آینده جرایم سایبری و مرگ قریب الوقوع: آینده جرم P2

دزدی سنتی یک تجارت پرخطر است. اگر هدف شما یک مازراتی بود که در یک پارکینگ نشسته بود، ابتدا باید محیط اطراف خود را بررسی کنید، شاهدان، دوربین ها را بررسی کنید، سپس باید زمانی را صرف شکستن خودرو بدون زدن دزدگیر، روشن کردن احتراق کنید. وقتی رانندگی می‌کنید، باید دائماً نمای عقب خود را برای مالک یا پلیس چک کنید، مکانی برای مخفی کردن ماشین پیدا کنید و در نهایت وقت خود را صرف پیدا کردن یک خریدار قابل اعتماد کنید که می‌خواهد ریسک خرید اموال مسروقه را بپذیرد. همانطور که می توانید تصور کنید، اشتباه در هر یک از این مراحل منجر به زندان یا بدتر از آن می شود.

تمام آن زمان اون همه استرس این همه ریسک عمل سرقت کالاهای فیزیکی هر سال که می گذرد به طور فزاینده ای کمتر عملی می شود. 

اما در حالی که نرخ سرقت سنتی راکد است، سرقت آنلاین در حال رونق است. 

در واقع، دهه آینده برای هکرهای جنایتکار یک تب و تاب طلا خواهد بود. چرا؟ زیرا زمان اضافی، استرس و خطر مرتبط با سرقت خیابانی رایج هنوز در دنیای کلاهبرداری آنلاین وجود ندارد. 

امروزه مجرمان سایبری می توانند همزمان از صدها، هزاران و میلیون ها نفر سرقت کنند. اهداف آنها (اطلاعات مالی مردم) بسیار ارزشمندتر از کالاهای فیزیکی است. دزدی های سایبری آنها می تواند برای روزها تا هفته ها ناشناخته بماند. آنها می توانند با هک کردن اهداف در کشورهای دیگر از اکثر قوانین داخلی ضد جرایم سایبری جلوگیری کنند. و بهتر از همه، پلیس سایبری که وظیفه جلوگیری از آنها را بر عهده دارد، معمولاً به طرز وحشتناکی فاقد مهارت و بودجه اند. 

علاوه بر این، مقدار پولی که جرایم سایبری تولید می‌کند، از بازار هر نوع ماده مخدر غیرقانونی، از ماری‌جوانا گرفته تا کوکائین، مت و غیره بیشتر است. جرایم سایبری برای اقتصاد ایالات متحده هزینه دارد 110 میلیارد دلار سالانه و به گفته FBI مرکز شکایات جرایم اینترنتی (IC3)، در سال 2015 شاهد زیان 1 میلیارد دلاری بود که توسط 288,000 مصرف کننده گزارش شد - به خاطر داشته باشید که تخمین IC3 نشان می دهد که تنها 15 درصد از قربانیان کلاهبرداری سایبری جرایم خود را گزارش می کنند. 

با توجه به مقیاس فزاینده جرایم سایبری، بیایید نگاهی دقیق‌تر به این موضوع بیندازیم که چرا سرکوب آن برای مقامات بسیار سخت است. 

وب تاریک: جایی که مجرمان سایبری در آن حکومت می کنند

در اکتبر 2013، اف‌بی‌آی Silkroad را تعطیل کرد، یک بازار سیاه آنلاین که زمانی پر رونق بود که در آن افراد می‌توانستند داروها، داروها و سایر محصولات غیرقانونی/محدود شده را به همان شکلی که یک بلندگوی ارزان قیمت و بلوتوث از آمازون می‌خریدند، خریداری کنند. . در آن زمان، این عملیات موفق FBI به عنوان یک ضربه ویرانگر به جامعه رو به رشد بازار سیاه سایبری تبلیغ شد ... تا زمانی که Silkroad 2.0 به زودی پس از آن راه اندازی شد تا جایگزین آن شود. 

Silkroad 2.0 خود در آن بسته شد نوامبر 2014، اما در عرض چند ماه دوباره جای خود را به ده ها بازار سیاه آنلاین رقیب داد که مجموعاً بیش از 50,000 فهرست دارو داشتند. مانند بریدن سر از یک هیدرا، FBI نبرد خود با این شبکه های جنایی آنلاین را بسیار پیچیده تر از آنچه در ابتدا انتظار می رفت، یافت. 

