Sztuczna inteligencja czy ludzie: co jest większym zagrożeniem dla naszego przetrwania?

Sztuczna inteligencja ukradkiem zadomowiła się w zbiorowej podświadomości opinii publicznej na długo przed tym, zanim Siri uprzejmie przypomniała ci, czyje urodziny się zbliżają, lub stara się zrozumieć akcent inny niż szeroki kalifornijski (a może to tylko moja siekiera do szlifowania). Inteligentne komputery, których początki sięgają lat czterdziestych XX wieku, zaczęły się od podstawowego dekodowania i algebry, osiągając większą moc obliczeniową z przerażającą szybkością w drugiej połowie XX wieku. Zanim pojawili się w oczach opinii publicznej, pomagali już ludziom w wystrzeliwaniu rakiet na Księżyc, a także prawie sobie nawzajem. 

Zagrożenie ze strony sztucznej inteligencji 

Sztuczna inteligencja to złożony temat, a zagrożenie, jakie stwarza, jest jeszcze bardziej złożone. Niedawno pozyskałem wsparcie genialnego Freda Popowicha, szefa programu „Big Data” Uniwersytetu Simona Frasera. Przy kawie wyjaśnił mi, że istnieje „różnica między sztuczną inteligencją a sztucznymi umiejętnościami. Maszyna ze sztucznymi umiejętnościami (coś, co zostało zaprogramowane do wykonywania jednej rzeczy dobrze) nie może sama w sobie stanowić zagrożenia, ale ktoś może nią dzierżyć, tworząc w ten sposób zagrożenie. Z drugiej strony sztuczna inteligencja (maszyna, która może uczyć się/ocenić sytuację i samodzielnie podejmować decyzje) może stanowić dostrzegalne, samodzielne zagrożenie, ponieważ może działać niezależnie od interakcji międzyludzkich”. 

Mówiąc prościej, istnieją dwie formy sztucznej inteligencji i obie stanowią zagrożenie. Sztuczne umiejętności to maszyna, której nauczono wykonywania szeregu procesów, które mogą być czymkolwiek, od automatycznego ekspresu do kawy po system trajektorii broni jądrowej. Te maszyny są potężne, ale nie mogą działać samodzielnie; są przedłużeniem ludzkiego zagrożenia dla przetrwania, ponieważ muszą być obsługiwane lub „dzierżone” przez człowieka. 

Nie oznacza to, że nie stanowią zagrożenia. Niedawna śmierć kierowcy na Florydzie, którego autopilot przypadkowo uderzył w tył ciężarówki podczas jazdy, była przez wielu zapowiadana jako pierwsza śmierć z rąk sztucznej inteligencji. W rzeczywistości była to kolejna na długiej liście przypadkowych zgonów spowodowanych sztucznymi umiejętnościami. Na przykład rozrusznik serca jest sztucznie uzdolnioną maszyną. Jest zaprogramowany do obserwowania wzorców bicia serca użytkownika i reagowania wstrząsem serca, aby tykało tak, jak powinno. Kiedy po raz pierwszy stały się powszechnie dostępne w latach siedemdziesiątych, badanie przeprowadzone w stanie Oregon w USA wykazało, że 1970% rozruszników serca uległo awarii w ciągu pierwszego miesiąca. Niestety jest mało prawdopodobne, aby osoby noszące te rozruszniki serca mogły zdążyć do szpitala. Nie można umieścić żadnej z tych śmierci na sztucznej inteligencji, ponieważ nie było to złośliwego zamiaru, po prostu nie udało się wykonać zadania, które ludzie zaprogramowali. 

Z drugiej strony sztuczna inteligencja może samodzielnie podsumować sytuację i dyktować najlepszy sposób działania w oparciu o to, czego nauczyła się z wcześniejszych podobnych zdarzeń lub z bazy danych obszerniejszej niż wiedza ludzka. Na przykład, często mówiono, że gdyby sztuczna inteligencja objęła kontrolę nad Ziemią, byłaby w stanie wykorzystać „Doskonałą pamięć” z całej historii Ziemi, aby znaleźć najlepsze rozwiązanie każdego napotkanego problemu. Fred Popowich wyjaśnił: „Te maszyny stały się większe i potężniejsze w ostatnim stuleciu, ponieważ moc obliczeniowa stała się potężniejsza i bardziej dostępna dla większej liczby ludzi”. Więcej ludzi oznacza więcej danych, a więcej danych oznacza więcej doświadczenia, z którego te maszyny mogą czerpać pomysły. W związku z tym stanowią teraz większe zagrożenie niż kiedykolwiek. 

