شرکت هایی برای هدایت اکتشاف فضا

در سال 2011، ناسا برنامه 30 ساله شاتل فضایی خود را از کار انداخت. چهار شاتل آخر خود را به مدار فرستاد. بله، شرکتی که نیل آرمسترانگ را روی ماه نشاند، که الهام بخش میلیون‌ها کودک بود تا فضانورد شوند (یا حداقل برای هالووین لباس بپوشند)، به آرامی بخشی از خود را از بین می‌برد. اکنون باید برای راه اندازی به کشورهای دیگر مانند روسیه و چین مراجعه کند.

همه چیز به پول ختم شد. بودجه دولت به طور پیوسته کاهش یافته است و ناسا دیگر نمی تواند این شاتل های گران قیمت را به مکان های ناشناخته بفرستد.

یک چهره جدید

با این حال، کانادا همان مشکل را ندارد - اما فقط به این دلیل که کانادا هرگز چیزی راه اندازی نکرده است. این کشور همواره برای پرتاب ماهواره های خود به کشورهای دیگر از جمله آمریکا متکی بوده است.

اما در سال 2006، ناسا می خواست از کیپ برتون، نوا اسکوشیا به عنوان سکوی پرتاب استفاده کند. در سال 2008، این معامله لغو شد. همانطور که CBC گزارش داد، استدلال مبهم بود، و برخی در مورد "بسته بهتر" در ویرجینیا غر زدند.

تایلر رینو به استدلال اهمیتی نمی دهد. او می خواهد شرکت پرتاب ماهواره خود را به نام Open Space Orbital در کیپ برتون راه اندازی کند. او می خواهد کاری را که ناسا انجام نداده را تمام کند.

ما امیدواریم که نقشی را ایفا کنیم، نه تنها از نظر فناوری و از نقطه نظر تجاری، بلکه نماینده یک چهره جدید تقریباً برای کانادا باشیم که می گوید مایلیم ریسک کنیم، ما هیجان زده هستیم که ریسک کنیم، و مهم‌تر از همه، فارغ‌التحصیل مهندسی مکانیک دالاهو گفت: «این مهم است که برای حفظ نگرش تهاجمی ملت، ریسک‌پذیر باشد.»

رینو شاهد کاهش بودجه دولت آمریکا برای ناسا و در نتیجه اکتشاف فضا بود. اما او دید که شرکت‌های خصوصی و گروه‌های کوچکی از افراد برای تأمین مالی مأموریت‌های فضایی با هم متحد می‌شوند. او انتظار داشت که در کانادا هم همین اتفاق بیفتد، اما از عدم اقدام - به ویژه با توجه به دستاوردهای کریس هادفیلد، فضانورد کانادایی در سال های اخیر، ناامید شد.

در حالی که مردم ایالات متحده در تلاش برای ایجاد هتل های فضایی بودند، رینو همه چیز را در مورد ماهواره ها تحقیق کرد. او گفت که کشف کرده است که تا سال 2020، رشد گسترده ای برای ماهواره های کوچکتر وجود خواهد داشت. اندازه کوچکتر ساخت ماهواره ها را ارزان تر می کند و سرمایه گذاری را برای سازمان ها و شرکت های غیر دولتی امکان پذیرتر می کند.

رینو می‌گوید: «اکنون افراد زیادی می‌توانند این ماهواره‌های کوچک را بپردازند و توانایی توسعه آن‌ها را دارند، اما تقریباً هیچ‌کس، اگر نه یک گروه بسیار کوچک، واقعاً نمی‌تواند آنها را به فضا پرتاب کند».

و بدین ترتیب Open Space Orbital تاسیس شد. او مهندسان، مشاوران هوافضا و حتی سناتور سابق کانادایی جان بوکانان را جمع آوری کرد تا به او در ساخت موشک هایی کمک کنند که بتوانند این ماهواره های کوچک را به فضا پرتاب کنند.

آیا کوچکتر بهتر است؟

رینو با بسیاری از دانشمندان، مهندسان و کارشناسان فضایی در مورد آینده ماهواره ها صحبت می کند. او گفت که از بسیاری از این کارشناسان شنیده است که در پنج، ده و پانزده سال آینده رشد سرسام آور فناوری وجود خواهد داشت.

