آیا محاسبات ما را به جاودانگی نزدیکتر می کند؟

در حالی که تصورات آینده ممکن است در طول زمان تغییر کند، جاودانگی در رویاهای فردای ما از یک نقطه امن برخوردار بوده است. امکان زندگی ابدی قرن ها است که تصورات بشر را به خود مشغول کرده است. در حالی که زندگی برای همیشه به واقعیت نزدیک نشده است، با این وجود در سال‌های اخیر تحول جالبی از خیال به امکان تئوریک داشته است.

ایده های معاصر جاودانگی از تمرکز بر حفظ بدن به حفظ ذهن تغییر کرده است. در نتیجه، اتاق خواب ضد پیری فیلم های علمی تخیلی با واقعیت محاسبات مبتنی بر ابر جایگزین شده است. فناوری جدید رایانه ای به طور فزاینده ای شبیه سازی مغز انسان شده است. برای رویاپردازان در این زمینه، ادغام ذهن انسان در دنیای دیجیتال که به سرعت در حال شتاب است، ما را فراتر از مرزهای سیم پیچ فانی خواهد برد.

رویاپردازان

برای محققینی مانند راندال کوئن، آینده جدید جاودانگی یکی از آنها نیست حفظ ایزوله، اما نه ادغام دیجیتال. کوئن می بیند سیم کارت (ذهن مستقل از بستر) به عنوان کلید جاودانگی سیم کارت یک آگاهی دیجیتالی است که حاصل بارگذاری ذهن انسان در یک فضای سایبری قدرتمند (و به سرعت در حال گسترش) است. کوئن رئیس Carboncopies.org، سازمانی است که با افزایش آگاهی، تشویق به تحقیق و تامین بودجه برای طرح های سیم کارت به واقعیت تبدیل می شود.

یکی دیگر از رویاپردازان در زمینه جاودانگی دیجیتال، کن هایورث، رئیس انجمن است بنیاد حفظ مغز. نام این بنیاد واضح است: در حال حاضر، حجم کمی از بافت مغز را می توان با اثربخشی زیادی حفظ کرد. هدف هایورث این است که قابلیت‌های فناوری موجود را گسترش دهد تا بتوان حجم بیشتری از بافت (و در نهایت کل مغز انسان) را در زمان مرگ حفظ کرد تا بعداً روی رایانه اسکن شود تا هوشیاری انسان و ماشین ایجاد شود.

اینها ایده های جذاب و بسیار پیچیده ای هستند. هدف از حفظ و بارگذاری محتویات مغز انسان در فضای مجازی شاهکاری است که به همکاری نزدیک بین توسعه رایانه و علوم اعصاب بستگی دارد. یکی از نمونه های این تعامل بین دو زمینه، توسعه "کانکتوم” – یک نقشه سه بعدی از سیستم عصبی.  پروژه ارتباط انسانی (HCP) یک رابط گرافیکی آنلاین است که به افراد امکان می دهد مغز انسان را به صورت بصری کشف کنند.

در حالی که HCP پیشرفت های بزرگی داشته است، هنوز یک کار در حال پیشرفت است، و برخی معتقدند که پروژه نقشه برداری از مغز انسان در کل آن کار بسیار بزرگی است که نمی توان به آن دست یافت. این تنها یکی از موانع پیش روی محققانی مانند کوئن و هایورث است.

چالش ها

حتی خوشبینانه‌ترین زمان‌بندی آزمایش‌های جدی مربوط به بارگذاری ذهن انسان در فضای مجازی را تشخیص می‌دهد: برای مثال، اگر مغز انسان قوی‌ترین و پیچیده‌ترین رایانه در جهان است، کدام رایانه ساخته دست بشر وظیفه نگهداری آن را بر عهده دارد؟ چالش دیگر این واقعیت است که ابتکاراتی مانند سیم کارت مفروضات خاصی در مورد مغز انسان ایجاد می کند که همچنان فرضی است. برای مثال، این باور که آگاهی انسانی را می‌توان در فضای مجازی بارگذاری کرد، فرض می‌کند که پیچیدگی‌های ذهن انسان (حافظه، احساسات، تداعی) را می‌توان به طور کامل از طریق ساختار آناتومیکی مغز درک کرد - این فرضیه همچنان یک فرضیه است که هنوز ثابت شود