Quantumrun

CREIDMHEASA ÍOMHÁ: Quantumrun

Afraic, ag cosaint cuimhne: WWIII Wars Aeráide P10

David Tal, Foilsitheoir, Futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Céad, 09/16/2020 - 06:12

2046 - An Chéinia, Cúlchiste Náisiúnta Southwestern Mau

Sheas an druim airgid os cionn an dufair dufair agus bhuail sé le mo radharc le glare fuar bagrach. Bhí teaghlach aige le cosaint; bhí nuabheirthe ag súgradh nach bhfuil i bhfad taobh thiar de. Bhí an ceart aige eagla a chur ar dhaoine dul róghar. Chuir mo chomhghleacaithe páirce agus mé Kodhari air. Bhíodh súil againn ar a theaghlach gorillas sléibhe ar feadh ceithre mhí. Bhreathnaigh muid orthu ó taobh thiar de chrann tite céad slat uaidh.

Bhí mé i gceannas ar na patróil dufair ag cosaint na n-ainmhithe laistigh de Chúltaca Náisiúnta Southwestern Mau, do Sheirbhís Fiadhúlra na Céinia. Is é mo paisean ó bhí mé i mo ghasúr. Bhí m'athair ina shaighdiúir páirce agus bhí mo sheanathair mar threoir do na Briotanaigh roimhe. Bhuail mé le mo bhean chéile, Himaya, ag obair don pháirc seo. Treoraí turas a bhí inti agus bhí mise ar cheann de na nithe is díol spéise a thaispeánfadh sí d’eachtrannaigh ar cuairt. Bhí teach simplí againn. Bhí saol simplí i gceannas againn. Ba é an pháirc seo agus na hainmhithe a chónaigh inti a rinne ár saol fíor-draíochta. srónbheannach agus hippopotami, babúin agus gorillas, leoin agus hyenas, lasracha agus buabhall, bhí ár dtalamh saibhir le seoda, agus rinneamar iad a roinnt gach lá lenár leanaí.

Ach ní mhairfeadh an aisling seo. Nuair a thosaigh an ghéarchéim bia, bhí an tSeirbhís Fiadhúlra ar cheann de na chéad seirbhísí a chuir an rialtas éigeandála stop le maoiniú tar éis do Nairobi titim ar na círéibeach agus ar na míleataigh. Ar feadh trí mhí, rinne an tSeirbhís iarracht maoiniú a fháil ó dheontóirí eachtracha, ach níor tháinig go leor chun cinn chun sinn a choinneáil ar snámh. Roimhe sin, d'fhág formhór na n-oifigeach agus na maoirseoirí an tseirbhís chun dul isteach san arm. Níor fhan ach ár n-oifig faisnéise agus níos lú ná céad saoiste chun patról a dhéanamh ar dhaichead páirc náisiúnta agus cúltaiscí fiadhúlra na Céinia. Bhí mé ar cheann acu.

Ní rogha a bhí ann, ach an oiread agus a bhí sé de dhualgas ormsa. Cé eile a chosnódh na hainmhithe? Bhí a líon ag titim cheana féin ón Triomach Mór agus de réir mar a theip ar níos mó agus níos mó fómhar, d'iompaigh na daoine ar na hainmhithe iad féin a bheathú. I míonna beaga anuas, bhí póitséirí a bhí ag lorg feola tois saor ag ithe na hoidhreachta a chaith mo theaghlach na glúnta a chosaint.

Chinn na saoistí a bhí fágtha ár n-iarrachtaí cosanta a dhíriú ar na speicis sin is mó a bhí i mbaol díothaithe agus a bhraitheamar a bhí lárnach do chultúr ár náisiúin: na heilifintí, na leoin, na fiáineibeacha, na séabra, na sioráf, agus na gorillas. B’éigean dár dtír teacht slán as an ngéarchéim bia, agus na créatúir áille sainiúla a bhain í féin amach. Gheall muid é a chosaint.

Tráthnóna déanach a bhí ann agus mo chuid fear agus mé féin ina suí faoi cheannbhrat na gcrann dufair, ag ithe feola nathair a bhí gafa againn níos luaithe. I gceann cúpla lá, thiocfadh ár mbealach patróil ar ais isteach sna machairí oscailte sinn, agus mar sin bhaineamar taitneamh as an scáth agus é againn. Ina suí liom bhí Zawadi, Ayo, agus Hali. Bhí siad ar an duine deiridh de sheachtar saoistí a d'oibrigh go deonach faoi mo cheannas naoi mí roimhe sin, ós rud é ár mbronntanas. Maraíodh an chuid eile le linn skirmishes le poachers.

