Een nieuw antibioticum opsnuiven

We zijn afhankelijk geworden van antibiotica voor behandeling sinds hun ontdekking in 1928 door Sir Alexander Fleming "per ongeluk" stuitte op penicilline. Omdat bacteriën sterkere genen kunnen repliceren en doorgeven, is het samengesmolten met het probleem waarmee we momenteel worden geconfronteerd: antibioticaresistente bacteriën. De race om nieuwe en nieuwe antibiotica te vinden is begonnen. Ontdekkingen van nieuwe antibiotica worden vaak gedaan met behulp van grondmonsters; Maar onderzoekers in Duitsland hebben een ander antwoord gevonden, een recht onder onze neus. 

Methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) is een bacterie die in de loop van de tijd sterker is geworden en zich begint aan te passen aan en weerstand biedt aan de antibiotica waarvan bekend is dat ze deze vernietigen. In hun onderzoek ontdekte het team van wetenschappers in Duitsland dat 30 procent van de mensen in hun steekproef een zwakke versie van Staphylococcus aureus in hun neus had, wat de vraag deed rijzen waarom de andere 70 procent niet getroffen was. Wat ze ontdekten was dat een andere bacterie, Staphylococcus lugdunensis, zijn eigen antibioticum aan het produceren was om de stafylokokkenbacteriën weg te houden. 

De onderzoekers isoleerden het antibioticum en noemden het Lugdunin. Bij het testen van de nieuwe ontdekking door de huid van muizen te infecteren met Staphylococcus aureus, resulteerden de meeste gevallen in het opruimen van de bacteriën toen de behandeling werd toegepast. Andreas Peschel, een van de betrokken onderzoekers, vermeld in Phys.org dat: "Om welke reden dan ook lijkt het erg, erg moeilijk [...] voor Staphylococcus aureus om resistent te worden tegen Lugdunin, wat interessant is." 

Als Lugdunin Staphylococcus aureus gemakkelijk aankan, dan is de hoop dat het het probleem van MRSA kan oplossen.