یکی از دلایل بزرگ برای انعطاف پذیری این شبکه ها حول مکانی است که آنها قرار دارند. 

ببینید، Silkroad و همه جانشینان آن در بخشی از اینترنت به نام تاریک وب یا دارک نت پنهان می شوند. "این قلمرو سایبری چیست؟" تو پرسیدی. 

به زبان ساده: تجربه روزانه افراد آنلاین شامل تعامل آنها با محتوای وب‌سایتی است که می‌توانند با تایپ کردن یک URL سنتی در مرورگر به آن دسترسی داشته باشند - این محتوایی است که از طریق جستجوی موتور جستجوی Google قابل دسترسی است. با این حال، این محتوا تنها نشان دهنده درصد کمی از محتوای قابل دسترسی آنلاین است، اوج یک کوه یخ غول پیکر. آنچه پنهان است (یعنی بخش تاریک وب) همه پایگاه‌های اطلاعاتی است که اینترنت، محتوای ذخیره‌شده دیجیتالی جهان، و همچنین شبکه‌های خصوصی محافظت شده با رمز عبور را تامین می‌کنند. 

و این قسمت سوم است که جنایتکاران (و همچنین طیفی از فعالان و روزنامه نگاران خوش نیت) در آن پرسه می زنند. آنها از فناوری های مختلفی استفاده می کنند، به خصوص Tor (یک شبکه ناشناس که از هویت کاربران خود محافظت می کند)، برای برقراری ارتباط امن و انجام تجارت آنلاین. 

در طول دهه آینده، استفاده از تاریک‌نت در واکنش به ترس فزاینده مردم در مورد نظارت آنلاین داخلی دولتشان، به‌ویژه در میان کسانی که تحت رژیم‌های استبدادی زندگی می‌کنند، رشد چشمگیری خواهد داشت. را اسنودن نشت می کندو همچنین نشت‌های مشابه آینده، توسعه ابزارهای تاریک‌نت قدرتمندتر و کاربرپسندتر را تشویق می‌کند که به کاربران عادی اینترنت اجازه می‌دهد تا به دارک‌نت دسترسی داشته باشند و به صورت ناشناس ارتباط برقرار کنند. (در سری آینده حریم خصوصی ما بیشتر بخوانید.) اما همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، این ابزارهای آینده به جعبه ابزار مجرمان نیز راه خواهند یافت. 

نان و کره جرایم سایبری

در پشت پرده وب تاریک، مجرمان سایبری دزدی های بعدی خود را طراحی می کنند. نمای کلی زیر انواع رایج و نوظهور جرایم سایبری را فهرست می‌کند که این حوزه را بسیار سودآور می‌کند. 

کلاهبرداری. هنگامی که صحبت از جرایم سایبری به میان می آید، یکی از شناخته شده ترین اشکال، کلاهبرداری است. اینها جنایاتی هستند که بیشتر به فریب عقل سلیم انسان بستگی دارند تا استفاده از هک پیچیده. به طور خاص، اینها جرایمی هستند که شامل هرزنامه، وب‌سایت‌های جعلی و دانلود رایگان می‌شوند که به منظور وادار کردن شما به وارد کردن آزادانه رمزهای عبور حساس، شماره امنیت اجتماعی و سایر اطلاعات حیاتی هستند که کلاهبرداران می‌توانند از آنها برای دسترسی به حساب بانکی و سایر سوابق حساس استفاده کنند.

فیلترهای اسپم ایمیل مدرن و نرم افزارهای امنیتی ویروسی، انجام این جرایم سایبری اساسی را سخت تر می کنند. متأسفانه، رواج این جنایات احتمالاً حداقل تا یک دهه دیگر ادامه خواهد داشت. چرا؟ زیرا ظرف 15 سال، تقریباً سه میلیارد نفر در جهان در حال توسعه برای اولین بار به وب دسترسی خواهند داشت - این کاربران تازه کار اینترنتی (noob) آینده یک روز پرداخت برای کلاهبرداران آنلاین هستند. 

