Wanneer zal de aarde echt eindigen?

Het einde van de aarde en het einde van de mensheid zijn twee afzonderlijke concepten. Er zijn slechts drie dingen die het leven op aarde kunnen vernietigen: een asteroïde van voldoende grootte raakt de planeet, de zon zet uit tot een rode reus, waardoor de planeet verandert in een gesmolten woestenij, of een zwart gat verovert de planeet.

Het is echter belangrijk op te merken dat deze mogelijkheden hoogst onwaarschijnlijk zijn; tenminste, niet in ons leven en de komende generaties. In de afgelopen maanden beweerden Oekraïense astronomen bijvoorbeeld dat een gigantische asteroïde, genaamd 2013 TV135, de aarde zou raken op 26 augustus 2032, maar NASA ontkrachtte later deze hypothese door te zeggen dat er een zekerheid van 99.9984 procent is dat het de baan van de planeet zal missen. aangezien de kans op een inslag op de aarde 1 op 63000 is.

Bovendien zijn deze uitkomsten niet in onze handen. Zelfs als het waarschijnlijk is dat een asteroïde de aarde treft, dat de zon haar verteert of dat een zwart gat haar opslokt, is er absoluut niets in onze macht om dergelijke resultaten te voorkomen. Omgekeerd, hoewel er minder dan een handvol redenen zijn voor het einde van de aarde, zijn er talloze, meer Waarschijnlijk mogelijkheden die kunnen vernietigen mensheid op aarde zoals wij die kennen. En we kunnen ze voorkomen.

Deze ineenstorting werd door het wetenschappelijke tijdschrift Proceedings of the Royal Society beschreven als een "geleidelijke ineenstorting [als gevolg van] hongersnoden, epidemieën en tekorten aan middelen [die] een desintegratie van de centrale controle binnen naties veroorzaken, samen met verstoringen van de handel en conflicten." over steeds meer schrikwekkende benodigdheden". Laten we elke plausibele theorie grondig bekijken.

De hele fundamentele structuur en aard van onze samenleving is in gebreke

Volgens een nieuwe studie geschreven door Safa Motesharrei, toegepast wiskundige van het National Socio-Environmental Synthesis Centre (SESYNC) en een team van natuurlijke en sociale wetenschappers, zal de beschaving nog maar een paar decennia duren voordat “alles wat we weten en dierbaar zijn instort. ”.

Het rapport wijt het einde van de beschaving aan de fundamentele structuur en aard van onze samenleving. De ondergang van maatschappelijke structuren zal volgen wanneer de factoren voor de ineenstorting van de samenleving – bevolking, klimaat, water, landbouw en energie – samenkomen. Deze convergentie zal volgens Motesharrei resulteren in het "uitrekken van hulpbronnen als gevolg van de druk op de ecologische draagkracht" en de "economische gelaagdheid van de samenleving in [rijk] en [arm]".

De rijken, bedacht als de "Elite", beperken de middelen die toegankelijk zijn voor de armen, ook wel bekend als de "Massa's", die op hun beurt een teveel aan middelen voor de rijken achterlaten dat hoog genoeg is om ze onder druk te zetten (overmatig gebruik). Dus, met het beperkte gebruik van hulpbronnen, zal de achteruitgang van de massa veel sneller plaatsvinden, gevolgd door de ondergang van de elites, die, aanvankelijk florerend, uiteindelijk ook zullen bezwijken voor instorting.

Technologie is in gebreke

Bovendien beweert Motesharrei dat technologie de beschaving verder zal verdoemen: “Technologische verandering kan de efficiëntie van het gebruik van hulpbronnen verhogen, maar het heeft ook de neiging om zowel het verbruik van hulpbronnen per hoofd van de bevolking als de schaal van de ontginning van hulpbronnen te verhogen, zodat, zonder beleidseffecten, de toename van consumptie compenseert vaak de verhoogde efficiëntie van het gebruik van hulpbronnen”.

Daarom houdt dit speculatieve worstcasescenario een plotselinge ineenstorting in als gevolg van hongersnood of een ineenstorting van de samenleving als gevolg van overconsumptie van natuurlijke hulpbronnen. Dus wat is de remedie? De studie roept op tot de erkenning van de dreigende catastrofe door de rijken en de herstructurering van de samenleving in een meer rechtvaardige regeling.

