کوانتوم ران

اعتبار تصویر: کوانتوم ران

رشد جمعیت در مقابل کنترل: آینده جمعیت انسانی P4

دیوید تال، ناشر، آینده پژوه
DavidTalWrites
لینک

سه شنبه، 09/15/2020 - 04:25

برخی می گویند که جمعیت جهان در حال انفجار است که منجر به سطوح بی سابقه ای از گرسنگی و بی ثباتی گسترده می شود. برخی دیگر می گویند که جمعیت جهان در حال فروپاشی است که منجر به دوران رکود اقتصادی دائمی می شود. به طرز شگفت انگیزی، هر دو دیدگاه در مورد چگونگی رشد جمعیت ما صحیح است، اما هیچ کدام کل داستان را بیان نمی کنند.

در عرض چند پاراگراف، با حدود 12,000 سال تاریخ جمعیت بشر آشنا خواهید شد. سپس از آن تاریخ برای بررسی نحوه عملکرد جمعیت آینده ما استفاده خواهیم کرد. بیایید درست وارد آن شویم.

تاریخچه جمعیت جهان به طور خلاصه

به عبارت ساده تر، جمعیت جهان، تعداد کل انسان هایی است که در حال حاضر روی سومین سنگ از خورشید زندگی می کنند. در بخش اعظم تاریخ بشر، روند کلی جمعیت بشری رشد تدریجی بود، از تنها چند میلیون نفر در 10,000 قبل از میلاد به حدود یک میلیارد تا سال 1800 بعد از میلاد. اما اندکی پس از آن، یک اتفاق انقلابی رخ داد، دقیقاً انقلاب صنعتی.

موتور بخار به اولین قطار و کشتی بخار منتهی شد که نه تنها حمل و نقل را سریع‌تر کرد، بلکه با فراهم کردن دسترسی آسان‌تر به سایر نقاط جهان برای افرادی که زمانی در شهرستان‌های خود محدود بودند، جهان را کوچکتر کرد. کارخانه ها برای اولین بار می توانند مکانیزه شوند. تلگراف ها امکان انتقال اطلاعات در سراسر کشورها و مرزها را فراهم می کردند.

در مجموع، تقریباً بین سال‌های 1760 تا 1840، انقلاب صنعتی تغییری چشمگیر در بهره‌وری ایجاد کرد که ظرفیت حمل انسان (تعداد افرادی که می‌توان از آنها حمایت کرد) را در بریتانیای کبیر افزایش داد. و از طریق گسترش امپراتوری بریتانیا و اروپا در طول قرن بعد، مزایای این انقلاب به تمام گوشه و کنار جهان جدید و قدیم گسترش یافت.

تا سال 1870، این افزایش ظرفیت حمل انسان در جهان منجر به جمعیتی در حدود 1.5 میلیارد نفر شد. این افزایش نیم میلیاردی در یک قرن از زمان شروع انقلاب صنعتی بوده است - جهش رشدی بزرگتر از چند هزاره گذشته قبل از آن. اما همانطور که به خوبی می دانیم، مهمانی به همین جا ختم نشد.

انقلاب صنعتی دوم بین سال‌های 1870 و 1914 اتفاق افتاد و استانداردهای زندگی را از طریق اختراعاتی مانند برق، خودرو و تلفن بهبود بخشید. این دوره همچنین نیم میلیارد نفر دیگر اضافه کرد که با جهش رشد اولین انقلاب صنعتی در نیمی از زمان برابری کرد.

سپس اندکی پس از دو جنگ جهانی، دو حرکت تکنولوژیکی گسترده رخ داد که انفجار جمعیت ما را به شدت افزایش داد.

اول، استفاده گسترده از نفت و فرآورده‌های نفتی اساساً به سبک زندگی مدرنی که اکنون به آن عادت کرده‌ایم، نیرو بخشیده است. غذای ما، داروهای ما، محصولات مصرفی ما، ماشین‌های ما، و هر چیزی که در این بین وجود دارد، یا با انرژی تولید شده است یا به طور کامل با استفاده از روغن تولید شده است. استفاده از نفت انرژی ارزان و فراوانی را برای بشریت فراهم کرد که می‌توانست از آن برای تولید بیشتر هر چیزی ارزان‌تر از آنچه تصور می‌شد استفاده کند.