سرقت اطلاعات کارت اعتباری. از نظر تاریخی، سرقت اطلاعات کارت اعتباری یکی از سودآورترین انواع جرایم سایبری بود. این به این دلیل بود که، اغلب، مردم هرگز نمی دانستند که کارت اعتباری آنها به خطر افتاده است. بدتر از آن، بسیاری از افرادی که یک خرید آنلاین غیرمعمول را در صورت‌حساب کارت اعتباری خود مشاهده کردند (اغلب با مقدار متوسطی) تمایل به نادیده گرفتن آن داشتند و در عوض تصمیم گرفتند که ارزش وقت گذاشتن و گزارش ضرر را ندارد. تنها پس از این که گفته شد خریدهای غیرمعمول افزایش یافت، مردم به دنبال کمک بودند، اما در آن زمان خسارت وارد شد.

خوشبختانه، ابررایانه‌هایی که امروزه شرکت‌های کارت اعتباری استفاده می‌کنند، در گرفتن این خریدهای تقلبی کارآمدتر شده‌اند، اغلب خیلی قبل از اینکه مالکان متوجه شوند که به خطر افتاده‌اند. در نتیجه، ارزش یک کارت اعتباری دزدیده شده کاهش یافته است 26 دلار برای هر کارت تا 6 دلار در 2016.

جایی که زمانی کلاهبرداران با سرقت میلیون‌ها سوابق کارت اعتباری از انواع شرکت‌های تجارت الکترونیک، میلیون‌ها دلار به دست می‌آوردند، اکنون تحت فشار قرار می‌گیرند تا انعام دیجیتال خود را به صورت انبوه در ازای دلار به تعداد انگشت شماری از کلاهبرداران بفروشند. کارت های اعتباری قبل از اینکه ابررایانه های کارت اعتباری وارد شوند. با گذشت زمان، این شکل از سرقت سایبری کمتر رایج می شود زیرا هزینه ها و خطرات ناشی از ایمن سازی این کارت های اعتباری، یافتن خریدار برای آنها در عرض یک تا سه روز و مخفی کردن سود از مقامات بسیار دردسر می شود.

باج سایبری. با کم و کم شدن سود سرقت انبوه کارت اعتباری، مجرمان سایبری تاکتیک های خود را تغییر می دهند. آنها به جای هدف قرار دادن میلیون ها فرد با ارزش خالص کم، شروع به هدف قرار دادن افراد با نفوذ یا دارای ارزش خالص بالا می کنند. این هکرها با هک کردن رایانه‌ها و حساب‌های آنلاین شخصی خود، می‌توانند فایل‌های جرم‌زا، شرم‌آور، گران‌قیمت یا طبقه‌بندی‌شده را سرقت کنند که سپس می‌توانند آن‌ها را به صاحب خود بفروشند - در صورت تمایل، باج سایبری.

و فقط افراد نیستند، شرکت ها نیز هدف قرار می گیرند. همانطور که قبلا ذکر شد، زمانی که عموم مردم بدانند که اجازه هک پایگاه داده کارت اعتباری مشتریان خود را داده است، می تواند به اعتبار یک شرکت بسیار آسیب برساند. به همین دلیل است که برخی از شرکت ها به این هکرها برای اطلاعات کارت اعتباری که دزدیده اند، پول می پردازند تا از انتشار اخبار عمومی جلوگیری کنند.

و در پایین‌ترین سطح، مشابه بخش کلاهبرداری بالا، بسیاری از هکرها در حال انتشار «باج‌افزار» هستند—این نوعی نرم‌افزار مخرب است که کاربران فریب خورده و دانلود می‌کنند و سپس آن‌ها را از رایانه‌شان قفل می‌کند تا زمانی که پرداختی به هکر انجام شود. . 

به طور کلی، به دلیل سهولت این شکل از سرقت سایبری، قرار است باج به دومین شکل رایج جرایم سایبری پس از کلاهبرداری های آنلاین سنتی در سال های آینده تبدیل شود.

اکسپلویت های روز صفر. احتمالاً سودآورترین شکل جرایم سایبری، فروش آسیب‌پذیری‌های «روز صفر» است – این اشکالات نرم‌افزاری هستند که هنوز توسط شرکت تولیدکننده نرم‌افزار کشف نشده‌اند. هر از گاهی که باگی کشف می‌شود که به هکرها اجازه می‌دهد به رایانه‌های ویندوزی دسترسی داشته باشند، از هر آیفونی جاسوسی کنند یا اطلاعات هر سازمان دولتی را سرقت کنند، هر از گاهی در اخبار در مورد این موارد می‌شنوید. 