جیمز دراموند، استاد علوم جوی، کرسی تحقیقات کانادایی صداگذاری از راه دور جو و دالاهو، به ساخت دو ابزار در ماهواره ها کمک کرده است. اولین مورد اندازه گیری آلودگی در تروپوسفر (MOPITT) در ماهواره ترا ناسا است که دی اکسید کربن موجود در جو را اندازه گیری می کند و به ماهواره ترا ناسا که در سال 1999 پرتاب شد متصل است. به گفته دراموند، اندازه آن تقریباً به اندازه یک اتوبوس مدرسه کوچک است. ابزار دیگر او MAESTRO در ماهواره کانادایی SCISAT است که ترکیبات ازن را اندازه گیری می کند و روی قطب شمال متمرکز است. SCISAT حدود یک متر طول دارد و در سال 2003 به فضا پرتاب شد.

دراموند گفت: «باید به خاطر داشت که پرتاب یک ماهواره تنها وسط یک زنجیره طولانی از رویدادها است. وی افزود: اکثر پروژه های ماهواره ای شش تا هفت سال طول می کشد.

رینو تخمین زد که موشک او تا سال 2018 - تنها چهار سال دیگر - آماده خواهد شد.

دراموند گفت که تقاضای فزاینده ای برای ماهواره های کوچکتر می بیند. او این رشد را مرهون کوچک سازی کلی فناوری و هزینه کمتر ماهواره های کوچک می داند.

دراموند گفت: "شما می توانید نجوم را با ماهواره های کوچک انجام دهید، اما برخی چیزها وجود دارد که شما فقط به اندازه نیاز دارید و بنابراین باید آن را انجام دهید."

نه دولتی، نه مشکلی

رینو از ماهواره‌های کوچکی که می‌توانید در دست بگیرید، خوشش می‌آید. ساخت و پرتاب آن‌ها ارزان‌تر است و بنابراین احتمال بیشتری برای کشف زمین و فضا دارند.

رینو گفت: «من فکر می‌کنم کاوش ظاهری و کاوش در ستارگان وظیفه ماست.

اما با بودجه کمی که دولت برای اکتشافات فضایی صرف می‌شود، رینو تنها یک گزینه برای انجام این مسئولیت می‌دید: خصوصی‌سازی.

او گفت: «اگر شرکتی بخواهد با هدفی اختصاصی ایجاد شود و چیزها را در فضا قرار دهد، به غیر از انجام این کار به هیچ کس دیگری بدهکار نیست.»

رینوCrowdfundingکمپین Open Space Orbital در آگوست 2014 شکست خورد. او که ظاهراً نگران نیست، می‌گوید که Open Space با همان مراحل اقدام در دستور کار به جلو حرکت می‌کند، ما تمرکز خود را بر روی بودجه کارآفرینی (Futurpreneur، CEED، و غیره) و کمک مالی فدرال تنظیم می‌کنیم. پول».

رینو گفت: «اگر دولت شروع به گفتن کند، ما مقدار زیادی بودجه را برای قرار دادن چیزها در فضا و پیشرفت بیرونی اختصاص خواهیم داد، این ناگهان زمانی است که شما شروع به شنیدن این می‌کنید که «خب ما همه این مسائل را روی زمین داریم، همه مسائلی را داریم که اول باید به آنها رسیدگی کنیم، باید سرطان را درمان کنیم، باید ایدز را درمان کنیم، باید فقر را درمان کنیم.»

دولت ها باید منافع عموم مردم را به عنوان اولویت اصلی خود نگه دارند و تامین مالی تخصص هایی مانند اکتشاف فضایی یا پرتاب موشک را دشوار می کند. اما رینو گفت که اگر کانادا از هم اکنون تلاش های فضایی خود را گسترش ندهد، در نهایت از سایر کشورهایی که در حال حاضر روی آنها کار می کنند بسیار عقب خواهد افتاد.

