Onsterfelijkheid nastreven: waarom 'cyborgs' de soort van de toekomst zijn

Technologie heeft een lange weg afgelegd om te zijn waar het nu is. Om de zaken in perspectief te plaatsen, haalt u uw smartphone tevoorschijn en ontleedt u deze even visueel. Let op het gewicht, de interface, het ontwerp en het feit dat hij goed in je zak past of comfortabel in de palm van je hand past. Dit kleine apparaatje, geloof het of niet, is miljoenen keren sterker dan de meest geavanceerde computers die NASA in de jaren zestig had. Dit getuigt van de snelheid waarmee de wereld technologisch vooruitgaat, maar ook van de enorme inspanningen en investeringen in de industrie. 

In naam van snelheid en efficiëntie 

Elk jaar worden onze computers en apparaten kleiner en handiger om aan de behoeften van de consument te voldoen. In de loop van 25 jaar zullen de consument en zijn behoeften meer evolueren dan ooit tevoren in de vorige eeuw, grotendeels als gevolg van de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie.  

Dit is een tijdlijn van gebeurtenissen die leiden tot de onvermijdelijke samensmelting van het organische en het cybernetische. Cyborgs, een afkorting van cybernetische organismen en door de OED gedefinieerd als “een persoon wiens fysieke toleranties of capaciteiten worden uitgebreid tot voorbij de normale menselijke beperkingen door een machine of een andere externe instantie die het functioneren van het lichaam wijzigt; een geïntegreerd mens-machinesysteem”, zal het augmented face van de toekomst zijn. Deze technologie is gebouwd met de bedoeling ons slimmer, gezonder en productiever te maken. We hebben al vergelijkbare vorderingen gezien in protheses die zijn gegaan van rigide, ledematen-look-a-likes, naar gecompliceerde elektronica die hersenpatronen kan lezen en interpreteren om het natuurlijke gedrag van benen, handen en armen effectiever te simuleren.  

Naarmate protheses nog geavanceerder worden, zullen ook de mogelijkheden ervan binnen het menselijk lichaam en de interfaces die ze aansturen. "De komende 20 jaar zullen deze laatste 20 jaar alleen maar verbleken," zegt Kevin Kelly, futurist en oprichter en hoofdredacteur van het tijdschrift Wired, wanneer hem wordt gevraagd naar de toekomst van biocybertechnologie. "We staan ​​nog maar aan het begin van het begin van al dit soort veranderingen. Er is een gevoel dat alle grote dingen zijn gebeurd, maar relatief gezien is er nog niets groots gebeurd," hij zegt. Dit soort woorden worden herhaald in de branche door vooraanstaande professionals en analisten. We staan ​​aan de vooravond van een 'oerknal' in deze niche, maar worden binnenkort de mainstream-industrie. 

Het heden en de toekomst van cyborgs 

 Onder de algemene bevolking lijken cyborgs nog steeds alleen relevant te zijn als het gaat om popcultuur en entertainment. We lijken het idee te hebben dat cyborgs en de meeste robotfenomeen zijn gereserveerd voor films als 'The Terminator' of 'Robo-Cop'. Wat de meeste mensen niet weten, is dat cybernetische organismen al steeds vaker voorkomen, waarbij sommige toepassingen van deze technologieën leiden tot veelzijdige groei in hun respectieve vakgebieden.  

Gevallen zoals Toyota's EEG-rolstoel, die elektronisch wordt bestuurd via de geest van de gebruiker in plaats van met hun handen of armen, of de introductie door professor Kevin Warwick van Coventry University van ultrasone apparaten in het lichaam om extra menselijke zintuigen te creëren, zijn slechts een microkosmos van de eindeloze mogelijkheden. van deze technologieën wanneer erin wordt geïnvesteerd en ze beter worden begrepen. 

De toekomst van cyborgs kan ervoor zorgen dat uw cybernetische systemen autonoom alledaagse en ondergeschikte rollen uitvoeren, of onze biologie reguleren tot een hogere "ziekenhuisachtige" standaard. Dit roept echter wel de vraag op, in welke mate bemoeien wij ons met “gods werk?” Hoeveel cybernetische augmentatie is er nodig voordat we de drempel overschrijden van wat het is om mens te zijn? Is het najagen van halfgod-onsterfelijkheid goed voor de psyche, of alleen voor de portemonnee van de marktleiders en belanghebbenden? 

Inherente risico's + tegenvallers 

 Het rijk van kunstmatige intelligentie gaat hand in hand met het idee om de toekomstige mens te vergroten en te versterken met technologische veranderingen. De belangrijkste zorg tot nu toe in onze duik in de AI-industrie, is hoe het bewustzijn zal worden gecontroleerd wanneer het aan zichzelf wordt overgelaten. Hoe monitoren we het bewustzijn van machines met onze geest, als we onze eigen biologische niet volledig begrijpen? Hoe implanteren we technologie met bewustzijn en intelligentie, in een ander mens met bewustzijn en intelligentie, en hoe beoordelen we de waarden van elk? 

Het veranderen van een mens om tegemoet te komen aan steeds meer kenmerken van een cyborg, omvat het gebruik van machines die zichzelf controleren. De hele aantrekkingskracht van deze technologie is de hands-off, autonome benadering om het dagelijks leven te vereenvoudigen. Zie het als een biologische app. Als we deze programma's 24/7 zouden moeten updaten en monitoren, zouden ze hun aantrekkingskracht en uiteindelijk hun doel verliezen.  

Daarom kan dit heel goed een grote fout zijn bij het creëren van cybernetische mensen met behulp van AI-systemen. In 2009 meldde een in Zwitserland uitgevoerd onderzoek dat robots in feite kunnen liegen wanneer ze worden geconfronteerd met een zelfbehoudcrisis. De robots waren geprogrammeerd om middelen te verzamelen en wanneer ze geconfronteerd werden met de stress van steeds schaarser wordende middelen, zouden ze proberen meer middelen te verzamelen. Met de mogelijkheid voor een eenvoudig geïsoleerd programma om een ​​overlevingsinstinct te tonen, kunnen de toegenomen maatregelen om de apparaten die we mogelijk bij ons lichaam zouden kunnen hebben te controleren, gewoon te veel gedoe zijn om grip te krijgen bij de consument. We kunnen het aan als we een bevroren app moeten sluiten en opnieuw op onze telefoons moeten installeren, maar kunnen we het ons veroorloven om in dezelfde termen aan ons lichaam te denken? 

Het breekpunt? 

 De 'singulariteit' is een term die wordt gebruikt om een ​​punt in de tijd te beschrijven waarop collectieve machine-intelligentie niet alleen onze eigen intelligentie zal vervangen, maar de gecombineerde intelligentie van de wereld. "Singularity zou per definitie betekenen dat de machines slimmer zijn dan wij, en in hun wijsheid nieuwe technologieën kunnen innoveren," zegt Marvin Ammori, Amerikaanse innovatieadvocaat, vooral bekend vanwege zijn werk op het gebied van netwerkneutraliteit en internetvrijheid. Het bereiken van de climax van de singulariteit kan het potentieel voor een van twee dingen betekenen. Ten eerste gaat de mensheid en wat het betekent om mens te zijn verloren en worden de sleutels van de wereld overgedragen aan machines en de hoogste vormen van AI. Ten tweede bereiken we een perfecte harmonie tussen mens en machine, bewuste en onbewuste gedachte, en stijgen we op naar een onsterfelijke status als halfgod. Het is moeilijk voor te stellen wat waarschijnlijker is, voor zowel de gemiddelde persoon als de futurist.