دوم، به ویژه در کشورهای در حال توسعه مهم، انقلاب سبز بین دهه 1930 تا 60 رخ داد. این انقلاب شامل تحقیقات و فناوری‌های نوآورانه‌ای بود که کشاورزی را مطابق با استانداردهایی که امروز از آن بهره می‌بریم مدرن کرد. بین بذرهای بهتر، آبیاری، مدیریت مزرعه، کودهای مصنوعی و آفت‌کش‌ها (باز هم از نفت ساخته شده‌اند)، انقلاب سبز بیش از یک میلیارد نفر را از گرسنگی نجات داد.

این دو جنبش با هم شرایط زندگی جهانی، ثروت و طول عمر را بهبود بخشیدند. در نتیجه، از سال 1960، جمعیت جهان از حدود چهار میلیارد نفر به افزایش یافت 7.4 میلیارد توسط 2016.

جمعیت جهان دوباره منفجر می شود...

چند سال پیش، جمعیت شناسانی که برای سازمان ملل کار می کردند تخمین زدند که جمعیت جهان تا سال 2040 به XNUMX میلیارد نفر خواهد رسید و سپس به تدریج در بقیه قرن کاهش می یابد و به بیش از هشت میلیارد نفر می رسد. این پیش بینی دیگر دقیق نیست.

در سال 2015، اداره امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد یک بروزرسانی منتشر کرد به پیش بینی آنها که نشان می دهد جمعیت جهان تا سال 11 به 2100 میلیارد نفر می رسد. و این پیش بینی میانه است!

La نمودار بالا، از Scientific American، نشان می دهد که چگونه این اصلاح عظیم به دلیل رشد بیشتر از حد انتظار در قاره آفریقا است. پیش‌بینی‌های قبلی پیش‌بینی می‌کردند که نرخ باروری به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد، روندی که تاکنون محقق نشده است. سطوح بالای فقر،

کاهش نرخ مرگ و میر نوزادان، امید به زندگی بیشتر، و جمعیت بیشتر از متوسط روستایی، همگی در افزایش نرخ باروری نقش داشته اند.

کنترل جمعیت: مسئول یا هشدار دهنده؟

هر زمان که عبارت "کنترل جمعیت" مطرح شود، نام توماس رابرت مالتوس را همیشه در همان نفس خواهید شنید. این به این دلیل است که در سال 1798، این اقتصاددان قابل نقل در الف مقاله منی که، «جمعیت، وقتی علامت زده نشود، در یک نسبت هندسی افزایش می‌یابد. معیشت فقط در یک نسبت حسابی افزایش می یابد.» به عبارت دیگر، رشد جمعیت سریعتر از توانایی جهان برای تغذیه آن است.

این رشته تفکر به یک دیدگاه بدبینانه مبنی بر میزان مصرف ما به عنوان یک جامعه و محدودیت های بالای میزان مصرف کل انسان در زمین تبدیل شد. برای بسیاری از مالتوسی‌های مدرن، اعتقاد بر این است که باید تمام هفت میلیارد نفری که امروز (2016) زندگی می‌کنند، به سطح مصرف جهان اول برسند - زندگی که شامل خودروهای شاسی‌بلند ما، رژیم‌های غذایی پر پروتئین ما، استفاده بیش از حد از برق و آب و غیره است - زمین. منابع و زمین کافی برای رفع نیازهای همه را نخواهد داشت، چه رسد به جمعیت 11 میلیاردی.

در مجموع، متفکران مالتوسی معتقد به کاهش شدید رشد جمعیت و سپس تثبیت جمعیت جهان به میزانی هستند که امکان سهیم شدن در استانداردهای بالای زندگی را برای همه بشریت فراهم کند. با پایین نگه داشتن جمعیت، می توانیم رسیدن سبک زندگی پرمصرف بدون تأثیر نامطلوب بر محیط زیست یا فقیر کردن دیگران. برای درک بهتر این دیدگاه، سناریوهای زیر را در نظر بگیرید.

جمعیت جهان در مقابل تغییرات آب و هوایی و تولید غذا

کاوش شیواتر در ما آینده تغییرات آب و هوایی سریال، هر چه تعداد مردم در جهان بیشتر باشد، افراد بیشتری منابع زمین را برای انجام زندگی روزمره خود مصرف می کنند. و با افزایش تعداد طبقه متوسط و افراد مرفه (به عنوان درصدی از این جمعیت رو به رشد)، سطح کل مصرف نیز با نرخ های تصاعدی رشد خواهد کرد. این بدان معنی است که مقادیر بیشتری از غذا، آب، مواد معدنی و انرژی استخراج شده از زمین که انتشار کربن آن محیط زیست ما را آلوده می کند.