O przejęciu kontroli nad Ziemią przez sztuczną inteligencję dyskutuje się od 1921 roku – często w sposób negatywny. Gdyby dyrektywą komputera było zapewnienie ludzkości długowieczności, nasze przetrwanie byłoby zapewnione, prawda? Cóż, z pewnością pierwszym krokiem, jaki zrobiłaby sztuczna inteligencja, gdyby miała panować nad Ziemią, byłoby wymordowanie co najmniej jednej dziesiątej ludzkiej populacji. Działając na podstawie logiki, można by zobaczyć, jak wiele światowych problemów wynika z braku środków do obejścia i dojść do wniosku, że naszą największą nadzieją na przetrwanie byłoby globalne oczyszczenie populacji ludzkiej.  

Kolejną zaletą sztucznej inteligencji w stosunku do ludzi, która zwiększa ich zagrożenie dla nas, jest stronniczość; lub więcej, ich całkowity brak. Sztucznie uzdolniona maszyna może zaprogramować, aby okazać przysługę tej lub innej rzeczy lub jednej grupie ludzi lub innej. Potężna sztuczna inteligencja wiedziałaby, że najlepszym sposobem całkowitego poddania się logice byłoby zignorowanie wszelkich uprzedzeń lub preferencji wobec ludzi. Mając to na uwadze, prawdziwa sztuczna inteligencja stanowiłaby bardzo realne zagrożenie. Wynikałoby z tego, że najlepszym sposobem zapewnienia przetrwania ludzkości jest zapewnienie, że środowisko, w którym żyje, pozostanie niezmienione, a najlepszym sposobem na zapewnienie tego jest usunięcie ludzi. 

Zagrożenie dla ludzi  

Niestety, o wiele bardziej zużyte i poważne zagrożenie dla dalszego przetrwania naszego gatunku jest właśnie tym: naszym gatunkiem. Na długo przed udokumentowaną historią ludzie mordowali się nawzajem z lekkomyślnym porzuceniem dosłownie z dowolnego powodu. W dzisiejszych czasach rozwinęliśmy się nieco dalej (żartuję), ale rozwój ten doprowadził do nowego rodzaju zagrożenia: nieumyślnego unicestwienia z powodu błędu ludzkiego.  

Rasa ludzka wzrosła wykładniczo w ciągu ostatnich 200 lat w tempie, jakiego nigdy wcześniej nie widzieliśmy. Doprowadziło to do niesamowitych postępów w komunikacji, co z kolei pozwoliło nam przestać być wobec siebie tak brutalnymi przez cały czas. Zagadka, którą wcześniej można było rozwiązać tylko za pomocą wojny, teraz może być omawiana przez znacznie więcej osób. Ostatecznie dostępnych jest więcej umysłów, aby wymyślić rozwiązanie, które powoduje szkody u jak najmniejszej liczby ludzi. 

Daleki strzał 

Głównym zagrożeniem dla ludzkości, ze strony ludzkości, jest nasza nieudolność w obchodzeniu się z naszymi stworzeniami. Głównym zarzutem dotyczącym zagrożenia, jakie stwarzamy dla naszego dalszego przetrwania, jest raport Chatham House „Too Close For Comfort”, wstrząsająca 30-stronicowa lektura o tym, jak często broń nuklearna masowego rażenia została niemal przypadkowo użyta. Spośród trzynastu wymienionych w pobliżu rozmieszczeń jądrowych sześć można bezpośrednio przypisać błędowi ludzkiemu. Jest to doskonały przykład tego, jak ludzie, którzy nie byli w stanie kontrolować swoich dzieł, mogli doprowadzić do ostatecznego zniszczenia ludzkości (i wszystkiego innego w tej sprawie). 

Drugim zagrożeniem, które należy wziąć pod uwagę, jest zmiana klimatu. Wiele napisano na ten temat; nie trzeba dodawać, że w artykule takim jak ten nie oddaję sprawiedliwości legionom naukowców i ich dziesięcioleciom badań. Mogę tylko powiedzieć, że niewygodna prawda jest taka, że ​​podnosimy globalne temperatury, które niszczą ekosystemy, co z kolei stanowi zagrożenie dla naszego dalszego przetrwania. Zasadniczo nie jest to zagrożenie tak bardzo, jak ciągły pogłębiający się problem, który już przekroczył zagrożenie, ponieważ faktycznie się dzieje. 

Ostatnim słowem na temat ludzkiej niekompetencji, która spowodowała nasz ostateczny upadek, jest przeludnienie. Jak już powiedziałem, nasza populacja odnotowała gwałtowny wzrost w ciągu ostatnich 200 lat po rewolucji przemysłowej, a postęp w opiece zdrowotnej, jaki zapewniła, pozwolił nam żyć dłużej i rozmnażać się bezpieczniej. Przeludnienie jest zagrożeniem, ponieważ szybko przerastamy zasoby, które mogą nas wesprzeć. Kiedy dorośniemy do pewnego punktu, nie będziemy w stanie dłużej się utrzymać.