این باگ‌ها آسیب‌پذیری‌های امنیتی عظیمی را نشان می‌دهند که تا زمانی که شناسایی نشده باشند، خود بسیار ارزشمند هستند. این به این دلیل است که این هکرها سپس می توانند این اشکالات کشف نشده را به مبلغ میلیون ها به سازمان های جنایی بین المللی، آژانس های جاسوسی و کشورهای دشمن بفروشند تا به آنها امکان دسترسی آسان و مکرر به حساب های کاربری با ارزش بالا یا شبکه های محدود را بدهند.

اگرچه این نوع جرایم سایبری ارزشمند است، اما تا پایان دهه 2020 کمتر رایج خواهد شد. چند سال آینده شاهد معرفی سیستم‌های هوش مصنوعی امنیتی (AI) خواهیم بود که به طور خودکار هر خط کد نوشته شده توسط انسان را بررسی می‌کند تا آسیب‌پذیری‌هایی را که توسعه‌دهندگان نرم‌افزار انسانی ممکن است متوجه نشوند، شناسایی کند. با پیشرفته‌تر شدن این سیستم‌های هوش مصنوعی امنیتی، عموم مردم می‌توانند انتظار داشته باشند که نسخه‌های نرم‌افزاری آینده تقریباً در برابر هکرهای آینده ضد گلوله شوند.

جرایم سایبری به عنوان یک خدمت

جرایم سایبری هم از نظر پیچیدگی و هم از نظر مقیاس تأثیر آن، یکی از سریع‌ترین شکل‌های جرم در حال رشد در جهان است. اما مجرمان سایبری به سادگی این جنایات سایبری را به تنهایی مرتکب نمی شوند. در اکثر موارد، این هکرها مهارت‌های تخصصی خود را به بالاترین پیشنهاد ارائه می‌دهند و به عنوان مزدور سایبری برای سازمان‌های جنایی بزرگ‌تر و کشورهای دشمن عمل می‌کنند. سندیکای مجرمان سایبری درجه یک میلیون‌ها نفر از طریق مشارکت در طیف وسیعی از جرایم برای اجاره به دست می‌آورند. رایج ترین اشکال این مدل کسب و کار جدید «جرم به عنوان خدمت» عبارتند از: 

کتابچه راهنمای آموزشی جرایم سایبری. افراد معمولی که سعی می کنند مهارت ها و تحصیلات خود را بهبود بخشند، در دوره های آنلاین در سایت های آموزش الکترونیکی مانند Coursera ثبت نام می کنند یا از تونی رابینز به سمینارهای خودیاری آنلاین می خرند. افراد نه چندان متوسط ​​در تاریک وب خرید می‌کنند و بررسی‌ها را با هم مقایسه می‌کنند تا بهترین کتابچه‌ها، ویدیوها و نرم‌افزارهای آموزش جرایم سایبری را پیدا کنند که می‌توانند از آن برای پرش به جرایم سایبری استفاده کنند. این دستورالعمل‌های آموزشی یکی از ساده‌ترین جریان‌های درآمدی هستند که مجرمان سایبری از آن بهره می‌برند، اما در سطح بالاتر، گسترش آنها موانع ورود جرایم سایبری را کاهش می‌دهد و به رشد و تکامل سریع آن کمک می‌کند. 

جاسوسی و دزدی. در میان اشکال پرمخاطب تر از جرایم سایبری مزدور، استفاده از آن در جاسوسی و سرقت شرکتی است. این جنایات ممکن است در قالب یک شرکت (یا دولت که از طرف یک شرکت عمل می کند) به طور غیرمستقیم با یک تیم هکر یا هکر برای دسترسی به پایگاه داده آنلاین رقیب برای سرقت اطلاعات اختصاصی، مانند فرمول های مخفی یا طرح هایی که به زودی ساخته می شوند، قرارداد می بندد. -اختراعات ثبت شده از طرف دیگر، ممکن است از این هکرها خواسته شود تا پایگاه داده رقبا را عمومی کنند تا شهرت خود را در بین مشتریان خود از بین ببرند - چیزی که ما اغلب در رسانه ها می بینیم هر زمان که یک شرکت اعلام می کند که اطلاعات کارت اعتباری مشتریان آنها به خطر افتاده است.