همانطور که به طور کامل در ما بررسی شده است آینده غذا یک نمونه نگران‌کننده از تأثیر متقابل جمعیت در مقابل آب و هوا در بخش کشاورزی ما در حال انجام است.

به ازای هر یک درجه افزایش گرمایش آب و هوا، مقدار کل تبخیر حدود 15 درصد افزایش می یابد. این تأثیر منفی بر میزان بارندگی در بیشتر مناطق کشاورزی و همچنین بر سطح آب رودخانه ها و مخازن آب شیرین در سراسر جهان خواهد داشت.

این امر بر برداشت‌های کشاورزی جهانی تأثیر می‌گذارد، زیرا کشاورزی مدرن برای رشد در مقیاس صنعتی به گونه‌های گیاهی نسبتاً کمی متکی است - محصولات خانگی که از طریق هزاران سال اصلاح دستی یا ده‌ها سال دستکاری ژنتیکی تولید شده‌اند. مشکل این است که بیشتر محصولات فقط در آب و هوای خاصی می توانند رشد کنند که در آن دما فقط در حد طلایی باشد. به همین دلیل است که تغییرات اقلیمی بسیار خطرناک است: بسیاری از این محصولات داخلی را به خارج از محیط‌های کشت مطلوب خود سوق می‌دهد و خطر شکست عظیم محصولات را در سطح جهانی افزایش می‌دهد.

به عنوان مثال، مطالعاتی که توسط دانشگاه ریدینگ انجام می شود دریافتند که ایندیکا و ژاپونیکای مرتفع، دو گونه از گونه‌های برنج که به طور گسترده رشد می‌کنند، در برابر دماهای بالاتر بسیار آسیب‌پذیر هستند. به طور خاص، اگر دما در مرحله گلدهی بیش از 35 درجه سانتیگراد باشد، گیاهان عقیم می شوند و دانه های کمی ارائه می دهند. بسیاری از کشورهای استوایی و آسیایی که برنج غذای اصلی آنهاست، در حال حاضر در لبه این منطقه دمایی گلدیلاک قرار دارند، بنابراین هر گونه گرم شدن بیشتر می تواند به معنای فاجعه باشد.

حال در نظر بگیرید که درصد زیادی از غلاتی که پرورش می دهیم برای تولید گوشت استفاده می شود. برای مثال، برای تولید یک پوند گوشت گاو به 13 پوند (5.6 کیلوگرم) غلات و 2,500 گالن (9463 لیتر) آب نیاز است. واقعیت این است که منابع سنتی گوشت، مانند ماهی و دام، در مقایسه با پروتئین مشتق شده از گیاهان، منابع پروتئینی فوق العاده ناکارآمدی هستند.

متأسفانه طعم گوشت به این زودی ها از بین نمی رود. اکثر کسانی که در کشورهای توسعه یافته زندگی می کنند، گوشت را بخشی از رژیم غذایی روزانه خود می دانند، در حالی که اکثریت کسانی که در کشورهای در حال توسعه هستند این ارزش ها را به اشتراک می گذارند و آرزو دارند هر چه از نردبان اقتصادی بالاتر می روند، میزان مصرف گوشت خود را افزایش دهند.

با افزایش جمعیت جهان، و با افزایش ثروت در کشورهای در حال توسعه، تقاضای جهانی برای گوشت به شدت افزایش می یابد، دقیقاً همانطور که تغییرات آب و هوایی باعث کاهش زمین های موجود برای غلات مزرعه و پرورش گاو می شود. اوه، و همچنین کل مسئله تمام جنگل زدایی و متان دام که از طریق کشاورزی انجام می شود وجود دارد که با هم تا 40 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جهانی را تشکیل می دهند.

باز هم، تولید مواد غذایی تنها یک نمونه از این است که چگونه رشد جمعیت انسانی مصرف را به سطوح ناپایدار سوق می دهد.

کنترل جمعیت در عمل

با توجه به همه این نگرانی های موجه در مورد رشد افسارگسیخته جمعیت، ممکن است برخی از روح های تاریک وجود داشته باشند که به دنبال چیزی جدید هستند. طاعون یا وبا یا حمله زامبی ها برای نازک کردن گله انسان. خوشبختانه، کنترل جمعیت نیازی به بیماری یا جنگ ندارد. در عوض، دولت‌ها در سرتاسر جهان روش‌های مختلف کنترل اخلاقی (گاهی) جمعیت را فعالانه اجرا می‌کنند. این روش ها از استفاده از اجبار تا مهندسی مجدد هنجارهای اجتماعی را شامل می شود.

