Quantumrun

KREDYT WZROKU: Quantumrun

Kanada i Australia; Umowa się nie udała: wojny klimatyczne III wojny światowej P4

David Tal, wydawca, futurysta
@DavidTal pisze
LinkedIn

Środa, 09 / 16 / 2020 - 06: 09

2046 - Toronto, Kanada

„Wow, myślę, że to jest ten.”

To zawsze było określenie pieniędzy. Wiedziałem, jeszcze zanim ich tu przywiozłem, że widok zahaczy ich od zdobyczy. "Pan. Dydyński, bądźmy szczerzy, myślę, że twoja żona ma w tej sprawie ostatnie słowo.

Pani Dydyńska spojrzała na męża i uśmiechnęła się złośliwie.

Byłem w środku. Po prostu musiałem trafić we wszystkie punkty rozmów, a transakcja miała zostać zamknięta w ciągu godziny. „Więc pokazałem wam dzisiaj cztery miejsca. I myślę, że wszyscy możemy się zgodzić, że najlepsze zostawiłem na koniec. Mówimy o trzech przestronnych sypialniach, dwóch łazienkach, całkowicie odnowionej kuchni z wbudowaną drukarką 3D Makerbot i ogromnym salonie z widokiem na południe Yonge Street aż do jeziora Ontario. Okolica jest bezpieczna, a to urządzenie zostało zaprojektowane dla młodej pary, takiej jak wy. Nie wspominając o tym, że to świetne miejsce na założenie rodziny – dodałem, mrugając na guzek żony. „A wszystko to jest w ramach trzymilionowego budżetu, o którym wspomniałeś”.

Potem przyszła trudna część. Przesyłka musiała być bezpośrednia, ale niezbyt poważna. „Ok, tutaj muszę założyć czapkę sprzedawcy i zapytać: co powstrzymuje cię przed podpisaniem teraz!”

Para się roześmiała. Po podzieleniu się porozumiewawczym spojrzeniem na męża, pani Dydyński wzięła go za rękę i odpowiedziała: „Cóż, szczerze mówiąc, Michael ma rodzinę w Wielkiej Brytanii, więc myślimy również o przeprowadzce tam, gdzie mamy większą sieć kontaktów. ”

"Mogę to zrozumieć. Jeśli nie miałbyś nic przeciwko, żebym zapytał, czy są jakieś inne powody, dla których myślisz o opuszczeniu Stanów?

– To skomplikowane – odchrząknął pan Dydyński. „Nie sądzę, żeby był jakiś konkretny powód. To bardziej ogólne uczucie. Chyba podjęliśmy decyzję po powodzi, nie sądzisz, Sheryl?

Skinęła głową. „Tak, po tym, jak huragan Bolivar zniszczył większość obszaru zatoki Chesapeake, nasz letni dom w Waszyngtonie został zrujnowany. Minęły prawie cztery miesiące, zanim dotarli do naszego sąsiedztwa tylko po to, by wypompować całą wodę. Po prostu nie czujemy się już tam bezpiecznie”.

To była moja wskazówka, żeby ich wciągnąć. „Rany, tak, kiedy zobaczyłem to w wiadomościach, trudno było w to uwierzyć. Spodziewasz się, że zobaczysz tego rodzaju szkody pogodowe w Ameryce Południowej lub w jednym z tych krajów wschodnioazjatyckich, w których potworne tajfuny zdarzają się co roku. Nie chcę brzmieć nie na miejscu, ale myślę, że podejmujesz właściwą decyzję. Słuchaj, nie sądzę, że to, jak rzucam O, to tajemnica, że nie pochodzę stąd. Przybyłem z ziemi na dole.

„Och, nie sądzę, żebym wcześniej spotkał Australijczyka”, powiedział pan Dydyński.

„Ha, cóż, nadal istniejemy. Teraz powiem, dlaczego wybrałem Kanadę jako mój nowy dom. Mogę mówić o tym, że Toronto jest najszybciej rozwijającym się miastem w Ameryce Północnej, albo jak więcej Amerykanów przeniosło się na północ w ciągu ostatnich pięciu lat niż w ciągu ostatnich dwudziestu, ale tak naprawdę był to proces eliminacji.

