Quantumrun

IMAGE CREDIT: Quantumrun

Africa, memoriam defendens: WWIII Bella Clima P10

David Tal, Publisher, Futurist
@DavidTalWrites
Quantcast

Sat, 09/16/2020 - 06:12

2046 - Kenya, Southwestern Mau National Subsidium

stabat argenteus supra bracteas silvestres et gelido torva minanti torva oculis obvios. Familiam tuendam habuit; natum ludit non longe post. Rectum erat ut homines nimis appropinquantes timerent. Meus parcus vagis conservus et Kodhari eum vocavi. Fuimus domum suam montanam gorillas per quattuor menses sequi. Centum passibus a tergo arboris iacentem servabamus.

Vigiliae silvestres duxi protegens bestias intra Subsidium Nationale Mau Southwestern, ad Officium Kenya GIGNENTIA. Cupidus fuit quia puer eram. Pater meus ranger parcus fuit et avus meus ante eum Britannis dux fuit. Uxorem meam conveni, Himaya, hoc opus parco. Ductor erat Peregrinationis et ego unus eram amoenitas quae ad visendos peregrinos ostentare. Habuimus simplicem domum. Simplex vita nos duxit. Hoc parcum et bestiae quae in ea habitabant, vere magicam vitam nostram fecerunt. Rhinos et hippopotamos, sphinges et gorillas, leones et hyenas, phoenicopteris et bubalos, terra nostra dives fuit thesauris, et communicavimus eis cotidie cum liberis nostris.

Sed hoc somnium non durabit. Cum cibum discriminis incepit, servitii Wildlife erat unus ex primis officiis subitis imperii fundus substitit postquam Nairobiae summoti et militantes ceciderunt. Per tres menses, Ministerium ab exteris donatoribus sumptui acquirere conatus est, sed non satis pervenerat ut nos nataremus. nec multo ante plures duces et vagi in militiam discesserunt militiam. Tantum officii ingenii nostri et minus centum vagae restabant ut Kenia quadraginta ortus nationalibus et subsidiis truculenter exploraret. ex illis fui.

Non fuit electio, quantum officium meum fuit. Quis animalium aliud tueatur? Multitudo eorum iam de magna siccitate cadebant et cum magis magisque frumenta deficerent, populus ad bestias se pascendas convertit. In meris mensibus, malefactores vilis rubi quaerentes edebant hereditatem familiae meae consumptae generationes tuentes.

Reliqui vagientes operam nostram dare voluerunt in iis speciebus, quae maxime in periculo exstinctionis erant et quae nationis nostrae culturae experti erant, elephanti, leones, bestiolae, zebraeque, camelopardali et gorillae. Patria nostra ad cibum discriminis superesse opus est, et speciosas, propriasque creaturas domi fecit. Vovimus praesidio.

Sero pomeridiano erat et viri mei et sub tegmine silvestre sedebam, serpentis carnes edendo, quas antea ceperam. Paucis diebus iter nostrum in patentes campos reduxit, et umbram dum habebamus fruebamur. Sedens apud me erat Zawadi, Ayo, et Hali. Fuerunt postremi septem vagabundi, qui ante novem menses, cum voto nostro, sub meo imperio militare volunt. Ceteri cum malefactoribus proeliis caesi sunt.

“Abasi, aliquid lego”, Ayo dixit, tabellam e mantica sua trahens. Quartus coetus venationis ingressus est ortus, quinque chiliometrorum hic orientalis, prope campestria. Nisl zebrasfrom Azizi grex apparent sicut essent."

"Quot homines?" rogavi.

Turma nostra vestigia tags confixit animalibus in omni grege principali cuiuslibet speciei periclitantis in hortis. Interim sensoriis occulti lidarii omnes venatores detexerunt qui zonam tutis in hortis intraverunt. Venatores plerumque permiserunt quattuor vel minus in coetibus venandi, sicut saepe homines locales quaerentes ludum parvum suas familias alere. Coetus maiores semper expeditiones assandi a reticulis criminalibus solvebantur ut magnas quantitates rubi pro mercatu nigro venarentur.