سیاست تک فرزندی چین که در سال 1978 مطرح شد و اخیراً در سال 2015 حذف شد، با شروع از جنبه اجباری این طیف، زوج ها را از داشتن بیش از یک فرزند منصرف کرد. ناقضان این سیاست مشمول جریمه های سنگین شدند و برخی از آنها ظاهراً مجبور به سقط جنین و روش های عقیم سازی شدند.

در همین حال، در همان سالی که چین به سیاست تک فرزندی خود پایان داد، میانمار لایحه مراقبت بهداشتی کنترل جمعیت را تصویب کرد که شکل ملایم تری از کنترل اجباری جمعیت را اجرا کرد. در اینجا، زوج هایی که به دنبال داشتن چند فرزند هستند، باید هر تولدی را با فاصله سه سال از هم دور کنند.

در هند، کنترل جمعیت از طریق شکل خفیف تبعیض نهادینه شده تسهیل می شود. به عنوان مثال، تنها کسانی که دارای دو فرزند یا کمتر هستند می توانند برای انتخابات در دولت محلی شرکت کنند. به کارمندان دولت مزایای خاصی برای مراقبت از کودک برای حداکثر دو کودک ارائه می شود. و برای عموم مردم، هند از سال 1951 به طور فعال برنامه ریزی خانواده را ترویج کرده است، حتی تا آنجا پیش می رود که به زنان مشوق هایی برای عقیم سازی توافقی ارائه می دهد.

در نهایت، در ایران، برنامه تنظیم خانواده به طرز شگفت‌آوری آینده‌نگر بین سال‌های 1980 تا 2010 در سطح ملی اجرا شد. این برنامه تعداد خانواده‌های کوچک‌تر را در رسانه‌ها تبلیغ می‌کرد و نیاز به دوره‌های اجباری پیشگیری از بارداری قبل از دریافت مجوز ازدواج توسط زوجین داشت.

نقطه ضعف برنامه‌های اجباری کنترل جمعیت این است که اگرچه در جلوگیری از رشد جمعیت مؤثر هستند، اما می‌توانند منجر به عدم تعادل جنسیتی در جمعیت شوند. به عنوان مثال، در چین که به دلایل فرهنگی و اقتصادی معمولاً پسران را بر دختران ترجیح می دهند، یک مطالعه نشان داد که در سال 2012، به ازای هر 112 دختر، 100 پسر متولد شده است. این ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما توسط 2020، تعداد مردان در سالهای اولیه ازدواج بیش از 30 میلیون از زنان بیشتر خواهد بود.

اما آیا این درست نیست که جمعیت جهان در حال کاهش است؟

ممکن است غیر منطقی به نظر برسد، اما در حالی که جمعیت کلی انسان در مسیر رسیدن به مرز 11 تا XNUMX میلیارد است، جمعیت نرخ رشد در واقع در بسیاری از نقاط جهان در یک سقوط آزاد است. در سرتاسر قاره آمریکا، بیشتر اروپا، روسیه، بخش‌هایی از آسیا (به ویژه ژاپن) و استرالیا، نرخ زاد و ولد در تلاش است تا بالای 2.1 تولد در هر زن باقی بماند (نرخ مورد نیاز حداقل حفظ سطح جمعیت).

این کاهش سرعت رشد غیر قابل برگشت است و دلایل مختلفی برای ایجاد آن وجود دارد. این شامل:

دسترسی به خدمات تنظیم خانواده. در کشورهایی که وسایل پیشگیری از بارداری گسترده است، آموزش تنظیم خانواده ترویج می شود، و خدمات سقط جنین ایمن در دسترس است، زنان کمتر احتمال دارد که به دنبال خانواده های بیش از دو فرزند باشند. همه دولت‌های جهان یک یا چند مورد از این خدمات را تا حدی ارائه می‌کنند، اما نرخ تولد همچنان بسیار بالاتر از استاندارد جهانی در آن کشورها و ایالت‌هایی است که فاقد آن هستند.

برابری جنسیتی. مطالعات نشان داده‌اند که وقتی زنان به فرصت‌های شغلی و تحصیلی دسترسی پیدا می‌کنند، بهتر می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌تری در مورد نحوه برنامه‌ریزی خانواده خود بگیرند.