تخریب اموال از راه دور. شکل جدی تر جرایم سایبری مزدور شامل تخریب اموال آنلاین و آفلاین است. این جنایات ممکن است شامل مواردی به اندازه تخریب وب سایت رقیب باشد، اما می تواند به هک کردن ساختمان و کنترل کارخانه رقیب برای از کار انداختن یا از بین بردن تجهیزات/دارایی های ارزشمند افزایش یابد. این سطح از هک همچنین وارد قلمرو جنگ سایبری می شود، موضوعی که ما با جزئیات بیشتری در مورد سری آینده نظامی آینده خود صحبت می کنیم.

اهداف آتی جرایم سایبری

تا اینجا، ما در مورد جرایم سایبری مدرن و تحولات بالقوه آنها در دهه آینده بحث کرده ایم. آنچه ما در مورد آن صحبت نکردیم انواع جدیدی از جرایم سایبری است که ممکن است در آینده ایجاد شوند و اهداف جدید آنها.

هک اینترنت اشیا. یکی از انواع آینده که تحلیلگران جرایم سایبری در دهه 2020 نگران آن هستند، هک کردن اینترنت اشیا (IoT) است. در ما بحث شده است آینده اینترنت این سری، اینترنت اشیا با قرار دادن حسگرهای الکترونیکی مینیاتوری به میکروسکوپی روی یا درون هر محصول تولید شده، در ماشین‌هایی که این محصولات تولیدی را می‌سازند، و (در برخی موارد) حتی در مواد خامی که به ماشین‌هایی که این محصولات تولیدی را تولید می‌کنند، وارد می‌کند، کار می‌کند. .

در نهایت، هر چیزی که دارید یک حسگر یا رایانه در آنها تعبیه شده است، از کفش‌هایتان گرفته تا لیوان قهوه‌تان. حسگرها به صورت بی‌سیم به وب متصل می‌شوند و به مرور زمان همه چیزهایی را که در اختیار دارید نظارت و کنترل می‌کنند. همانطور که ممکن است تصور کنید، این تعداد اتصال می تواند به زمین بازی برای هکرهای آینده تبدیل شود. 

بسته به انگیزه هکرها، هکرها می توانند از اینترنت اشیا برای جاسوسی از شما و یادگیری اسرار شما استفاده کنند. آن‌ها می‌توانند از اینترنت اشیا برای غیرفعال کردن هر موردی که دارید استفاده کنند، مگر اینکه باج بدهید. اگر آنها به اجاق یا سیستم برق خانه شما دسترسی پیدا کنند، می توانند از راه دور آتشی ایجاد کنند تا شما را از راه دور بکشند. (قول می دهم همیشه اینقدر پارانوئید نیستم.) 

هک خودروهای خودران. یکی دیگر از اهداف بزرگ ممکن است وسایل نقلیه خودران (AV) پس از قانونی شدن کامل تا اواسط دهه 2020 باشد. چه یک حمله از راه دور مانند هک کردن نقشه ای که ماشین ها برای ترسیم مسیر خود از آن استفاده می کنند یا یک هک فیزیکی که در آن هکر به ماشین نفوذ کرده و به صورت دستی وسایل الکترونیکی آن را دستکاری می کند، همه وسایل نقلیه خودکار هرگز به طور کامل در برابر هک شدن مصون نخواهند بود. بدترین سناریوها می تواند شامل سرقت ساده کالاهای حمل شده در کامیون های خودکار، ربودن از راه دور شخصی که در داخل یک AV سوار می شود، هدایت AV از راه دور برای ضربه زدن به خودروهای دیگر یا ضربه زدن آنها به زیرساخت های عمومی و ساختمان ها در یک اقدام تروریستی داخلی باشد. 

با این حال، منصفانه با شرکت‌هایی که این خودروهای خودکار را طراحی می‌کنند، تا زمانی که آنها برای استفاده در جاده‌های عمومی تایید شوند، بسیار ایمن‌تر از وسایل نقلیه انسانی خواهند بود. گاوصندوق های خراب در این خودروها نصب می شوند تا در صورت شناسایی هک یا ناهنجاری غیرفعال شوند. علاوه بر این، بیشتر خودروهای خودران توسط یک مرکز فرماندهی مرکزی، مانند یک کنترل ترافیک هوایی، ردیابی می شوند تا خودروهایی که رفتار مشکوک دارند از راه دور غیرفعال کنند.

