ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ ഉടമ്പടികൾ: സൈബർ ഇടം ഭരിക്കാനുള്ള ഒരു നിയന്ത്രണം

• രചയിതാവ്:
• രചയിതാവിന്റെ പേര്

  Quantumrun ദീർഘവീക്ഷണം
• ജൂൺ 2, 2023

സംസ്ഥാനങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സൈബർ സുരക്ഷാ സഹകരണം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനായി 2015 മുതൽ നിരവധി ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ കരാറുകൾ ഒപ്പുവെച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ ഉടമ്പടികൾ പ്രതിരോധം നേരിട്ടു, പ്രത്യേകിച്ച് റഷ്യയിൽ നിന്നും അതിന്റെ സഖ്യകക്ഷികളിൽ നിന്നും.

ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ കരാറുകളുടെ സന്ദർഭം

2021-ൽ, ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ (UN) ഓപ്പൺ-എൻഡ് വർക്കിംഗ് ഗ്രൂപ്പ് (OEWG) ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര സൈബർ സുരക്ഷാ ഉടമ്പടി അംഗീകരിക്കാൻ അംഗങ്ങളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി. ഇതുവരെ, 150 രേഖാമൂലമുള്ള സമർപ്പണങ്ങളും 200 മണിക്കൂർ പ്രസ്താവനകളും ഉൾപ്പെടെ 110 രാജ്യങ്ങൾ ഈ പ്രക്രിയയിൽ ഏർപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. യുഎന്നിന്റെ സൈബർ സുരക്ഷാ ഗ്രൂപ്പ് ഓഫ് ഗവൺമെന്റൽ വിദഗ്ധർ (GGE) മുമ്പ് ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ പദ്ധതിക്ക് നേതൃത്വം നൽകിയിട്ടുണ്ട്, കുറച്ച് രാജ്യങ്ങൾ മാത്രമേ പങ്കെടുക്കുന്നുള്ളൂ. എന്നിരുന്നാലും, 2018 സെപ്റ്റംബറിൽ, യുഎൻ ജനറൽ അസംബ്ലി രണ്ട് സമാന്തര പ്രക്രിയകൾക്ക് അംഗീകാരം നൽകി: യുഎസ് അംഗീകരിച്ച ജിജിഇയുടെ ആറാം പതിപ്പും റഷ്യ നിർദ്ദേശിച്ച ഒഇഡബ്ല്യുജിയും, ഇത് എല്ലാ അംഗരാജ്യങ്ങൾക്കും തുറന്നിരുന്നു. റഷ്യയുടെ ഒഇഡബ്ല്യുജി നിർദ്ദേശത്തിന് അനുകൂലമായി 109 വോട്ടുകൾ ലഭിച്ചു, സൈബർസ്‌പേസിനായി ചർച്ച ചെയ്യുന്നതിനും മാനദണ്ഡങ്ങൾ രൂപീകരിക്കുന്നതിനുമുള്ള വ്യാപകമായ അന്താരാഷ്ട്ര താൽപ്പര്യം കാണിക്കുന്നു.

പുതിയ അപകടങ്ങൾ, അന്താരാഷ്‌ട്ര നിയമം, ശേഷി വർദ്ധിപ്പിക്കൽ, യുഎന്നിനുള്ളിൽ സൈബർ സുരക്ഷാ പ്രശ്‌നങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യുന്നതിനായി ഒരു റെഗുലർ ഫോറം രൂപീകരണം എന്നിവയിൽ സുസ്ഥിരമായ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ GGE റിപ്പോർട്ട് ഉപദേശിക്കുന്നു. 2015-ലെ GGE കരാറുകൾ, ഉത്തരവാദിത്തത്തോടെ വെബിൽ നാവിഗേറ്റ് ചെയ്യുന്നതിൽ രാജ്യങ്ങളെ സഹായിക്കുന്നതിന് സൈബർ മാനദണ്ഡങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുന്നതിനുള്ള സുപ്രധാന ചുവടുവയ്പ്പായി അംഗീകരിച്ചു. സൈബർ ആക്രമണങ്ങളിൽ നിന്ന് വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെയും മറ്റ് നിർണായക അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളുടെയും സുരക്ഷയെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾ ആദ്യമായി നടന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും, ശേഷി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള വ്യവസ്ഥ വളരെ പ്രധാനമാണ്; OEWG പോലും അന്താരാഷ്ട്ര സൈബർ സഹകരണത്തിൽ അതിന്റെ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞു, കാരണം അതിർത്തികളിലൂടെ ഡാറ്റ നിരന്തരം കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നു, ഇത് രാജ്യത്തിന്റെ നിർദ്ദിഷ്ട അടിസ്ഥാന സൗകര്യ നയങ്ങൾ ഫലപ്രദമല്ലാതാക്കുന്നു.