سقوط مرگ و میر نوزادان. از نظر تاریخی، یکی از دلایلی که باعث افزایش نرخ زایمان بیشتر از متوسط شد، نرخ بالای مرگ و میر نوزادان بود که باعث شد تعداد زیادی از کودکان قبل از تولد چهارم سالگی خود به دلیل بیماری و سوء تغذیه جان خود را از دست بدهند. اما از دهه 1960، جهان شاهد پیشرفت های مداوم در مراقبت های بهداشت باروری بوده است که بارداری را هم برای مادر و هم برای کودک ایمن تر کرده است. و با میانگین مرگ و میر کودکان کمتر، کودکان کمتری به دنیا می آیند تا جایگزین کسانی شوند که زمانی انتظار می رفت زودتر بمیرند.

افزایش شهرنشینی. از سال 2016، بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند. تا سال 2050، 70 درصد از کل جهان در شهرها و نزدیک به 90 درصد در آمریکای شمالی و اروپا زندگی خواهند کرد. این روند تأثیر بزرگی بر نرخ باروری خواهد داشت.

در مناطق روستایی، به ویژه جایی که بیشتر مردم درگیر کارهای کشاورزی هستند، کودکان دارایی مولد هستند که می توانند به نفع خانواده کار کنند. در شهرها، خدمات و مشاغل دانش‌محور شکل غالب کار است که کودکان برای آن مناسب نیستند. این بدان معناست که کودکان در محیط‌های شهری به والدینی که باید تا بزرگسالی (و اغلب طولانی‌تر) هزینه مراقبت و آموزش خود را بپردازند، یک مسئولیت مالی می‌شوند. این هزینه های افزایش یافته برای تربیت فرزند، برای والدینی که به فکر تشکیل خانواده های پرجمعیت هستند، بازدارنده مالی فزاینده ای ایجاد می کند.

داروهای ضد بارداری جدید. تا سال 2020، اشکال جدیدی از داروهای ضد بارداری وارد بازارهای جهانی می شود که به زوج ها گزینه های بیشتری برای کنترل باروری خود می دهد. این شامل یک میکروچیپ پیشگیری از بارداری قابل کاشت و کنترل از راه دور است که می تواند تا 16 سال دوام بیاورد. این مورد اول را نیز شامل می شود نر قرص های پیشگیری از بارداری.

دسترسی به اینترنت و رسانه ها. از 7.4 میلیارد نفر در جهان (2016)، حدود 4.4 میلیارد هنوز به اینترنت دسترسی ندارند. اما به لطف تعدادی از ابتکارات توضیح داده شده در ما آینده اینترنت این سری، کل جهان تا اواسط دهه 2020 آنلاین خواهد شد. این دسترسی به وب و رسانه های غربی موجود از طریق آن، مردم در سراسر جهان در حال توسعه را در معرض گزینه های سبک زندگی جایگزین و همچنین دسترسی به اطلاعات سلامت باروری قرار می دهد. این یک اثر نزولی ظریف بر نرخ رشد جمعیت در سطح جهان خواهد داشت.

تصاحب ژنرال ایکس و هزاره. با توجه به آنچه تاکنون در فصل‌های قبلی این مجموعه خوانده‌اید، اکنون می‌دانید که Gen Xers و Millennials که قرار است تا پایان دهه 2020 حکومت‌های جهان را به دست بگیرند، به طور قابل توجهی از نظر اجتماعی آزادتر از پیشینیان خود هستند. این نسل جدید به طور فعال برنامه های تنظیم خانواده آینده نگر را در سراسر جهان ترویج خواهد کرد. این یک لنگر نزولی دیگر در برابر نرخ باروری جهانی خواهد بود.

اقتصاد کاهش جمعیت

دولت‌هایی که اکنون بر جمعیت رو به کاهشی نظارت دارند، فعالانه تلاش می‌کنند تا نرخ باروری داخلی خود را هم از طریق مشوق‌های مالیاتی یا اعطایی و هم از طریق افزایش مهاجرت افزایش دهند. متأسفانه، هیچ یک از این رویکردها به طور قابل توجهی این روند نزولی را شکسته و این موضوع باعث نگرانی اقتصاددانان شده است.

از نظر تاریخی، نرخ تولد و مرگ و میر جمعیت عمومی را به شکل یک هرم درآورده است، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است. PopulationPyramid.net. این بدان معنی بود که همیشه تعداد بیشتری از جوانان متولد می شدند (پایین هرم) تا جایگزین نسل های قدیمی تر در حال مرگ (بالای هرم) شوند.

