နာတာရှည်ရောဂါများကို ကုသရန် နာနိုဆေးဝါး

ဆံပင်ကျွတ်ခြင်း၊ ပျို့အန်ခြင်း ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ခြင်း သို့မဟုတ် အဆုံးမရှိသော ဆေးပြားများသောက်ခြင်းပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကင်ဆာရောဂါကို ခံစားရဖူးသူတိုင်း ကုသမှုသည် စိတ်ဆင်းရဲစရာဖြစ်နိုင်သည်ကို သိပါသည်။ သမားရိုးကျ ဓာတုကုထုံးသည် အထက်ဖော်ပြပါ ရောဂါဝေဒနာများကို ဖြစ်ပေါ်စေသည့် ပြဿနာများအပြင် ကျန်းမာသောဆဲလ်များကို တိုက်ခိုက်နိုင်သည့် အစွမ်းသတ္တိရှိသည်။ ဒါပေမယ့် ပြင်းထန်တဲ့ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတွေမရှိဘဲ ကင်ဆာကို ကုသနိုင်ရင်ကော။ ကျွန်ုပ်တို့သည် မူးယစ်ဆေးဝါးများကို ဖျက်ဆီးနေသောဆဲလ်များကိုသာ ပစ်မှတ်ထားပြီး လိုအပ်သည့်အခါတွင် ၎င်းတို့ကို တိကျစွာထုတ်လွှတ်နိုင်လျှင်ကော။

ကယ်လီဖိုးနီးယားတက္ကသိုလ်၊ San Diego (UCSD) ရှိ နာနိုဆေးပညာနှင့် အင်ဂျင်နီယာဌာန၏ Excellence in Nanomedicine and Engineering ၏ တွဲဖက်ဒါရိုက်တာ Adah Almutairi သည် ထိုကဲ့သို့လုပ်ဆောင်နိုင်သည့် အလင်း-activated nanoparticles များပါဝင်သော နည်းပညာကို တီထွင်ခဲ့သည်။ 100nm စကေးကိုအသုံးပြု၍ Almutairi နှင့်သူမ၏သုတေသနအဖွဲ့သည် နာနိုစဖီးယားဟုခေါ်သော သေးငယ်သောဘောလုံးများထဲသို့ မူးယစ်ဆေးမော်လီကျူးများကိုထည့်သွင်းခဲ့သည်။ ကုသမှုအတွက် စီမံဆောင်ရွက်သည့်အခါတွင် မူးယစ်ဆေးဝါးများသည် ၎င်းတို့၏ဘောလုံးများအတွင်းတွင် ချုပ်နှောင်ထားဆဲဖြစ်ပြီး အပြစ်ကင်းသော၊ သံသယမရှိသောဆဲလ်များပေါ်တွင် ၎င်းတို့၏အန္တရာယ်ကို မထိခိုက်စေနိုင်ပါ။ သို့ရာတွင် အနီအောက်ရောင်ခြည် အနီးမှ အလင်းတန်းများနှင့် ထိတွေ့သောအခါတွင်၊ နာနိုစဖီးယားများသည် ကွဲထွက်သွားပြီး အတွင်းမှ အကြောင်းအရာများကို ထုတ်လွှတ်သည်။ သက်ရောက်မှုများသည် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်သည်- ကျွန်ုပ်တို့သည် ဆေးဝါးလိုအပ်သည့် အချိန်နှင့် နေရာများကို အတိအကျ ထိန်းချုပ်နိုင်လျှင် ဆေးဝါးသုံးစွဲမှု တိုးလာရုံသာမက ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများကိုလည်း သိသိသာသာ လျှော့ချနိုင်သည်။

“ပစ်မှတ်မဲ့ မူးယစ်ဆေးဝါးသက်ရောက်မှုတွေကို လျှော့ချဖို့ ဒီလုပ်ငန်းစဉ်တွေကို တိကျစွာ လုပ်ဆောင်စေချင်ပါတယ်” ဟု Almutairi မှ ပြောကြားခဲ့သည်။

