آینده ای با مواد مخدر تفریحی قانونی

«در مصاحبه‌ام با پل (نوجوانان، دانشجوی دانشگاه)، او اکستازی را یک «مخدر آینده‌نگر» توصیف کرد، زیرا به شکلی به‌راحتی قابل مصرف، اثراتی را ارائه می‌دهد که اغلب در موقعیت‌های اجتماعی مطلوب هستند - انرژی، باز بودن و آرامش. او احساس می‌کرد که نسل او با مصرف قرص‌ها به‌عنوان راه حل سریع بیماری‌های جسمی بزرگ شده‌اند و این الگو اکنون ممکن است به سایر بخش‌های زندگی، در این مورد، اجتماعی و لذت‌بخشی گسترش یابد.

نقل قول بالا از مقاله آنا اولسن مصرف e: استفاده از اکستازی و زندگی اجتماعی معاصر در سال 2009 منتشر شد. مقاله او در کانبرا، استرالیا، تجربیات شخصی دو نفر را که از داروی اکستازی استفاده کرده اند، بازگو می کند. در صحبت با شرکت کنندگان در مورد تجربیات آنها و گوش دادن به ارزش های شخصی آنها، خلسه به عنوان ارزش بخشیدن به روابط اجتماعی توصیف شد. این دارو اغلب به "ایدئولوژی هایی در مورد سرزندگی، اوقات فراغت و اهمیت اجتماعی و پرانرژی بودن بدون آسیب رساندن به سایر مسئولیت های اجتماعی خود" اشاره دارد.

نه تنها اکستازی در نسل هزاره مورد توجه و استفاده بیشتری قرار گرفته است، بلکه بسیاری از مواد مخدر تفریحی که "غیر قانونی" تلقی می شوند در جوامع مدرن رایج تر می شوند. ماری جوانا معمولاً اولین ماده مخدری است که هنگام فکر کردن به مواد غیرقانونی که عمدتاً در فرهنگ مواد مخدر جوانان استفاده می شود به ذهن خطور می کند و سیاست عمومی شروع به پاسخگویی به این روند کرده است. در ایالات متحده، فهرست ایالت هایی که ماری جوانا را قانونی کرده اند شامل آلاسکا، کلرادو، اورگان و واشنگتن است. ایالت های دیگر نیز بررسی قانونی شدن را آغاز کرده اند یا روند جرم زدایی را آغاز کرده اند. به طور مشابه، کانادا برنامه ریزی می کند معرفی قانون ماری جوانا در بهار 2017 - یکی از وعده ها نخست وزیر کانادا جاستین ترودو می خواست برآورده کند.

این مقاله قصد دارد وضعیت فعلی ماری جوانا و اکستازی را در جامعه معاصر و فرهنگ جوانان ترسیم کند، زیرا این نسلی است که مسیر آینده را تعیین خواهد کرد. مواد مخدر تفریحی به طور کلی در نظر گرفته خواهد شد، اما تمرکز بر دو ماده ذکر شده در بالا، اکستازی و ماری جوانا خواهد بود. وضعیت اجتماعی و سیاسی فعلی به عنوان زمینه ای برای تعیین مسیر بالقوه آینده ماری جوانا، اکستازی و سایر مواد مخدر تفریحی عمل خواهد کرد.

مواد مخدر تفریحی در جامعه و فرهنگ جوانان

چرا افزایش استفاده؟

تلاش های زیادی برای جلوگیری از استفاده از مواد مخدر تفریحی مانند ماری جوانا صورت گرفته است، زیرا به زبان ساده، "مواد مخدر بد هستند." تلاش های متعددی در سرتاسر جهان به امید کاهش مصرف مواد مخدر در میان جوانان انجام شده است، به عنوان مثال تبلیغات در تلویزیون و تبلیغات آنلاین که لغزنده بودن مواد مخدر را نشان می دهد. اما واضح است که کار زیادی انجام نداده است. مانند میستی میلهورن و همکارانش در مقاله خود یادداشت می کنند نگرش مردم آمریکای شمالی نسبت به مواد مخدر غیرقانونی: "اگرچه مدارس برنامه های آموزش مواد مخدر مانند D.A.R.E را ارائه کرده اند، اما تعداد نوجوانانی که مواد مخدر مصرف می کنند کاهش چشمگیری نداشته است."

