Kwantumrun

BEELDKREDIET: Kwantumrun

Rusland, het rijk slaat terug: geopolitiek van klimaatverandering

David Tal, uitgever, futurist
@DavidTalWrites
LinkedIn

Tue, 09 / 15 / 2020 - 12: 42

Deze verrassend positieve voorspelling zal zich richten op de Russische geopolitiek als het gaat om klimaatverandering tussen de jaren 2040 en 2050. Als u verder leest, zult u een Rusland zien dat onevenredig profiteert van een opwarmend klimaat - profiterend van zijn geografie om de Europese en Aziatische continenten van de absolute hongersnood, en om daarbij haar positie als wereldmacht te herwinnen.

Maar voordat we beginnen, laten we een paar dingen duidelijk maken. Deze momentopname - deze geopolitieke toekomst van Rusland - is niet uit de lucht gegrepen. Alles wat u gaat lezen is gebaseerd op het werk van openbaar beschikbare overheidsprognoses van zowel de Verenigde Staten als het Verenigd Koninkrijk, een reeks particuliere en aan de overheid gelieerde denktanks, evenals het werk van journalisten als Gwynne Dyer, een toonaangevende schrijver op dit gebied. Links naar de meeste gebruikte bronnen staan aan het einde vermeld.

Bovendien is deze momentopname ook gebaseerd op de volgende aannames:

Wereldwijde overheidsinvesteringen om klimaatverandering aanzienlijk te beperken of terug te draaien, zullen matig tot onbestaande blijven.
Er wordt geen poging ondernomen tot planetaire geo-engineering.
De zonneactiviteit van de zon valt niet onder zijn huidige staat, waardoor de mondiale temperatuur daalt.
Er worden geen noemenswaardige doorbraken bedacht in fusie-energie en er wordt wereldwijd niet op grote schaal geïnvesteerd in nationale ontziltings- en verticale landbouwinfrastructuur.
Tegen 2040 zal de klimaatverandering zo ver zijn gevorderd dat de concentraties van broeikasgassen (BKG) in de atmosfeer meer dan 450 deeltjes per miljoen bedragen.
Je leest onze intro over klimaatverandering en de niet-zo-leuke effecten die het zal hebben op ons drinkwater, de landbouw, kuststeden en plant- en diersoorten als er geen actie tegen wordt ondernomen.

Met deze veronderstellingen in gedachten, lees de volgende prognose met een open geest.

Rusland in opkomst

In tegenstelling tot het grootste deel van de wereld zal de klimaatverandering van Rusland eind 2040 een netto winnaar maken. De reden voor deze positieve vooruitzichten is dat wat vandaag een enorme, ijskoude toendra is, zal veranderen in 's werelds grootste uitgestrekte landbouwgrond, dankzij een nieuw gematigd klimaat dat een groot deel van het land zal ontdooien. Rusland heeft ook enkele van 's werelds rijkste zoetwatervoorraden, en met de klimaatverandering zal het van nog meer regenval kunnen genieten dan ooit tevoren. Al dit water - naast het feit dat de landbouwdagen op hogere breedtegraden tot zestien uur of langer kunnen duren - betekent dat Rusland een landbouwrevolutie zal beleven.

Eerlijk gezegd zullen ook Canada en de Scandinavische landen vergelijkbare landbouwvoordelen genieten. Maar nu Canada's premie indirect onder Amerikaanse controle staat en de Scandinavische landen worstelen om niet te verdrinken door hoge zeespiegelstijgingen, zal alleen Rusland de autonomie, militaire macht en geopolitieke manoeuvreerbaarheid hebben om zijn voedseloverschot te gebruiken om zijn macht op het wereldtoneel echt te vergroten .

Machtsspel

Tegen het einde van de jaren 2040 zullen een groot deel van Zuid-Europa, het hele Midden-Oosten en grote delen van China hun meest productieve landbouwgronden zien opdrogen tot waardeloze semi-aride woestijnen. Er zullen pogingen worden ondernomen om voedsel te verbouwen in enorme verticale en overdekte boerderijen, en om hitte- en droogteresistente gewassen te ontwikkelen, maar er is geen garantie dat deze innovaties de wereldwijde voedselproductieverliezen zullen compenseren.

Rusland binnen. Net zoals het momenteel zijn aardgasreserves gebruikt om zijn nationale begroting te financieren en een niveau van invloed op zijn Europese buren te behouden, zal het land ook zijn enorme toekomstige voedseloverschotten voor hetzelfde effect gebruiken. De reden hiervoor is dat er de komende decennia verschillende alternatieven voor aardgas zullen zijn, maar dat er niet veel alternatieven zullen zijn voor landbouw op industriële schaal waarvoor grote stukken akkerland nodig zijn.

Dit alles zal natuurlijk niet van de ene op de andere dag gebeuren, vooral niet na het machtsvacuüm dat is achtergelaten door de val van Poetin aan het einde van de jaren 2020, maar naarmate de landbouwomstandigheden aan het eind van de jaren 2020 beginnen te verslechteren, zal wat er over is van het nieuwe Rusland langzaam verkopen of leasen van grote stukken braakliggend land naar internationale landbouwbedrijven (Big Agri). Het doel van deze uitverkoop zal zijn om miljarden dollars aan internationale investeringen aan te trekken om zijn landbouwinfrastructuur uit te bouwen, waardoor de voedseloverschotten van Rusland en de onderhandelingsmacht over zijn buren voor de komende decennia toenemen.

