DNA ကာကွယ်ဆေးများ- ကိုယ်ခံစွမ်းအားသို့ ခုန်တက်သည်။

ကြက်ညှာချောင်းဆိုးဖူးသူတိုင်း သိပါသလား။ ဆုံဆို့နာလား? Hib ရောဂါ? ကျောက်ရောဂါ? ကောင်းပါတယ်၊ လူအများစုက မလုပ်ကြဘူး။ ကာကွယ်ဆေးများသည် ဤနှင့် အခြားရောဂါများစွာကို ကာကွယ်ရန် ကူညီပေးခဲ့ပြီး သင်တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသည့် ကျေးဇူးတင်သင့်ပါသည်။ ကာကွယ်ဆေးများ၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ သဘာဝ ခုခံအားစနစ်၏ အကျိုးကျေးဇူးကို အသုံးချသည့် ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ တီထွင်ဆန်းသစ်မှုမှ ကျေးဇူးကြောင့် ခေတ်သစ်လူသားများသည် ၎င်းတို့ ရရှိနိုင်သည့် ရောဂါများကို ဆန့်ကျင်သည့် ပဋိပစ္စည်းများ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့တွင် ရှိမှန်းပင် မသိနိုင်ပါ။   

ခုခံအားစနစ်တွင်၊ ပဋိပစ္စည်းများသည် ဗိုင်းရပ်စ်တိုက်ခိုက်ရေးတွင် အထူးလေ့ကျင့်ထားသည့် ခန္ဓာကိုယ်၏သူရဲကောင်းများဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့ကို B cell ဟုခေါ်သော ကွဲပြားသော lymphocytes များ၏ ကာကွယ်ရေးတပ်များမှ ထုတ်လုပ်သည်။ B cell တစ်ခုသည် ဗိုင်းရပ်စ်မှ antigen တစ်ခုနှင့် ထိတွေ့သောအခါ၊ ဥပမာ၊ ၎င်းသည် ဗိုင်းရပ်စ်ကို ဖျက်ဆီးခြင်းအတွက် အမှတ်အသားပြုရန် ပဋိပစ္စည်းများကို စတင်ထုတ်လုပ်သည်။ နောင်တွင် ပြန်လည်ကူးစက်ခြင်းမှ ကာကွယ်ရန် ဤပဋိပစ္စည်းများသည် ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် ဆက်လက်တည်ရှိနေပါသည်။ ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်းသည် လူနာအား ရောဂါလက္ခဏာများခံစားရစေရန် တွန်းအားပေးခြင်းမရှိဘဲ ဤလုပ်ငန်းစဉ်ကို မြှင့်တင်ခြင်းဖြင့် လုပ်ဆောင်သည်။ 

ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှု မရေမတွက်နိုင်သော အောင်မြင်မှုများရှိသော်လည်း အချို့သောလူများသည် ကိုယ်ခံစွမ်းအားဆိုင်ရာနည်းပညာကို အခွင့်ကောင်းယူရန် သတိထားနေကြဆဲဖြစ်သည်။ အားပျော့သော ဗိုင်းရပ်စ်များကို အသုံးပြုသည့် သမားရိုးကျ ကာကွယ်ဆေးများ၏ တရားဝင်အန္တရာယ်တစ်ခုမှာ ဗိုင်းရပ်စ် ဗီဇပြောင်းလဲခြင်း ဖြစ်နိုင်ချေ၊ ဗိုင်းရပ်စ်များသည် လျင်မြန်စွာနှင့် အန္တရာယ်ရှိသော ပျံ့နှံ့နိုင်သော မျိုးကွဲအသစ်အဖြစ်သို့ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲနိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ကျွန်ုပ်၏မြေးများနှင့် မြေးကြီးများကို ကာကွယ်ဆေးထိုးပြီးသောအခါတွင် ကာကွယ်ဆေးများသည် အန္တရာယ်မရှိဘဲ ပိုမိုအားကောင်းလာပြီး လုပ်ဆောင်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။   

1990 ခုနှစ်များကတည်းက DNA ကာကွယ်ဆေးများကို တိရိစ္ဆာန်များတွင် အသုံးပြုရန်အတွက် စမ်းသပ်တီထွင်ခဲ့သည်။ ရှေးရိုးကာကွယ်ဆေးများနှင့်မတူဘဲ၊ DNA ကာကွယ်ဆေးများသည် ၎င်းတို့ကာကွယ်ပေးသည့် ကူးစက်ပိုးမွှားများ ကင်းစင်သော်လည်း ၎င်းတို့သည် ရောဂါဆန့်ကျင်သည့် ပဋိပစ္စည်းများကို ထုတ်လုပ်ရာတွင် တန်းတူရည်တူထိရောက်မှုရှိပါသည်။ ဘယ်လိုလဲ? ဗိုင်းရပ်စ်၏ DNA သည် ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် ဗိုင်းရပ်စ်စက်များရှိနေခြင်းအန္တရာယ်မရှိဘဲ ဂန္တဝင်ဗိုင်းရပ်စ် antigens များနှင့် ဆင်တူစွာလုပ်ဆောင်နိုင်သည်။   