محققان به امید یافتن پاسخ به یک سوال خاص شروع به بررسی آمارهای حاصل از نظرسنجی ها و کارهای انجام شده توسط سایر محققان کرده اند: چرا جوانان و جوانان با وجود هشدارهایی که در سنین پایین به آنها داده می شود به مصرف مواد ادامه می دهند؟

هوارد پارکر از دانشگاه منچستر در تلاش برای کشف دلایل افزایش مصرف مواد مخدر در بین جوانان، کار باورنکردنی انجام داده است. او یکی از حامیان برجسته است "پایان نامه عادی سازی": اینکه جوانان و جوانان به دلیل تغییر فرهنگ و جامعه، به تدریج مصرف مواد مخدر را به بخشی از زندگی خود تبدیل کرده اند. کامرون داف به عنوان مثال، "تز عادی سازی" را می توان به عنوان "ابزاری چند بعدی، فشارسنج تغییرات در رفتار اجتماعی و دیدگاه های فرهنگی" در نظر گرفت. تز عادی سازی، به این معنا، به همان اندازه با تغییرات فرهنگی – با روش هایی که در آن استفاده از مواد مخدر ساخته می شود، درک می شود و گاهی اوقات تحمل می شود به عنوان یک عمل اجتماعی نهفته – به همان اندازه که با مطالعه تعداد جوانانی که مواد غیرقانونی مصرف می کنند، مرتبط است. اغلب و در چه شرایطی.»

وقت گذاشتن برای اوقات فراغت در دنیای شلوغ

مفهوم "تز عادی سازی" مبنایی است که بسیاری از محققان مطالعات خود را برای آن انجام می دهند. به جای تکیه بر آمار، محققان در عوض به دنبال یک دیدگاه کیفی هستند تا دلایل «واقعی» را برای اینکه چرا مصرف مواد مخدر در نسل‌های جوان بسیار رایج شده است، درک کنند. معمولاً افراد تصور می کنند که مصرف کنندگان مواد مخدر تفریحی بزهکار هستند و به جامعه کمک نمی کنند، اما کار آنا اولسن خلاف این را ثابت کرده است: "در میان افرادی که با آنها مصاحبه کردم، مصرف اکستازی تعدیل شده بود و این ارتباط نزدیکی با هنجارهای اخلاقی در مورد مواد غیرقانونی و غیرقانونی داشت. اوقات فراغت گزارش های شرکت کنندگان در مورد زمان و مکان مصرف اکستازی شامل روایت های اخلاقی در مورد زمان و مکان مناسب مصرف دارو بود. آنها اکستازی را به عنوان یک ابزار لذت بخش یا سرگرم کننده معرفی کردند که توسط مردم در اوقات فراغت استفاده می شود، اما این مناسب نیست. برای مصرف در خارج از مکان ها و اوقاتی که برای سرگرمی و معاشرت استفاده می شود." اگرچه کار او در استرالیا بود، شنیدن این احساس از کانادایی ها و آمریکایی ها معمول است.

کامرون داف یک نظرسنجی را انجام داد که همچنین در استرالیا مستقر بود و شامل 379 مشتری "بار و کلوپ شبانه" با استفاده از "روش رهگیری" انتخاب شرکت کنندگان تصادفی و مایل در داخل کافه ها و کلوپ های شبانه به منظور به دست آوردن یک مقطع واقعی از مردم بود. به جای یک گروه خاص این نظرسنجی نشان داد که 77.2 درصد از شرکت‌کنندگان افرادی را می‌شناسند که «مواد پارتی» مصرف می‌کنند، اصطلاحی که در مقاله برای اشاره به مواد مخدر استفاده می‌شود. علاوه بر این، 56٪ از شرکت کنندگان تأیید کردند که حداقل یک بار در زندگی خود از یک داروی مهمانی استفاده کرده اند.