„Opuściłem Australię, ponieważ nie chciałem mieszkać w kraju, w którym za każdym razem, gdy wychodziłem na zewnątrz, ryzykowałem natychmiastowe oparzenie słoneczne. Lubię moje steki i nie chciałem z nich rezygnować tylko dlatego, że nie mogliśmy wyhodować wystarczającej ilości pszenicy, by wyżywić nasze zwierzęta. A poza miastami na wybrzeżu, na najdalszych krańcach kraju, reszta Australii zamieniła się w bezprawne pustkowie, jak te stare filmy Mad Maxa.

„Kiedy wyjrzałem na zewnątrz, zobaczyłem, że Asia ledwo mogła utrzymać się na powierzchni. Widziałem, jak Ameryka Południowa upada pod rządami autorytarnych. Widziałem Europę opanowaną przez uchodźców i islamskich fundamentalistów – z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, która zmądrzała, zanim zrobiła to reszta UE. A potem Stany Zjednoczone, cóż, wpuściliście więcej uchodźców z Ameryki Południowej, niż wasz kraj mógłby utrzymać”.

„Tak, to brzmi źle”, pan Dydyński potrząsnął głową, „ale ja zawsze byłem przeciwny wpuszczaniu tak wielu osób. Rządowi zajęło zbyt dużo czasu budowanie tego muru. Za dużo z tym korupcji. Robi mi się niedobrze. Teraz proszą o specjalny status, próbując stworzyć osobny rząd i tak dalej”.

„I dlatego uważam, że Kanada będzie pasować wam obojgu. Klimat jest tu świetny. Gospodarka kwitnie. Mamy dwa oceany chroniące nas przed resztą świata zewnętrznego. A mój ulubiony, nadal można kupić prawdziwe mięso w lokalnym supermarkecie. Możesz nawet-"

„Słuchaj, przepraszamy, naprawdę doceniamy twoją perspektywę”, powiedziała pani Dydyńska, „ale musimy wziąć pod uwagę proces imigracyjny. Proces szybkiego śledzenia kosztuje tutaj fortunę, ale w Wielkiej Brytanii rodzina Michaela mogłaby nas sponsorować. Nie wiem, wydaje mi się, że ta podróż polegała bardziej na wymyśleniu naszych opcji, zanim się w cokolwiek zobowiążemy”.

I to była druga fraza o pieniądzach, na którą liczyłem, ta, która zapłaci za kolejny wczesny prezent świąteczny. – Wiesz, mógłbym w tym pomóc.

"Co masz na myśli?"

„Mam przyjaciół, przyjaciół w urzędzie imigracyjnym. Za cenę, znacznie mniejszą niż standardowy program szybkiej ścieżki, mogę uzyskać dla was obojgu status stałego pobytu. To naprawdę wszystko, czego potrzebujesz, aby przenieść się i uzyskać dostęp do usług rządowych. A od tego momentu stanie się pełnoprawnym obywatelem nie powinno trwać zbyt długo, jeśli tego chcesz.

Pani Dydyńska spojrzała na pana Dydyńskiego sceptycznie. Znałem to spojrzenie. „Nie martw się, nie zapłacisz mi za to. Zorganizuję spotkanie z moim kontaktem w biurze imigracyjnym w centrum miasta. Możesz zadać jej wszystkie potrzebne pytania poufnie. Więc co powiesz, czy mogę wykonać kilka telefonów?

„Właściwie możesz, ale tylko po tym, jak odpowiesz na kilka naszych pytań”, powiedział pan Dydynski z nowym, zdecydowanie francusko-kanadyjskim akcentem.

Pani Dydynski wyjęła spod koszuli ochraniacz na brzuch i rzuciła go na podłogę. Shethethe wyjęła z tylnej kieszeni odznakę RCMP i błysnęła mi nią w twarz. „Wspomniałeś, że nie chcesz wracać do Australii. Cóż, moglibyśmy w tym pomóc… jeśli podasz nam nazwiska, których szukamy”.

*******