Economische ongelijkheid is nodig om een ​​eerlijkere verdeling van hulpbronnen te garanderen en het verbruik van hulpbronnen te verminderen door minder hernieuwbare hulpbronnen te gebruiken en de bevolkingsgroei te verminderen. Dit blijkt echter een lastige uitdaging. De menselijke bevolking neemt voortdurend toe in een alarmerend tempo. Bij ongeveer 7.2 miljard mensen volgens de World Popular Clock vindt er elke acht seconden één geboorte plaats op aarde, waardoor de vraag naar producten en diensten toeneemt en er meer afval en uitputting van hulpbronnen ontstaat.

In dit tempo zal de wereldbevolking tegen 2.5 naar verwachting met 2050 miljard toenemen. En sinds vorig jaar gebruiken mensen meer hulpbronnen dan de aarde kan aanvullen (het niveau van hulpbronnen dat nodig is om de mensheid te ondersteunen is nu ongeveer 1.5 aardbol, een stijging tot 2 aardes vóór het midden van deze eeuw) en de verdeling van hulpbronnen is duidelijk ongelijk en is dat al enige tijd.

Neem de gevallen van de Romeinen en de Maya's. Historische gegevens laten zien dat de opkomst en ineenstorting van beschavingen een terugkerende cyclus is: “De val van het Romeinse rijk en de even (zo niet meer) geavanceerde Han-, Mauryan- en Gupta-rijken, evenals zoveel geavanceerde Mesopotamische rijken, zijn allemaal getuigenis van het feit dat geavanceerde, geavanceerde, complexe en creatieve beschavingen zowel kwetsbaar als vergankelijk kunnen zijn”. Bovendien beweert het rapport dat "historische ineenstortingen mochten plaatsvinden door elites die zich niet bewust lijken te zijn van het catastrofale traject". De uitdrukking, de geschiedenis zal zich zeker herhalen, is ongetwijfeld passend en hoewel de waarschuwingssignalen duidelijk zijn, worden ze onopgemerkt door onwetendheid, naïviteit of om welke andere reden dan ook.

Een reeks milieuproblemen, waaronder de wereldwijde klimaatverandering, is debet

Wereldwijde klimaatverandering is ook een toenemend probleem. Deskundigen in een Proceedings of the Royal Society-artikel vrezen dat escalerende klimaatverstoring, oceaanverzuring, oceanische dode zones, uitputting van grondwater en uitsterven van planten en dieren ook aanjagers zijn van de aanstaande ineenstorting van de mensheid.

De bioloog van de Canadian Wildlife Service, Neil Dawe, wijst erop dat “economische groei de grootste vernietiger van de ecologie is. De mensen die denken dat je een groeiende economie en een gezond milieu kunt hebben, hebben het mis. Als we ons aantal niet verminderen, zal de natuur het voor ons doen … Alles is erger en we doen nog steeds dezelfde dingen. Omdat ecosystemen zo veerkrachtig zijn, eisen ze niet meteen straf op de dommen”.

Andere studies, bijvoorbeeld door KPMG en het Britse Government Office of Science, zijn het eens met de bevindingen van Motesharrei en hebben eveneens gewaarschuwd dat de convergentie van voedsel, water en energie mogelijk tot crises zou kunnen leiden. Volgens KPMG zijn er tegen 2030 enkele aanwijzingen voor mogelijke gevaren: de voedselproductie zal waarschijnlijk met 50% toenemen om de veeleisende groeiende middenklassebevolking te voeden; Er zal naar schatting een wereldwijde kloof van 40% zijn tussen vraag en aanbod van water; Het internationale Energieagentschap voorspelt een toename van ongeveer 40% in de wereldwijde energie; vraag, gedreven door economische groei, bevolkingsgroei en technologische vooruitgang; Ongeveer 1 miljard mensen zullen in gebieden met waterschaarste leven; De wereldwijde voedselprijzen zullen verdubbelen; Gevolgen van hulpbronnenstress zijn onder meer voedsel- en landbouwdruk, toegenomen vraag naar water, stijgende vraag naar energie, concurrentie om metalen en mineralen, en verhoogd risico van nationalisme; Download het volledige rapport voor meer informatie hier.

Dus hoe zal de aarde eruit zien aan het einde van de beschaving?

In september plaatste NASA een time-lapse-video die laat zien hoe het veranderende wereldwijde klimaat naar verwachting de aarde zal beïnvloeden van nu tot het einde van de 21e eeuw. Om de video te zien, klik hier. Het is essentieel op te merken dat deze theorieën geen afzonderlijke kwesties zijn; ze interageren in twee complexe systemen - de biosfeer en het menselijke sociaal-economische systeem - en de "negatieve manifestaties van deze interacties" zijn de huidige "menselijke hachelijke situatie", gedreven door overbevolking, overconsumptie van natuurlijke hulpbronnen en het gebruik van milieuschadelijke technologieën.