هک کردن آواتار دیجیتال شما. در آینده، جرایم سایبری به سمت هدف قرار دادن هویت آنلاین افراد تغییر خواهد کرد. همانطور که در قسمت قبل توضیح داده شد آینده دزدی فصل، دو دهه آینده شاهد گذار از اقتصاد مبتنی بر مالکیت به اقتصاد مبتنی بر دسترسی خواهیم بود. تا اواخر دهه 2030، ربات ها و هوش مصنوعی اقلام فیزیکی را چنان ارزان می کنند که سرقت های کوچک به گذشته تبدیل می شود. با این حال، آنچه ارزش آن را حفظ می کند و رشد می کند، هویت آنلاین یک فرد است. دسترسی به هر سرویسی که برای مدیریت زندگی و ارتباطات اجتماعی شما نیاز است به صورت دیجیتالی تسهیل می‌شود و باعث می‌شود که کلاهبرداری هویت، باج‌گیری هویت، و لکه‌دار کردن شهرت آنلاین از جمله سودآورترین انواع جرایم سایبری که مجرمان آینده دنبال خواهند شد، تبدیل شود.

آغاز به کار. و حتی عمیق‌تر در آینده، در اواخر دهه 2040، زمانی که انسان‌ها ذهن خود را به اینترنت متصل می‌کنند (مشابه فیلم‌های ماتریکس)، هکرها ممکن است سعی کنند اسرار را مستقیماً از ذهن شما بدزدند (مشابه فیلم، آغاز به کار). باز هم، ما این فناوری را در سری آینده اینترنت خود که به بالا پیوند داده شده است، بیشتر پوشش می دهیم.

البته، انواع دیگری از جرایم سایبری وجود دارد که در آینده ظهور خواهند کرد، که هر دو در دسته بندی جنگ سایبری قرار می گیرند که در جای دیگر به آن خواهیم پرداخت.

پلیس جرایم سایبری در مرکز توجه قرار دارد

هم برای دولت‌ها و هم برای شرکت‌ها، از آنجایی که تعداد بیشتری از دارایی‌هایشان به صورت متمرکز کنترل می‌شود و خدمات بیشتری به صورت آنلاین ارائه می‌شود، مقیاس آسیبی که یک حمله مبتنی بر وب می‌تواند وارد کند، به یک مسئولیت بسیار شدید تبدیل خواهد شد. در پاسخ، تا سال 2025، دولت ها (با فشار لابی و همکاری با بخش خصوصی) مبالغ قابل توجهی را برای توسعه نیروی انسانی و سخت افزار مورد نیاز برای دفاع در برابر تهدیدات سایبری سرمایه گذاری خواهند کرد.

دفاتر جرایم سایبری جدید در سطح شهر و ایالت مستقیماً با مشاغل کوچک تا متوسط ​​همکاری خواهند کرد تا به آنها کمک کنند در برابر حملات سایبری دفاع کنند و کمک های مالی برای بهبود زیرساخت امنیت سایبری خود ارائه دهند. این دفاتر همچنین با همتایان ملی خود برای حفاظت از خدمات عمومی و سایر زیرساخت ها و همچنین داده های مصرف کنندگان که توسط شرکت های بزرگ نگهداری می شوند، هماهنگ خواهند شد. دولت‌ها همچنین از این افزایش بودجه برای نفوذ، مختل کردن و محاکمه کردن مزدوران هکرها و سندیکاهای جرایم سایبری در سطح جهان استفاده خواهند کرد. 

در این مرحله، برخی از شما ممکن است تعجب کنید که چرا سال 2025 سالی است که ما پیش‌بینی می‌کنیم دولت‌ها در مورد این موضوع به طور مزمن کمبود بودجه اقدام کنند. خوب، تا سال 2025، یک فناوری جدید به بلوغ خواهد رسید که قرار است همه چیز را تغییر دهد. 

محاسبات کوانتومی: آسیب‌پذیری روز صفر جهانی

در آغاز هزاره، کارشناسان کامپیوتر در مورد آخرالزمان دیجیتال معروف به Y2K هشدار دادند. دانشمندان کامپیوتر می ترسیدند که از آنجایی که سال چهار رقمی در آن زمان تنها با دو رقم آخر آن در اکثر سیستم های کامپیوتری نشان داده می شد، هر گونه خرابی فنی زمانی رخ دهد که ساعت 1999 برای آخرین بار به نیمه شب برسد. خوشبختانه، تلاش قوی بخش‌های دولتی و خصوصی با برنامه‌ریزی مجدد خسته‌کننده، این تهدید را از بین برد.

