ویرایش ژن Crispr/Cas9 به اصلاح انتخابی در صنعت کشاورزی سرعت می بخشد

پرورش انتخابی طی سالیان متمادی صنعت کشاورزی را به شدت تغییر داده است. به عنوان مثال ذرت و غلات امروزی هیچ شباهتی به زمانی که تمدن های کشاورزی باستانی را شکل داد، نداشت. اجداد ما از طریق یک فرآیند بسیار آهسته توانستند دو ژن را انتخاب کنند که دانشمندان معتقدند مسئول تغییراتی هستند که در این گونه ها می بینیم.  

اما فناوری جدید ثابت کرده است که به همین فرآیند دست می یابد، در حالی که از زمان و هزینه کمتری استفاده می شود. بهتر از آن، نه تنها آسان تر خواهد بود، بلکه نتایج بهتر نیز خواهد بود! کشاورزان می توانند از یک سیستم کاتالوگ مانند انتخاب کنند که چه ویژگی هایی در محصولات یا دام های خود داشته باشند!  

مکانیسم: Crispr/Cas9  

در دهه 1900، بسیاری از محصولات اصلاح شده ژنتیکی جدید به صحنه آمدند. با این حال، کشف اخیر Crispr/Cas9 یک تغییر کامل بازی است. با این نوع فناوری می توان یک توالی ژنی خاص را هدف قرار داد و یک دنباله جدید را برش داده و در آن ناحیه بچسبانید. این اساساً می‌تواند به کشاورزان این امکان را بدهد که دقیقاً چه ژن‌هایی را در محصولاتشان می‌خواهند از «کاتالوگ» صفات احتمالی انتخاب کنند!  

یک ویژگی را دوست ندارید؟ حذفش کن! این ویژگی را می خواهید؟ آن را اضافه کنید! واقعاً به همین راحتی است و امکانات بی پایان است. برخی از تغییراتی که می توانید انجام دهید سازگاری برای تحمل بیماری ها یا خشکسالی، افزایش محصول و غیره است! 

این چه تفاوتی با GMO دارد؟ 

A ارگانیسم اصلاح شده ژنتیکییا GMO، نوعی اصلاح ژنی است که شامل معرفی ژن‌های جدید از گونه‌های دیگر برای دستیابی به ویژگی‌هایی است که فرد می‌خواهد. ویرایش ژناز سوی دیگر، DNA موجود در آن را تغییر می دهد تا ارگانیسمی با یک ویژگی خاص ایجاد شود. 

اگرچه ممکن است تفاوت ها زیاد به نظر نرسند، اما درک تفاوت ها و نحوه تأثیر آنها بر گونه ها مهم است. بسیاری وجود دارد چشم انداز منفی در مورد GMO ها، زیرا معمولاً توسط بسیاری از مصرف کنندگان با دید مثبت به آنها نگاه نمی شود. دانشمندانی که به دنبال تایید ویرایش ژن Crispr/Cas9 برای اهداف کشاورزی هستند، معتقدند که جدا کردن این دو برای حذف ننگ پیرامون ویرایش ژنتیکی محصولات و دام بسیار مهم است. سیستم‌های Crispr/Cas9 به دنبال سرعت بخشیدن به فرآیند پرورش انتخابی سنتی هستند.  

در مورد دام چطور؟ 

شاید میزبان مفیدتر برای این نوع فرآیند در دام باشد. خوک ها به بیماری های زیادی مبتلا هستند که می تواند میزان سقط جنین آنها را افزایش دهد و منجر به مرگ زودرس شود. به عنوان مثال، سندرم تولیدمثلی و تنفسی Poricine (PRRS) هر ساله نزدیک به 1.6 میلیارد دلار برای اروپایی ها هزینه دارد.  

تیمی خارج از دانشگاه ادینبورگ مؤسسه Roslin در حال کار برای حذف مولکول CD163 درگیر در مسیری است که باعث ایجاد ویروس PRRS می شود. انتشار اخیر آنها در مجله PLOS Pathogens نشان می دهد که این خوک ها می توانند با موفقیت در برابر ویروس مقاومت کنند.  

باز هم، فرصت های این فناوری بی پایان است. آنها را می توان برای مکانیسم های مختلفی استفاده کرد که باعث کاهش هزینه های کشاورزان و افزایش کیفیت زندگی این حیوانات می شود.