Quantumrun

تصويري ڪريڊٽ: Quantumrun

روس، هڪ فارم تي جنم: WWIII موسمياتي جنگون P6

دائود ٽال ، پبلشر ، مستقبل جو ماهر
@ دائود ٽائليٽ
LinkedIn،

اڱارو، 09/15/2020 - 13:03

2046 - ڏاکڻي Khabarovsk Krai، روس

مون پنهنجي سامهون گوڏن ڀر ويٺل سوين کي ڏٺو ته مون هڪ ڳرو روئي ڇڏيو. هوءَ ڄاڻي ٿي ته مون کي ڇا پسند آهي، تيزيءَ سان ڪم ڪندي، هر آخري ڦڙيءَ کي گڏ ڪرڻ لاءِ پنهنجي چپن کي تنگ ڪندي. ڪجهه ڏينهن ٻيا به هئا، يقيناً، پر جڏهن مون سوين کي اهي سڀ مهينا اڳ ٽرين تان لهندي ڏٺو، تڏهن مون کي خبر پئي ته مون کي هن سان ملڻ جي ضرورت آهي.

"ڇا مان ختم ٿي چڪو آهيان؟" هن پنهنجي ٽوٽل روسي ۾ پڇيو، هميشه ساڳيو سوال، هميشه اکين جي رابطي کان بچڻ.

”وڃ. هن ڀيري پوئين دروازو،“ مون پنهنجي پتلون کي پوئتي ڇڪيندي چيو. ”ان ٻجن جو ٿلهو پاڻ سان کڻي وڃ. اڄ صبح جي شپمينٽ کي ليبل ڪرڻ لاءِ بعد ۾ واپس اچو.

سوين ٿلهو پنهنجي ڪلهي تي کنيو ۽ گودام کي ڇڏي، ميدان ڏانهن هليو ويو. اهو آگسٽ جي آخر ۾ هو ۽ اسان وٽ سياري اچڻ کان اڳ هڪ وڌيڪ وڌندڙ موسم هئي.

مون پنهنجو بليزر هٿ ڪيو ۽ منهن تي سج جي گرم چمي ۾ نرمي ڪندي، سامهون واري پاسي کان ٻاهر نڪري ويس. سج لھڻ تائين فقط ٻن ڪلاڪن ۾، اھو منھنجي آلو جي ٻنيءَ کي پنھنجي غذائي گرميءَ سان ڍڪيندو رھيو. انسپيڪٽر ايندڙ مهيني پنهنجي دوري دوران خوشيءَ سان حيران ٿي ويندو. ھن موسم جي فصل ٻن سالن ۾ بھترين نظر اچي رھيا آھن، ايندڙ مھيني جي سالياني ٻيهر جائزي ۾ زمين جو وڏو حصو حاصل ڪرڻ لاءِ ڪافي آھي. پر وڌيڪ اهم، مان چيني فارم هينڊز جي ايندڙ ترسيل ۾ وڏو حصو حاصل ڪندس.

846 منهنجي خدمت هيٺ هئا. اڌ ڊاٽ منهنجي فارم کي ميلن تائين، ٻج پوکڻ، وڍڻ، پاڻي ڏيڻ ۽ چنبڙائڻ. باقي اڌ منهنجي انڊس فارمن تي ڪم ڪيو، منهنجي ونڊ فارمز کي سنڀاليو، ۽ منهنجي ڊرون ڪارخاني ۾ اسمبلي لائن کي منظم ڪيو. تمام فرمانبردار. سڀ مايوس. ۽ سڀ ڪجهه چيني حڪومت طرفان ادا ڪيو ويو، منهنجي في سر انتظامي فيس جي مٿان. وڌيڪ، حقيقت ۾ بهتر. انهن سڀني نئين ۽ قيمتي مشيني چنن سان ڇو پريشان.

مان فارم جي مين سروس روڊ تي ھلڻ لڳس، جيئن مون روزانو ڪيو، انھن مزدورن جو معائنو ڪيو ۽ سختيءَ سان درست ڪيو. حقيقت ۾، انهن محنت ۽ بغير ڪنهن غلطي جي ڪم ڪيو، پر هڪ کي هميشه انهن کي ياد ڏيارڻ گهرجي ته اهي ڪنهن لاء ڪم ڪن ٿا، جن کي انهن کي خوش ڪرڻ گهرجي، چين ۾ بکيو واپس موڪلڻ کان بچڻ لاء.

مٿي مٿي، فارمنگ ڊرون آسمان ذريعي گونجيا، ڪيترن ئي چئن گروپن ۾. اهي سال گول پرواز ڪندا هئا. هٿياربندن فصل لٽيندڙن خلاف فارم جي حدن جي حفاظت ڪئي. ٻيا فارم جي مٽي جي جوڙجڪ، پاڻي برقرار رکڻ، ۽ فصل جي واڌ جي شرح تي ٽيب رکيا، فارم هينڊز کي هدايت ڪن ٿا جتي انهن کي پنهنجي ڏينهن جي ڪوششن تي ڌيان ڏيڻ گهرجي. وڏن ڊرونن ٻج جا ٿيلھا، ڀاڻ، ۽ ٻيو امدادي مواد فارم ھٿن ڏانھن منتقل ڪيو جتي ضرورت ھئي. هر شي تمام ڪارائتو هو. مون ڪڏهن به پنهنجي ڪمپيوٽر سائنس جي ڊگري کي سادي زندگيءَ ۾ لاڳو ڪرڻ جو تصور به نه ڪيو هو، پر هڪ هاريءَ جي ڌيءَ سان شادي ڪرڻ کان پوءِ، اهو صرف احساس ٿيو.

اڌ ڪلاڪ کان پوءِ، مان سروس روٽ جي آخر ۾ پنهنجي حويلي تي پهتس. ساموئيڊس، ڊيسا، فيودور ۽ گاشا، باغ ۾ راند ڪري رهيا هئا. سندن سنڀاليندڙ، ڊيوي، سنڀاليندو هو. مان ڪنڌيءَ وٽان روانو ٿيس ته چيڪ ڪرڻ لاءِ ته ڪڪ رات جي ماني لاءِ ڪهڙي رٿابندي ڪري رهيو آهي، قدمن کي مٿي ڪرڻ کان اڳ.

منهنجي بيڊ روم جي ٻاهران، اسان جي دائي، لي منگ، هڪ ٻئي ننڍڙيءَ کي ويٺي ويٺي.

"ارينا، منهنجي پياري، توهان ڪيئن محسوس ڪيو؟" مان هن جي حالت کان واقف ٿي بيڊ تي احتياط سان ويٺس.

”مان بهتر ٿي سگهيس ٿي،“ هن چيو، پري پري سان ڊريس کي سينگاريل تصويرن ڏانهن ڏسندي. اهي هڪ بهتر وقت جي يادگيري هئي، جڏهن اسان سفر ڪيو ۽ تمام گهڻي محبت ڪئي.

ارينا جي چمڙي پيلي ۽ نم هئي. اها ٻار لاءِ اسان جي ٽئين ڪوشش هئي. هن ڀيري اسان جي ڊاڪٽر چيو ته هوءَ ٻار کي پوريءَ لاءِ آڻيندي، فقط ڪجهه هفتا، پر ساڳيءَ طرح، ٻار کي بچائڻ واريون دوائون خاص طور تي هن آخري ٽرميسٽر کي ختم ڪري رهيون هيون.

”ڇا مان ڪجهه ڪري سگهان ٿو؟ ڇا مان توکي ڪجهه آڻي سگهان ٿو؟” آء پڇيو.

ارينا خاموش رهي. هميشه ايترو ڏکيو. هن سال خاص طور تي، مون کي ڪيترو به ڏيان ٿو. هڪ وڏو گهر. زيور. نوڪر. کاڌو جيڪي هاڻي کليل بازار ۾ خريد نه ڪري سگهجن. ۽ اڃا، خاموش.

***

”هي روس لاءِ عظيم ڏينهن آهن،“ گريگور سادووسڪي چيو، چيف ايگريڪلچر انسپيڪٽر خابروسڪ ڪرائي جي وفاقي مضمون لاءِ. هن وڌيڪ قيمتي اسٽيڪ کي چبائڻ کان اڳ ختم ڪيو، ”توهان کي خبر آهي، جڏهن سوويت يونين ٽٽڻ لڳو ته مان ننڍڙو ڇوڪرو هوس. ان وقت جي مون کي فقط اها ڳالهه ياد آهي ته منهنجي پيءُ کي پنهنجي بستري تي روئي رهيو هو. جڏهن ڪارخانو بند ٿيو ته هو سڀ ڪجهه وڃائي ويٺو. منهنجي خاندان لاءِ اهو تمام ڏکيو هو ته هو پنهنجي ڀينرن ۽ مون کي ڏينهن ۾ هڪ ماني به ڏئي.