متأسفانه، دانشمندان رایانه اکنون نگران هستند که یک آخرالزمان دیجیتال مشابه در اواسط تا اواخر دهه 2020 به دلیل یک اختراع واحد رخ دهد: رایانه کوانتومی. ما پوشش می دهیم محاسبات کوانتومی در ما آینده کامپیوتر اما به خاطر زمان، توصیه می کنیم این ویدیوی کوتاه زیر را توسط تیم Kurzgesagt تماشا کنید که این نوآوری پیچیده را به خوبی توضیح می دهند: 

به طور خلاصه، یک کامپیوتر کوانتومی به زودی به قدرتمندترین دستگاه محاسباتی ساخته شده تبدیل خواهد شد. در عرض چند ثانیه مشکلاتی را محاسبه می کند که ابررایانه های برتر امروزی سال ها برای حل آنها نیاز دارند. این خبر خوبی برای رشته های محاسباتی فشرده مانند فیزیک، لجستیک و پزشکی است، اما برای صنعت امنیت دیجیتال نیز جهنمی خواهد بود. چرا؟ زیرا یک کامپیوتر کوانتومی تقریباً هر نوع رمزگذاری را که در حال حاضر استفاده می‌شود، شکست می‌دهد و این کار را در چند ثانیه انجام می‌دهد. بدون رمزگذاری قابل اعتماد، همه انواع پرداخت های دیجیتال و ارتباطات دیگر کار نمی کنند. 

همانطور که می توانید تصور کنید، اگر این فناوری به دست آنها بیفتد، جنایتکاران و کشورهای دشمن می توانند آسیب جدی وارد کنند. به همین دلیل است که رایانه‌های کوانتومی نشان‌دهنده یک علامت عام آینده است که پیش‌بینی آن دشوار است. همچنین به همین دلیل است که دولت‌ها احتمالاً دسترسی به رایانه‌های کوانتومی را محدود می‌کنند تا زمانی که دانشمندان رمزگذاری مبتنی بر کوانتومی را اختراع کنند که بتواند در برابر این رایانه‌های آینده دفاع کند.

محاسبات سایبری مبتنی بر هوش مصنوعی

با وجود تمام مزایایی که هکرهای مدرن در برابر سیستم‌های فناوری اطلاعات منسوخ دولت و شرکت‌ها از آن برخوردار هستند، فناوری نوظهوری وجود دارد که باید تعادل را به سمت افراد خوب برگرداند: هوش مصنوعی.

قبلاً به این موضوع اشاره کردیم، اما به لطف پیشرفت‌های اخیر در هوش مصنوعی و فناوری یادگیری عمیق، دانشمندان اکنون می‌توانند یک هوش مصنوعی امنیتی دیجیتال بسازند که به عنوان نوعی سیستم ایمنی سایبری عمل می‌کند. با مدل‌سازی هر شبکه، دستگاه و کاربر در سازمان کار می‌کند، با مدیران امنیت فناوری اطلاعات انسانی همکاری می‌کند تا ماهیت عملکرد معمولی/پیک مدل مذکور را درک کند، سپس به نظارت 24/7 روی سیستم ادامه می‌دهد. اگر رویدادی را تشخیص دهد که با مدل از پیش تعریف شده نحوه عملکرد شبکه فناوری اطلاعات سازمان مطابقت ندارد، اقداماتی را برای قرنطینه کردن این مشکل (مشابه گلبول های سفید بدن شما) انجام می دهد تا زمانی که مدیر امنیت فناوری اطلاعات انسانی سازمان بتواند موضوع را بررسی کند. به علاوه.

آزمایشی در MIT نشان داد که مشارکت انسان و هوش مصنوعی او قادر به شناسایی 86 درصد از حملات بود. این نتایج از نقاط قوت هر دو طرف سرچشمه می گیرد: از نظر حجم، هوش مصنوعی می تواند خطوط بسیار بیشتری از کد را نسبت به یک انسان تجزیه و تحلیل کند. در حالی که یک هوش مصنوعی ممکن است هر ناهنجاری را به اشتباه به عنوان هک تعبیر کند، در حالی که در واقعیت ممکن است یک خطای داخلی بی ضرر کاربر باشد.