Triginta septem homines. Omnes armati. Duo portantes RPGs ".

Zawadi risit. "Quod firepower multa zebras paucis ad venandum."

“famam habemus”, dixi, recentem cartridge in vasa sniper onerantes.

Hali recumbens in arborem post se victo vultu. "Hoc die facile putabatur. Nunc in gravem fodiendi officium sub occasum solis ero.

" Hoc satis est de ista loqui." Surrexi ad pedes meos. "Nos omnes quid signati pro. Ayo, habemusne arma cache prope aream illam?

Ayo swiped et percussoque per chartam in tabula sua. “Ita domine, ante tres menses ex Fanaka proelium commissum est. Spectat ut paucos RPGs de nostro habebimus.

***

crura tenebam. Ayo arma tenebat. Leniter corpus Zawadi demisimus in sepulcrum recenter effossum. Hali shovel in solo started.

Orationes tres per tempus Ayo complevit. Longa dies et pugnae crebrae. Contriti sumus, defatigati, et humiliati per sacrificium Zawadi ad salvandas animas Hali et ego in uno ex nostris motibus sniper cogitavit. Sola victoriae nostrae positivus fuit inventio recentium commeatuum a maleficorum emissis, cum satis arma pro tribus novis telorum thesauris et in mense victualium fasciculorum pretia.

Utens residuum tabulae pilae solaris, Hali nos in duas horas per densum rubum ad castra nostra reduxit. Conopeum tam crassum erat in partibus ut visio nocturna mea vix manus meas vultum protegens adumbrare posset. In tempore invenimus gestus nostros per rivum siccum qui in castra reduxit.

"Abasi, obsecro te aliquid?" dixit Ayo, accelerans ut me incedas. adnuit. "Tres homines in fine. Cur iecisti eos?"

"Scitis cur."

"Iustus erant carriers bushmeat. non erant pugnatores sicut ceteri. Arma projiciunt. Vos eos in tergum confodietur."

***

Dorsum meum Jeep fatigat ingentem cristam pulveris et glaream accensus dum orientem per viam C56 currivi, negotiationum vitando. intus aeger sensi. Adhuc vocem Himaya per telephonum audire potui. Veniunt. Abasi, veniunt! susurrabant inter lacrimas. Audivi gunfire in background. Dixi ei ut duos filios nostros in cella acciperet et se in cella repositorium sub scalas clauderet.

Conatus sum vocare magistratus locales et provinciales, sed lineae occupatae erant. Vicinos meos temptavi, sed nemo sustulit. Horologium in radio autocineto verti, sed omnes stationes mortuae sunt. Postquam eam coniunctionem cum radio interretiali mea phone, primo mane nuntius pervasit: Nairobiae rebellibus cecidisset.

summoti regimen aedificia diripiebant et regionem in chao habebant. Ex quo divulgatum est magistratus regiminis munera plus quam miliardis dollariorum ad cibum in terras Medio Orientes exportandi sumpserant, sciebam tantum temporis negotium esse antequam aliquid horribile futurum esset. Nimis multi famelici in Kenia erant ut obliviscerentur tam scandali.

Post naufragium autocinetum transiens, via orientis purgavit, me in via depellere. Interim duodecim carros occidentem versus impleverunt vidulis et supellectilibus domus. Non multo ante quam ob causam cognovi. Extremum collem purgavi ut meum oppidum Njoro invenirem et inde fumi columnas orirentur.

Plateae repletae sunt foraminibus glandibus et offa adhuc in distantia accensa. Domos tabernaeque steterunt in cinere. Corpora, vicini, tea cum populo quondam bibi, In plateis jacui, iners. Pauci currus praeterierunt, sed omnes septentriones versus oppidum Nakuru procurrerunt.

Domum meam tantum accessi ut ostium in calce inveniatur. Rile in manu, ambulavi, sedulo audiendo pro interpellatoribus. Exedra et triclinium supellectile invertebatur, et quod pauca pretiosa nobis defuerunt. Fiscina ostium scissum est et a cardine suo laxe pendebat. Vestigium cruentum manuum a gradibus ad culinam ducunt. Vestigium secutus sum caute, digitus meus circa vasa felis constringens.