“Abasi, tá mé ag piocadh suas rud éigin,” a dúirt Ayo, agus í ag tarraingt a táibléad as a mhála droma. “Chuaigh an ceathrú grúpa seilge isteach sa pháirc, cúig chiliméadar soir ó anseo, in aice leis na machairí. Tá an chuma orthu go mb’fhéidir go bhfuil siad ag díriú ar séabra ó thréad Azizi.”

“Cé mhéad fear?” Chuir mé ceist ar.

Bhí clibeanna rianaithe pinn ag ár bhfoireann ar ainmhithe i ngach príomhthréad de gach speiceas atá i mbaol sa pháirc. Idir an dá linn, bhraith ár braiteoirí lidar folaithe gach sealgair a chuaigh isteach i gcrios cosanta na páirce. Go ginearálta thugamar cead do shealgairí i ngrúpaí de cheathrar nó níos lú dul ag seilg, mar is minic nach raibh iontu ach fir áitiúla a bhí ag lorg géim bheaga chun a dteaghlaigh a bheathú. Bhí grúpaí níos mó i gcónaí ag póitseáil turais a d'íoc líonraí coiriúla chun líon mór feola toir a sheilg don mhargadh dubh.

“Tríocha a seacht fear. Gach armtha. Dhá RPG ag iompar."

Zawadi gáire. “Sin a lán de chumhacht dóiteáin chun cúpla séabra a sheilg.”

“Tá cáil orainn,” a dúirt mé, agus cartúis úr á lódáil isteach i mo raidhfil snípéir.

Chlaon Hali ar ais isteach sa chrann taobh thiar dó le breathnú defeated. “Bhí sé seo ceaptha a bheith ina lá éasca. Anois beidh mé ar dualgas tochailte uaighe faoin am gréine.”

"Sin go leor den chaint sin." D'ardaigh mé mo chosa. “Tá a fhios againn go léir cad a chláraigh muid. Ayo, an bhfuil taisce airm againn in aice leis an gceantar sin?"

Shleamhnaigh Ayo agus thapáil sé tríd an léarscáil ar a táibléad. “Sea, a dhuine uasail, ó scar an Fanaka trí mhí ó shin. Tá an chuma ar an scéal go mbeidh cúpla RPG dár gcuid féin againn.”

***

Thionóil mé na cosa. Choinnigh Ayo na hairm. Go réidh, d'íslíomar corp Zawadi isteach san uaigh úrthochailte. Thosaigh Hali ag sluaisteáil san ithir.

Bhí sé trí am faoin am gur chríochnaigh Ayo na paidreacha. Bhí an lá fada agus an cath goirt. Bhíomar an-brúite, ídithe, agus báite go mór leis an íobairt a rinne Zawadi chun beatha Hali agus mé féin a shábháil le linn ceann dár ngluaiseachtaí snípéir pleanáilte. Ba é an t-aon rud dearfach dár mbua ná an líon de sholáthairtí úra a fuarthas ó na poachers, lena n-áirítear dóthain arm le haghaidh trí thaisce airm nua agus luach míosa d’earraí bia pacáistithe.

Ag baint úsáide as an méid a bhí fágtha de cheallraí gréine a thaibléid, threoraigh Hali sinn ar thuras dhá uair an chloig tríd an tor dlúth ar ais go dtí ár gcampa dufair. Bhí an ceannbhrat chomh tiubh sin ar chodanna gur ar éigean a d’fhéadfadh mo chuid scáthláin fís oíche imlíne a dhéanamh ar mo lámha ag sciathadh m’aghaidh. Le himeacht ama, fuaireamar ár n-imthacaí feadh ghrinneall na habhann triomaithe a chuaigh ar ais go dtí an campa.

“Abasi, an bhféadfainn rud éigin a iarraidh ort?” arsa Ayo, ag luascadh suas chun siúl taobh liom. Chlaon mé. “An triúr fear ag an deireadh. Cén fáth ar scaoil tú iad?"

"Tá a fhios agat cén fáth."

“Ní raibh iontu ach na hiompróirí feola toir. Ní trodaithe a bhí iontu mar an chuid eile. Chaith siad síos a n-arm. Lámhaigh tú sa chúl iad.”