Tegen het einde van de jaren 2040 zal dit plan zijn vruchten afwerpen. Met zo weinig landen die voedsel exporteren, zal Rusland een bijna monopoliepositie hebben op de internationale markten voor voedselgrondstoffen. Rusland zal dan deze hernieuwde rijkdom aan voedselexport gebruiken om zowel zijn infrastructuur als het leger snel te moderniseren, de loyaliteit van zijn voormalige Sovjet-satellieten te garanderen en depressieve nationale activa op te kopen van zijn regionale buren. Door dit te doen, zal Rusland zijn supermachtstatus terugkrijgen en zorgen voor politieke dominantie op lange termijn over Europa en het Midden-Oosten, waardoor de VS naar de geopolitieke zijlijn worden geduwd. Rusland zal echter voor een geopolitieke uitdaging in het oosten blijven staan.

Bondgenoten van de zijderoute

In het westen zal Rusland een aantal loyale, voormalige Sovjet-satellietstaten hebben die als buffer dienen tegen Europese en Noord-Afrikaanse klimaatvluchtelingen. In het zuiden zal Rusland nog meer buffers hebben, waaronder grote natuurlijke barrières zoals het Kaukasusgebergte, meer voormalige Sovjetstaten (Kazachstan, Turkmenistan, Oezbekistan, Tadzjikistan en Kirgizië), evenals een neutraal tot trouwe bondgenoot in Mongolië. In het oosten deelt Rusland echter een enorme grens met China, een grens die volledig wordt gehinderd door enige natuurlijke barrière.

Deze grens kan een ernstige bedreiging vormen, aangezien China de aanspraken van Rusland over zijn voormalige historische grenzen nooit volledig heeft erkend. En tegen de jaren 2040 zal de Chinese bevolking groeien tot meer dan 1.4 miljard mensen (waarvan een aanzienlijk percentage bijna met pensioen gaat), terwijl ze ook te maken krijgen met een door klimaatverandering veroorzaakte druk op de landbouwcapaciteit van het land. Geconfronteerd met een groeiende en hongerige bevolking, zal China natuurlijk een jaloerse blik werpen op de uitgestrekte oostelijke landbouwgronden van Rusland om verdere protesten en rellen te vermijden die de macht van de regering zouden kunnen bedreigen.

In dit scenario heeft Rusland twee opties: zijn leger verzamelen langs de Russisch-Chinese grens en mogelijk een gewapend conflict veroorzaken met een van 's werelds top vijf militairen en kernmachten, of het kan diplomatiek met de Chinezen samenwerken door ze een deel te leasen van Russisch grondgebied.

Rusland zal waarschijnlijk om een aantal redenen voor de laatste optie kiezen. Ten eerste zal een alliantie met China als tegenwicht dienen tegen de geopolitieke dominantie van de VS, waardoor de status van heropgebouwde supermacht verder wordt versterkt. Bovendien zou Rusland kunnen profiteren van China's expertise in het bouwen van grootschalige infrastructuurprojecten, vooral gezien het feit dat verouderde infrastructuur altijd een van de grootste zwakheden van Rusland is geweest.

En tot slot bevindt de Russische bevolking zich momenteel in een vrije val. Zelfs met miljoenen etnisch Russische immigranten die vanuit de voormalige Sovjetstaten het land binnenkomen, zal het tegen de jaren 2040 nog steeds miljoenen meer nodig hebben om zijn enorme landmassa te bevolken en een stabiele economie op te bouwen. Door Chinese klimaatvluchtelingen toe te staan te immigreren en zich te vestigen in de dunbevolkte oostelijke provincies van Rusland, zou het land daarom niet alleen een grote bron van arbeidskrachten voor zijn landbouwsector verwerven, maar ook de langetermijnproblemen van de bevolking aanpakken, vooral als het erin slaagt hen te veranderen. tot permanente en loyale Russische burgers.

Het lange uitzicht

Hoezeer Rusland zijn hernieuwde macht ook zal misbruiken, zijn voedselexport zal van vitaal belang zijn voor de Europese, het Midden-Oosten en Aziatische bevolkingsgroepen die het risico lopen te verhongeren. Rusland zal er enorm van profiteren aangezien de inkomsten uit voedselexport de inkomsten die verloren gaan tijdens de uiteindelijke verschuiving naar hernieuwbare energie (een overgang die zijn gasexportactiviteiten zal verzwakken) ruimschoots zullen compenseren, maar zijn aanwezigheid zal een van de weinige stabiliserende krachten zijn die een volledige ineenstorting van staten over continenten. Dat gezegd hebbende, zullen zijn buurlanden de weinige druk die ze hebben moeten uitoefenen om Rusland te waarschuwen voor bemoeienis met toekomstige internationale initiatieven voor klimaatrehabilitatie - aangezien Rusland alle reden zal hebben om de wereld zo warm mogelijk te houden.

Redenen voor hoop

Onthoud eerst dat wat je zojuist hebt gelezen slechts een voorspelling is, geen feit. Het is ook een voorspelling die in 2015 is geschreven. Tussen nu en de jaren 2040 kan en zal er veel gebeuren om de effecten van klimaatverandering aan te pakken (waarvan er veel zullen worden geschetst in de serieconclusie). En het belangrijkste is dat de hierboven geschetste voorspellingen grotendeels te voorkomen zijn met de technologie van vandaag en de generatie van vandaag.

Lees onze serie over klimaatverandering via de onderstaande links voor meer informatie over de gevolgen van klimaatverandering voor andere regio's van de wereld of voor meer informatie over wat er kan worden gedaan om de klimaatverandering te vertragen en uiteindelijk om te keren: