Οι υγειονομικές και κοινωνικές συνέπειες των πολιτικών οικογενειακής ιατρικής άδειας στις Ηνωμένες Πολιτείες

Οι οικογενειακές ιατρικές άδειες, και συγκεκριμένα η άδεια μητρότητας/πατρότητας, είναι ένα θέμα ανησυχίας που έχει ξεθωριάσει μέσα και έξω από τα πολιτικά μέσα ενημέρωσης όσον αφορά την κάλυψη και τη δημοτικότητά της. Το τελευταίο κομμάτι της σημαντικής νομοθεσίας σχετικά με το θέμα που ψηφίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες υπογράφηκε από τον Μπιλ Κλίντον και ονομαζόταν βολικά ο νόμος για την οικογενειακή και ιατρική άδεια του 1993.  

Σύμφωνα με έγγραφο που δημοσιεύθηκε από το Υπουργείο Εργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ο νόμος δεν υποχρεώνει τους εργοδότες να παρέχουν άδεια μετ' αποδοχών. Ωστόσο, δίνει εντολή στους εργοδότες να προσφέρουν «προστατεύεται από την εργασία» άδεια άνευ αποδοχών για δικαιούχους υπαλλήλους (όπως καθορίζεται από ορισμένο αριθμό ωρών εργασίας ανά έτος). Αυτοί οι εργαζόμενοι λαμβάνουν την άδεια άνευ αποδοχών “έως 12 εβδομάδες”, είναι βέβαιοι ότι θα μπορέσουν να διατηρήσουν την ασφάλιση υγείας που χορηγεί ο εργοδότης και να επιστρέψουν στην ίδια δουλειά τους. Το ίδιο έγγραφο αναφέρει ότι «Οι πόροι και η υποστήριξη που διατίθενται στα βρέφη μπορεί να έχουν κρίσιμες και μερικές φορές μόνιμες επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία τους. Στα πρώτα χρόνια της ζωής, τα παιδιά βιώνουν ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος (Shonkoff and Phillips 2000) και σχηματίζουν σημαντικούς κοινωνικούς δεσμούς με τους φροντιστές τους (Schore 2001).   

Όταν ένα μωρό γεννιέται, έχει ήδη σχεδόν όλους τους νευρώνες που θα έχουν ποτέ σε όλη τους τη ζωή. Ο εγκέφαλός τους διπλασιάζεται σε μέγεθος τον πρώτο χρόνο και στην ηλικία των τριών έχει φτάσει το 80 τοις εκατό του όγκου του ενήλικα. Οι ειδικοί στην ανάπτυξη του παιδιού και οι ερευνητές έχουν αποδείξει ότι το περιβάλλον των πρώτων χρόνων ενός παιδιού μπορεί να έχει αποτελέσματα που διαρκούν μια ζωή. Είναι εύλογο να σκεφτούμε ότι ίσως η οικογενειακή μας άδεια που δεν υπερβαίνει τις δώδεκα εβδομάδες μπορεί να είναι πολύ μικρή για τις μαμάδες και τους μπαμπάδες και όλους τους άλλους φροντιστές στο μεταξύ, όταν, σύμφωνα με το Urban Child Institute, είναι η πιο σημαντική περίοδος ανάπτυξης στη διάρκεια της ζωής ενός παιδιού. είναι από τη σύλληψη έως την ηλικία των τριών.  

Εκτός από το γεγονός ότι η μεγαλύτερη άδεια μητρότητας είναι πιο ωφέλιμη για την υγεία των βρεφών στο τρέχον στάδιο και σε όλη τους τη ζωή, ερευνητικές μελέτες έχουν δείξει «ότι οι γυναίκες που λαμβάνουν μεγαλύτερη άδεια μητρότητας (δηλαδή μεγαλύτερη από 12 εβδομάδες συνολικής άδειας) αναφέρουν λιγότερα συμπτώματα κατάθλιψης, μείωση της σοβαρής κατάθλιψης και, όταν η άδεια πληρώνεται, βελτίωση της συνολικής και ψυχικής υγείας[…]  

Έχοντας αυτό κατά νου, και αφού εξετάσουμε τις πολιτικές οικογενειακής ιατρικής άδειας διαφόρων άλλων εθνών, είναι σημαντικό να εξετάσουμε το ενδεχόμενο προώθησης της αλλαγής στον τρόπο με τον οποίο ενθαρρύνουμε τους εργαζόμενους άνδρες και γυναίκες να καλλιεργούν το χρόνο που αφιερώνουν με τα νεογέννητα και τα μικρά παιδιά τους. Εάν οι πάροχοι φροντίδας είναι αγχωμένοι οικονομικά ή επειδή απλώς δεν μπορούν να έχουν ελεύθερο χρόνο για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των παιδιών τους, μπορεί να προκύψουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία και τις κοινωνικές συνέπειες.