داف همچنین یادداشتی می‌کند که به نظر می‌رسد افراد مستعد با این نسل جوان جدید مصرف‌کنندگان مواد مخدر مطابقت دارند. او اشاره می‌کند که «حدود 65 درصد از این نمونه شاغل هستند، اکثریت قریب به اتفاق در ظرفیت تمام وقت، در حالی که 25 درصد دیگر ترکیبی از اشتغال، آموزش رسمی و/یا آموزش را گزارش کرده‌اند». او تأکید می‌کند که نمی‌توان افرادی را که مواد مخدر تفریحی مصرف می‌کنند، به‌سادگی منحرف یا اعضای غیرمولد جامعه فرض کرد؛ همچنین این مصرف‌کنندگان تفریحی مواد مخدر را ضداجتماعی یا از نظر اجتماعی منزوی نکرده است. شبکه‌های اجتماعی و اقتصادی جریان اصلی، و به نظر می‌رسد که رفتارهای مصرف مواد مخدر خود را با این شبکه‌ها سازگار کرده‌اند." به نظر می رسد که این با کار اولسن با توجه به این ایده که فقط افراد «بد» درگیر مواد مخدر تفریحی نیستند، بلکه جوانان و بزرگسالان جوان هستند که اهداف و آرزوهایی دارند و در زندگی شخصی و حرفه ای خود موفق می شوند، سازگار است. . بنابراین، نیاز به لذت و فراغت در این روزگار را می توان از طریق استفاده از مواد مخدر تفریحی یافت، به شرطی که مسئولانه و سرگرم کننده از آنها استفاده شود.

احساس بقیه

به نظر می رسد نگرش عمومی نسبت به مواد مخدر تفریحی بسته به جایی که می روید متفاوت است. به‌طور خاص، قانونی‌سازی ماری‌جوانا در ایالات متحده بحث‌برانگیز به نظر می‌رسد در حالی که کانادا دیدگاه بسیار لیبرال‌تری در مورد این موضوع دارد. میلهورن و همکارانش در بحث خود خاطرنشان کردند که "این تحقیق نشان داد که اکثر آمریکایی ها معتقدند که ماری جوانا باید غیرقانونی بماند، اما افزایش آهسته ای در این باور وجود دارد که ماری جوانا باید قانونی شود." در حالی که استفاده از ماری جوانا اغلب در برخی از جوامع آمریکایی و کانادایی باعث بدنامی می شود، "تا سال 1977 بود که آمریکایی ها شروع به حمایت از قانونی شدن ماری جوانا کردند. حمایت آنها از 28٪ در سال 1977 به 34٪ در سال 2003 افزایش یافت." و افزایش اندکی بیشتر حمایت در کانادا، «از 23 درصد در سال 1977 به 37 درصد در سال 2002».

آینده ای با مواد مخدر تفریحی قانونی

جامعه ما با سیاست های رسمی که با دیدگاه های طرفدار قانون سازی صف آرایی می کنند، چگونه خواهد بود؟ البته قانونی کردن ماری جوانا، اکستازی و سایر مواد مخدر تفریحی مزایایی دارد. اما، این پتانسیل وجود دارد که کل ایدئولوژی به سمت جنوب حرکت کند. اول چند خبر بد