”مان صرف تصور ڪري سگهان ٿو، صاحب،“ مون چيو. ”مون کي پڪ آهي ته اسان ڪڏهن به انهن ڏينهن ڏانهن واپس نه وينداسين. ڏسو اسان سڀني کي ٺاهيو آهي. اسان هاڻي اڌ دنيا کي کارائيندا آهيون. ۽ اسان ان جي ڪري چڱي ريت رهون ٿا. ڇا اهو صحيح ناهي، ارينا؟

هن جواب نه ڏنو. ان جي بدران، هوءَ بي پرواهيءَ سان ڪارپ ۽ سلاد جي مدد لاءِ چونڊيندي هئي، ڊائننگ روم جي ٽيبل تي پيش ڪيل فضل کي نظر انداز ڪندي. هي اسان جي سال جو سڀ کان اهم دورو ڪندڙ هو ۽ هن جي انداز ۾ گهٽ پرواهه نه ٿي سگهي.

"ها، روس ٻيهر مضبوط آهي." سادووسڪي پنهنجو ٻيو پيالو ناياب ۽ پراڻي ڳاڙهي شراب جو خالي ڪيو. ماني کائيندڙ نوڪر فوري طور ان کي ڀري ڇڏيو، مون کيس هدايت ڪئي ته انسپيڪٽر کي خوش رکي، جيتوڻيڪ ان لاءِ مون کي منهنجي بهترين ونٽيز جي قيمت به ملي. ”يورپين جو خيال هو ته اهي اسان کي ڳئون ٿا ڏين جڏهن انهن کي اسان جي گئس جي ضرورت نه رهي، پر هاڻي انهن کي ڏسو. مون ڪڏهن به تصور نه ڪيو هو ته روس زراعت ذريعي تاريخ ۾ پنهنجي جاءِ ٻيهر حاصل ڪندو، پر هتي اسان آهيون. هن وڌيڪ شراب پيتو، ۽ پوءِ شامل ڪيو، ”توهان کي خبر آهي، مون کي هن آڪٽوبر ۾ زيورخ ۾ عالمي موسمياتي فورم ۾ شرڪت جي دعوت ڏني وئي آهي.

”ڪيڏو وڏو اعزاز، صاحب. ڇا توهان ڳالهائي رهيا آهيو؟ ٿي سگهي ٿو انهن جيو-انجنيئرنگ منصوبن جي باري ۾ جنهن بابت اولهه تازو ڳالهائي رهيو آهي؟

”مان ايسٽ ايشين ڪلائميٽ نارملائيزيشن ڪميٽي تي پينلسٽ ٿي ويندس. پر تنهنجي ۽ منهنجي وچ ۾، ڪا به معمولي ڳالهه نه ٿيندي. موسم تبديل ٿي چڪي آهي ۽ دنيا کي ان سان تبديل ٿيڻ گهرجي. جيڪڏهن اهي دنيا جي گرمي پد کي 1990 جي اوسط تائين واپس آڻيندا، اسان پنهنجي زرعي زمينون سياري ۾ واپس وڃائي ڇڏينداسين. اسان جي معيشت خراب ٿي ويندي.

سادوفسڪي پنهنجو ڪنڌ جهڪائي ڇڏيو. ”نه، روس هاڻي مضبوط آهي. يورپين کي اسان جي کاڌي جي ضرورت آهي. چينين کي پنهنجي پناهگيرن لاءِ اسان جي زمين جي ضرورت آهي. ۽ انهن جي ٻنهي پئسن سان اسان جي کيسي ۾ قطارون لڳل آهن ، اسان ڪافي وزير خريد ڪري سگهون ٿا ته ڪنهن به ووٽ کي بلاڪ ڪرڻ لاءِ آمريڪن جي ڪوشش کي دنيا جي درجه حرارت کي گهٽائڻ جي ڪوشش.