سازمان‌های بزرگ‌تر صاحب هوش مصنوعی امنیتی خود می‌شوند، در حالی که سازمان‌های کوچک‌تر مشترک یک سرویس هوش مصنوعی امنیتی می‌شوند، دقیقاً مانند اشتراکی که امروز در یک نرم‌افزار ضد ویروس پایه دارید. به عنوان مثال، واتسون از IBM، قبلا یک قهرمان خطراست، در حال حاضر در حال آموزش برای کار در امنیت سایبری هنگامی که در دسترس عموم قرار گرفت، هوش مصنوعی امنیت سایبری Watson شبکه سازمان و مجموعه داده های ساختار نیافته را تجزیه و تحلیل می کند تا به طور خودکار آسیب پذیری هایی را که هکرها می توانند از آنها سوء استفاده کنند، شناسایی کند. 

مزیت دیگر این هوش مصنوعی‌های امنیتی این است که به محض شناسایی آسیب‌پذیری‌های امنیتی در سازمان‌هایی که به آن‌ها اختصاص داده شده‌اند، می‌توانند وصله‌های نرم‌افزاری یا اصلاحات کدنویسی را برای بستن این آسیب‌پذیری‌ها پیشنهاد کنند. با توجه به زمان کافی، این هوش مصنوعی های امنیتی حملات هکرهای انسانی را تقریبا غیرممکن می کند. 

و اگر یک هوش مصنوعی امنیتی حمله ای را علیه سازمان تحت نظارت خود شناسایی کند، با بازگرداندن دپارتمان های جرایم سایبری پلیس آینده به بحث، به طور خودکار به پلیس محلی جرایم سایبری هشدار می دهد و با هوش مصنوعی پلیس آنها برای ردیابی مکان هکر یا شناسایی سایر شناسایی های مفید کار می کند. سرنخ. این سطح از هماهنگی امنیتی خودکار، اکثر هکرها را از حمله به اهداف با ارزش (مانند بانک‌ها، سایت‌های تجارت الکترونیک) باز می‌دارد و در طول زمان منجر به هک‌های بسیار کمتری در رسانه‌ها می‌شود... مگر اینکه رایانه‌های کوانتومی همه چیز را مخدوش نکنند. .

روزهای جرایم سایبری به شماره افتاده است

تا اواسط دهه 2030، هوش مصنوعی توسعه نرم‌افزار تخصصی به مهندسان نرم‌افزار آینده کمک می‌کند تا نرم‌افزار و سیستم‌عامل‌هایی را تولید کنند که عاری از خطاهای انسانی و آسیب‌پذیری‌های عمده قابل هک باشند (یا نزدیک به رایگان). علاوه بر این، هوش مصنوعی امنیت سایبری با مسدود کردن حملات پیچیده علیه دولت‌ها و سازمان‌های مالی و همچنین محافظت از کاربران مبتدی اینترنت در برابر ویروس‌ها و کلاهبرداری‌های آنلاین، زندگی آنلاین را به همان اندازه ایمن می‌کند. علاوه بر این، ابررایانه‌هایی که این سیستم‌های هوش مصنوعی آینده را تأمین می‌کنند (که احتمالاً توسط دولت‌ها و تعداد انگشت شماری از شرکت‌های فناوری با نفوذ کنترل می‌شوند) چنان قدرتمند خواهند شد که در برابر هرگونه حمله سایبری که توسط هکرهای مجرم به آنها پرتاب شود، مقاومت خواهند کرد.

البته، این بدان معنا نیست که هکرها در یک تا دو دهه آینده به طور کامل منقرض خواهند شد، بلکه فقط به این معنی است که هزینه ها و زمان مرتبط با هک جنایی افزایش می یابد. این امر هکرهای حرفه ای را مجبور به جرایم آنلاین جدیدتر می کند یا آنها را مجبور می کند برای دولت ها یا آژانس های جاسوسی خود کار کنند تا در آنجا به قدرت محاسباتی مورد نیاز برای حمله به سیستم های رایانه ای فردا دسترسی پیدا کنند. اما در کل، می توان با اطمینان گفت که اکثر انواع جرایم سایبری که امروزه وجود دارند تا اواسط دهه 2030 منقرض خواهند شد.

آینده جنایت

پایان دزدی: آینده جنایت P1

آینده جنایت خشونت آمیز: آینده جنایت P3

چگونه مردم در سال 2030 به اوج می رسند: آینده جرم و جنایت P4

آینده جرایم سازمان یافته: آینده جرم و جنایت P5

فهرست جنایات علمی تخیلی که تا سال 2040 امکان پذیر خواهد شد: آینده جنایت P6