Czy komputery przybliżają nas do nieśmiertelności?

Podczas gdy wizje przyszłości mogą się zmieniać w czasie, nieśmiertelność cieszy się bezpiecznym miejscem w naszych snach o jutrze. Możliwość życia wiecznego zaprzątała ludzką wyobraźnię od wieków. Chociaż życie wieczne nie jest jeszcze bliskie urzeczywistnienia, to jednak w ostatnich latach przeszło interesującą przemianę z fantazji w teoretyczną możliwość.

Współczesne idee nieśmiertelności przesunęły się od zachowania ciała do zachowania umysłu. W rezultacie przeciwstarzeniowe komory snu z filmów science fiction zostały zastąpione rzeczywistością przetwarzania w chmurze. Nowa technologia komputerowa w coraz większym stopniu symuluje ludzki mózg. Dla wizjonerów w tej dziedzinie integracja ludzkiego umysłu z szybko przyspieszającym cyfrowym światem zabierze nas poza granice śmiertelnej cewki.

Wizjonerzy

Dla badaczy takich jak Randal Koene nowa przyszłość nieśmiertelności nie jest jedną z nich izolowana konserwacja, ale raczej integracja cyfrowa. Koene widzi SIM (umysł niezależny od podłoża) jako klucz do nieśmiertelności. SIM to zachowana cyfrowo świadomość – wynik przesłania ludzkiego umysłu do potężnej (i szybko rozwijającej się) cyberprzestrzeni. Szefem jest Koene Carboncopies.org, organizacja zajmująca się urzeczywistnianiem SIM poprzez podnoszenie świadomości, zachęcanie do badań i zabezpieczanie funduszy na inicjatywy SIM.

Kolejnym wizjonerem w dziedzinie cyfrowej nieśmiertelności jest Ken Hayworth, prezes Fundacja Ochrony Mózgu. Nazwa fundacji jest oczywista: obecnie z dużą skutecznością można konserwować niewielkie ilości tkanki mózgowej; Celem Haywortha jest rozszerzenie możliwości istniejącej technologii, tak aby większe ilości tkanki (a ostatecznie cały ludzki mózg) mogły zostać zachowane w chwili śmierci, aby później zostać zeskanowane na komputerze w celu stworzenia świadomości człowiek-maszyna.

To angażujące – i niezwykle złożone – pomysły. Cel zachowania i przesyłania zawartości ludzkiego mózgu do cyberprzestrzeni to wyczyn, który zależy od ścisłej współpracy między rozwojem komputerów a neuronauką. Jednym z przykładów wzajemnego oddziaływania tych dwóch dziedzin jest rozwój „konektom” – trójwymiarowa mapa układu nerwowego.  Projekt Human Connectome (HCP) to graficzny interfejs online, który pozwala ludziom wizualnie eksplorować ludzki mózg.

Chociaż HCP poczynił wielkie postępy, nadal jest to praca w toku, a niektórzy twierdzą, że projekt mapowania ludzkiego mózgu w całości jest zadaniem zbyt wielkim, aby można było je wykonać. To tylko jedna z przeszkód, z jakimi borykają się badacze tacy jak Koene i Hayworth.

Wyzwania

Nawet najbardziej optymistyczne ramy czasowe dostrzegają poważne próby związane z przesyłaniem ludzkiego umysłu do cyberprzestrzeni: na przykład, jeśli ludzki mózg jest najpotężniejszym i najbardziej złożonym komputerem na świecie, jaki komputer stworzony przez człowieka byłby w stanie go pomieścić? Kolejnym wyzwaniem jest fakt, że inicjatywy takie jak SIM opierają się na pewnych założeniach dotyczących ludzkiego mózgu, które pozostają hipotetyczne. Na przykład przekonanie, że ludzką świadomość można przesłać do cyberprzestrzeni, zakłada, że ​​złożoność ludzkiego umysłu (pamięć, emocje, skojarzenia) można w pełni zrozumieć poprzez anatomiczną strukturę mózgu – założenie to pozostaje hipotezą, która jeszcze nie została zostać udowodnione.