ارينا جو ڪانٽو هن جي پليٽ تي کلڻ لڳو. هوءَ اُٿي بيٺي، هن جون اکيون وڏيون، کاٻو هٿ هن جي سُويل پيٽ کي جهلي رهيو آهي. ”معاف ڪجو، انسپيڪٽر،“ هوءَ وري ڪمري مان نڪري وئي.

سادوفسڪي مون ڏانهن نهاريو. ”پريشان نه ٿيو، منهنجي زال ساڳي هئي جڏهن هن کي اسان جا ٻار هئا. هن جي پيٽ جي ماپ مان، مون کي پڪ آهي ته توهان جو ٻار هڪ صحتمند هوندو. ڇا توهان کي خبر آهي ته اهو ڇوڪرو آهي يا ڇوڪري؟

"هڪ ڇوڪرو. اسان هن کي نالو ڏئي رهيا آهيون، الڪسي. هو اسان جو پهريون هوندو. اسان ڪافي عرصي کان ڪوشش ڪري رهيا آهيون، اهو يقين ڪرڻ مشڪل آهي ته اهو هن ڀيري ٿيڻ وارو آهي.

”جيترو توهان وٽ هجي، بوگدان. روس کي وڌيڪ ٻارن جي ضرورت آهي، خاص طور تي اهي سڀئي چيني هتي آباد آهن. هو پنهنجي خالي ٿيل پيالي کي ڊائننگ نوڪر ڏانهن وڌائيندو آهي ته جيئن وري ٻيهر ڀرجي.

"يقيناً. ارينا جي صحتياب ٿيڻ بعد، اسان کي اميد آهي ته-“

ڊائننگ روم جا دروازا کُلي ويا جيئن دائي اندر آئي. ”مسٽر. بوگدان، تنهنجي زال مزدوري ۾ آهي! مون کي توهان جي اچڻ جي ضرورت آهي.

”ها! تون ڏس، مون توکي چيو هو ته مان سٺي قسمت آڻيندس. سادوفسڪي دل ئي دل ۾ کليو ۽ ماني کائڻ واري نوڪر جي هٿ مان شراب جي بوتل کسي ورتي. ”وڃ، مان ٻنھي لاءِ پيئندس!

***

”پش، مسز ارينا! دٻايو!”

مان غسل خاني جي دروازي کان ٻاهر بيڊ روم ۾ انتظار ڪرڻ لڳس. ارينا جي رڙ، دردناڪ ڇڪتاڻ ۽ دائي جي چاڪ بورڊ جي تلفظ جي وچ ۾، مان ان ننڍڙي ڪمري ۾ هنن سان گڏ رهي نه سگهيس. اسان ان لاءِ گهڻو انتظار ڪيو. آخرڪار هڪ پٽ جيڪو منهنجو نالو رکي، ڪو منهنجو نالو رکي، جيڪو مون ٺاهيو آهي اهو سڀ ورثي ۾ آڻي.

ارينا جي رڙ بند ٿيڻ ۾ ڪلاڪ گذري ويا. ٿوري دير کان پوءِ، هڪ ٻار جي روئڻ خاموشي کي ٽوڙي ڇڏيو. اليڪسي.

پوء مون کي ارينا ٻڌو. هوءَ کلندي هئي، پر اُها هڪ بزدل کلڻ هئي.

مون واش روم جو دروازو کوليو ته ارينا کي رت جي پاڻيءَ جي ٽب ۾ ويٺي ڏٺو، سندس چهرو پسين ۽ اطمينان سان ڍڪيل هو. هوءَ هڪ لمحي لاءِ مون ڏانهن ڏسندي رهي، پوءِ اڃا به زور سان کلڻ لڳي. دائي خاموشيءَ سان، ٿڙڪندي، ٻار کي پنهنجي جسم سان مضبوطيءَ سان جهلي رهي هئي.

"هي ڪيئن آهي؟ منهنجو ٻار، اليڪسي.

دائي مون ڏانهن نهاريو، سندس اکين ۾ خوف ڀرجي آيو. ”مسٽر. بوگدان، صاحب، مان، مان نه ٿو-“

"مون کي منهنجو ٻار ڏيو!" مون اليڪسي کي هن جي هٿن مان ڪڍي ڇڏيو. ارينا جي کلڻ بند ٿي وئي. مون اليڪسيءَ جي منهن تان توليه هٽائي ڇڏيو. پوءِ ڏٺم. هن جون اکيون....