သို့သော် Almutairi ၏တီထွင်မှုသည်မူအရထူးခြားသည်မဟုတ်။ အမှန်မှာ၊ ပစ်မှတ်ထားသော ဆေးဝါးပေးပို့မှုသည် နာနိုဆေးပညာ၏ ကြီးထွားလာနေသော နယ်ပယ်တွင် အချိန်အတော်ကြာ သုတေသနပြုမှု၏ ရှေ့တန်းမှဖြစ်သည်။ သိပ္ပံပညာရှင်များသည် ၎င်း၏ ပါဝင်သော phospholipids ၏ ဂုဏ်သတ္တိကြောင့် သဘာဝအတိုင်း စုဝေးနေသည့် liposomes၊ လုံးပတ် အမြှေးပါးများမှတဆင့် ဆေးဝါးများပေးပို့ရန် ပထမဆုံးကြိုးစားခဲ့သည်။

"Liposomes ၏ပြဿနာမှာ ၎င်းတို့သည် အလွန်ဇီဝသဟဇာတဖြစ်ခြင်းကြောင့် ၎င်းတို့သည် အလွန်တည်ငြိမ်မှုမရှိသောကြောင့်ဖြစ်သည်" ဟု Waterloo တက္ကသိုလ်မှ နာနိုနည်းပညာဆိုင်ရာ ပါမောက္ခ Xiaosong Wang က ပြောကြားခဲ့သည်။ “သူတို့က လွယ်လွယ်နဲ့ ခွဲခွာရတဲ့အတွက် ဆေးဝါးတွေ ပေးပို့ရာမှာ သိပ်ထိရောက်မှု မရှိပါဘူး။”

Waterloo Institute of Nanotechnology တွင်တည်ရှိသည့် Wang ၏ဓာတ်ခွဲခန်းသည် liposomes နှင့်အနှစ်သာရအားဖြင့်ဆင်တူသော်လည်း၊ ပိုမိုတည်ငြိမ်ပြီးများစွာသောကွဲပြားခြားနားသောသတ္တုပါ ၀ င်သောပိတ်ဆို့ copolymers များ၏ကိုယ်ပိုင်စုဝေးမှုကိုသုတေသနပြုလုပ်သည်။ သံလိုက်ဓာတ်၊ redox နှင့် fluorescence တို့သည် ဆေးပညာနှင့် ပြင်ပတွင် စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာ အသုံးချနိုင်သော သတ္တုများတွင် ပေါက်ဖွားလာသော စွဲမက်ဖွယ် ဂုဏ်သတ္တိများထဲမှ အနည်းငယ်မျှသာ ဖြစ်သည်။

“ဤသတ္တုပါဝင်သော ပိုလီမာများကို ဆေးဝါးပေးပို့ရာတွင် ထည့်သွင်းစဉ်းစားရမည့်အချက်များစွာရှိပါသည်။ အကြီးမားဆုံးပြဿနာမှာ အဆိပ်သင့်ခြင်း [သို့မဟုတ် ကျွန်ုပ်တို့၏ခန္ဓာကိုယ်ကို မည်သို့ထိခိုက်စေနိုင်သည်]။ အဲဒီအခါမှာ ဇီဝရုပ်ပျက်ဆီးမှု ရှိလာပါတယ်” ဟု Wang ကဆိုသည်။

Almutairi ၏ မော်ဒယ်သည် ရွှေကို ရိုက်ခတ်သွားနိုင်သည့် နေရာဖြစ်သည်။ သူမ၏ နာနိုစဖီးယားများသည် “ကျောက်တုံးကဲ့သို့ တည်ငြိမ်” ရုံသာမက ၎င်းတို့သည်လည်း လုံးဝလုံခြုံပါသည်။ သူမ၏အဆိုအရ၊ ကြွက်များနှင့်တိရိစ္ဆာန်စမ်းသပ်မှုများတွင်သက်သေပြထားသည့်အတိုင်း၊ နာနိုစဖီးယားများသည် "ဘေးကင်းစွာမပျက်စီးမီတစ်နှစ်ကြာအောင်" ရှင်သန်နေနိုင်သည်။ ယင်း၏ အရေးပါမှုသည် ကြီးကျယ်ခမ်းနားပြီး အဆိပ်အတောက်ကင်းစင်ကြောင်း သရုပ်ပြခြင်းသည် သူမ၏ တီထွင်မှုကို စျေးကွက်သို့ရရှိရန် ပထမဆုံးခြေလှမ်း ဖြစ်နိုင်သည်။