തടസ്സപ്പെടുത്തുന്ന ആഘാതം

ഈ കരാറിലെ പ്രധാന വാദം ഡിജിറ്റൽ പരിതസ്ഥിതിയുടെ വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സങ്കീർണ്ണതകളെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ അധിക നിയമങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കേണ്ടതുണ്ടോ അതോ നിലവിലുള്ള സൈബർ സുരക്ഷാ നിയമങ്ങൾ അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഗണിക്കേണ്ടതുണ്ടോ എന്നതാണ്. ചൈനയുടെ ചില പിന്തുണയോടെ റഷ്യ, സിറിയ, ക്യൂബ, ഈജിപ്ത്, ഇറാൻ എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ള രാജ്യങ്ങളുടെ ആദ്യ ഗ്രൂപ്പ് ആദ്യത്തേതിന് വേണ്ടി വാദിച്ചു. അതേസമയം, യുഎസും മറ്റ് പാശ്ചാത്യ ലിബറൽ ഡെമോക്രസികളും 2015 ലെ ജിജിഇ ഉടമ്പടിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് നിർമ്മിക്കേണ്ടതെന്നും പകരം വയ്ക്കരുതെന്നും പറഞ്ഞു. പ്രത്യേകിച്ചും, സൈബർസ്‌പേസ് ഇതിനകം തന്നെ അന്താരാഷ്ട്ര നിയമത്താൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നതിനാൽ യുകെയും യുഎസും ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര ഇടപാട് അനാവശ്യമായി കണക്കാക്കുന്നു.

സൈബർസ്‌പേസിന്റെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന സൈനികവൽക്കരണത്തെ എങ്ങനെ നിയന്ത്രിക്കാം എന്നതാണ് മറ്റൊരു ചർച്ച. റഷ്യയും ചൈനയും ഉൾപ്പെടെ നിരവധി സംസ്ഥാനങ്ങൾ സൈനിക സൈബർ പ്രവർത്തനങ്ങളും ആക്രമണാത്മക സൈബർ കഴിവുകളും നിരോധിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് യുഎസും സഖ്യകക്ഷികളും എതിർത്തു. ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ ഉടമ്പടികളിൽ ടെക് സ്ഥാപനങ്ങളുടെ പങ്കാണ് മറ്റൊരു പ്രശ്നം. വർധിച്ച നിയന്ത്രണങ്ങൾക്ക് വിധേയമാകുമെന്ന് ഭയന്ന് പല കമ്പനികളും ഈ കരാറുകളിൽ പങ്കെടുക്കാൻ മടിച്ചു.

