Kepunyaan sektor runcit bermakna syarikat ini akan terjejas secara langsung dan tidak langsung oleh beberapa peluang dan cabaran yang mengganggu sepanjang dekad akan datang. Walaupun diterangkan secara terperinci dalam laporan khas Quantumrun, aliran mengganggu ini boleh diringkaskan di sepanjang perkara umum berikut:

*Pertama sekali, saluran omni tidak dapat dielakkan. Bata dan mortar akan bergabung sepenuhnya menjelang pertengahan 2020-an ke tahap di mana sifat fizikal dan digital peruncit akan melengkapkan jualan masing-masing.
*E-dagang tulen sedang mati. Bermula dengan aliran klik kepada batu bata yang muncul pada awal 2010-an, peruncit e-dagang tulen akan mendapati bahawa mereka perlu melabur di lokasi fizikal untuk mengembangkan hasil dan bahagian pasaran mereka dalam niche masing-masing.
*Peruncitan fizikal adalah masa depan penjenamaan. Pembeli masa depan ingin membeli-belah di kedai runcit fizikal yang menawarkan pengalaman membeli-belah yang mudah diingati, boleh dikongsi dan mudah digunakan (didayakan teknologi).
*Kos marginal untuk menghasilkan barangan fizikal akan mencecah hampir sifar menjelang akhir 2030-an disebabkan oleh kemajuan ketara yang akan datang dalam pengeluaran tenaga, logistik dan automasi. Akibatnya, peruncit tidak lagi akan dapat bersaing secara berkesan antara satu sama lain pada harga sahaja. Mereka perlu memfokus semula pada jenama—untuk menjual idea, lebih daripada sekadar produk. Ini kerana dalam dunia baru yang berani ini di mana sesiapa sahaja boleh membeli apa sahaja, bukan lagi pemilikan yang akan memisahkan yang kaya daripada yang miskin, ia adalah akses. Akses kepada jenama dan pengalaman eksklusif. Akses akan menjadi kekayaan baharu masa depan menjelang akhir 2030-an.
*Menjelang akhir 2030-an, apabila barangan fizikal menjadi banyak dan cukup murah, ia akan lebih dilihat sebagai perkhidmatan daripada kemewahan. Dan seperti muzik dan filem/televisyen, semua runcit akan menjadi perniagaan berasaskan langganan.
*Teg RFID, teknologi yang digunakan untuk menjejaki barangan fizikal dari jauh (dan teknologi yang telah digunakan oleh peruncit sejak tahun 80-an), akhirnya akan kehilangan pengehadan kos dan teknologinya. Akibatnya, peruncit akan mula meletakkan tag RFID pada setiap item individu yang mereka ada dalam stok, tanpa mengira harga. Ini penting kerana teknologi RFID, apabila digabungkan dengan Internet of Things (IoT), ialah teknologi yang membolehkan, membolehkan kesedaran inventori dipertingkat yang akan menghasilkan rangkaian teknologi runcit baharu.