***

Bhris boinn cúil mo jíp púir ollmhór deannaigh agus gairbhéil agus mé ag rith soir ar thaobh an bhóthair C56, ag seachaint an tráchta. Mhothaigh mé tinn istigh. Bhí mé fós in ann guth Himaya a chloisteáil ar an bhfón. 'Tá siad ag teacht. Abasi, tá siad ag teacht!' whispered sí idir deora. Chuala mé gunfire sa chúlra. Dúirt mé léi ár mbeirt leanaí a thabhairt isteach san íoslach agus iad féin a ghlasáil taobh istigh den taisceadán stórála faoin staighre.

Rinne mé iarracht glaoch ar na póilíní áitiúla agus cúige, ach bhí na línte gnóthach. Rinne mé iarracht mo chomharsana, ach níor phioc aon duine suas. Chas mé an dhiailiú ar raidió mo charr, ach bhí na stáisiúin ar fad marbh. Tar éis é a nascadh le raidió Idirlín mo ghutháin, tháinig an nuacht go luath ar maidin: bhí Nairobi tar éis titim go dtí na reibiliúnaithe.

Bhí círéibeoirí ag spochadh foirgnimh rialtais agus bhí an tír i gcaos. Ó tharla go raibh sé leaked go raibh oifigigh rialtais tar éis breabanna os cionn billiún dollar a ghlacadh chun bia a onnmhairiú go dtí tíortha an Mheán-Oirthir, bhí a fhios agam nach raibh ann ach ceist ama sula dtarlódh rud éigin uafásach. Bhí an iomarca daoine ocrach sa Chéinia chun dearmad a dhéanamh ar a leithéid de scannal.

Tar éis dul thar raic cairr, ghlan an bóthar soir, lig dom tiomáint ar an mbóthar. Idir an dá linn, líonadh na mórán carranna a bhí ag dul siar le málaí taistil agus feistis tí. Níorbh fhada gur fhoghlaim mé cén fáth. Ghlan mé an cnoc deireanach chun teacht ar mo bhaile, Njoro, agus na colúin deataigh ag éirí as.

Líonadh na sráideanna le poill urchair agus bhí urchair fós á lasadh i gcéin. Sheas tithe agus siopaí i luaithreach. Coirp, comharsana, daoine a d'ól mé tae leo, a leagan ar na sráideanna, gan saol. Chuaigh cúpla carr thart, ach rith siad go léir ó thuaidh i dtreo baile Nakuru.

Shroich mé mo theach ach a fháil ar an doras kicked isteach Raidhfil ar láimh, shiúil mé isteach, ag éisteacht go cúramach le haghaidh intruders. Bhí an troscán sa seomra suí agus sa seomra bia cothromaithe, agus bhí an líon beag rudaí luachmhara a bhí againn in easnamh. Bhí doras an íoslaigh scoilte agus crochadh é go scaoilte óna insí. Téann rian fuilteach de phriontaí láimhe ón staighre go dtí an chistin. Lean mé an rian go cúramach, mo mhéar ag teannadh timpeall an truicir raidhfil.

Fuair mé mo theaghlach ina luí ar oileán na cistine. Ar an gcuisneoir, bhí focail scríofa i fuil: 'Tá cosc agat orainn feoil toir a ithe. Ithimid do theaghlach ina ionad.'

***

Dhá mhí imithe thart ó fuair Ayo agus Hali bás i gcruachás. Shábháil muid tréad iomlán de wildebeest ó chóisir póitseála de níos mó ná ochtó fear. Níorbh fhéidir linn iad go léir a mharú, ach mharaigh muid go leor chun eagla a chur ar an gcuid eile. Bhí mé i m'aonar agus bhí a fhios agam go dtiocfadh mo chuid ama sách luath, más rud é nach ag poachers, ansin ag an dufair féin.

Chaith mé mo laethanta ag siúl ar mo bhealach patróil tríd an dufair agus machairí an tearmainn, ag faire ar na tréada i mbun a saolta síochánta. Thóg mé an méid a bhí ag teastáil uaim ó thaiscí soláthair folaigh m'fhoireann. Lorg mé na sealgairí áitiúla chun a chinntiú nach maraíodh siad ach an méid a bhí de dhíth orthu, agus chuir mé eagla orm as an oiread páirtithe póitseála agus a d'fhéadfainn le mo raidhfil sniper.