ഈ ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ ഉടമ്പടി നാവിഗേറ്റ് ചെയ്യുന്ന ഭൗമരാഷ്ട്രീയ പിരിമുറുക്കം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്. റഷ്യയും ചൈനയും നടത്തുന്ന സ്റ്റേറ്റ് സ്പോൺസർ ചെയ്ത സൈബർ ആക്രമണങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ കവറേജ് ലഭിക്കുമ്പോൾ (ഉദാ, സോളാർ വിൻഡ്‌സ്, മൈക്രോസോഫ്റ്റ് എക്‌സ്‌ചേഞ്ച്), യുഎസും അതിന്റെ സഖ്യകക്ഷികളും (യുകെയും ഇസ്രായേലും ഉൾപ്പെടെ) സ്വന്തം സൈബർ ആക്രമണങ്ങൾ നടത്തി. ഉദാഹരണത്തിന്, പ്രസിഡന്റ് വ്‌ളാഡിമിർ പുടിനുള്ള മുന്നറിയിപ്പായി യുഎസ് 2019 ൽ റഷ്യയുടെ ഇലക്‌ട്രിസിറ്റി ഇൻഫ്രാസ്ട്രക്ചറിൽ ക്ഷുദ്രവെയർ സ്ഥാപിച്ചു. ചൈനീസ് മൊബൈൽ ഫോൺ നിർമ്മാതാക്കളെ അമേരിക്ക ഹാക്ക് ചെയ്യുകയും ചൈനയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ഗവേഷണ കേന്ദ്രമായ സിംഗ്വാ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ ചാരപ്പണി നടത്തുകയും ചെയ്തു. സൈബർ ആക്രമണങ്ങൾ സ്ഥിരമായി ആരംഭിക്കുന്നുവെന്ന് ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന ഏകാധിപത്യ രാജ്യങ്ങൾ പോലും സൈബർസ്‌പേസിൽ ശക്തമായ നിയന്ത്രണങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കാൻ താൽപ്പര്യപ്പെടുന്നത് ഈ പ്രവർത്തനങ്ങളാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ ഉടമ്പടി വിജയമാണെന്നാണ് യുഎൻ പൊതുവെ കണക്കാക്കുന്നത്.

ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ കരാറുകളുടെ വിശാലമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ

ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ കരാറുകളുടെ സാധ്യമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉൾപ്പെടാം: 

• രാജ്യങ്ങൾ അവരുടെ സൈബർ സുരക്ഷാ ഇൻഫ്രാസ്ട്രക്ചറുകൾ നവീകരിക്കുന്നതിനായി അവരുടെ പൊതു, സ്വകാര്യ മേഖലകളെ കൂടുതൽ നിയന്ത്രിക്കുന്നു (ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ സബ്‌സിഡി നൽകുന്നു). 
• സൈബർ സെക്യൂരിറ്റി സൊല്യൂഷനുകളിലും ആക്രമണാത്മക (ഉദാ, സൈനിക, ചാരപ്രവർത്തനം) സൈബർ കഴിവുകളിലും വർദ്ധിച്ച നിക്ഷേപം, പ്രത്യേകിച്ച് റഷ്യ-ചൈന സംഘവും പാശ്ചാത്യ ഗവൺമെന്റുകളും പോലുള്ള എതിരാളികളായ രാഷ്ട്ര ഗ്രൂപ്പുകൾക്കിടയിൽ.
• റഷ്യ-ചൈനയോടോ പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളോടോ വശംവദരാകുന്നത് ഒഴിവാക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ എണ്ണം വർദ്ധിക്കുന്നു, പകരം അവരുടെ ദേശീയ താൽപ്പര്യങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും മികച്ച രീതിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന സ്വന്തം സൈബർ സുരക്ഷാ നിയന്ത്രണങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കാൻ തീരുമാനിക്കുന്നു.
• വലിയ ടെക് കമ്പനികൾ-പ്രത്യേകിച്ചും ക്ലൗഡ് സേവന ദാതാക്കൾ, SaaS, മൈക്രോപ്രൊസസ്സർ കമ്പനികൾ-അതാത് പ്രവർത്തനങ്ങളിലെ അവരുടെ പ്രത്യാഘാതങ്ങളെ ആശ്രയിച്ച് ഈ കരാറുകളിൽ പങ്കെടുക്കുന്നു.
• ഈ ഉടമ്പടി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനുള്ള വെല്ലുവിളികൾ, പ്രത്യേകിച്ച് വിപുലമായ സൈബർ സുരക്ഷാ പ്രതിരോധങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ വിഭവങ്ങളോ നിയന്ത്രണങ്ങളോ അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളോ ഇല്ലാത്ത വികസ്വര രാജ്യങ്ങൾക്ക്.

പരിഗണിക്കേണ്ട ചോദ്യങ്ങൾ

• ആഗോള സൈബർ സുരക്ഷാ കരാറുകൾ നല്ല ആശയമാണെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നുണ്ടോ?
• എല്ലാവർക്കും തുല്യവും എല്ലാവരെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നതുമായ ഒരു സൈബർ സുരക്ഷാ ഉടമ്പടി രാജ്യങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ വികസിപ്പിക്കാനാകും?