Ένα αστάρι για την εκ νέου ανάπτυξη των ανθρώπινων άκρων

Παραδείγματα αναγέννησης αφθονούν στο ζωικό βασίλειο: οι σαύρες και οι σαλαμάνδρες αναγεννούν άκρα και ουρές συνεχώς, όπως και για τους αστερίες. https://blogs.scientificamerican.com/guest-blog/regeneration-the-axolotl-story/

Τα Planaria είναι ακόμη και διαβόητοι (και ίσως απρόθυμοι) συμμετέχοντες για πειράματα ανάπτυξης δύο κεφαλιών (https://www.youtube.com/watch?v=roZeOBZAa2Q). Όχι ότι θέλουμε να έχουμε δύο κεφάλια, αλλά γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξαναγεννήσουν τα χαμένα όργανα, τα χέρια ή τα πόδια; 

Ενώ ορισμένα από τα κύτταρα του σώματός μας έχουν αναγεννητική ικανότητα - επουλώνει το δέρμα, την επένδυση του εντέρου μας, το συκώτι μας - το κάνουν με περιορισμένο τρόπο. Η κλασική πίστη στη βιολογία είναι ότι όσο πιο εξειδικευμένη είναι η λειτουργία του κυττάρου ή του ιστού, τόσο μικρότερη είναι η ικανότητά του να αναγεννηθεί. Καθώς οι άνθρωποι ανεβαίνουν πολύ στην εξελικτική σκάλα, πολλά από τα κύτταρά μας έχουν περάσει το σημείο διαφοροποίησης χωρίς επιστροφή: μπορεί να μεγαλώσετε μερικά από τα μαλλιά σας πίσω, αλλά ένα κομμένο δάχτυλο παραμένει κούτσουρο.

Η αυξανόμενη γνώση μας σχετικά με τα βλαστοκύτταρα —και η δυνατότητά τους να διαφοροποιηθούν— έχουν κάνει πιο περίπλοκη δυνατότητα αναγέννησης ιστών. Στην πραγματικότητα, ο Δρ Levin στο έργο του έχει αποδείξει ότι τα βιοηλεκτρικά σήματα πυροδοτούν τη διαφοροποίηση των κυττάρων και των ιστών. Διαβάστε για την επιτυχία του στην ηλεκτρικά διεγερτική αναγέννηση σε αμφίβια: https://www.popsci.com/body-electrician-whos-rewiring-bodies

Ένα χέρι ή ένα πόδι είναι ένας περίπλοκος συνδυασμός δέρματος, οστών, μυών, νευρικών και αγγειακών ιστών που έχουν όλες διαφορετικές λειτουργίες. Το κόλπο είναι να βρούμε τα σωστά σήματα για να διεγείρουμε το σωστό προγονικό κύτταρο κατά την ανάπτυξη σε αυτές τις συγκεκριμένες δομές.

Μόλις ξεκλειδωθούν αυτά τα σήματα, το εναπομείναν εμπόδιο είναι πώς να συνεχίσουμε αυτή τη διαδικασία—και αυτό περιλαμβάνει την εξουδετέρωση των δικών μας έμφυτων διεργασιών θεραπείας. Όταν το σώμα αισθάνεται τραυματισμό, προσπαθεί να καλύψει τυχόν εκτεθειμένες περιοχές ρίχνοντας κολλαγόνο στην περιοχή που τελικά γίνεται ουλώδης ιστός. Αυτό μπορεί να είναι αποτελεσματικό στο κλείσιμο της πληγής, αλλά οδηγεί την τραυματισμένη περιοχή σε μια μη λειτουργική μοίρα.

Μια λύση είναι να διατηρήσετε την περιοχή «επούλωσης» σε ένα ερμητικό περιβάλλον όπου ευνοεί την ανάπτυξη των ιστών. Η διατήρηση του αναπτυσσόμενου άκρου σε αυτό το φορητό «λουτρό με θρεπτικά συστατικά» προάγει τη διαδικασία επούλωσης ενώ το διατηρεί προστατευμένο από μόλυνση ή τραυματισμό. 

Αυτό το θεωρητικό μοντέλο έχει προταθεί: https://www.popsci.com/how-to-grow-an-arm