ထို့အပြင်၊ DNA ကာကွယ်ဆေးများကို ပိုမိုအတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ခြယ်လှယ်ပြီး အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်စေနိုင်ပြီး ပိုမိုကျယ်ပြန့်သောအပူချိန်တွင် တည်ငြိမ်စေပြီး စျေးသက်သက်သာသာနှင့် ဖြန့်ဖြူးနိုင်စေမည်ဖြစ်သည်။ DNA ကာကွယ်ဆေးများကို မြင့်မားသော ပဋိပစ္စည်းထုတ်လုပ်မှုအတွက် ရှေးရိုးကာကွယ်ဆေးထိုးနည်းများနှင့်လည်း ပေါင်းစပ်နိုင်သည်။ တိရိစ္ဆာန်များ အထူးသဖြင့် စီးပွားဖြစ် မွေးမြူရေးတိရစ္ဆာန်များတွင် ကာကွယ်ဆေးထိုးပမာဏကို လျှော့ချရန်အတွက် ဤနည်းပညာကို အသုံးပြုထားပြီး ပဋိပစ္စည်းပမာဏကို တိုးမြှင့်ရန်အတွက် ပုံမှန်ရိုက်ချက်များစွာကို ရရှိစေမည်ဖြစ်သည်။ အကျိုးကျေးဇူး- ကနဦးပတ်ပတ်လည်တွင် ထုတ်ပေးသော ပိုအားကောင်းသော ပဋိပစ္စည်းများသည် နောက်ထပ် ပိုးပေါက်ခြင်းကို ဟန့်တားသည်။ 

သို့ဆိုလျှင် 25 နှစ်အတွင်း DNA ကာကွယ်ဆေးများသည် ကာကွယ်ဆေးထိုးသည့်နည်းပညာအဖြစ် အဘယ်ကြောင့်မဖြစ်လာသနည်း။ တိရိစ္ဆာန်ကျန်းမာရေးသိပ္ပံမှ လူသားဆေးပညာသို့ ခုန်ပျံကျော်လွှားသည့် ဤစျေးသက်သာပြီး ပိုမိုထိရောက်သောနည်းလမ်းကို အဘယ်အရာက တားဆီးသနည်း။ အဖြေမှာ သိပ္ပံပညာနားလည်မှုတွင် ခေတ်မီကန့်သတ်ချက်များဖြစ်သည်။ 

ခုခံအားစနစ်ကို နှစ် 200 သာလေ့လာခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လည်း သိပ္ပံပညာရှင်များအတွက် စကားဝှက်အဖြစ် ရှုပ်ထွေးမှုများရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ တိရိစ္ဆာန်ကျန်းမာရေးသိပ္ပံပညာရှင်များသည် မျိုးစိတ်များတစ်လျှောက် ကာကွယ်ဆေးများကို မည်သို့မည်ပုံအသုံးပြုသင့်သည်တို့ကို ပိုမိုကောင်းမွန်အောင်လုပ်ဆောင်ရန် ယနေ့ပင် ရုန်းကန်နေရပါသည်။ တိရစ္ဆာန်များ၏ ထူးခြားသော ကိုယ်ခံအားစနစ် တုံ့ပြန်မှုများကြောင့် ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် ခွန်အားနှင့် အကျိုးသက်ရောက်မှု အရှိန်သည် ကွဲပြားသည်။

ထို့အပြင်၊ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း DNA ကာကွယ်ဆေးများပြသခြင်းဖြင့် ရှုပ်ထွေးသော ကိုယ်ခံအားလမ်းကြောင်းများ မည်မျှအစပျိုးနိုင်သည်ကို အပြည့်အဝနားမလည်ပါ။ ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ကံကောင်းစွာဖြင့်၊ နေ့စဉ် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ သိပ္ပံပညာရှင်များသည် ရောဂါများစွာနှင့် လူသားတို့၏ ခုခံအားစနစ်နှင့်ပတ်သက်သော အသိပညာကွက်လပ်များကို ဖြည့်ဆည်းရန် ကြီးမားသော ခြေလှမ်းများ ကြိုးပမ်းနေကြသည်။ မကြာမီတွင်၊ DNA ကာကွယ်ဆေးများသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ကိုယ်ခံစွမ်းအားကို တော်လှန်ပြောင်းလဲကာ နောင်လာမည့်မျိုးဆက်များကို ကာကွယ်ပေးမည်ဖြစ်သည်။