بد و زشت

تدارکات نبرد

پیتر فرانکوپان، مدیر مرکز تحقیقات بیزانس آکسفورد و محقق ارشد در کالج ورسستر، آکسفورد، مقاله ای عالی در مورد ایون نوشت:جنگ، در مورد مواد مخدر". او در آن به تاریخچه مصرف مواد قبل از جنگ می پردازد. وایکینگ ها از قرن 9 تا 11 به ویژه به این دلیل مورد توجه قرار گرفتند: «شاهدان عینی به وضوح فکر می کردند که چیزی این جنگجویان را به حالت خلسه مانند رسانده است. به احتمال زیاد حق داشتند. تقریباً به طور قطع، قدرت و تمرکز فوق بشری نتیجه بلعیدن قارچ های توهم زا بود که در روسیه، به ویژه در آگاریک پرواز - که کلاه قرمز متمایز و نقاط سفید آن اغلب در فیلم های دیزنی دیده می شود. […] این قارچ‌های سمی مگس آگاریک، زمانی که آب پز می‌شوند، اثرات روان‌گردان قدرتمندی از جمله هذیان، نشاط و توهم ایجاد می‌کنند. وایکینگ ها از آگاریک پرواز در سفرهای خود در امتداد سیستم های رودخانه ای روسیه."

با این حال، تاریخ مصرف مواد مخدر قبل از جنگ به همین جا ختم نمی شود. پرویتین یا "پانزر chokolade" راه خود را از طریق خطوط مقدم آلمان در جنگ جهانی دوم باز کرد: "به نظر می‌رسید که این داروی شگفت‌انگیز است، که باعث ایجاد احساسات افزایش آگاهی، تمرکز تمرکز و تشویق ریسک‌پذیری می‌شود. یک محرک قوی، همچنین به مردان اجازه می‌دهد. برای عملکرد با کم خوابی." انگلیسی ها نیز در استفاده از آن سهیم بودند: «ژنرال (بعدها فیلد مارشال) برنارد مونتگومری در آستانه نبرد العلمین به سربازانش در شمال آفریقا بنزدرین صادر کرد - بخشی از برنامه ای که شاهد تجویز 72 میلیون قرص بنزدرین برای نیروهای بریتانیا بود. در طول جنگ جهانی دوم."

CNN در نوامبر 2015 گزارش داد جنگجویان داعش همچنین مصرف مواد مخدر قبل از جنگ. کاپتاگون، یک آمفتامین که ظاهراً در خاورمیانه محبوب است، به داروی انتخابی تبدیل شد. دکتر رابرت کیزلینگ، روانپزشک، در این مقاله نقل شده است: «شما می توانید روزها بیدار بمانید. مجبور نیستی بخوابی [...] این به شما احساس خوشبختی و سرخوشی می دهد. و تو فکر می کنی که شکست ناپذیری و هیچ چیز نمی تواند به تو آسیب برساند.»

دانش در دستان اشتباه است

عواقب مواد مخدر تفریحی قانونی فقط به نبرد محدود نمی شود. قانونی کردن مواد مخدر تفریحی موانع را برای تحقیقات مناسب و گسترده در مورد ساختار شیمیایی و اثرات آنها از بین می برد. دانش و یافته های علمی هم برای جامعه علمی و هم برای عموم منتشر می شود. با توجه به این شرایط، می تواند منجر به عواقب نامطلوب شود. در حال حاضر روندی از "داروهای طراح" جدید وجود دارد که با سرعتی سریع عرضه می شوند. همانطور که در مقاله WebMD اشاره شده استداروهای جدید طراح بازار سیاه: چرا اکنون؟" یکی از ماموران DEA گفته است: "آنچه در اینجا واقعاً یک عامل متفاوت است، اینترنت است -- اطلاعات، درست یا غلط یا بی تفاوت، با سرعت برق منتشر می شود و زمین بازی را برای ما تغییر می دهد. […] این یک طوفان کامل است. از روندهای جدید. قبل از اینترنت، این چیزها سال ها طول می کشید تا تکامل پیدا کنند. اکنون روندها در چند ثانیه سرعت می گیرند. " داروهای طراح، همانطور که توسط "پروژه بدانید» هستند، «به طور خاص برای تناسب با قوانین موجود مواد مخدر ساخته شده اند. این داروها یا می‌توانند اشکال جدیدی از داروهای غیرقانونی قدیمی باشند یا می‌توانند فرمول‌های شیمیایی کاملاً جدیدی باشند که خارج از قانون ایجاد شده‌اند.» بنابراین قانونی کردن مواد مخدر تفریحی به اطلاعات خاصی امکان دسترسی آسان‌تر را می‌دهد و کسانی که به دنبال تولید داروهای بسیار قوی هستند احتمالاً می‌توانند این کار را انجام دهند.

