شاید به اندازه یک جعبه سی‌دی) حمل کنید که صفحه نمایش و صفحه کلید قابل لمسی را به نمایش بگذارد. یک قدم جلوتر رفته، دفتری را تصور کنید که فقط یک میز و یک صندلی دارد، سپس با یک فرمان صوتی ساده، کل دفتر کار خود را در اطراف شما نشان می دهد - یک ایستگاه کاری هولوگرافیک، تزئینات دیوار، گیاهان و غیره. خرید مبلمان یا دکوراسیون در آینده ممکن است شامل بازدید از فروشگاه برنامه همراه با بازدید از Ikea باشد.

واقعیت مجازی و افزودنی. مشابه هولوگرام های لمسی که در بالا توضیح داده شد، واقعیت مجازی و واقعیت افزوده نقشی مشابه در رابط کاربری سال ۲۰۲۰ ایفا خواهند کرد. هر کدام مقالات خود را برای توضیح کامل آنها خواهند داشت، اما برای اهداف این مقاله، دانستن موارد زیر مفید است: واقعیت مجازی تا حدود زیادی به بازی های پیشرفته، شبیه سازی های آموزشی و تجسم داده های انتزاعی برای دهه آینده محدود خواهد شد.

در همین حال، واقعیت افزوده جذابیت تجاری بسیار گسترده‌تری خواهد داشت زیرا اطلاعات دیجیتال را بر دنیای واقعی پوشش می‌دهد. اگر تا به حال ویدیوی تبلیغاتی شیشه گوگل را دیده اید (تصویری)، سپس متوجه خواهید شد که زمانی که این فناوری تا اواسط دهه 2020 به بلوغ برسد، روزی چقدر می تواند مفید باشد.

دستیار مجازی شما

ما اشکال لمسی و حرکتی رابط کاربری را پوشش داده‌ایم که رایانه‌ها و لوازم الکترونیکی آینده ما را در اختیار خواهد گرفت. اکنون زمان آن رسیده است که شکل دیگری از رابط کاربری را بررسی کنیم که ممکن است حتی طبیعی تر و شهودی تر به نظر برسد: گفتار.

کسانی که آخرین مدل‌های گوشی‌های هوشمند را دارند، به احتمال زیاد قبلاً تشخیص گفتار را تجربه کرده‌اند، خواه به شکل سیری آیفون، اندروید گوگل ناو یا ویندوز کورتانا باشد. این سرویس‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به شما اجازه می‌دهند با تلفن خود ارتباط برقرار کنید و به بانک دانش وب دسترسی داشته باشید، به سادگی با گفتن شفاهی به این «دستیاران مجازی» آنچه می‌خواهید.

این یک شاهکار مهندسی شگفت انگیز است، اما کاملاً کامل نیست. هر کسی که با این سرویس‌ها بازی کرده است، می‌داند که اغلب صحبت‌های شما را اشتباه تفسیر می‌کنند (مخصوصاً برای افرادی که لهجه‌های غلیظ دارند) و گهگاه پاسخی به شما می‌دهند که به دنبال آن نبودید.

خوشبختانه، این شکست ها بیشتر دوام نمی آورند. گوگل اعلام کرد در ماه می 2015 که فناوری تشخیص گفتار آن اکنون تنها دارای نرخ خطای هشت درصدی است و در حال کاهش است. وقتی این کاهش نرخ خطا را با نوآوری‌های عظیمی که در ریزتراشه‌ها و محاسبات ابری اتفاق می‌افتند ترکیب کنید، می‌توان انتظار داشت که دستیارهای مجازی تا سال 2020 به طرز وحشتناکی دقیق شوند.

این ویدئو را تماشا کن برای مثالی از آنچه ممکن است و آنچه در چند سال کوتاه در دسترس عموم قرار خواهد گرفت.

شاید فهمیدن آن تکان دهنده باشد، اما دستیارهای مجازی که در حال حاضر مهندسی می شوند، نه تنها صحبت شما را کاملاً درک می کنند، بلکه زمینه پشت سؤالاتی را که شما می کنید نیز درک می کنند. آنها سیگنال های غیرمستقیم را که توسط لحن صدای شما منتشر می شود، تشخیص می دهند. آنها حتی در گفتگوهای طولانی با شما شرکت خواهند کرد، او-سبک.

به طور کلی، دستیارهای مجازی مبتنی بر تشخیص صدا به روش اصلی دسترسی ما به وب برای نیازهای اطلاعاتی روزانه ما تبدیل خواهند شد. در همین حال، اشکال فیزیکی رابط کاربری که قبلاً بررسی شده‌اند، احتمالاً بر فعالیت‌های دیجیتالی متمرکز بر کار و اوقات فراغت ما تسلط خواهند داشت. اما این پایان سفر UI ما نیست، دور از آن.