Familiam meam in culina insula iacentem inveni. In fridge verba scripta sunt in sanguine : ' Prohibes nos ne comederemus rubum. Familiam tuam pro nobis manducamus.

***

Duo menses ab Ayo et Hali proelio mortui sunt. Integrum grex wildebeestrium ex assa partium plus octoginta hominum servavimus. Omnes necare potuimus, sed satis occidimus ut reliquos absterremus. Solus eram, et meum tempus satis cito venturum sciebam, nisi a malefico, tum ipso silvestre.

Exegi dies meos ambulans per silvestrem meatum et subsidiorum campestria, vigilantes armenta in pace versantes. Quod mihi opus erat e thesaurorum thesaurorum absconditorum copia cepi. Venatores locorum perscrutatus sum ut fac tantum quod opus erat interfecerunt, et tot assa partes deterritus sum quantum potui cum meis sniper sclopetis.

Hiems per agros ceciderat, numero maleficorum creverunt et saepius feriunt. Aliquot septimanas, malefactores duos vel plures terminos horti percusserunt, ut eligere cogerem quae armenta super alios tutarentur. Isti dies durissimi erant. Et genus et ferae meae cogebant uter quem servaret et quem permitteret mori.

Dies tandem venit, quando non placuit. Tabulae meae quattuor partes assares in agrum meum simul intrantes. Una ex omnibus, sedecim homines, per silvestrem penetrabat. Ad familiam Kodhari tendebant.

***

Parochus et amicus meus Duma ex Nakuru venerunt quam primum audiverunt. Familiam meam in stratis lectis me involvunt. Tum adiuverunt ut in villa coemeterii sua sepulchra effoderent. Cum singulis sordium trulla fodi, intus me sensi evacuantem.

Verbi precationis parochi officium meminisse non possum. Eo tempore solum novos tumulos terrenorum operientes familiam meam conspicere potui, nomina Himaya, Issa et Mosi, cruces ligneas inscripta et in corde meo impressa.

“Paenitet me, mi amice,” inquit Duma, manum in humero meo positam. "At veniet. Dabunt tibi iustitiam tuam. Tibi promitto."

Commovi caput meum. "Iustitia non ex illis. Sed habebo eam".

Parochus ambulabat circa monumenta et coram me stetit. “Fili, vere doleo de damno tuo. Iterum videbis in coelo. Deus nunc visitabit eos.

“Opus tempus curandi, Abasi. Revertimini ad Nakuru nobiscum,” Duma dixit. "Veni mane mecum. Uxor mea et ego quaeram te ".

“Non, me paenitet Duma. Ii qui hoc fecerunt, frutex se velle dixerunt. exspectabo eos, cum venantur ad eam.

“Abasi”, blanditur parochus, “vindicta non possunt esse omnia quae vivas”.

"Est omnia quae reliqui."

“Minime, fili mi. Adhuc memoriam eorum habes, nunc et semper. Te ipsum interroga, quomodo vis vivere, ut illum colas.

***

Missio facta est. maleficos abierant. Iacebam in terra, tardante sanguine e ventriculo profluente. Donec non tristique erat. Non timui. Mox familiam meam iterum visurus sum.

Audivi vestigia ante me. Cor currebat. Omnes confodietur vellem putavi. Defixus sum in sclopetis meis, sicut frutices ante me commoti sunt. Tunc apparuit.

Kodhari paulisper stetit, fremuit, in me objecit. Diripio sclopetum, oculos claudo, me compono.

Cum aperui oculos meos, inveni Kodhari supra corpus meum inermum eminens, me intuens. Oculi eius late locuti sunt linguam intellegere potui. Omnia illo momento mihi narravit. Deprensus abiit ad dextram, et consedit. Et extendit manum suam ad me et ad Itook eam. Sedit mecum Kodhari usque ad finem.

*******