De réir mar a thit an geimhreadh ar fud na tíre, tháinig méadú ar líon na mbannaí póitseála, agus bhuail siad níos minice. Roinnt seachtainí, bhuail na póitseálaithe dhá cheann nó níos mó den pháirc, rud a chuir iallach orm na tréada a roghnú le cosaint a thabhairt do dhaoine eile. Ba iad na laethanta sin an ceann is deacra. Ba iad na hainmhithe mo theaghlach agus chuir na savages seo iachall orm a chinneadh cé a shábháil agus cé a ligean bás.

Tháinig an lá faoi dheireadh nuair nach raibh aon rogha le déanamh. Chláraigh mo táibléad ceithre pháirtí póitseála ag dul isteach i mo chríoch láithreach. Bhí duine de na cóisirí, sé fhear déag ar fad, ag déanamh a bhealach tríd an dufair. Bhí siad ag dul i dtreo theaghlach Kodhari.

***

Tháinig an sagart agus mo chara, Duma, ó Nakuru, chomh luath agus a chuala siad. Chuidigh siad liom mo theaghlach a chuimilt i leatháin leapa. Ansin chabhraigh siad liom a n-uaigheanna a thochailt i reilig an tsráidbhaile. Le gach sluasaid salachar a thochail mé, mhothaigh mé mé féin ag fholmhú istigh.

Ní cuimhin liom focail sheirbhís urnaí an sagart. Ag an am, ní raibh mé in ann ach breathnú síos ar na tulacha úra talún a chlúdaigh mo mhuintir, na hainmneacha Himaya, Issa, agus Mosi, scríofa ar na crosa adhmaid agus eitseáilte ar mo chroí.

“Tá brón orm, a chara,” arsa Duma, agus é ag cur a lámh ar mo ghualainn. “Tiocfaidh na póilíní. Tabharfaidh siad do cheartas duit. Geallaim duit."

Chroith mé mo cheann. “Ní uathusan a thiocfaidh an ceartas. Ach beidh sé agam.”

Shiúil an sagart thart ar na huaigheanna agus sheas os mo chomhair. “A mhic, tá fíor-bhrón orm as do chailliúint. Feicfidh tú arís ar neamh iad. Tabharfaidh Dia aire dóibh anois.”

“Tá am ag teastáil uait chun leigheas a fháil, Abasi. Tar ar ais linn go Nakuru linn,” a dúirt Duma. “Tar fan liom. Beidh mo bhean chéile agus mise ag tabhairt aire duit.”

“Ní hea, tá brón orm, Duma. Na fir sin a rinne é seo, dúirt siad go dteastaíonn feoil toir uathu. Beidh mé ag fanacht leo nuair a rachaidh siad ag fiach air.”

“Abasi,” a dúirt an sagart, “ní féidir le díoltas a bheith ina chónaí ar fad duit.”

"Tá sé fágtha agam."

“Ní hea, a mhic. Tá a gcuimhne fós agat, anois agus i gcónaí. Fiafraigh díot féin, conas is mian leat maireachtáil chun ómós a thabhairt dó.”

***

Rinneadh an misean. Bhí na poachers imithe. Bhí mé i mo luí ar an talamh ag iarraidh go mall an fhuil ag rith amach as mo bholg. Ní raibh mé brónach. Ní raibh eagla orm. Is gearr go bhfeicfinn mo chlann arís.

Chuala mé footsteps romham. Rith mo chroí. Shíl mé go scaoilfinn iad go léir. Chuaigh mé i gcéill le haghaidh mo raidhfil agus na toir amach romham. Ansin dhealraigh sé.

Sheas Kodhari ar feadh nóiméad, ag caoineadh, ansin cúisithe i dtreo dom. Chuir mé mo raidhfil ar leataobh, dhún mé mo shúile, agus ullmhaigh mé mé féin.

Nuair a d'oscail mé mo shúile, fuair mé Kodhari ardaithe os cionn mo chorp gan chosaint, ag stánadh síos orm. Labhair a shúile leathan teanga a d'fhéadfainn a thuiscint.D'inis sé gach rud dom sa nóiméad sin. grunted sé, céim ar aghaidh anonn go dtí mo dheis, agus shuigh síos. Shín sé a lámh chugam agus d’ól sé é. Shuigh Kodhari liom go dtí an deireadh.

*******