"توهان سوچيو ته مون کي خبر ناهي؟" ارينا چيو، هن جو چهرو غضب سان روشن آهي، هن جي نڙيءَ مان رت ٽمي رهيو آهي. ”تون سمجهين ٿو ته مان بيوقوف آهيان؟ ته مان نه ڳوليان ها؟

”ائين نه، ارينا. هي، تون اهو ڪيئن ڪري سگهين ٿو؟”

”مان سڀ ڪجهه کڻي رهيو آهيان، بوگدان. سڀ ڪجهه!”

"WHO؟ ڪنهن سان!” ٻار رڙيون ڪرڻ لڳو. دائي هن تائين پهچڻ جي ڪوشش ڪئي، پر مون هن کي فرش تي لاٿو. ”پيءُ ڪير آهي؟

ارينا غسل مان اٿي بيٺي، سندس جسم رت ۾ رنگجي ويو. ”تنهنجي ڪنواري جي مڙس کان سواءِ ٻيو ڪير آهي.

منهنجي اندر ۾ هڪ چريو غضب وڌي ويو جيئن آئون غسل خاني مان ٻاهر نڪتس.

"مان سڀ ڪجهه وٺي رهيو آهيان، بوگدان!" ارينا رڙ ڪئي.

مان ڀڄندي گھر کان هيٺ گيراج ۾ ويس. مون ٻار کي جيپ جي مسافرن واري سيٽ تي ويهاريو، پوءِ ويجھي لاڪر ڏانھن ڊوڙيو. ٿوري دير کان پوءِ پن کي دٻايو ۽ مون پنهنجي شڪار واري رائفل کي ٻاهر ڪڍيو.

جيپ فارم جي سروس روڊ تي ڪري پئي. ٻارڙيءَ سڄي سواريءَ کي رڙيون ڪري ڇڏيون، ۽ ڀر وارن ٻنين ۾ ڪم ڪندڙ هارين کي ڇرڪائيندڙ نگاهه سان ڏٺو. ان ۾ گهڻو وقت نه لڳو ته مان اسٽوريج جي گودام تائين پهچان. مون پٺيءَ واري سيٽ تان رائفل کسي ۽ اندر گھڙيس.

”سائين! تو ڪٿي آهين؟ سوين! مون کي خبر آهي ته تون هتي آهين.” مان ٻج جي ٿلھين ۽ زرعي اوزارن جي ھيٺان ھيٺ لھي رھيو ھوس، جيڪي ٽن ماڳن جي اونچائي تي رکيل ھوندا ھئا، تيستائين ھڪ گلي کان پوءِ، تيستائين مون کيس ڏٺو ھو. هوءَ بارن جي ڏکڻ اوڀر ڪنڊ ۾ خاموش بيٺي رهي. ”سائين! هو ڪٿي آهي؟"

هوءَ خاموشيءَ سان ڏسڻ کان ٻاهر ۽ پٺئين گلي ۾ وڃي ٿي. مان هن جي پٺيان لڳس، ڪنڊ موڙي ۽ هو اتي آهي.

”منهنجو پٽ ڪيئن آهي؟ هن ٿڌو ساهه ڀري پڇيو.

مون پنهنجي رائيفل ڪڍي، ٽرگر کي آڱر ڏني، مقصد ورتو، پوءِ منجمد ٿي ويس. درد ۾ گهٻرائجي رهيو هو. مان اڳتي وڌيس جيئن بليڊ منهنجي رڳن جي وچ ۾ ڌڪيو ويو. بندوق منهنجي پاسي ۾ ڪري پئي جيئن مون کي منهنجي پاسي ۾ پڪڙيو.

سوين پٺيءَ کان مون تي زور ڀريو، سندس آزاد ھٿ منھنجي ڳلي ۾ ويڙھيل، ھن جا چپ منھنجي ڪنن وٽ بيٺا ھئا. ”جڏهن تنهنجي حياتي ختم ٿي وڃي، تڏهن ڄاڻو ته مان توکي تنهنجي وات ۾ دفن ڪري ڇڏيندس.

*******