آژانس فضایی اسرائیل دائماً ماهواره‌هایی را به فضا می‌فرستد، و همچنین تلاش می‌کند تا چهارمین کشوری باشد که شاتل را روی ماه فرود می‌آورد (ایالات متحده آمریکا، روسیه و چین سه نفر اول هستند). اگرچه اسرائیل یک قدرت فضایی بزرگ نیست، اما یکی از اولین مکان هایی بود که از ریزماهواره ها استفاده کرد و تولید کننده اصلی ماهواره ها است.

رینو گفت که او می بیند که چگونه کانادا پول و انرژی خود را تقریباً به طور کامل روی صنعت نفت متمرکز می کند.

رینو گفت: «به معنای واقعی کلمه روزی نفت ما تمام خواهد شد. و وقتی این اتفاق بیفتد، آیا ما را با شلوار پایین گرفتار می کنند؟ آیا قرار است کاملاً برهنه بمانیم؟ موقعیت ما چگونه خواهد بود؟»

رینو گفت که فکر می‌کند ایده‌های استخراج سیارک‌ها، مریخ و سایر اجرام آسمانی برای منابع، ایده خوبی است. وی گفت که کانادا با تخصص خود در شکار منابع و فروش می تواند کاندیدای عالی به عنوان کشوری برای رهبری صنعت معدن فضایی باشد.

او گفت: «اگر به اجرام آسمانی دیگر نگاه کنید، متوجه می‌شوید که آن‌ها منابع فراوانی دارند که ما در کمبود شدید روی زمین داریم.

اما این می‌تواند منجر به همان نوع فاجعه‌ای شود که رینو پیش‌بینی می‌کند برای کانادا اتفاق بیفتد: یک روز، عرضه تمام می‌شود.

با این حال، برای رینو، تعداد اجرام آسمانی آنقدر زیاد است که نیازی به نگرانی در مورد تمام شدن آنها نیست.

رینو می‌گوید: «اگر قرار بود به نقطه‌ای برسیم که در استخراج منابع در سیارات دیگر یا ماه آنقدر ماهر بودیم، در آن نقطه، من فکر می‌کنم در سفر در فضا آنقدر خوب باشیم که پیشروی بیرونی از بدنی به بدنه دیگر برای ما خیلی سخت نخواهد بود."

حتی بدون بودجه دولت برای فضا، Reyno قبلاً به این فکر کرده است که چگونه Open Space Orbital می تواند به تقویت اقتصاد کانادا کمک کند.

Reyno به استخدام مهندسان، کارشناسان و مشاوران فضایی و مدیران عمومی تجاری و حسابداری نیاز دارد. اگر بودجه او موفق شود، رینو به همه این افراد نیاز دارد که در کیپ برتون، NS، جایی که اقتصاد به طور کامل سقوط کرده است، و بسیاری از بومیان آن برای یافتن فرصت‌های بیشتر به غرب مهاجرت می‌کنند.

او گفت: "این یک چیز است که یک رستوران زنجیره ای را به یک منطقه شکست خورده بیاورید، اما وقتی پروژه ای به این اندازه را به منطقه ای مانند آن بیاورید، افراد بسیار باهوش و با استعداد زیادی را به این منطقه می آورد." ”

رینو می افزاید، پرتاب موشک نیز یک جاذبه توریستی عالی خواهد بود.

اما اینکه چه اتفاقی می تواند در آینده بیفتد، زمانی که ماهواره ها در آنجا قرار بگیرند، هنوز ناشناخته است.

رینو می‌گوید: «فناوری‌های فضایی ... به سرعت شروع به توسعه خواهند کرد که همه چیز، حتی تسلط بر سفر در سراسر منظومه شمسی، و همچنین در سراسر کهکشان ما و حتی بیشتر، می‌تواند رویدادهای طبیعی باشد.» آنها در حال حاضر بسیار عجیب به نظر می‌رسند زیرا ما فقط انسان را روی ماه فرود آورده‌ایم، و این به معنای واقعی کلمه نزدیک‌ترین جرم آسمانی به ما است، بنابراین به نظر می‌رسد که ما کار زیادی انجام نداده‌ایم.»

آینده سفرهای فضایی هرچه که باشد، رینو امیدوار است که کانادا به پیشروی در این راه کمک کند. شاید بقیه هم همینطور.