خوب

در این مرحله، ممکن است به نظر برسد که باید در مورد قانونی شدن مواد مخدر تفریحی تجدید نظر شود. با این حال، جنبه بد تمام داستان را بیان نمی کند.

همانطور که قبلا ذکر شد، در حال حاضر به دلیل وضعیت برخی از مواد مخدر تفریحی رایج، موانعی بر روی برخی از علایق تحقیقاتی وجود دارد. اما، گروه‌هایی که سرمایه‌گذاری خصوصی داشتند، توانستند پروژه‌های تحقیقاتی کوچکی را که فقط چند شرکت‌کننده در آن شرکت می‌کردند، سفارش دهند. آنها توانستند برخی از مزایای بالقوه ای را که داروهای تفریحی مانند ماری جوانا، اکستازی و حتی قارچ های جادویی برای درمان بیماری های مختلف از درد گرفته تا بیماری های روانی دارند، تعیین کنند.

معنوی، برای درمان ذهنی

لوپز آلمانی و خاویر زاراسینا تا آنجا که ممکن است مطالعات زیادی را برای مقاله خود با عنوان جمع آوری کردند پتانسیل پزشکی شگفت انگیز و عجیب داروهای روانگردان، در بیش از 50 مطالعه توضیح داده شده است. در آن، آنها مقالات متعددی را نشان می دهند که توسط محققان درگیر در اکتشاف استفاده از روانگردان برای درمان پزشکی منتشر شده است. آن‌ها همچنین حساب‌های شخصی شرکت‌کنندگان را ارائه می‌کنند و توضیح می‌دهند که بعد از دریافت درمان چقدر احساس بهتری داشتند. همانطور که اشاره شد، تحقیقات همچنان در تلاش است تا از پای خود خارج شود. مطالعات آنها حجم نمونه کوچکی دارد و هیچ گروه کنترلی برای تعیین اینکه آیا اثرات نشان داده شده واقعاً نتیجه روانگردان ها است یا خیر وجود ندارد. با این وجود، محققان خوشبین هستند زیرا شرکت کنندگان در طول فرآیند درمان واکنش مثبت نشان می دهند.

کاهش استعمال سیگار، اعتیاد به الکل، اضطراب پایان زندگی و افسردگی تنها تعدادی از مشکلات بزرگ ذکر شده است که افراد پس از مصرف دوز قارچ جادویی یا ال اس دی بهبود یافته اند. محققان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث این تأثیر می شود، اما برخی معتقدند که این به خاطر تجربیات عرفانی قدرتمندی است که روانگردان ها می توانند ایجاد کنند. لوپز و زاراسینا استدلال می کنند که شرکت کنندگان "تجارب عمیق و معناداری داشتند که گاهی اوقات می تواند به آنها کمک کند تا بینش های جدیدی در مورد رفتارهای خود پیدا کنند و همچنین با ارزش ها و اولویت های خود از نظر آنچه برای آنها در طرح بزرگتر چیزها مهم است ارتباط برقرار کنند." گارسیا رومئو، یکی دیگر از محققین جانز هاپکینز، به طور مشابه گفت: "وقتی آنها چنین تجربیاتی را دارند، به نظر می رسد که افراد بتوانند تغییرات رفتاری خود را مانند ترک سیگار ایجاد کنند."

یک سویه خاص برای درمان درد

در مقاله ای که در سال 2012 با عنوان ماری جوانا پزشکی: پاک کردن دود توسط محققین Igor Grant، J. Hampton Atkinson، Ben Gouaux و Barth Wilsey، اثرات ماری جوانا که برای درمان بیماری های مختلف استفاده می شود، از گردآوری چندین مطالعه مشاهده شده است. به عنوان مثال، ماری جوانا استنشاق شده توسط دود به طور مداوم منجر به کاهش قابل توجه احساس درد مزمن در یک مطالعه شد. نسبت بیشتری از افراد درگیر در این مطالعه خاص حداقل 30 درصد کاهش درد خود را هنگام استفاده از ماری جوانا گزارش کردند. محققان بر این نکته تاکید کردند زیرا "کاهش 30 درصدی شدت درد به طور کلی با گزارش های بهبود کیفیت زندگی مرتبط است."

