کاشت مغزی تزریقی برای حل معمای آلزایمر

دانشمندان دانشگاه هاروارد اخیراً دستگاهی اختراع کرده‌اند ─ نوعی تراشه مغزی ─ که ممکن است ما را یک قدم به درک کامل تعامل نورون‌ها و چگونگی ترجمه این نورون‌ها به فرآیندهای شناختی بالاتر مانند احساسات و فکر نزدیک‌تر کند. مهم‌تر از همه، این تحقیق ممکن است کلید کشف سرانجام راز بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون را داشته باشد.  

مقاله مربوط به ایمپلنت که در Nature Nanotechnology منتشر شده است، پیچیدگی‌های ایمپلنت را تشریح می‌کند: یک توری پلیمری نرم که با قطعات الکترونیکی پوشانده شده است، که وقتی به مغز موش تزریق می‌شود، مانند تار باز می‌شود و خود را در بین می‌چسبد و در هم می‌پیچد. شبکه ای از نورون ها از طریق این تزریق می توان فعالیت های عصبی را ردیابی، نقشه برداری و حتی دستکاری کرد. ایمپلنت‌های مغزی قبلی در تطابق مسالمت‌آمیز با بافت مغز مشکل داشتند، اما ویژگی‌های نرم و ابریشم مانند مش پلیمری این مشکل را برطرف کرده است.   

تاکنون این تکنیک تنها روی موش های بیهوش موفق بوده است. حتی اگر ردیابی فعالیت نورون‌ها هنگام بیدار شدن و حرکت موش‌ها پیچیده‌تر می‌شود، این تحقیق شروع امیدوارکننده‌ای برای یادگیری بیشتر در مورد مغز است. به گفته ینس شوئنبورگ (که در این پروژه نقشی نداشت)، استاد علوم اعصاب در دانشگاه لوند سوئد، «پتانسیل بسیار زیادی برای تکنیک‌هایی وجود دارد که می‌توانند فعالیت تعداد زیادی از نورون‌ها را برای مدت طولانی و با حداقل حداقل مطالعه کنند. آسیب." 

مغز عضوی غیرقابل درک و پیچیده است. فعالیت در شبکه های عصبی وسیع مغز سنگ بنای رشد گونه ما را فراهم کرده است. ما خیلی به مغز مدیونیم. با این حال، هنوز چیزهای وحشتناکی وجود دارد که ما واقعاً از شگفتی هایی که از طریق این توده گوشت 3 پوندی بین گوش هایمان به دست می آید، نمی دانیم.