اما از آنجایی که مردم در سراسر جهان طولانی‌تر زندگی می‌کنند و نرخ باروری در حال کاهش است، این شکل کلاسیک هرم در حال تبدیل شدن به یک ستون است. در واقع، تا سال 2060، قاره آمریکا، اروپا، بیشتر آسیا و استرالیا به ازای هر 40 نفر در سن کار، حداقل 50 تا 65 سالمند (100 سال یا بالاتر) را خواهند دید.

این روند پیامدهای جدی برای کشورهای صنعتی درگیر در طرح پیچیده و نهادینه شده پونزی به نام تامین اجتماعی دارد. بدون تعداد کافی جوانان متولد شده برای حمایت مالی از نسل مسن‌تر تا دوران کهولتشان، برنامه‌های تامین اجتماعی در سراسر جهان از بین خواهند رفت.

در کوتاه مدت (2025-2040)، هزینه های تامین اجتماعی بر روی تعداد رو به کاهشی از مالیات دهندگان گسترش می یابد و در نهایت منجر به افزایش مالیات و کاهش هزینه/مصرف نسل های جوان می شود - هر دو نشان دهنده فشارهای نزولی بر اقتصاد جهانی هستند. با این اوصاف، آینده آنقدرها که این ابرهای طوفانی اقتصادی نشان می دهند، تلخ نیست.

رشد جمعیت یا کاهش جمعیت، فرقی نمی کند

در ادامه، چه سرمقاله‌های اعصاب خردکنی از اقتصاددانان که در مورد کاهش جمعیت هشدار می‌دهند و چه از جمعیت شناسان مالتوسی که در مورد افزایش جمعیت هشدار می‌دهند، می‌خوانید، بدانید که در طرح بزرگ مهم نیست!

با فرض اینکه جمعیت جهان به 11 میلیارد نفر افزایش یابد، مطمئناً ما در ارائه یک سبک زندگی راحت برای همه مشکلاتی را تجربه خواهیم کرد. با این حال، با گذشت زمان، درست همانطور که در دهه 1870 و دوباره در دهه 1930-60 انجام دادیم، بشریت راه حل های نوآورانه ای را برای افزایش ظرفیت حمل انسان روی زمین توسعه خواهد داد. این شامل جهش‌های عظیم به جلو در نحوه مدیریت تغییرات آب و هوا خواهد بود (که در ما بررسی شده است آینده تغییرات آب و هوایی سری)، چگونه ما غذا تولید می کنیم (کاوش در ما آینده غذا سری)، چگونه ما برق تولید می کنیم (کاوش در ما آینده انرژی سری)، حتی نحوه حمل و نقل افراد و کالاها (کاوش در ما آینده حمل و نقل سلسله).

به مالتوسیایی‌هایی که این مطلب را می‌خوانند، به یاد داشته باشید: گرسنگی به دلیل وجود دهان‌های زیاد برای تغذیه نیست، بلکه ناشی از عدم استفاده مؤثر جامعه از علم و فناوری برای افزایش مقدار و کاهش هزینه‌های غذایی است که تولید می‌کنیم. این در مورد تمام عوامل دیگری که بر بقای انسان تأثیر می گذارد صدق می کند.

برای همه کسانی که این را می خوانند، مطمئن باشید که در نیم قرن آینده، بشریت وارد دوره بی سابقه ای از فراوانی خواهد شد که در آن همه می توانند در سطح بالایی از زندگی سهیم باشند.

در ضمن اگر جمعیت جهان باید کوچک شدن سریعتر از حد انتظار، دوباره، این دوران فراوان ما را در برابر یک سیستم اقتصادی در حال فروپاشی محافظت می کند. همانطور که (به تفصیل) در ما بررسی شده است آینده کار رایانه‌ها و ماشین‌های باهوش و توانمند سری، اکثر وظایف و کارهای ما را خودکار می‌کنند. با گذشت زمان، این منجر به سطوح بهره‌وری بی‌سابقه‌ای می‌شود که تمام نیازهای مادی ما را تأمین می‌کند، در حالی که به ما امکان می‌دهد زندگی‌های فراغت بیشتری داشته باشیم.

در این مرحله، شما باید کنترل محکمی در مورد آینده جمعیت انسانی داشته باشید، اما برای اینکه واقعاً بفهمید به کجا می‌رویم، باید هم آینده پیری و هم آینده مرگ را درک کنید. ما هر دو را در فصل های باقی مانده از این مجموعه پوشش می دهیم. آنجا میبینمت.