در مورد THC مصنوعی که به صورت خوراکی مصرف می‌شود، بیماران مبتلا به ایدز نیز واکنش‌های مثبتی به یک نوع ماده، یعنی درونابینول نشان دادند: «آزمایش‌ها روی بیماران مبتلا به ایدز با کاهش وزن قابل‌توجه بالینی نشان داد که روزانه ۵ میلی‌گرم درونابینول از نظر اشتهای کوتاه‌مدت به طور قابل‌توجهی بهتر از دارونما عمل می‌کند. افزایش وزن (5% در مقابل 38% در 8 هفته)، و این اثرات تا 6 ماه ادامه داشت، اما با تفاوت قابل توجهی در افزایش وزن همراه نبود، شاید به دلیل اتلاف انرژی مرتبط با بیماری.

بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) نیز در کارآزمایی‌های خاصی شرکت داشتند. تخفیف درد، ناتوانی در احساس درد، چیزی است که افراد مبتلا به ام اس در پزشکی به دنبال آن هستند برای کمک به وضعیت آنها. آنها نیز واکنش مثبت نشان دادند: یک مطالعه با پیگیری 12 ماهه نشان داد که 30 درصد از بیماران تحت درمان با شکل خاصی از ماری جوانا برای درد ناشی از MS همچنان می‌توانند احساس بی‌دردی را حفظ کنند و "بهبود" مداوم را گزارش کردند. حداکثر دوز 25 میلی گرم THC در روز. بنابراین، محققان به این نتیجه رسیدند که "تسکین درد ممکن است بدون افزایش دوز ادامه یابد."

البته عوارض جانبی هم دارد، اما به نظر می‌رسد که با آزمایش‌های تحقیقاتی متعدد، بیماران به نقطه‌ای از شدت نمی‌رسند که منجر به بستری شدن در بیمارستان شود: «به طور کلی این عوارض وابسته به دوز هستند، شدت خفیف تا متوسط ​​دارند. به نظر می رسد با گذشت زمان کاهش می یابد و کمتر از کاربران ساده گزارش شده است که بی تجربه هستند. بررسی ها نشان می دهد که شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از: سرگیجه یا سبکی سر (30٪ - 60٪)، خشکی دهان (10٪ - 25٪)، خستگی (5٪). -40٪، ضعف عضلانی (10٪ -25٪)، میالژی (25٪)، و تپش قلب (20٪) سرفه و تحریک گلو در آزمایشات شاهدانه دودی گزارش شده است.

واضح است که با هدایت صحیح پزشک، داروهای تفریحی راه را برای درمان و مدیریت بهتر برخی از بیماری‌هایی که به طور فزاینده‌ای جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهند، باز می‌کند. داروهایی مانند ماری جوانا و قارچ های جادویی از نظر فیزیکی اعتیادآور نیستند اما می توانند از نظر روانی اعتیادآور باشند. اگرچه، البته، پزشک محلی فرد دوزهایی را تجویز می کند که در حد اعتدال هستند. به جای داروهای معمولی دارویی که بسیار خطرناک‌تر، گاهی اوقات بی‌اثر هستند و می‌توانند منجر به اعتیاد شدید مانند زاناکس، اکسی کدون یا پروزاک شوند، امکان دسترسی به داروهای جایگزین فوق‌الذکر پتانسیل بالایی دارد و یک موهبت خواهد بود. به جامعه علاوه بر این، افزایش تحقیقات مربوط به مواد مخدر مانند ماری جوانا، اکستازی و روانگردان ها دانش بیشتری در مورد نحوه استفاده و توسعه برنامه های توانبخشی و سلامتی بهتر به دست می دهد.