با رابط کامپیوتر مغزی وارد ماتریس شوید

درست زمانی که فکر می‌کردید همه چیز را پوشش داده‌ایم، شکل دیگری از ارتباط وجود دارد که در کنترل ماشین‌ها حتی شهودی‌تر و طبیعی‌تر از لمس، حرکت و گفتار است: خود فکر.

این علم یک رشته بیوالکترونیک به نام رابط مغز و کامپیوتر (BCI) است. این شامل استفاده از ایمپلنت یا دستگاه اسکن مغزی برای نظارت بر امواج مغزی شما و مرتبط کردن آنها با دستوراتی برای کنترل هر چیزی است که توسط رایانه اجرا می شود.

در واقع، ممکن است متوجه آن نشده باشید، اما روزهای اولیه BCI از قبل شروع شده است. قطع عضوها الان هستند آزمایش اندام های روباتیک مستقیماً توسط ذهن کنترل می شود، نه از طریق حسگرهای متصل به کنده پوشنده. به همین ترتیب، افراد دارای معلولیت شدید (مانند چهار پلژی) در حال حاضر هستند از BCI برای هدایت ویلچرهای موتوری خود استفاده می کنند و بازوهای رباتیک را دستکاری کنید. اما کمک به افراد قطع عضو و افراد دارای معلولیت برای داشتن زندگی مستقل تری در حد توانایی BCI نیست. در اینجا لیست کوتاهی از آزمایش‌هایی که اکنون در حال انجام است آورده شده است:

کنترل کردن چیزها. محققان با موفقیت نشان داده‌اند که چگونه BCI می‌تواند به کاربران اجازه دهد تا عملکردهای خانگی (روشنایی، پرده‌ها، دما) و همچنین طیف وسیعی از وسایل و وسایل نقلیه دیگر را کنترل کنند. تماشا کردن فیلم تظاهرات.

کنترل حیوانات. یک آزمایشگاه با موفقیت آزمایش BCI را آزمایش کرد که در آن یک انسان قادر به ساخت یک آزمایش بود موش آزمایشگاهی دم خود را حرکت می دهد فقط از افکارش استفاده می کند

مغز به متن. تیم ها در US و آلمان در حال توسعه سیستمی هستند که امواج مغزی (افکار) را به متن رمزگشایی می کند. آزمایش‌های اولیه موفقیت آمیز بوده است، و آنها امیدوارند که این فناوری نه تنها به افراد عادی کمک کند، بلکه به افراد دارای ناتوانی‌های شدید (مانند فیزیکدان مشهور، استیون هاوکینگ) توانایی برقراری ارتباط راحت‌تر با جهان را بدهد.

مغز به مغز. یک تیم بین المللی از دانشمندان توانستند تله پاتی را تقلید کنید با این که یک نفر از هند کلمه "سلام" را فکر کند، و از طریق BCI، این کلمه از امواج مغزی به کد باینری تبدیل شد، سپس به فرانسه ایمیل شد، جایی که آن کد باینری دوباره به امواج مغزی تبدیل شد تا توسط شخص گیرنده درک شود. . ارتباط مغز به مغز مردم!

ثبت رویاها و خاطرات. محققان در برکلی، کالیفرنیا، پیشرفت باورنکردنی در زمینه تبدیل داشته اند امواج مغزی به تصاویر. در حین اتصال به حسگرهای BCI، به آزمودنی‌ها مجموعه‌ای از تصاویر ارائه شد. همان تصاویر سپس روی صفحه کامپیوتر بازسازی شدند. تصاویر بازسازی‌شده فوق‌العاده دانه‌دار بودند، اما با توجه به حدود یک دهه زمان توسعه، این اثبات مفهومی روزی به ما امکان می‌دهد دوربین GoPro خود را کنار بگذاریم یا حتی رویاهای خود را ثبت کنیم.

شما می گویید ما قرار است جادوگر شویم؟

این درست است، تا دهه 2030 و جریان اصلی تا اواخر دهه 2040، انسان ها شروع به برقراری ارتباط با یکدیگر و با حیوانات، کنترل رایانه ها و وسایل الکترونیکی، اشتراک گذاری خاطرات و رویاها و گشت و گذار در وب خواهند کرد، همه با استفاده از ذهن ما.

میدونم به چی فکر میکنی: بله، این به سرعت تشدید شد. اما این همه به چه معناست؟ چگونه این فناوری‌های UI جامعه مشترک ما را تغییر می‌دهند؟ خب، من حدس می‌زنم شما فقط باید قسمت آخر سری آینده رایانه‌های ما را بخوانید تا متوجه شوید.

پیوندهای سری آینده کامپیوترها

اشتهای کند قانون مورز برای بیت ها، بایت ها و کوبیت ها: آینده رایانه ها P1

انقلاب ذخیره سازی دیجیتال: آینده رایانه ها P2

جامعه و نسل ترکیبی: آینده کامپیوترها P4